Wie is jouw identificatiefiguur of idool?
 

Zijn er mensen tegen wie je opkijkt, die een voorbeeld voor je zijn? En waarom zijn ze dat juist? Of heb je juist helemaal geen identificatiefiguren en zou je ze wel graag willen. Aan wat zou zo'n persoon dan moeten voldoen?

Nee heb ik niet, ik ben gewoon meselluf.

kazet

voor mij ook kazet, ik wil net zo worden als hij :bloos:

Nee, heb ik niet. Ik ga me daar een beetje opkijken tegen iemand anders zeg. Er is zoiets als eigenwaarde.

Oh maar dat staat niet tegenover elkaar. Tenminste, bij mij niet. Er zijn een aantal docenten die ik wel als 'identificatiefiguur' zie, omdat ze een bepaalde houding hebben die me erg aanspreekt. Dat betekent helemaal niet dat ik mezelf om die reden minderwaardig vind.

Daarnaast heb ik ook een aantal anti-idolen. Mensen op wie ik dus écht niet wil gaan lijken of imiteren. Ook diverse docenten, maar ook wel sommige eigenschappen van m'n vader. :o

Wat een onzin, alsof iemand anders bewonderen iets zegt over jouw zelfwaardering? Dat ik opkijk tegen bijvoorbeeld het schrijftalent van Louise Erdrich of Toon Tellegen wil niet zeggen dat ik hen wil zíjn, dat ik hen na wil doen - enkel dat ik graag hetzelfde zou bereiken als zij, namelijk zó schrijven dat ik er mensen mee kan raken.

Ik geloof trouwens dat ik juist vaak mensen waardeer om eigenschappen die ik zelf ook heb (eerlijkheid, koppigheid, etc) :D

Maar is bewonderen wel hetzelfde als tegen iemand opkijken? Als je iemand bewondert is het 'goh ja, dat kan ie wel goed', bij opkijken tegen iemand is het 'wauw, hem/haar wil ik ook zijn' of 'dat wil ik ook kunnen'. Bij dat laatste komt altijd wel een beetje 'ik bak er niks van, was ik maar zoals hem' kijken. En ja vooruit, misschien is gebrek aan eigenwaarde wel een beetje overdreven verwoord. :P

Ik bewonder natuurlijk wel bepaalde mensen om bepaalde talenten, maar ze als idool of Grote Voorbeeld aanduiden doe ik niet.

Even zien.
Mijn oma van vaderskant is niet kapot te krijgen.
En ik heb veel vrienden die ik heel lief vind en ik zet hun samen allemaal op een groot voetstuk.
Ik verafgood Regina Spektor, omdat ik haar zo geniaal vind. Maar ik streef niet zoals zij te worden want dat kan ik niet. ;)

Ik heb geen mensen die ik na probeer te doen, maar wel mensen die ik bewonder of die me dan inspireren ofzo.

Ik vind mijn papa wel heel erg stoer, hij en zijn vrouw zijn allebei muzikant en toch hebben ze genoeg geld voor een enorm huis, een extra huis in londen en allemaal verbouwingen. Hiervoor moeten ze allebei heel erg hard extra werken en ik wou dat ik ook zo ontzettend hard kon werken. Ik zou het echt allang opgegeven hebben denk ik.

Verder is het natuurlijk mijn vriendje. Maar misschien is dat gewoon omdat ik hem op een voetstuk plaats omdat ik verliefd ben.

En een meisje uit mijn klas, daar kijk ik erg tegenop. Denk ik. Maar ik weet het niet zeker, want ik loop ook een beetje over haar te moederen en haar in de gaten te houden (heeft ze haar huiswerk gedaan? Laat ik haar maar bellen voor de zekerheid dat we overmorgen een toets hebben. Staat ze nou weer te roken? Zal ik haar zeggen dat ze het beter niet kan doen? Zou ze genoeg geslapen hebben? Waarom gaat ze toch steeds uit en ze gaat met de verkeerde mensen om, ik moet haar beschermen!). Ik denk dat ik haar probeer ideaal te maken zodat ik haar kan blijven bewonderen. Maar ik lul ook eigenlijk maar wat uit mijn duimharen, ik heb zoveel zelfkennis helemaal niet. ;x

Ik ken niet echt mensen als wie ik zelf zou willen zijn, maar wel mensen die ik qua persoonlijkheid zo ontzettend mooi vind dat ik er bijna verliefd op zou worden :bloos:. Leeftijd en geslacht maken me daarbij niet zo veel uit; ik heb bijv. een leraar van een jaar of zestig die ik helemaal geweldig vind om hoe hij is maar ook een meisje uit mijn klas die ik echt waanzinnig lief/mooi/intelligent/kunstzinnig/eigenwijs vind. Ik ben vooral gek op gepassioneerde mensen, dus dat is wel een vereiste. Mensen die kunnen genieten van hele kleine, maar eigenlijk zo grote, dingen die anderen niet eens opvallen zijn wauw :bloos:.

Mijn vader vind ik erg geweldig en ik identificeer me dan ook wel met hem (logisch, het is mijn vader) en ik zou graag zo'n fijn mens als hij willen worden/zijn. Maar ik zou niet áls hem willen zijn. Verder heb ik in mijn leven een aantal mensen, vooral vrouwen, ontmoet die voor mij erg inspirerend en indrukwekkend waren, vooral door hun levenswijsheid. Maar ''fan'' ben ik niet van ze, en ik plaats ze ook niet op een voetstuk, ik bewonder ze alleen.
Idolen heb ik nooit gehad, grote onzin.

En dat, alleen niet sommige eigenschappen maar gewoon mijn vader in het geheel.

Tori Amos is wel een soort van idool van me ja, maar ik identificeer me niet echt met haar ofzo (het feit dat ze alleen maar wil praten met mensen die in elfjes geloven schrikt me een beetje af. :p)
En verder is het personage Céline (gespeeld door Julie Delpy) iemand waarmee ik mij absoluut kan identificeren. Ik heb echt het idee dat zij precies zo denkt als ik, alleen vind ik haar een stuk toffer dan mezelf. :o

Oh ja, en als we het toch over vaders hebben... Ik vind mijn vader ook echt te gek, en ik schijn ook veel op hem te lijken (ik zie het in het uiterlijk niet, maar innerlijk wel). Ik ben ook wel een beetje een vaderskindje. Onze smaak en manier van denken komt veel meer met elkaar overeen dan die van mij en mijn moeder. Wil niet zeggen dat ik niet óók dol op mijn moeder ben, natuurlijk. :)

Anti-idolen, die heb ik ook wel! Sommige kanten van mijn moeder kan ik niet uitstaan. Eigenlijk heeft iedereen wel kanten die ik niet wil zien. Maar het is leuker om te kijken naar positieve kanten, die zie je minder snel denk ik.

http://i31.tinypic.com/sfxn4k.jpg

deze bask is een held :D:D(y)

<------
<------
<------

^^^

Schrijven als Martin bril met z'n collums, rennen en grappen maken als dolf janssen, enz enz enz.

Neen.

Jezus. Ik wil ook 1337 tover-skillz hebben.

Smartie, de communiceerbeer, belg en W.C.L. van der Grinten. :)

:eek:

Mijn obsessie objecten zijn meestal in mijn directe omgeving, dus het heeft niet zoveel nut om namen te noemen.

Ja, nieuwe vraag erin gooien: Welke eigenschappen van mensen zou je juist niet willen hebben en wie zijn de anti-idolen?

Oppervlakkigheid, ongeïnteresseerdheid, gebrek aan inlevingsvermogen, gebrek aan passie, en arrogantie vind ik wel erg vervelende eigenschappen, maar er valt natuurlijk nog veel meer te noemen. Eigenlijk lijkt het me ook heel saai om normaal of weinig te voelen, zelf ben ik wisselvallig en voel veel en hoewel dat ook vaak onhandig is brengt het wel veel afwisseling met zich mee en dat vind ik op een bepaalde manier fijn. Verder kan ik niet zo goed tegen mensen die geen idealen hebben of domweg niet bereid zijn om iets te doen om zichzelf (of iemand anders) gelukkig(er) te maken, dus zo zou ik ook zeker niet willen zijn. Grootste anti-idool is toch mijn vader, omdat hij op arrogantie na, eigenlijk alle bovengenoemde eigenschappen heeft.