geobsedeerd met de dood?
 

Hoi,
Meteen to the point;
Ik hoorde zonet van iemand dat ik geobsedeerd was met de dood, nadat ik een paar dingen vertelde. Omdat:
- ik laatst mijn beste vriend zomaar met de dood bedreigde, ik heb geen idee wat er gebeurde. Maar ik werd ineens overspoeld door woede, en uit liefde [ja, klinkt raar heh] wilde ik hem doden, maar hij reageerde niet zoals ik wilde, en toen begon ik een beetje te flippen.
- ik heel erg graag iemand wil zien doodgaan. Hoe die ogen er uit zien, hoe het lichtje uitgaat, hoe die ogen dof worden. Wat is het geluid van de laatste adem.. enzovoort.
- ik filmpjes in mijn hoofd zie over hoe ik mensen van wie ik hou vermoord.. en wat er dan allemaal gaat gebeuren. [dit dus ook bij die ene keer dat ik mijn beste vriend bedreigde.]

Is dit slecht? En zo ja, hoe moet ik er van af komen?

You need a shrink!

erg goed is het niet nee.

Hey,

Dit is inderdaad niet erg goed. Heb je er al met iemand anders over gepraat? Ouders, Vrienden of een ander vertrouwenspersoon. Ik zou ook zeker eens contact opnemen met de Kinder- en Jeugdteltefoon. Je kunt anoniem en gratis bellen of chatten met deze mensen. Zij zijn voor situaties als de jouwe proffessioneel opgeleid.

Nog veel sterkte,
Kristof aka BloodAndHonour.

uh.. zó erg is het toch niet? er is nog niets gebeurd ofzo hoor.

Nee, er is nog niets gebeurd. En als je er zomaar een beetje mee bezig was uit nieuwsgierigheid zou er denk ik ook niets aan de hand zijn. Maar je beste vriend met de dood bedreigen is eigenlijk toch wel iets, en als je het al zo in de praktijk gaat brengen, waar trek je dan de grens? Als je al niet over die grens heen bent gegaan door je beste vriend te bedreigen en willen vermoorden denk ik dat je inderdaad toch hulp moet zoeken. En zomaar flippen omdat je hem niet "uit liefde" mag vermoorden...? Uhm... Denk eens na, dat zit niet goed.

Met de dood bezig zijn hoeft helemaal niet zo slecht te zijn, maar als ik het zo lees lijkt het of je dat niet goed los kunt koppelen van je eigen leven, en dat is het punt waar je hulp moet zoeken.

Ik herken het wel een beetje. Ik zit op een psychiatrische gesloten afdeling en daar is een man, die ik echt haat. Ik fantaseer dan ook vaak hoe ik hem dood maak. Ik ben al een keer betrapt met een mes.
Het is niet goed en je moet er echt hulp bij hebben. Bij mij is er ook nog nooit wat gebeurd met die vent, maar het kan altijd gaan gebeuren. En nu niet gaan denken dat jij geen hulp nodig hebt, omdat ik een psychiatrisch patiënt ben en maar wat uit mijn nek loop te lullen. Je hebt hulp nodig, want gezond is het niet.

Liefs,

Skunkie

oke ik ''heb hulp nodig''. en dan? waar moet ik zoiets zoeken.. waar zou ik moeten beginnen? ik ben niet goed in praten over serieuze dingen. dan loop ik vast. Ik zou vorige week dinsdag al naar de vertrouwenspersoon bij mij op school [voor iets anders], maar het is 2 weken uitgesteld omdat ze geen tijd had. En nu heb ik helemaal geen zin meer om daar heen te gaan.
Mijn vriend stond al op het punt mijn school te bellen als ik niet op zou houden.. En eigenlijk had hij dat ook beter kunnen doen, dan zou er tenminste eens iets gebeuren aan dat gekut in mijn hoofd. Maar nu is het nog steeds zo van,, niemand weet het, en ik wil het eigenlijk niet vertellen.

Ga naar de huisarts, vertel wat je probleem is en vraag om een doorverwijzing. Weet je niet waar je moet beginnen, schrijf dan van tevoren in korte puntjes op wat je allemaal wilt vertellen. Maar ook als het niet keurig gestructureerd is weet je arts waarschijnlijk wel wat hij ermee aanmoet.

En dat je het niet wilt vertellen snap ik, maar dan kun je ook niet naar een oplossing werken. Dus het is beter om gewoon door te zetten.

Ik vind het trouwens wel goed dat je erover nadenkt of het eigenlijk wel 'normaal' is en eventueel gevaarlijk kan zijn (y).
Ik denk dat je, mocht je een stoornis hebben, je hiervoor naar een psychiater moet (GGZ vermoed ik).
Dat kan inderdaad het beste op doorverwijzing van je huisarts.
Je hoeft je huisarts niet alles te vertellen en ook niet in de detail te treden.

ik vind inderdaad dat je er een beetje geobsedeerd door bent en dat het niet normaal is wat je allemaal denkt, ik denk dat je hier is proffesionele hulp bij nodig hebt (dus meid ga naar een psycholoog).

om te zien hoe iemand dood gaat is egt niet leuk hor
voral niet als het iemand is van wie je houd
ik heb me eigen opa zien dood gaan en dat was egt niet leuk
ik heb mezelf gewoon suf gejankt

Hoe voelde je je toen je die goede vriend bedreigde?

Hoe denk je over het leven?