Wat is voor jou 'literatuur'?
 

Met andere woorden:

Waar moet een boek voor jou aan voldoen om de stempel 'literatuur' te krijgen? Wat vind jij leuke literatuur? Wat voor aspecten moet het boek dan bevatten? Welke schrijver wordt in jouw ogen onterecht een schrijver genoemd die échte literatuur schrijft?

Wat is er nou zo 'goed' aan literatuur lezen boven lezen op zich?

Dat beweert niemand toch?

Als een boek niet alleen een verhaal lijkt te vertellen, maar er ook aandacht is voor de manier waarop, de stijl en woordkeuze belangrijker lijkt te zijn dan het verhaal en er dus sprake is van een poëtische functie, zou je het literatuur kunnen noemen. Maar dat is inderdaad een erg vage onderscheiding:)

Dan zouden Bouquetreeksboekjes ook literatuur zijn.

Als er meer te lezen is dan er staat. Als het 'meerlagig' is. Als het op een unieke manier een boodschap weergeeft.
Het moet een kunstvorm zijn, maar dat is al net zo'n vaag begrip als literatuur.

Bouquetreeks, poëtisch... mwa.

Nou nee... Maar ik doelde misschien ook meer op wat ecrivaine zegt inderdaad, 'meerlagigheid' speelt ook een rol (en dat creëer je toch door aandacht te besteden aan het taalgebruik en de stijl?) en het gaat bij literatuur misschien meer om een kunstuiting dan om het verschaffen van simpel leesplezier.

Maar hé, ik studeer al drie jaar Literatuurwetenschap maar een eenduidig antwoord hebben we op die vraag nooit gekregen hoor;)

Het beste is om van alle geschreven teksten te zeggen dat het literatuur kan zeggen, en vervolgens alleen nog maar vragen te stellen.

niet letterlijk, maar hier en daar wordt wel iets in die trant gesuggereerd.

Tsja, het is nu eenmaal zo dat zelfs tegenwoordig mensen het nog over een hoge en lage cultuur hebben, lectuur en literatuur. Ik denk dat dat tegenwoordig voor een groot deel door elkaar loopt, maar het onderscheid is er nog wel. En ja, hoge cultuur wordt als beter beschouwd dan lagere cultuur. Het punt is, lage cultuur en lectuur is ook wel interessant, maar qua taalgebruik verhaalopbouw enzovoorts eigenlijk niet, het interessante zit hem daar meestal meer in waaróm mensen zo graag dat bepaalde boek lezen en zo.

J. Culler had wel een aantal mooie eigenschappen opgenoemd die literatuur zou kunnnen hebben. Zal het eens opzoeken.

De scenes waarin de liefde bedreven wordt, zijn behoorlijk poetisch moet ik anderse wel zeggen.

Dan verbaas ik me over jouw idee van poëzie.

Je hebt literatuur en je hebt lectuur, sap en vruchtvlees, kaf en koren... en het lijkt me duidelijk dat de seksscènes uit de Bouquetreeks tot het kaf, het sap en de literatuur behoren. Pure lust gevangen in woorden, een subliem spel van letters dat zich langzaam toewerkt naar een hoogtepunt...

En jij kan geen sarcasme herkennen. Ik heb een keer een sexscene gelezen die volgens mij 2 a 3 pagina's in beslag nam, waarbij de krachten werden beschreven waarmee het sperma vanuit het binnenste van zijn lijf naar buiten werd gepompt en hoe het weldadig in de schede van de vrouw stroomde. Ik heb nog nooit zoveel onsmakelijke details wat betreft seks gehoord. Het hele biologische proces en de anatomie van het lijf werd erbij betrokken. Dat moet die huisvrouwtjes dan waarschijnlijk van de nodige opwinding voorzien, die ze zelf in hun ingekakte slaapkamer missen.

Een hoog staaltje poëzie dus. ;)

Ah oke, een smiley verklaart een hoop inderdaad ;)

Kan een boodschappenlijstje literair zijn?

Ja, als je er van uit gaat dat literatuur ontstaat zodra tekst in aanraking komt met de lezer (en diens vermogen tot interpretatie/het leggen van verbanden/het toekennen van betekenis/het bespeuren van intertekstualiteit).

Als jij het literatuur noemt, wel. Ik ben zo'n fan van dada.

Ik had hier een lange reply op gemaakt maar toen viel explorer uit en nu weet ik niet meer wat ik wilde zeggen want het is al een week geleden. Volgens mij ging het over mijn persoonlijke definitie van literatuur en dat die niet strookt met de algemene, want er zijn genoeg boeken in de canon die ík geen literatuur zou vinden. Ik vind dat boeken/gedichten/etc iets nieuws of vernieuwends moeten doen, of je een andere kijk op het leven moeten bieden, en dan ook nog een goed verhaal vertellen (of niet, als het maar je aandacht vast blijft houden als je leest) en op een creatieve en leuke manier met taal om moeten gaan. Dan mogen ze van mij het label literatuur hebben.

Het probleem met de canon is dat er boeken in staan die misschien tachtig jaar geleden vernieuwend waren, maar door hun populariteit is het vernieuwende ervan opgenomen in literatuur in het algemeen en als je ze nu weer leest, is het allemaal oude troep die we al in tig andere boeken hebben kunnen lezen. Daarom werkt canon nooit echt. :)

En toch verandert de inhoud niet bijster veel.