Heb jij je testament al opgesteld?
 

Nou de vraag lijkt me duidelijk.
Ik heb nog geen officieel testament bij een notaris ofzoiets, maar ik heb wel een briefje in m'n kast liggen waar op staat wat ik wil als ik doodga. Wat voor kist en wat voor muziek ik graag gedraaid zou willen hebben. M'n ouders weten waar die brief ligt.

Praten jullie thuis (met je ouders enzo) openlijk over de dood en over wat erna gebeurd en wat jij wil dat er met jou gebeurt als je dood bent?
Bij mij thuis wel. Telkens als ik bepaalde nummers opzet van een cd vertel ik dat ik dat nummer graag op m'n begravenis zou hebben. En m'n ouders weten zo ook wat voor kist en steen ik zou willen. Voor ons is het heel gewoon om er over te praten, ookal is dat lang niet bij elk onderwerp zo.

Als je al een testament opgesteld hebt, heb je dat gedaan omdat je gewoon nooit weet wanneer het afgelopen is, of ook omdat je iets hebt meegemaakt waardoor je allerter werd of iets dergelijks.

Bij mij was het zo dat in de zomer van 1995 ineens iedereen achter elkaar overleed. Na die zomer ben ik alles gaan opschrijven wat ik wil als ik dood ben. Toen heb ik ook verschillende begravenissen kunnen "vergelijken" als het ware....

En vind jij het belangrijk wat er gebeurd na je dood, of maakt het je allemaal niks uit? :rolleyes:

als ik ooit nog genoeg geld over heb als ik dood ga, moet mijn begravenis echt speciaal enzo worden.

Dit soort dingen:
Uit laatste respect speelt iedereen nog een potje Klonisten van Catan, welverstaan mijn laatste.

muziek, eten; het word een grote sociale happening.

verder, nee ik heb nog geen testament, ook geen brief.

nee

Voor mijn part beland ik op de brandstapel :o

Boeie .. wil sowieso gecremeerd worden.

Bij mij hebben ze wel door dat ik begraven wil worden. Trouwens, zorgt crematie niet deels voor het broeikaseffect :D ?
Ik las laatst in de Kijk dat ze stikstof of iets dergelijks in dode varkens pompten, zodat die beesten helemaal hard werden. En als je er dan met een hamer op tikte werden ze een hoopje stof. Lekker compact!

REIE

Het kan me niet zo heel veel schelen wat er na mijn dood gebeurt, omdat ik niet denk dat ik er dan nog iets van merk. Maar cremeren en dan uitstrooien over een stuk land ofzo lijkt me wel wat (voor het geval dat je toch bewustzijn hebt na je dood wil ik iig niet begraven worden)

en wat er met mn spullen gebeurd vind ik ook niet zo belangrijk. (van de paar belangrijke dingen die ik heb weten ze wel wat ze ermee moeten)

nog ff doen ja...
1) Cryogeen suspenderen of hoe je het ook zegt als werkwoord... - maar dit is nietzo voor nabestaanden. Als ik dood ga dan ga ik dood op behandeltafel van Alcor (cryogene suspensie-bedrijf) zodat ze snel kunnen beginnen.
2) helft van mijn geld naar bedrijf dat onderzoek doet naar nano-technologie, andere helft naar Alcor

Ik praat niet over de dood met ouders ofzo, denk er wel veel over na.

Heb wel een briefje met een aantal dingen die na mijn dood moeten gebeuren, een aantal brieven voor bepaalde personen enzo... Wel redelijk gedetailleerd wat er moet gebeuren als ik eindelijk de sprong heb gemaakt zegmaar.

zo, lees je de kijk :eek:

dat is gewoon het zosterk afkoelen dat je lichaam (zeker het water) kristaliseert, zodat je het zonder moeite in elkaar kan tikken. Kan geloof ik met alle biologische stofen.

IK heb nog geen testament gemaakt e.d, maar ik vraag me af of dat nu al nodig is. Ik heb toch bijna niks om aan mensen na te laten.

En wat ik verder wil als ik dood ben mogen mijn nabestaanden uitmaken. Zij zijn tenslotte degene die mij gaan herdenken(hopelijk) dus het is denk ik het beste als zij ook bepalen op wat voor manier ze dat willen doen. Qua muziek heb ik wel een aantal voorkeuren, want muziek is iets dat voor mij heel belangrijk is.

mieren kriebelen zo

Ik heb geen zin om in zo'n houten kist onder de grond weg te rotten :)

Kunnen ze me beter cremeren.

brrrr, nee, ik praat eigenlijk nooit over doodgaan... denk er ook niet zoveel over, het geeft me een koud sterfelijk gevoel, en ik leef toch om te leven en wanneer ik dan denk dat ik dood kan gaan word ik daar niet echt gelukkiger van... m'n ouders weten wel dat ik m'n organen af wil staan en begraven wil worden, de rest zoeken ze maar uit... wie wat het liefste wil ofzo ;)

nee dat heb ik nog niet gedaan.
zoveel bijzonders heb ik niet :o
dat beetje spaargeld en die gekopieerde cd's

Het is later beter als men zegt dat ik gecremeerd ben, terwijl dat werkelijk niet zo is.
Maar goed;
ik wil graag begraven worden
ik heb geen testament
en ik heb hier eergisteren nog over gepraat
dat doe ik regelmatig
ik vertel mensen om me heen zeker wel wat en hoe ik het wil!

ik heb wel al een keer in mn dagboek beschreven hoe ik zou willen dat mijn begravenis verloopt, en aan wie ik mn dagboeken wil nalaten en zow. Ik denk wel redelijk veel over de dood na, maar ik spreek er meestal niet over want de meeste mensen rond mij vinden het 'akelig' om over zoiets te praten.
Maar ik vraag me iets af: als je nu vandaag bv. alles opschrijft wat je zou willen dat me je spullen gebeuren enzo, en je gaat over een jaar dood, dan is er toch al veel veranderd in je leven en kan het toch zijn dat je 'testament' eigenlijk helemaal anders is?? Dus kunnen je nabestaanden toch niet helemaal zeker weten wat je wil?
Ik zou eigenlijk nog het liefst willen dat mn beste vriendin mn hele begravenis regelt, omdat zij me het beste kent en ik weet zeker dat ze er iets moois van zou maken.

nee, maar ik zou wel graag zoals een viking vebrand willen worden. Op een houten bootje in zee en dan fikken. Kweet niet waarom.....

Ik heb een brief geschreven waarin ik vertel dat ik ergens een dagboek heb liggen en of ze aan een internetvriendin willen zeggen dat ik dood ben. Er staat in dat ze zelf mogen weten of ze willen weten wie ik was, hoe ik over dingen dacht en zo.

Want nee, wij praten nooit over de dood. Mijn moeders vader is heel jong overleden, en dat heeft mijn moeder nooit verwerkt. De dood is bij ons een onderwerp waarover nooit gepraat mag worden.

Maar aangezien ik eerst nogal met de dood bezig was heb ik toch maar die brief geschreven. Niet zozeer over de muziek, dat weten ze denk ik zelf wel, maar toch wel zo half en half hoe mijn begravenis moet worden.

Het probleem is dat mijn ouders die brief waarschijnlijk pas na lange tijd zullen vinden, omdat hij in de la onder mijn bed ligt. Maar ik durf niet te zeggen dat ik hem heb geschreven...

Ik hou me daar totaal niet mee bezig maar ik weet al wel zeker dat als ik dood ga, ik begraven wil worden.. Maar wat maakt het uit, je bent dan toch dood denk ik dan.. :o ..
Ik vind het eigelijk niet echt nodig er nou al aan te denken, je leeft nu dan ga je toch niet al denken wanneer ga ik dood?? :confused:

mij mogen ze openhalen en eruit halen wat erin zit.

Dan kan ik tenmisnte nog anderen blij maken.

En de rest mogen ze mee oen wta ze willen

het is toch maar een omhulsel

stel nou dat er toch perongeluk een hemel en een hel is of iets dat er op lijkt. Zou je dan het risico lopen?kun je je beter toch maar voorbereiden.

Het is toch ook niet zo dat je niet naar school gaat omdat je zegt: ik heb dat niet nodig want ik weet niet of ik straks wle ga werken?

Nein heb ik niet.
Ik denk er ook niet zoveel over na... ik ben er niet bang voor ofzo, maar ik ga niet graag dood laten we et zo zeggen. Ik denk niet dat er 'iets' is na de dood. Je rot weg onder de grond of je wordt verbrand en that's it. Weg, en met je lichaam verdwijnen langzaamaan ook de herinneringen aan je (je vrienden, familie bekenden sterven..).. de werels gaat gewoon door.
Ik weet wel dat ik gecremeerd wil worden, omdat ik panisch wordt van kleine beestjes. Brrr :eek: Ik wil niet in de koude grond in een donkere kist liggen en wegrotten. Verbranden is ook niet alles lijkt me, maar toch, altijd beter dan begraven worden...

Ik heb tegen mijn ouders gezegd dat ze voor mijn begravenis inspiratie kunnen halen uit mijn dagboeken. Ik heb er onderanderen staan wie ik er absoluut niet en wel bij wil hebben. Waarvan ik afschijd wil nemen. Mijn beste vriend en ik hebben afgesproken dat de een bij de ander die het eerste dood gaat, muziek mag draaien. Omdat we praktisch dezelfde smaak hebben.

Ik weet alleen nog niet of dat wel doorgaat want ik zou graag in Schotland of Zweden bergraven willen worden op een plek waar eigenlijk geen mensen begraven mogen worden, en ik wil ook geen steen.

Ik heb geen testament, maar op mijn computer staat wel een documentje waarin staat wat mijn mensen zijn.

Ik bedoel, ik kan altijd onder een auto komen of iets anders geks. Wil wel dat bepaalde dingen dan goed geregeld worden zoals ik dat wil.

Dit is bij mij ook zo.
Maar m'n moeder vindt dat niet zo leuk om te horen allemaal... (logisch).
Maarjah, aangezien ik nogal dramatisch kan doen schrijf ik dat soort dingen alvast op.

Jah ik heb dat ook wel. Nou jah me ouders weten in ieder geval dat ik begraven wil worden..absoluut niet gecremeerd. Ik weet niet waarom maar ik denk met de achterliggende gedachte van: Dan kom je heel aan in de hemel..(als die er mag zijn dan)

Toen ik in een heel depressieve periode in me leven zat heb ik het echt allemaal eens op zitten schrijven wat IK wou. Dat was op een moment dat ik het eigenlijk helemaal niet zag zitten en ik wou dood etc etc. Ik heb laatste regels naar vrienden en bekenden geschreven, ik heb opgeschreven welke muziek ik wil en hoe ik het allemaal een beetje geregeld wilde hebben.

Maar nu zit ik er dan weer aan te denken en ik denk dat ik nu binnekort een nieuw briefje op ga stellen, want dat briefje dat ik de laatste keer heb geschreven klopt nu van geen kant omdat ik nu in een heel andere (en veel betere) situatie zit dan toen.

Ik heb nog geen testament, ik weet niet hoe zoiets in elkaar zit. Ik wil er wel eentje laten maken onder het mom van 'je weet maar nooit'.

ergens vind ik het verschrikkelijk vroeg om daar nu al aan te denken, ik ben nog maar zeventien en WIL helemaal niet doodgaan!! ik ben nog niet in een kwart van m'n leven, ik ga volgend jaar in leuven studeren, over een paar maanden mag ik met de auto leren rijden, ik heb een verschrikkelijk lieve vriend met wie ik wil trouwen en kindjes kopen, een hele bende keeeeeiiiiiiiiiiiigoeie vrienden waar ik nog HEEL vaak mee wil kunnen uitgaan, ik heb het zo lekker, ik wil nog helemaal niet denken aan de dood!
en toch doe ik het :)
je weet namelijk nooit wat er kan gebeuren... en daarom ga ik ook iets testament-achtig schrijven, heb ik vorige week beslist, heb er alleen nog geen tijd voor gehad.
ik wil begraven worden geloof ik (heb ik toch altijd gewillen, tot ik hierboven las: "Ik heb geen zin om in zo'n houten kist onder de grond weg te rotten". zo had ik het nog niet bekeken, dat je zo helemaal viezig wordt, en dat je in stukjes uit elkaar valt enzo, blegh, ********: bedankt :p). wie m'n dwarsfluit krijgt, en wie m'n knuffelbeesten... zo heb ik nog wel wat wensen uiteraard, maar om dat nu allemaal uiteen te zetten... neuj. ik wacht wel tot ik in een depri bui ben, dan gaat dat veel gemakkelijker.

xxx

ps: en ik wil ABSOLUUT dat m'n organen een nuttiger bestemming krijgen als het kerkhof!

Ja ik ook

Dat zoekt mn familie dan maar uit. Ik stel me testament later pas op.

'Ja natuuuuurlijk das tog logisch ik bedoel het duurt waarschijnlijk nog maar rond de 65 jaar dusja waarom w8en he als het nu ook al kan... dat doen de meeste mensen .. :rolleyes:
(ik mag niet hopen dat mensen dit verkeerd begrijpen)

Mn ouders weten inmiddels wel wat ik allemaal wil. Ik denk er wel over na, jah..

hmm nee ik heb geen testament oid, ik weet wel ongeveer wat ik wil maar nooit echt op papier gezet...moet ik maar es doen (y)