Welk boek heeft verandering in jouw leven gebracht?
 

Heb je wel eens een boek gelezen dat jou zodanig aan het denken heeft gezet dat er iets veranderd is in jouw manier van denken? Een personage dat je zo aansprak dat je besloot daar meer op te gaan lijken? Een verrassende moraal die precies omschreef hoe jij denkt over het leven, maar dat nog niet wist? Een enkele regel, een woord, iets dat jou altijd is bijgebleven?

TS
Een simpel voorbeeld: toen ik tien was heb ik een boekje gelezen over een jongen die een varkentje redde uit een sloot. Sindsdien ben ik vegetarier.
Maar ook complexere voorbeelden bestaan, sinds ik voor het eerst een diepere boodschap in een boek begreep en ook opeens snapte hoe diepgang verwerkt kan worden en inzag dat het echt mogelijk is tussen de regels door te kunnen lezen ben ik literatuur gaan waarderen en kan sindsdien geen boek of verhaal meer lezen zonder gelijk te denken: symbool! verwijzing! metafoor!
Het boek in kwestie was Twee koffers vol van Carl Friedman.

Ik las ooit een 'enkel mijn ogen kunnen spreken" ofzoiets. Het ging over een meisje die lichamelijk werkelijk niks kon maar geestelijk wel in orde was. Zij kon communiceren met haar ogen. Maar men dacht dus dat zij ook geestelijk gehandicapt was en ze werd in een tehuis voor geestelijk gehandicapten mishandeld en aan haar lot overgelaten. Tot iemand ontdekte dat ze dus weldegelijk alles begreep en op haar manier kon communiceren. Op den duur leert ze dmv een speciale computer beter zichzelf duidelijk te maken en op het einde woont ze zelfstandig en is ze zelfs getrouwd.

Omdat ik zelf een lichamelijke handicap heb heeft het boek me enorm aangegrepen en het heeft me doen inzien dat alles mogelijk is als je 't écht wil.

Groetjes Farai

Er zijn volgens mij geen boeken die mijn leven echt veranderen, maar toch een invloed hebben op mijn denken. Neem nu boeken als 'De vliegeraar' van Khaled Hosseini, of 'Mijn woestijn' van Waris Dirie. Onderwerpen waar ik bitter weinig over weet - de landen in Afrika, het Midden-Oosten, en hoe het daar wel niet aan toe durft te gaan - worden daar aangekaart, en zo leer ik er onnoemelijk veel over bij. Doordat ik er meer over weet sta ik er ook vaker bij stil. Als ik denk aan die afschuwelijke vrouwenbesnijdenissen in Somalië, kruipen de rillingen over mijn rug.

Ik ben ook een grote fan van Dimitri Verhulst, omdat zijn boeken dan wel meer over westerse thema's handelen, maar hij zodanig aan zijn zinnen weet te knutselen, dat ik na een paar minuten altijd even moet nadenken over wat hij nu eigenlijk schreef. Dat heeft toch ook wel een beetje invloed op mijn doen.

Bij mij heeft 'Het wereldje van Beer Ligthart' mij het meest veranderd. Die heb ik in groep 8 van de basisschool gelezen. Ging over een jongen die door een ongeluk blind werd en opnieuw moest leren leven. Ik heb een tijdje daarna braille geoefend :D Dat heeft zich niet doorgezet maar ik vond het zeer bijzonder boek. Het heeft mijn kijk op dingen veranderd. Ik heb toen het boek vanuit ik-perspectief gelezen en dat heb ik tot heden nog steeds nergens anders kunnen vinden. :S

Sinds ik de boeken van Peter Verhelst heb gelezen, ben ik weer meer de (hoe zeg je dat?) paradox van de dialectiek gaan zien.
Verder kan ik me geen boeken meer herinneren, maar wel een stukje tekst op een pak Fair Trade hagelslag. Het was een tekst voor kinderen over eerlijke handel. Ik las dit vanaf mijn zesde jaar elke dag en het heeft indertijd mijn kijk op de wereld veranderd. Ik begon eerlijke handel erg belangrijk te vinden. Ik ken het nog steeds uit mijn hoofd...

Een gedicht is me dusdanig bijgebleven dat wat voor mij de kernregel ervan is nu op m'n voet staat getatoeëerd. Met woorden maak je zinnen, met zinnen maak je een verhaal, en in een verhaal schep je een hele nieuwe wereld. In verhalen kun je wegdromen, je kunt er levenslessen uit halen, je kunt er om lachen en om huilen. Dat gedicht verwoordde mijn verwondering daarover gewoon heel erg mooi.

Ach en heel lomp eigenlijk, maar doordat ik De Avonden moest lezen op de middelbare school weet ik wat literatuur is. Ik vond het een strontvervelend rotboek, maar toen ik dat moest beargumenteren zag ik dat dat een bedoeling ervan was, vond ik het wel weer mooi, ergens. Van zwart-wit, naar grijs denken, zegmaar.

O, hoe lang ik wel niet bezig ben geweest om me die titel te herinneren! Toen ik in groep acht zat, ben ik een keer flauwgevallen en het laatste wat ik toen dacht was: "ik word blind. Net zoals in dat ene boek. Hoe heet dat boek ook alweer?" :P

Ik weet niet of er echt boeken zijn die me veranderd hebben, in elk geval wel die grote indruk op me hebben gemaakt. Koekoekskind, Huize Havermout, de boeken van Peter Pohl, de Vriendschap, Aan de andere kant van de deur.

Ja! Ik heb echt heel hard moeten huilen bij dat boek, ik vond het super interessant en ook ik begon aan braille, eventjes :P Ik zou het heel graag nog eens lezen.

Herkenning <3 Omg dat was echt een te mooi boek. Hier in de bieb hebben ze alleen die andere versie en ik vind ik toch iets minder. Ben bang dat als ik hem nog een keer zou lezen jeugdherinnering een beetje zal vervagen.

Trouwens ik heb ook een gedicht wat me heel erg bij is gebleven, uit een bundel die ik heb gewonnen met een gedicht wat ik ingestuurd had voor een wedstrijd. Ik zie het gedicht alleen eng vaak verschijnen op verschillende plaatsen, wat wat minder is: Ik voel me ozo heppie
zo heppie deze dag,
als je vraagt: wat heppie
als ik eens vragen mag,
dan zeg ik: hoe wat heppie,
wat heppik aan die vraag,
heppie nooit dat heppieje
dat ik heb vandaag?

Van Joke van Leeuwen, of niet?

Moeilijke vraag, maar ik kies voor Russisch blauw van Rascha Peper omdat dat het eerste boek was wat ik voor mijn studie las. En omdat ik het heel bijzonder vond om 3 weken colleges te wijden aan één boek, dat mij op het eerste gezicht niet zo bijzonder geweldig leek, maar waar enorm veel 'in bleek te zitten'. (Heb een enorme hekel aan die uitdrukking, maar ik weet even niet hoe ik anders uit kan drukken wat ik bedoel) Ik heb in ieder geval enorm veel geleerd door dit boek en daardoor werd het me ook helemaal duidelijk dat ik aan de goede studie begonnen was. :)

(y)

Ik vond dat gedicht "heppie" echt vreselijk, vooral toen ik jonger was. Want zo schreef je "happy" helemaal niet en "heppieje" bestaat toch al helemaal niet! :(!

Nienna*, je bent schattig :bloos:

Ik vond Joke van Leeuwen vroeger ook niet zo, maar nu vind ik haar eigenlijk erg geniaal, je moet het leren waarderen of zo. Kinderen willen altijd dat alles precies klopt;)

Ook van Joke van Leeuwen: duizend dingen achter deuren. Wel honderd keer gelezen en steeds weer vond ik het einde stom. Deesje daarentegen vond ik echt geweldig. :)

Bij mij zijn het niet zozeer boeken die me veranderd hebben, maar wel die me heel erg bijblijven, zoals Fayelinde. zegt.

De metro van Magnus, ook van Joke van Leeuwen, is een boek dat me goed is bijgebleven. Net als het ene boekje dat zo eenvoudig was dat het geschikt was voor kinderen die nog maar een paar weken in groep 3 zitten. De titel weet ik niet meer, maar er kwam een 'boek-vis' en een 'vis-boek' in voor.
Maar deze hebben mijn leven echt niet veranderd.

Zoals Vogelvrij: de boeken van Peter Pohl. Diepgaand en eerlijk geschreven, tekeningen van een echt leven zonder cliché te worden (behoorlijk heftig, maar erg waar). About a Boy heeft ook nog wel het een en ander aan gedachtegangen in gang gezet..

Oh er was een boek en dat heette... ja ik ben het vergeten, iets met een K en ik las het in groep 5. Het ging over een jongen die ging zwerven en ik was diep van hem onder de indruk. Nu weet ik het niet meer, maar het is zeker drie jaar heel belangrijk geweest... Pff, superirritant dat ik dat niet meer weet. -O-

Ik zal een algemeen topic maken zoals ook op Muziek en FTV&R staat, 'ik zoek een boek maar weet de titel niet meer'. Misschien weet iemand welke je bedoelt:)

Tot ik een jaar of 18, 19 was, las ik eigenlijk nooit echt. Ik begon wel eens, maar kon nooit door boeken komen. Toen besloot ik 'de ontdekking van de hemel' te kopen met het idee: als ik dit kan lezen, kan ik alles lezen. Nou, boek heb ik uitgekregen en sindsdien lees ik echt.

Haha, Zwerftocht met Korilu was het dus.
Het heeft vooral in die tijd indruk gemaakt, ik heb er echt twee jaar wel iedere dag aan moeten denken. En daarna ben ik het heel plotseling vergeten :confused:!

Ik heb 2 fantastische boeken gelezen, die indruk op me hebben gemaakt. 1. Het zijn net mensen - Joris Luyendijk & 2. Golven - Sharon Dogar. De eerste vertelde het verhaal van een journalist (hijzelf) en hoe het daar in het midden-oosten was, met al die gevechten enzo en de dictatuur. Ik vind het echt een aanrader, veel grapjes. De tweede deed me beseffen hoeveel ik eigenlijk van mijn eigen zusjes houd. Erg zielig boek, over een jongen, wiens zus in coma ligt.

Welke studie doe je/ of deed je?

Vroeger heb ik alle boeken van Evert Hartman gelezen. Ik vond ze geweldig! Ze zette me echt aan het denken.
Heeft hier ooit iemand boeken van deze schrijver gelezen?

Nee, nooit. Is dat zo'n obscure schrijver?

Hmm, een Lemniscaat-auteur geloof ik. Ik heb laatst nog een boek van 'm gelezen (Niemand houdt mij tegen) en nou ja, het verhaal vond ik vrij slap en de schrijfstijl ook niet echt om over naar huis te schrijven (wat ik dan dus ook niet gedaan heb :P).

Ja ik!
Iets met.. Morgen ben ik beter.
Ik vond dat boek vroeger echt mooi.

en eentje over een gijzeling in een school?

ik hou heel erg van lemniscaat-boeken. ze zetten me meestal wel aan het denken... ik ben pas geleden lid geworden van de lemniscaat-club. verder heb ik ooit een boek gelezen over vlees en sindsdien ben ik ook vegetariër.

Gegijzeld :)

En dan te bedenken dat ik Evert Hartman toch wel bij de intelligentere jeugdliteratuur zou scharen. Ik durf prompt nooit meer een boek van hem te herlezen, want ik herinner me ze als geweldig;)

Torens van Februari en Aan de andere kant van de deur van Tonke Dragt zijn me trouwens nooit tegen gevallen, hoe vaak ik ze ook gelezen heb. Die boeken hebben wel mijn leven veranderd, dankzij hen heb ik straks een bachelor :P

Verdorie, ik was sarcastich. Iedereen kent toch Evert Hartman wel?! Niemand houdt mij tegen was jaren lang mijn favoriete boek.

Ik wist wel dat je sarcastisch was, hoor:) Althans, dat hoopte ik voor je.

Tonke Dragt schrijft een stuk beter en maakt ook veel betere plots dan Evert Hartman.

Maar Thea Beckman viel me ook tegen toen ik ze weer herlas. Minder, dat wel. Maar toch.

Toen ik een jaar of 11, 12 was, heb ik een periode gehad (en die is eigenlijk nooit echt weggegaan) dat ik helemaal verslaafd was aan Koning Arthur. Ik vond het prachtige verhalen, en toen ben ik begonnen in de boeken van Marion Bradley. Dat zijn eigenlijk de eerste 'volwassenenboeken' die ik las. Dus 'Nevelen over Avalon', 'Vrouwe van Avalon', 'Het huis in het woud', oja en ook (niet over Arthur) 'Stormen over Troje', nog steeds één van mijn favoriete boeken.

Ja die vond ik ook helemaal geweldig :) Maar het is wel echt lang geleden (ik was 12 ofzo) dus dan maakt een boek wel makkelijker indruk denk ik ;)

Stormen over Troje (Y)

Sorry, zie je vraag nu pas :bloos:
Maar ik studeer dus Nederlands en het eerste vak wat ik volgde was literaire analyse en daarvoor moest ik dus Russisch Blauw lezen.

Ik heb dat bij elk boek dat ik lees en me ook maar een beetje aanspreekt. The Other Boleyn Girl was het laatste boek dat ik heb gelezen waarbij ik dat heel sterk had. Ik was gefascineerd door Anne Boleyn en probeer te lopen als zij, te praten als zij, te doen als zij. Het is eigenlijk ook nog wel best wel goed voor mijn zelfvertrouwen.

Maar hiervoor heb ik het een hele tijd gehad met Oliver Twist, ik was echt compleet fan van dat boek. Ik droeg kleren alsof ik eigenlijk bij Fagin inwoonde, ik kende al mijn theorie over zakkenrollen en wist het hele boek te reciteren. Niet dat ik ooit iets heb gestolen of 's nachts weggebleven ben, maar ik denk dat het meer is dat ik me graag heel erg inleef in fantasiewerelden en boeken enzo dan dat ze me écht veranderen.

Ja! van Danny Wallace