Meest ontroerende nr
 

Soms hoor je een nr waarvan je weet dat je het altijd een mooi liedje zal blijven vinden. Omdat het je aan bepaalde tijden doet denken, of gewoon omdat het een prachtig nr is.
Ik ben wel benieuwd bij welke muziek andere mensen dit hebben.

Welk nr maakt bij jou heel veel emoties los?

Bij mij is dat Hurt van NIN. Ik vind dat gewoon zo prachtig hoe de sfeer omslaat gedurende het liedje. En ik hoorde als eerst de versie van Johnny Cash, die vind ik ook prachtig. Voor mij symboliseert het een einde en een nieuw begin.

Dus, welk nr is voor jou het meest ontroerend? En waarom?

Ik ben benieuwd!

http://www.youtube.com/watch?v=iFx2TmQfM-o

Merzbow - Sadomachinism.

Burzum - Jesus' Tod, brengt mooie herinneringen naar boven van dit forum.

Je vergeet marokkaan in je sig, Kazet!

en mastruberen.

Ohja, shit, was even vergeten dat de humor regeert op dit forum.

De Cashversie van Hurt is inderdaad geweldig, en shit van Antony & The Johnsons. Hope there's someone enzo. En Daniel Johnston met zijn liedjes.

Ik vind Radiohead - Creep wel ontroerend. Wat ordinair.

Citizen Cope - Sideways
Lisa Germano - From a shell
Ben Folds Five - Don't change your plans
Elliot Smith - Needle in the hay
Damien Rice - Accidental babies

Oh my!

:confused:

Ik vind dat nummer ook ontroerend, dat is alles.

My funny valentine - chet baker .. eigenlijk raakt alles van chet baker je heel diep.

Ik vind de cashversie van Hurt juist heel erg slecht. Voor mij zat de kracht in het orgineel juist in z'n redelijk emotieloze zang gecombineerd met de tekst. Die dweperige stem van cash haalt dat er helemaal uit.

NIN - Hurt voor mij dus wel sowieso
Life of Agony - Don't You (Forget About Me) en eigenlijk een heleboel andere dingen ook, keith z'n stem is gewoon bijzonder
Acda en de Munnik - Dag Esmee voornamelijk vanwege de tekst, de muziek is verder niet zo heel bijzonder

Matchbox Twenty - Push is al jaaaaaren mijn (gedeelde) nummer 1. Ik heb er verder geen speciale herinneringen aan maar het brengt mij wel in een bepaalde stemming.
Tonic - If you could only see the way heeft voor mij een speciale betekenis... en is ook al jaren mijn gedeelde nummer 1.
Bryan Adams - have you ever really loved a woman. (omdat iemand dat eens voor mij gezongen heeft)

radiohead - gagging order

http://www.youtube.com/watch?v=IrZUf...eature=related

En het eerste of tweede nummer van John Zorn - Kristallnacht

Ah ja, requiem for a dream. dit is ook een gaaf nr, maar ik vind de gewone versie toch mooier, zonder blaasinstrumenten etc. De nadruk ligt dan veel meer op de violen.

Ik heb Cash z'n versie als eerst gehoord en ik moet zeggen dat ik die van Cash puurder vind. Simpeler en daardoor krachtig, je hoort de gitaar zo mooi en die piano met simpele nootjes.
Deze versie is denk ik makkelijker mooi te vinden (althans voor mij), omdat het gewoon tevreden maakt, veel meer ontroering op een gelukkige manier.

Terwijl ik het gevoel heb dat er bij de NIN versie meer frustratie inzit en ja, gewoon typisch Trent Reznor.
Ik bedoel maar het einde van 't nr, dat klinkt helemaal niet verzachtend of tevredenstellend. Ik moest dan ook vaak naar deze versie luisteren, maar na een tijdje vond ik em dan ook erg bijzonder.:) én mooier.

Portishead - Roads

niet echt ontroerend, wel heel mooi ^^

Ik vind juist dat Reznor het redelijk pathetisch zingt. Die ruis erbij vind ik ook vervelend, de (Quiet)-versie op de special edition van TDS bevalt me een stuk beter.

Er zijn ook wel een aantal goede liveversies van Hurt die ik door de jaren heen beter vindt dan het (opgenomen) origineel.

Niet de Simple Minds versie?

Er zijn echt veel nummers, maar als ik erover na ga denken lijken ze zich juist te verstoppen. In ieder geval, het Klein Orkest - Over de muur weet bij mij altijd een gevoelige snaar te raken. De tekst, maar vooral ook de instrumentatie. Heel sober, maar toch ook aangrijpend op een mooie manier.

Nou, ik vind 13 Ghosts Standing Guard Round The Side Of Your Bed van A Silver Mt. Zion wel behoorlijk ontroerend, maar ook Get Out Of My House van Kate Bush en onlangs nog The Future According To Yesterday van Redhooker. En van Never Is A Promise van Fiona Apple krijg ik ook altijd weer een brokje in mijn keel. En verder nog een triljard andere nummers. En er zijn ook nummers die het soms wel lukt en andere keren niet om mij te ontroeren. Maar gelukkig ook veel nummers waarvan ik exact weet op welke momenten ik kippenvel ga krijgen. Prachtig. Ik word een beetje emo, jongens.

explosions in the sky - the moon is down

vooral live, ik wist niet meer waar ik het had.

Zijn er hier mensen die naar Burzum luisteren? xD

Daar is dit topic ook voor! Om elkaar een schouder te bieden, om eens goed uit te kunnen huilen. Over een tijd zit er een groot slot op L&R en Psychologie, muziek is here to stay.

En Antigone, idd, Eits. Als ik een nummer als Memorial hoor (vooral die climax aan het einde, episch) kruipen de rillingen over mijn rug. Hoop ook echt dat ik ze in mei dan eindelijk eens live kan aanschouwen.

Boerzoemmm. Mijn huisgenoot was naar Mayhem in de effenaar en ik zei dat hij maar zijn Burzum shirt aan moest trekken maar dat zag hij niet helemaal zitten. ;(

Ik was daar ook, maar dan neutrael gekleed. Sowieso, wat een wacke show was dat zeg, het viel me zo vies tegen dat ik halverwege maar vertrokken ben.

Burzum is behoorlijk populair hoor (2,5 mil scrobbles op last.fm). En Filosofem is een goede plaat.

Ik snap alleen niet dat iemand die zo links is, mooie herinneringen krijgt van een artiest die overtuigd white supremacist is. Of luister je het omdat je kippenvel krijgt van de slecht geproduceerde, krakerige en onheilspellende ambiance?

(dit is overigens geen aanval, maar oprechte interesse)

Ik heb niet daadwerkelijk mooie herinneren aan dat lied, zoek maar op dit forum naar Burzum - Jesus' Tod en je zal de grap snappen.

Ik luister het omdat het goede muziek is. Vikernes' ideeën zijn belachelijk. Als ik het eens zou moeten zijn met alle artiesten die ik beluister kan ik 99% van mijn collectie wel weggooien, van overtuigd katholiek Messiaen tot libertariër Frank Zappa.

Filosofem: zes tracks, waarvan de nummers een t/m vier en zes krakende en rammelende wanproducties zijn. Nummer vijf is een nummer met maar één doel: het in slaap sussen van zijn luisteraar. Mede daarom is nummer zes het minst beluisterde nummer mijnerzijds.

Die vind ik ook erg goed, maar die mist een beetje een climax, die er bij de life of agony versie wel mooi inzit bij t "will you stand above me" stuk.

SoKo - I'll kill her

Vreemde theorie, hoe kun je de cd afzetten als je slaapt ?

Eerste nummers zijn het sterkst trouwens, productie is typisch black, als dat je niet aanspreekt moet je het ook niet opzetten.

edit: Shining - [V - Halmstad #03] Lat Oss Ta Allt Fran Varandra moet natuurlijk niet ontbreken met dat jankstukje :)
edit: Oh en soms vind ik die desintegration loops wel ontroerend, van Basinski

Meen je niet serieus, toch?

Dat laatste is waar, zeker weten.

Ik vind Shining maar een rukband :)

beweer je dat je ze al die jaren steeds bent misgelopen? dat lijkt me een behoorlijk moeilijke opgave. ;)

Ik dig burzum eigenlijk echt wel, ik ken zelfs een neger die er los op gaat:o
Al is Det Som Engang Var beter dan Filosofem, alleen hoor je dit album tof te vinden, al is het alleen maar vanwegen de album cover en als eerbetoon aan Eresh'kigål.

Die van de kleine zeemeermin :(

branches in the wind, dan denk ik aan overleden mensen die ik mis:(

mono - yearning
gy!be - dead flag blues/east hastings
eits - six days at the bottom of the ocean

EN

a sil mt zion - take these hands and throw them in the river

Ben ook geen fan.

@metroid: heb je die Jesus Tod cover wel eens gehoord die ik voor Erik gemaakt heb vier jaar terug ofzo ?

L'enfant Avant ofzo toch? Volgens mij heb ik die nog wel ergens :)

Ook opgenomen met een notenkraker?

Windowpane van Opeth's Damnation raakt me wel, sowieso de hele cd eigenlijk.

Weet je hoe ze dit topic in Eindhoven noemen?

Weetje hoe ze je moeder in Eindhoven noemen?

Ja.

mooi, dan kunnen we weer ontopic gaan

Count basie - in a mellow tune