god heeft veel gezichten
 

voor de mensen die enig persoonlijk idee en invulling hebben van of relatie hebben tot het begrip god:
is god in deze dimensie of daarbuiten? is god een persoon met bepaalde eigenschappen, of is hij het goede of een andere termverpersoonlijking of climax? het allesomvattende, of juist het het alomtegenwoordige? wordt god steeds abstracter tot "de oorsprong aller dingen" en hoe rijm je dat met "een persoonlijke relatie"?
is god poezie of realiteit? is god de kracht of de stilte? is god bereikbaar, of is hij datgene altijd achter de deur? is god de zelfscheppende of regulerende kracht? is god een deel binnen onze beleving en wordt hij zo door ons geschapen, is hij een deel in ons, of is hij een externe macht? is god iemand om te laten, te vinden, vast te houden, te negeren of te zijn of te worden? waar vind je hem dus? kunnen wij god kennen of juist niet? zijn wij afhankelijk van gods zijn of is god afhankelijk in gekent worden door ons zijn?
etcetera, etcetera: als je god ziet, hoe zie jij god?

God is een bundel energie. Net zoals alles dat je ziet, een bundel energie is.

Als ik God op de een of andere manier moet 'invullen' (dat wil zeggen, als ik er teksten over wil lezen/gesprekken over wil voeren zonder dat het een welles-nietesspelletje wordt), dan doe ik dat ongeveer zoals Spinoza dat doet: God is alles, God is wat ís. God is gewoon de optelsom van al het leven, al het niet-leven trouwens ook, alle bewustzijn. Zoiets?

Dat vind ik in deze tijd een rare gedachte. Bij Spinoza was het idee van God nogal vanzelfsprekend, maar nu zijn we er wel achter dat hij niet bestaat en is het niet meer nodig zijn fysieke afwezigheid te verklaren met dat soort wazige ideeën.

Want in de heilige boeken van de grote religies is God gewoon een fysieke aanwezigheid, waarom ik het ook raar vindt dat veel gelovigen beweren dat hij een abstracte macht is of iets dergelijks.

Zie bovenste regel ;) Ik zou het zelf niet snel zo gebruiken, maar als ik dan toch in gesprek ben met gelovigen, dan liever op deze manier.

Dus als God niet bestaat, bestaat er feitelijk niets.

Argh, my head!

In het (christelijk) gnosticisme zien ze 'Christus' als de weg (van bewustwording en verlichting) en god als de bestemming. Een bestemming die in jezelf ligt, een hoger innerlijk zelf. Eenmaal de weg (Christus) gelopen ben je dus god. Een hogere schepper.
Zo worden mensen in het algemeen bestempelt als lagere scheppers. Lager, omdat bijv. arrogantie en naiviteit ons doen geloven dat we superieur zijn aan anderen. Terwijl dat niet zo is.
En dat zelfde soort gebreken zorgt er bij mensen voor dat ze onbewust een eigen waarheid scheppen en die illusie dus voor waar aannemen.

Het gaat om het bewust zijn van jezelf en je denken.

Dit is een interessante link:
http://www.gnosis.nl/de-nag-hammadi-geschriften

Dat is eigenlijk ook een heel 'verlicht' c.q. boeddhistisch wereldbeeld...

Je zegt geen welles-nietes te willen, maar citeerd daarna een standpunt dat neerkomt op "god bestaat toch wel, lekker puh"?

de bijbel geeft grond voor zowel abstracte als concrete ideeen over god. veel van gods beschrijving gaat over wat de mens in hem ziet en aan hem heeft: god is mijn kracht, god is een vader voor mij, god is getrouw, ook: god is groot en onbegrijpelijk (voor mij). een deel gaat over god zelf: god is een geest, god is eeuwig, hij is heilig, god is de Waarheid, god is één. ik maak een onderscheid omdat ik denk dat het er is, hoewel ik betwijfel of iedereen dat zo ziet, maar veel praten over god is vaak weinig gebaseerd op een globaal genomen beeld. daar waar je gods zijn niet onmiddelijk interpreteert via jouw idee (want wat houdt een concreetst vindbare vorm als "god is toornig" eigenlijk in) blijft er heel veel over als een mysterie god. maak "god is liefde" bijvoorbeeld gemakkelijk concreet voor jezelf, maar wat is het voor abstracte uitspraak. waarom zou je ineens god heeft liefde lezen? maar ja.

God is een krachtig idee dat onder vele mensen leeft. Het is een mogelijkheid voor mensen om te leven met een werkelijkheid die ze niet helemaal begrijpen en om te gaan met vragen die ze niet kunnen beantwoorden. Daarnaast is het voor mensen een houvast in het vormen van sociale groepen op een manier die bijna geen enkel andere verbintenis kan.

Daarin gaat het eigenlijk niet eens meer of het waar is of niet, maar om wat die mensen (willen) geloven. Zolang genoeg mensen geloven dat er een god(in), god(inn)en of andere mythische wezens bestaan, zullen ze bestaan in de vorm die mensen het geven.

(voorbeeld: Stel dat je mist ziet. Veel mensen noemen het mist, omdat ze weten dat het gewoon waterdruppeltjes zijn. In het verre verleden geloofden andere mensen dat het een soort heksen waren, die ze 'witte wieven' noemden. Voor hetzelfde geld zou iemand het 'god' kunnen noemen. ALs je een god ziet als een psychisch verschijnsel, zal het dus gewoon een andere beschrijving zijn van mist.)

Uhm. Onthou nou even dat ik per definitie niet geloof, dan hoef je me niet elke keer misplaatst op m'n vingers te tikken. Ik heb geen zin in welles-nietes-spelletjes met gelovigen, dus als ik met hen in gesprek ga, en dan met name over de bijbel, hou ik een dergelijke definitie aan. Op die manier kan ik nuttige dingen halen uit wat ze zeggen zonder me de hele tijd te ergeren aan het idee van een bewust opperwezen.

Ik heb een persoonlijke relatie met God. Dus ik zal op de vragen proberen een zo goed mogelijk antwoord te geven hoe ik erover denk.
God is overal, Hij is in deze dimensie en daarbuiten. Hij is bezig op aarde, maar Hij is ook Hemels. God heeft eigenschappen, dat stelt Hij zelf ook in de Bijbel. Er wordt genoemd dat Hij goed is, liefde is, barmhartig is, jaloers is etc. (even tussendoor als dat mag, een vraag aan een gelovige, hoe vinden jullie dat God een jaloers God is terwijl jaloezie eigenlijk een vorm van zgn kwaad is? en toch is God volmaakt).
Ik heb wel eens een uitspraak gehoord, God is als een diamant. Hij is goed vol liefde, maar Hij is ook de God van de hemelse legers. De toornige kant is dan niet slecht, maar ook een vorm van onvoorwaardelijke liefde. Liefde is immers ook de waarheid 'durven' te zeggen, straf van God is omdat Hij van je houdt. Als een ouder zijn kind straf geeft is dat ook uit liefde.
God is abstract in de zin van, dat je Hem niet kan zien. Toch is hij wel heel concreet aanwezig wanneer je hart daarvoor open staat. Dan pas kan je een persoonlijke relatie met Hem aangaan. Zo'n relatie is niet een relatie zoals je die met mensen hebt. Hij is realtiteit, Hij is kracht en stilte beide, Hij is bereikbaar wanneer je Hem zoekt met je hart. We kunnen Hem nooit volledig kennen met slechts ons menselijk verstand, maar dat hoeft ook niet. God weet ook wat wij kunnen kennen, en dat kan goed genoeg zijn om een relatie met Hem te hebben en bij Hem te mogen horen.
We hebben Hem niet zelf geschapen, Hij heeft ons geschapen.
Je kan niet gelijk aan God worden, daarvoor zijn we te mens. God is veel te machtig en veel meer dan ons. We moeten Hem daarom nog niet negeren, maar zo goed mogelijk streven naar Hem.
Wij zijn afhankelijk van God. We zijn door Hem gemaakt. Vele mensen willen Hem niet kennen, en leven wel gewoon verder hier op aarde. In die zin zijn we niet afhankelijk. Ons leven met God is wel veel rijker, veel mooier. We zijn afhankelijk van Hem om te ontstaan, en om te Leven. God is niet afhankelijk van ons, Hij is en Hij zal zijn. Hij zal wel altijd op ons wachten zoals de bekende gelijkenis van de verloren zoon.

Als hij overal is, dan is hij toch onderdeel van alles, of zelfs alles bij elkaar?
En je stelt dat hij bezig is op aarde, in wat voor zin? En als hij overal is, is hij dan niet met alles bezig?
Oke, wat is de echte waarheid? Het is toch niet nodig om iemand te straffen om die persoon de waarheid te laten inzien?
Maar verder nog, is straffen wel zo'n goede vorm van liefde uiten.
Mijn insziens is straffen gewoon de makkelijkste manier om iets de kop in te drukken. En totaal niet een goede manier om iemand de waarheid te laten (in)zien.
Als hij weet dat we hem nooit volledig zullen kennen, waarom wil hij dan zo graag dat we hem kennen, we zullen hem immers altijd vanuit ons beperkt menselijk verstand kennen en niet meer dan dat.
Als god overal is, dan is hij dus altijd bij ons. Zouden we zonder god's bijzijn uberhaupt wel kunnen bestaan? Wat als hij er niet was, niet in ons, niet om ons. Hoe zou het er dan uit zien (voor ons)?

Zeg dat maar tegen iemand met kinderen. Vooral die laatste zin. Ik ga er even vanuit dat god bestaat ook al denk ik daar zelf iets anders over. God bezit eigenschappen wat wij niet kunnen voorstellen. Concepten als almachtigheid en dergelijke hebben wij ideeën over, maar kunnen wij het werkelijk voorstellen?

Een volwassen mens is als een kind voor een volwassene. Kinderen straf je omdat ze niet goed kunnen oordelen wat goed voor ze is en wat niet.

Een kind voor eeuwig in een brandende kamer opsluiten is dan weer helaas een beetje jammer. :rolleyes: :p

Met sommige kinderen anders geen slecht plan.

Kwestie van goed opvoeden.

Veel mensen zijn daar helaas niet bijster goed in.

Gecorrigeerd voor je.

Je corrupteert mijn uitspraak.
Waarom doe je dit?

Omdat je onzin kraamt. Als mensen echt zo slecht zijn in opvoeden, dan zou onze maatschappij er echt nog veel erger aan toe zijn dan die paar problemen die we nu hebben.

De gemiddelde Nederlander is prima opgevoed. De gemiddelde Nederlander is niet crimineel. De gemiddelde Nederlander weet wanneer een kind 'nee' te horen moet krijgen en wanneer je een kind wel kan uitleggen wat er aan de hand is.

Ik spot een optimist!
Geloof jij je ding, dan geloof ik de mijne.

Dan back ik mijn uitspraak nog even op met het feit dat meer dan 60% van de middelbare scholieren vmbo doet en dat er bij deze bevolkingsgroep veel meer sprake is van zwangerschappen op jonge leeftijd dan bij bevolkingsgroepen die een hoger niveau van scholing genieten.

Verder telt ons land zo'n 150.000 mensen die bewust kindervrij door het leven gaan.
Als je er bewust voor kiest om geen kinderen te nemen bezit je sowieso al een verantwoordelijkheid die bij veel mensen ver te zoeken is. Zelfinperking heet het en het komt neer op een beperken van lusten en lasten.

corrumpeert :o

Punt 1 - Het niet krijgen van kinderen is niet per se 'goed' of 'slecht'. Het is een keuze. Er zijn mensen met heel veel zelfinperkend vermogen die met plezier kinderen hebben genomen.

Punt 2 - De mens is niet van nature allemaal even intelligent. Mensen die VMBO en MBO doen zijn nog steeds prima in staat om kinderen op te voeden. Veroordeel mensen niet om hun opleidingsniveau! Het zijn wel die mensen die de ruggegraat van onze maatschappij vormen.

Punt 3 - Als jij op je 17de, 18de klaar bent met leren en aan werken begint, dan ben je waarschijnlijk op je 22ste al een stuk verder in je levensontwikkeling dan mensen die rustig gaan studeren. Dat je dan eerder begint met kinderen etc is niet verbazingwekkend. Het is dus een logisch gevolg van hun opleidingsniveau, niet van hun mogelijkheid zichzelf 'in te houden' of onverstandig gedrag.

Conclusie: Je verdraait een feit om in iets dat jouw doel dient in plaats van dat je een keer nadenkt wat voor redenen er misschien allemaal achter zouden kunnen zitten.

Dat gaat er van uit dat Nederland een probleem met overbevolking heeft.

Dat klopt echter niet, de wereld is misschien overbevolkt, maar Nederland nog lang niet. Bovendien klopt wat Kitten' 85 er tegenover stelde als een bus.

ontopic.

Hij is overal ja, Hij is niet onderdeel van alles, het aardse is tenslotte in principe slecht sinds de zondeval. Daar staat Hij boven, Hij is veel beter dan ons. Hij is almachtig over alles.
Hij is bezig op aarde om gelovigen te leiden, en wanneer een ongelovige Hem zoekt zal Hij daar ook mee bezig zijn (hetzij via de Heilige Geest, hetzij via Zijn volgelingen op aarde). Hij is op zich met alles bezig, alleen het een laat Hij juist op zijn beloop gaan en het ander juist niet. Dat is afhankelijk van Zijn wil. En niet alles daarvan kunnen wij als mensen kennen of begrijpen. Dus waar Hij precies mee bezig is kan ik je niet zeggen.
Waarvan waarheid? Straffen is niet altijd de manier om de waarheid te laten weten. Het kan een manier zijn. En soms is straffen de beste manier om te laten weten dat iemand fout zit. Dr. Zoidberg zei dat je kinderen straft omdat ze niet goed kunnen oordelen wat goed voor ze is en wat niet. Daar zit wel wat in. Ook voor volwassen mensen in ogen van God. En wie weet wat voor meer redenen God ervoor heeft. Hoe dan ook is het uit liefde, omdat God liefde is.
Ja we kunnen niet meer kennen dan onze capaciteiten. Maar we kunnen Hem wel kennen zover we kunnen. En na de aardse dood komt de rest wel denk ik. We kunnen Hem in ieder geval goed genoeg kennen om volgeling te zijn.
Hij is idd altijd bij ons. We kunnen zonder Hem niet bestaan, Hij heeft ons gemaakt in de moederschoot. En als mensen niet voor Hem kiezen doet Hem dat verdriet. Als Hij er niet was, zouden we niet bestaan hebben, zou de aarde niet bestaan hebben. Maar Hij is er gewoon. En dus is Hij om ons. Als Hij niet in ons was zouden we dus ongelovig zijn, en dan leefden we zonder Hem op aarde, maar met Hem ervaar je veel meer steun en liefde en zal je gelukkig worden. En met Hem leef je eeuwig.

Bedoel je met overal dat hij bij alle levende wezens is?
Want als hij ook bij niet-organische materie en licht is.. dan is hij daar logischerwijs ook onderdeel van..
Maar als hij boven het slechte staat.. staat hij dan niet ook boven het goede?
Het slechte is immers nodig voor het goede en andersom. zonder kwaad is geen goed.. dan 'is' alleen maar. Een soort van neutraliteit.
Als hij met alles bezig is is de gang van zaken zoals het is dus ook een gevolg van zijn handelingen. Maar waarom zou hij dit bestaan zo willen hebben als het is. De gedachte dat hij wil dat we ons allemaal tot hem keren, in hem geloven en van hem houden.. hoe kunnen we dat als hij een bestaan van zoveel conflict heeft gecreeerd? De wil om wezens van (een bestaan van) conflict achter je te hebben staan.. onbegrijpelijk.
De waarheid van fout en goed handelen.
Dus hij is alleen in mensen die gelovig zijn? Ik ben vrij van god?
Maar wat is gelukkig? En eeuwig leven.. ik weet niet of ik dat wel wil.

Ja, overal is overal dus ook bij levende wezens en bij niet-organische materie.
Hij staat boven het slechte en Hij is het goede. Het slechte is niet perse nodig voor het goede. Dan is hetgeen wat er is enkel goed. Dan zou het woord misschien niet bestaan, maar dan is het nog wel goed.
Hij is met alles bezig, maar niet alles wat er gebeurt veroorzaakt Hij. Het kwade wordt niet door Hem veroorzaakt. Hij kan het toelaten dat het gebeurt. Beproevingen zijn dat dan. Vrije wil en dus conflicten zijn nodig om te kunnen geloven, anders zou het een weten zijn.
Soms is straffen nodig om te kunnen weten wat goed en fout is.
Hij is idd alleen in mensen die gelovig zijn. Maar wanneer een ongelovige Hem zoekt zal Hij ook in diegene komen 'werken'. En Hij zal wel altijd bij hen zijn, in de hoop en afwachting van dat ze bij Hem komen.
Gelukkig zijn is mooi, tja dat is moeilijk in woorden uit te leggen. Mattheüs 5:1-11. Die mensen zijn gelukkig.
Eeuwig leven wil je wel wanneer dat een gelukkig leven is. Waarom niet?

Da's een goeie vraag. Eeuwig leven lijkt mij wel oke. Maar alleen in de Boeddhistische vorm. Want het leven kent op die manier zoveel oneindige combinaties dat het niet saai word. (Bovendien herinner je je leven ervoor niet meer.)

Maar eeuwig leven waar de meeste mensen aan denken staat mij niet aan. Zoals in het christendom. Wat moet je in een eeuwigheid gaan doen? Eerst ga je natuurlijk alles masteren wat je leuk vind. In mijn geval zou ik psycholoog gaan worden. Daarna de chemie in. Ect. Tot ik alles kan en ken. Gaap! Wat nu? Muziek, ik ga meerdere instrumenten leren. Schrijven, noem het maar op. Tot je alles kan. En dan? En nu? Eeuwige marteling komt het op neer, de geestelijke variant.

En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ellende in de hemel niet bestaat. Dus qua muziek heb je al geen blues meer blijkbaar. (NEE!) :D Schrijvers schrijven over alleen positieve dingen. Geen drama meer dus. Laat ik het zo stellen: Gapen gaat helemaal in worden in de hemel.

Nou ja. Eeuwig leven is best leuk. Maar er kómt een punt dat je alles al een keer hebt gedaan. Wie wil een eeuwig leven als je leven geen uitdaging meer kent? Mensen hebben uitdaging nodig.

It's life Jim, but not as we know it, not as we know it, not as we know it. (The Firm) :)

Dr. Zoidberg - Zodra je in de hemel komt ben je gelukkig. Punt. Wat voor brainwashing en manipulatie daarvoor nodig is weet ik niet, maar blijkbaar zal je je daar altijd en voor eeuwig gelukkig voelen. Nou zal er vast wel ergens staan dat dat geen leeg, nutteloos bestaan is, maar ik kan het me niet doorstellen. Feitelijk lever je dus alles in in de hemel dat perspectief biedt, omdat het altijd allemaal goed is, compleet en af. Dan vergeet je gewoon na een tijdje hoe het is om ongelukkig te zijn en heeft geluk ook eigenlijk geen definitie meer.

Ik kan me ook geen voorstelling maken wat we daar moeten doen in de hemel precies. Maar hoe dan ook, het is een gelukkig leven (en als dat een gelukkig leven is bestaat er dus wel een definitie van geluk blijkbaar). Misschien kent het leven in de hemel ook wel oneinig veel combinaties. We don't know..

"Visioenen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst."

Grappig. :p

Een eeuwigheid waarin niks anders gebeurt dan alleen *geluk* komt dan natuurlijk op hetzelfde neer als een moment *geluk*. Dus misschien is de hemel wel samengevat in dat ene moment voor je sterft waar bijna-doodervaringen naar hinten. Als er daarna niets meer is, is dat moment van geluk natuurlijk eindeloos. Kunnen we de hemel en het gebrek aan een leven na de dood toch nog combineren :p

Eh. Ik ben niet meer zo zinnig geloof ik maar ergens daarin zit een gedachte die logisch zou kunnen zijn.

Hm... Voor mij is God gewoon de "is-heid", als je het zo zou willen noemen. Het is er gewoon, is overal, bestraft niemand, het is gewoon wat er is zeg maar.. Klaar..

Daarnaast is de God die grotendeels in de bijbel wordt beschreven geen God.. Ik laat even in het midden wat die wel is want dan gaat dit topic teveel offtopic.. Ik zeg er alleen 1 ding bij. Waar kun je het beste een geheim verbergen? Tussen twee waarheden in.. En dat is de bijbel.. En ik wil hier niemand beledigen, maar zo zie ik het.

God is alles wat je ziet, alles om je heen. God heeft alles gemaakt en hij probeert mensen op het rechte pad te brengen. Hij is heerlijk en almachtig. Al duizend jaar voor je geboren werd, wist Hij al op welke datum, wanneer en hoe en waar. Hij wist zelfs al hoe je zou heten. Is dat niet onwijs gaaf?!

T_id had al door dat er ooit is afgesproken dat dit soort reacties fout zijn. niet meer doen alsjeblieft.:nono:

Voor mij is God het pure Zijn. Dat wat aan de grondslag ligt van het bestaan zelf. En dan bedoel ik het werkwoord 'bestaan', niet het zelfstandig naamwoord. De wereld zelf is niet God, dat is slechts materie/energie. Niet de aanwezigheid van alles maar het Zijn is God. God is dus ook wie je werkelijk in jezelf vindt als je alles loslaat wat je jezelf toegeëigend hebt: spullen, gedachten, rolpatronen, idealen. Dat betekent niet dat je die moet vernietigen of niet moet benutten, maar wel dat je het besef moet hebben dat wereldse dingen niet bepalen wie je bent. Je Zijn is eeuwig en onkwetsbaar.

God is in het leven geroepen om ergens op te hopen.
energie of niet; als je zovaak hoort" hij komt" en niet ziet, zeggen ze: een misberekening of dergelijke qua tijd.
(dat jezus terug zal komen op aarde, las het ook maar ergens)
Excuses tot en met, vind je dat niet erg verdacht?

overigens; als iemand stemmetjes in zijn hoofd heeft is hij gek en als iemand god hoort is hij normaal.
Vind dat behoorlijk verwarrend!

jehovah's getuigen zijn nog geen 1% van het aantal gelovigen op aarde.

maar alsnog, 1 procent van een aantal miljard mensen op aarde is best veel! als je kijkt naar het aantal inwoners in nederland!

Helaas zijn die niet de enige met dergelijke overtuigingen. Een tijdje terug zat in Rusland nog een of andere sekte in een hol te wachten op jezus die terug zou komen. Niet geheel onverwacht dwong honger en dorst ze er uit voordat dat gebeurde.

Het zijn er volgens Wikipedia 6.6 miljoen. Dichter bij de 1 promille dan 1 procent. Dan gun ik Wikipedia even een beetje crediet op het gebied van waarheid. Die zitten er iig niet een 10-macht naast.

Ik moet trouwens al dit hele topic hier aan denken:
http://www.denied-guild.net/images/k...nceofsouls.jpg

van het aantal gelovigen, nog geen ;)

Goed. 6,6 miljoen mensen geloven dat God rond 2014 een wereldramp gaat laten plaatsvinden waarna er een 1000 jarig rijk begint onder leiding van Jezus en 144.000 "übermenschen".... Wat is daar precies mis mee kopmuntkip?

Hoe kom je aan dat jaartal? En ook: hoe kom je er bij dat (bijna) elke christen in dat jaartal gelooft? Voor zo ver ik weet staat er in de bijbel dat niemand weet wanneer het laatste oordeel plaatsvindt, alleen God.

Het enige komende doomsday-jaartal dat ik ken is 2012, gebaseerd op de astrologie van de Maya-kalender met een flinke dosis new-age.

2012 is het begin van een nieuw tijdperk, niet van het einde van de wereld. In principe dus wel het einde van de wereld. Maar zoals wij die nu kennen. Niet alsin de ondergang van de mensheid en de planeet.

Teminste, als de bron juist is:

http://www.daanspeak.com/Maya01.html

ok, wat volgt is niet mijn persoonlijke mening maar wel hoe in aangeleerd ben dat de katholieke kerk denkt, veel plezier ermee ;)

God is de perfectie, de mens is imperfect en via zijn natuurlijke capaciteiten kan hij nooit het toppunt van perfectie begrijpen. Wel kan hij voor analogie begrijpen wat God betekent.

Eén van de belangrijkste zaken in theologie is dan ook de 'analogie'.

Het katholiek gelooft in de volgende manieren om God te bewijzen:
1. om de natuurlijke racionele wijze, via de filosofie: we kunnen God voor zijn efecten, vb. de 5 wegen van Santo Tomas.
2. via de natuurlijke drang die we bezitten, aangezien God onze schepper is, om in God te geloven en om op zoek te gaan naar hem.
God is de perfectie, al het Goede, het Geluk. Wie wil nu geen geluk? Iedereen toch, dus iedereen is op zoek naar God. Maar soms wordt men afgeleidt door de zoektocht naar materiele zaken, uit angst, uit onwetendheid, door misleiding...
3. Via de Overlevering: de heilge schriften (bijbel etc) en de heilige traditie (Santo Tomas etc): kennis via het 'geloof', geloof duidt erop dat men zal vertrouwen wat een andere persoon vertelt, net zolas dat jij erop vertrouwt dat je leerkracht je de waarheid vertelt als hij uitlegt dat 3 + 3 = 6, vertrouwen wij dat Jezus, de zoon van God, ons de waarheid over God vertelt en ons zijn kennis deelt zodat wij in staat kunnen zijn om in de gratie van God te komen en zo gered te worden. De kennis van Jezus werd overgeleverd door de apostelen, en de Kerk heeft de opdracht gekregen deze kennis te interpreteren en te ontleden.

En sinds de komst van Jezus, weten we hoe we moeten leven, welke weg we moeten volgen... er is geen excuus meer