Alweer zo'n zielig koleregedicht
 

Hope holds me close to the warmth
but my bones are cold of pain

The fear eats me
and I try to fill my heart with love

How can I believe
the lies I tell myself

Why do I hope and try
while it's useless, hurting me

Simple love holds me warm
a lack of it freezes my hope
and fuels my fear

Somewhere deep inside I realize
hope is gone

heyhey,

Dit is niet een zielig koleregedicht. Et is een mooi gedicht dat met gevoel is geschreven.

Kuszie Erik

Het is wel zielig, maar voor de rest wel mooi http://forum.scholieren.com/smile.gif

Nou nou, dat is niet zo positief.. http://forum.scholieren.com/frown.gif
Weet je wat het is met hoop? Als je denkt dat je het niet meer bezit en dat er niets meer gaat veranderen, dan krijg je het opeens weer wel.. Zomaar uit een onverwachte hoek..
Wacht daar maar op meisje, en tot die tijd: heel veel sterkte *knuffie*

Gedichtje zelf vind ik iets minder, maar geen zielig kolere gedicht zoals je het zelf noemt.

Heel lief dat je reageert maar dit gedicht slaat er meer op dat het soms beter is maar geen hoop meer te hebben op een bepaald iets, omdat het toch niet gebeurt en je er jezelf alleen maar mee naar de klere werkt.

* denkt aan diverse replies van Cat op L&R *

-x-