Emoties uiten naar mensen die je niet vertrouwt
 

Ik vind het heel lastig om met mensen om te gaan en vaak komt daar ook veel spanning bij kijken, omdat ik bang ben dat ik in de steek gelaten word. Bij mezelf merk ik dat, zodra ik het gevoel heb dat iemand me gaat 'afwijzen', het me niet meer lukt mijn emoties naar diegene te uiten, zelfs al weet ik dat die persoon in feite te vertrouwen is en me niet zal laten vallen. Ik klap dan dicht. Ik kan nog wel met veel moeite dingen vertellen, maar doe dat dan zonder emoties als een soort van 'automatische zelfbescherming'. Als je iemand nog maar net kent is dat denk ik ook wel logisch, maar bij bepaalde mensen (die ik wel graag mag en die ik ook toe zou willen laten) lukt het me niet om van dat dichtklappen af te komen. Vooral blijdschap en enthousiasme kan ik niet uiten.

Ik zit daar best wel mee, ook omdat ik volgende week toelating ga doen bij een kunstacademie en het dan natuurlijk erg belangrijk is dat je enthousiast en gemotiveerd overkomt en ik erg bang ben dat dat me niet gaat lukken, terwijl ik dolgraag wil worden aangenomen.

Daarom vroeg ik me af of er misschien meer mensen hier last van hebben en of jullie misschien tips hebben hoe hiermee om te gaan. Alvast bedankt :bloos:.

Het is lastig om je goede raad te geven, omdat dit een ingewikkeld probleem is. Maar ik zou me als ik jou was niet te druk maken over hoe enthousiast je bent bij je toelating. Het gaat vooral om je kunst en je kennen lijkt mij. Dat je toelating doet betekent toch dat je het graag wil, dat lijkt me duidelijk.

Verder is je basishouding naar andere mensen toe dus argwanend. Vaak is dat onterrecht, dat weet je zelf. Misschien moet je proberen om af en toe eens wat meer open te zijn over je emoties. Maar ik snap dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is.

gewoon een maskertje opzetten :D(y)

Veel mensen acteren bij een toelating dat ze enthousiast zijn. Misschien kan je ook oefenen in het zogenaamd enthousiast overkomen, dat is misschien minder eng. Verder is het af en toe slim om emoties niet te uiten naar mensen die je niet vertrouwt, en dus waarschijnlijk ook niet kan vertrouwen. Je merkt na verloop van tijd zelf wel of mensen je emoties waard zijn of niet.

Ik denk dat het belangrijk is om enthousiast over te komen. Even een masker opzetten dan inderdaad. Maar het zou natuurlijk veel prettiger voor je zijn om je open te kunnen stellen naar mensen toe. Misschien kun je dit heel langzaam opbouwen, door iemand in vertrouwen te nemen (ook al vind je dit eng) die je al een tijdje kent. Misschien kun je min of meer objectief naar het gedrag van deze persoon kijken (roddelt hij/ zij veel over anderen, is hij/zij egoistisch etc.). Hierdoor kun je ervaren dat sommige mensen wel te vertrouwen zijn, en misschien kun je daar op voortbouwen. Ik denk dat het hebben van mensen die je kunt vertrouwen heel belangrijk is, en het is een recht dat je jezelf niet zou moeten hebben ontzeggen. Je zult waarschijnlijk merken dat mensen zich ook opener opstellen naar jou, wanneer jij dit doet naar hen. Waarschijnlijk zullen vriendschappen hierdoor veel dieper en aangenamer worden voor jullie beiden.

Iedereen krijgt op welke kunstacademie dan ook hele harde persoonlijke noten te kraken. Meestal van mensen die het beter weten dan jij. En dat doen ze omdat ze ( als je aangenomen wordt ) talent in je zien. Maar als jij zonder bovenstaande al snel dichtklapt, dan vrees ik dat je een heel zware tijd tegemoed gaat op een kunstacademie.
Als je naar een toneelschool gaat, dan kun je dat masker wel vergeten, die mensen prikken daar binnen no- time door heen. Een beeldende kunsten academie zal je misschien iets minder last hebben, en kun je een hele tijd faken, maar je zult moeten leren vertrouwen op mensen daar die het allemaal beter weten dan jij, en het beste met je voorhebben. En ik raad je aan om daar geen 4 jaar over te doen.

succes

^ mee eens!

Ik heb een beetje een vergelijkbaar probleem en zit op de kunstacademie. (dus het is wel mogelijk, ondanks dit probleem!;) ) Ik weet niet welke richting je wilt doen, maar ik denk dat je bij autonome kunst (dus als je kunstenaar wilt worden) meer van jezelf moet laten zien dan bij bijvoorbeeld de toegepaste richtingen. (ik doe zelf dat laatste).

Maar je krijgt hoe dan ook behoorlijk wat kritiek te verduren en je moet jezelf constant bewijzen! Er wordt veel van je verwacht! Dat kan dus behoorlijk zwaar zijn als je redelijk snel dichtklapt.

Ik ben hier zelf al vaak tegenaan gelopen en heb ook al vaak getwijfeld of ik wel/niet zou gaan stoppen. Als ik opnieuw voor de keuze zou staan om naar de kunstacademie te gaan, dan weet ik eerlijk gezegd niet of ik het nog steeds zou doen.. Of misschien eerder als ik een paar jaar ouder zou zijn ofzo.
Maar dat betekent trouwens niet dat ik er nu spijt van heb, hoor! Maar het is behoorlijk zwaar, dus weet waaraan je begint!

Maar als je echt goed genoeg bent (en dat dus laat zien d.m.v. je werk), dan kijken je docenten uiteindelijk wel door dit probleem heen!

Oja, misschien is het overbodig om te zeggen, maar werk wel aan je probleem! Want hoe beter je iets van jezelf kunt laten zien, hoe makkelijker ook je studie (en je leven) gaat verlopen. Het is waarschijnlijk iets waar je in moet groeien. Maar ga je probleem dus niet uit de weg!

Dat ik het op een kunstacademie zwaar zou hebben betwijfel ik niet, maar eerlijk gezegd vind ik dat niet heel erg want ik weet toch dat ik hier in verder wil gaan en dat dat sowieso zwaar is.
Ik denk alleen wel dat het van groot belang is om jezelf te zijn, omdat dat prettiger is maar vooral omdat je jezelf toch niet kunt blijven verbergen. Ik wil autonoom gaan doen en daarbij is het natuurlijk erg belangrijk dat je jezelf durft te laten zien, zowel in je werk als in het echt. In mijn werk heb ik daar minder moeite mee, omdat ook al zou ik dat niet willen, mijn emoties toch wel er in terug te zien zijn. Dat gaat bij mij veel automatischer lijkt het wel.
Maar verbaal gaat dat gewoon slecht. Wel probeer ik, als het iemand betreft die volgens mij de moeite waard is, diegene via schrijven er op te wijzen dat het me gewoon heel veel moeite kost om uiting te geven aan mijn emoties, want dat lukt dan weer wel. Minder bang word ik er echter niet van, ook niet als er wel begrip voor mijn gedrag wordt getoond.
Morgen heb ik mijn toelating en ik denk dat ik deze keer inderdaad maar enthousiasme ga faken, want ik heb te veel angst om daadwerkelijk enthousiast te zijn, hoe graag ik ook wil. Of ik moet morgen opeens in zo een bijzonder goeie stemming zijn dat ik even over mijn angst heen ben, maar dat zal wel niet. In ieder geval bedankt voor de tips, en ik hoop er het beste van.

Je zult niet de enige zijn met dat probleem, denk ik. ;) :) Gewoon je best doen en laten zien dat je enthousiast bent, ook al is het dan op dat moment misschien niet helemaal zo door de angst.

Heel veel succes morgen! :)

Ok, misschien is het niet helemaal ontopic, maar ben wel benieuwd..!

Hoe is het gegaan vandaag? Heb je een beetje kunnen vertellen wat je wilde vertellen?
Ik vind het in ieder geval goed dat je er zo voor gaat! (y)

Even mijn bericht uit het toelatingstopic op ARTistiek posten:

Inmiddels heb ik mijn toelatingsgesprek achter de rug en ik denk dat het goed ging, maar zeker weten doe ik het niet want de mensen van het gesprek hadden allebei nogal een pokerface en gaven nergens hun mening over, maar dat schijnt gebruikelijk te zijn? In ieder geval heb ik er een goed gevoel over; het lukte me om uit mijn woorden te komen en om zinnige antwoorden te geven, en toen de docent na (voor mijn gevoel) tien minuten zei dat ze wel een duidelijk beeld van me hadden gekregen, heb ik voor de zekerheid nog eens benadrukt dat ik dit heel erg graag wil en dat ik hartstikke gemotiveerd ben, etc. Maar volgens hem was dat ook wel duidelijk, dus dat lijkt me een goed teken. Ik ben echt zo blij dat ik het achter de rug heb, en dat ik, mochten ze me niet aannemen, wel kan zeggen dat ik 100% mijn best heb gedaan. Dus ik wacht in spanning af, want over twee à drie weken krijg ik er pas bericht over..:)

Ok, komt vast goed joh! :)

Ik hoop het voor je. Als je wordt aangenomen, heb je iig nog de tijd om een dikke huid te kweken. En dat heb je zowiezo nodig.
Denk maar aan al die kunstkritici en recensenten.

Hee ik las dat je bent toegelaten, gefeliciteerd *O* ik ben blij voor je
en heel benieuwd naar hoe je je op artistiek gebied gaat ontwikkelen(y)

leuk dat je toegelaten bent! alvast succes gewenst!
je probleem op sociaal gebied herken ik, alleen ik heb juist de neiging weer teveel over mn emoties te praten, wat anderen dus weer afschrikt zeg maar:p
hopelijk komen er hier nog reacties, want ik heb er zeg maar wel veel aan, dit forum, wat tips enzo betreft.

sommige mensen kunnen door een masker heenkijken, ik kan dat ook. dus een masker opzetten helpt niet altijd!

Ik stel eerder een assertiviteitstraining voor. Dit soort problemen worden ook besproken.