Mijn emoties
 

Grote ogen de wereld gebogen
emoties zichtbaar
ik zie mezelf
maar ik ben het niet
ik zie de angst
de wereld om mij heen
de chaos waarheen
ik trek me terug
ik wend m'n rug
afstand, afweer
die pijn elke keer
ik wacht
het is niet uit te leggen
zoveel zeggend is mijn gezicht
ik zie, ik zie mijn verhaal
mijn herinnering
boos, verdriet
troosten nog niet
en dan iemands arm om me heen
nee, dat verdien ik niet
de onmacht als een steen
voorbij, gebroken
de liefde onuitgesproken
zo groot, zo nietig
in mijn ogen
het is hoe ik het wil
en langzaam ebd de weerstand weg

ok ik weet t het is een flut gedicht
maar het zijn alleen maar mijn gedachtes en gevoelens dus...

Helemaal geen flutgedicht!! Ik had hem al een keertje gelezen maar ik was er zo stil van dat ik ff niet wist wat ik moest zeggen... Weet het eigenlijk nogsteeds niet... Klasse, echt waar...!!