Soms moet dat
 

Soms moet dat

Ik sta met mijn open mond vol geluk
te wachten tot iemand het eruit pakt wil je
het geluk uit mijn keel pakken zodat ik er
niet langer over struikel tijdens het praten misschien
zou je kunnen luisteren op de kruk bij mijn knie
kunnen zitten zeggen dat je iets leuks gaat doen
dit weekend dat je van alles van plan bent en
vragen of ik daar de uitvoering van
wil worden misschien
kun je mijn hand vasthouden als we nog eens
samen voor een winkelruit ons af staan te vragen
hoeveel de papieren vogel kost of zou je je wang
in het kuiltje van mijn schouderblad kunnen leggen
tijdens het strijkconcert zoals een egel die zich
met het zachte stukje van zijn bestaan terugtrekt
in de schaduw van twee struiken in juli en meer
nog dan dit zou je de luidspreker uit mijn handen
kunnen trekken als ik weer eens op blote voeten
sta te stampen met al het goede uit een dag
op mijn lippen zou je kunnen zeggen stil maar ook
als je fluistert wordt er naar je geluisterd maar
misschien zeg ik is er niemand die wil horen wat
je vertelt omdat je aan mensen niet iets
kunt hangen zoals jij doet enkel rond
kunt hangen in de zweetlucht van
je jeugd terwijl er nergens iemand klaarstaat
met een zonnige waterspuit nee je moet zelf
door de zomersproeier lopen in je
mickey mouse zwempak
of veertien jaar later
in je supermarktschort en
als men vraagt waarom schrijf je
in hemelsnaam nog gedichten antwoord dan
omdat mensen niet onder mijn tong
blijven liggen omdat je gedichten stil
kunt laten staan als een luisterend oor
tegen je schokkende borstkas omdat poëzie
aan je ribben is gaan rusten en
een verband heeft aangelegd
met jouw verhaal.

<3

Wat goed! Echt geweldig! Ookal is het een verhaal, dat maakt het juist beter eigenlijk.
Wat mij soms stoort bij gedichten van anderen is dat er veel eigen dingen in zitten en ik totaal niet snap wat ze bedoelen en ik het hele gedicht dus niet begrijp. Anderen zijn weer veel te duidelijk in wat ze zeggen en dan heb ik iets van gebruik dan metaforen. Maar bij jou is dat evenwicht goed gelegd, dat heb je mooi gedaan. Het komt er heel goed uit wat je wil en door het verhalerige lijkt het recht uit je hart te komen die eindeloze stroom verwarrende woorden. Haha ik ga het er zelf ook bijna door doen:P
Die situaties die je noemt ken ik lang niet allemaal, maar het is net of dat ook niet hoeft omdat het tussen de regels door staat, door de woorden zelf geschilderd.
Heel fraai:)

Wow.

Hoera, alweer.
Gewoonweg hoera.

Meisje, jij slaagt er elke keer in om iets helemaal anders te doen, dat is werkelijk fantastisch. Ik heb van elke zin genoten, echt gewoon, fantastisch. Je woordgebruik, steeds de zinnen op het juiste moment afgebroken, de beelden die ik krijg in mijn hoofd.

Hoera.

Ik word de laatste tijd een beetje misselijk van de overdadige zoetsappigheid en de soms wat slappe kritieken die ik hier lees, maar ja hier mag de loftrompet inderdaad wel voor worden geblazen. Het tweede deel vind ik mooier dan het eerste, maar dat heeft misschien meer met de thematiek te maken dan de kwaliteit van je gedicht an sich. Hoewel je in dat eerste stuk misschien hier en daar toch wat té bewust omslachtig te werk gaat. Maar afgezien daarvan echt klasse, je weet een interessant verhaal te vertellen waarin inhoud en vorm op net zo'n vanzelfsprekende manier met elkaar een verband hebben aangelegd als 'de poëzie en jouw verhaal' waar je over spreekt. Dat je dat waarmaakt is nog wel het mooiste aan het gedicht.

Het 'tweede' deel vind ik fijner, niet perse mooier. Het is minder verlangen en overdenking. Ik vind het een heel mooi gedicht. De vormgeving is niet bijster uitnodigend, maar daar had ik eigenlijk geen last van.

Geweldig... Deze ga ik nog veel vaker lezen...

ik vind dit een stuk beter dan je blok pj harvey.

Ik ook. En het is in elk geval toegankelijker. Maar ik houd sowieso van dit soort teksten, ik vraag me af hoe lang je erover hebt gedaan? Soms kan ik in één keer zo'n prozagedicht schrijven en dan zijn ze gewoonlijk nog veel beter ook dan gedichten waar ik eeuwen aan gewerkt heb :P En het doet me heel erg denken aan hoe ik schreef toen ik veertien was, alleen dan duizend maal beter;)

Er zitten hele leuke dingen in, je hebt leuke beelden gebruikt. Geluk in je mond, de sproeier. Ja, leuk. En dat je geen interpunctie hebt gebruikt, snap ik wel, maar werkt bij mij toch niet helemaal. Het is eigenlijk een voordraaggedicht, nu moest ik af en toe goed kijken hoe het nu zit. Hier bijvoorbeeld:

Ah wauw, wat een positieve reacties allemaal :) ik weet eigenlijk niet goed wat ik hierop moet zeggen. Ik ben in mijn gedichten inderdaad nogal lang van stof de laatste tijd, maar het gekke is, terwijl ik schrijf heb ik dat idee helemaal niet. Als ik bezig ben met een gedicht en het heeft de lengte van het gemiddelde gedicht denk ik alleen maar ik ben pas op de helft.

Ik weet niet zo goed hoe ik deze zin moet lezen, hij is, net als mijn eindzin geloof ik, ambigu, maar ik heb het woord verband geschreven in de zin van zo'n langwerpig stuk stof op een wond en niet de abstracte betekenis van verband in mijn hoofd gehad.

Ik had het hier van de week met Nelleke over en ik merk dat ik het de laatste tijd niet fijn vind leestekens binnen een gedicht te gebruiken, met name vraagtekens. Volgens mij zijn we ook in staat twijfel uit te drukken zonder een vraagteken. Ergens heb ik zelfs het idee dat het ontbreken van vraagtekens de twijfel versterkt, alsof je nog niet eens zeker weet of je wel een vraag stelt, of je deze vraag wel wil stellen. Dat idee zit er een beetje achter.

Nu snap ik helemaal niet meer hoe ik die zin moet lezen :P Ik snap wel wat je bedoelt met die leestekens, maar denk je niet dat een gedicht ook nog te lezen moet zijn voor mensen, in plaats van dat het voornamelijk een klus is? (niet dat dit gedicht onleesbaar is, maar je stuk van PJ Harvey ging bijvoorbeeld wel redelijk die kant op. En als dat is hoe jij wilt schrijven, is dat natuurlijk prima, maar ik hoop dat je je dan realiseert dat je het de lezer behoorlijk moeilijk maakt)

oh die zin die je citeerde is niet per se zo'n vraagzin
maar het begin van dit gedicht kent heel veel vragen, volgens mij zou het juist storend zijn als er achter allemaal een vraagteken stond

dat PJ Harvey gedicht is qua vorm overigens heel makkelijk, ik snap niet waarom jullie het zo moeilijk leesbaar vinden, je kunt de cursieve en niet cursieve zinnen gewoon apart lezen.

Oké:) En ja, daar werkt het dus wel heel goed:)

Ja, maar dat leest wel lastig;)

ik vind dat het gebrek aan leestekens goed werkt.
bovendien merkte ik dat je je titel niet eindigt met een punt, terwijl je daar normaal heel consistent in bent. is daar een reden voor?

Ohh wat gaaf dat je hebt opgemerkt dat ik dat altijd doe. Hier vond ik het, om de een of andere reden, niet passen. Gevoelskwestie, denk ik. Al mijn laatste paar gedichten hebben geen punt in de titel, dus het altijd is misschien niet meer van toepassing, deed.

naar mijn mening hoeft een titel nooit een punt als het wel duidelijk is dat die losstaat van de tekst. ik doe dat vaak met dubbel enter. en op internet zijn titels vaak dikgedrukt. tja.

Heey, heb je september nou veranderd in juli?

Het is mooi dat je geen interpunctie gebruikt, bij sommige gedichten past dat. Ook ik vind het tweede deel sterker dan het eerste, de beelden die je daar gebruikt zijn sprekender. Ik had niet gedacht dat je verband bedoelde als in de zin van een lange witte lap, maar die ambiguiteit vind ik sowieso gaaf, het feit dat je het op twee manieren kunt lezen - en dat in het einde. Knap hoor. :)

Is het niet zo dat een verband in de abstracte zin wordt 'gelegd' en niet 'aangelegd'? Dan zou het dus niet ambigu zijn...

Ja, maar goed, een beetje dichterlijke vrijheid lijkt me wel gewenst. :)

Het valt me op dat je veel weet te schrijven in een korte tijd. Ik wilde eigenlijk eerst zeggen dat het lijkt alsof je makkelijker schrijft, maar ik weet niet natuurlijk niet hoe lang je over een gedicht doet en hoe makkelijk het gaat? Positief vind ik dat het echt verschillende gedichten zijn en dat je niet doorratelt over een onderwerp. Zelf vind ik dat dit gedicht niet te lang is, eerder op juiste lengte. Het lijkt mij een goede ontwikkeling dat je meer weet te schrijven in een korte tijd, als je er meer mee wilt doen dan af en toe op een forum te posten. Ik vind sowieso dat je je sterk ontwikkelt. Keep up the good work ^^.

Ik vraag me af. Ben je nooit bang dat je een geniale vondst 'verspilt' aan een gedicht dat niet je beste is? En hoe ga je daarmee om?

ha ha ik in ieder geval wel maar sorry dit was een vraag voor csn.

Hmm, dat vroeg ik me nog af, maar ik ging er vanuit dat men het in de praktijk misschien in ieder geval als ambigu zou kunnen zien, of dat theoretisch dan ook zo is... :p

Ja/nee: er stond eerst juli, dat heb ik veranderd in september, toen weer terug in juli. September is een vrij lang woord en daar kwam een beetje teveel nadruk op, de maand wilde ik heel terloops noemen en juli is een zomersere maand, wat beter in het gedicht past, denk ik.

Ik weet niet zo goed wanneer iets een geniale vondst is of niet, maar ik vind het op dit moment heel fijn om niet alles wat ik schrijf meteen aan iemand te laten lezen. Ik heb nu één wordbestand waar ik alles wat ik dit jaar tot nu toe geschreven heb (en nog een beetje van 2007) in heb staan, ook de gedichten of losse zinnen die nog niet afzijn. Op die manier zie ik bepaalde ideeën steeds weer langskomen en ga ik met de meesten uiteindelijk toch wel iets doen. Maar als je denkt dat je een briljante vondst hebt, moet je volgens mij niet bang zijn die 'te verspillen' (een echt goed idee valt niet de verspillen?), je kunt hoogstens bang zijn dat het je laatste goede vondst ooit is, maar dan verspil je iets anders, namelijk tijd.