Afspreken met vriend(en)/vriendin(nen), wie belt wie?
 

Misschien dat onderstaande bekend voorkomt, of juist het tegenovergestelde. Graag zou ik jullie ervaringen hierover willen, en waarom jullie denken dat het zo is.

Als ik zin heb om met een vriend(en), vriendin(nen) af te spreken, dan bel/mail/msn ik deze gewoon. Soms schikt het, soms niet.
Het tegenovergestelde gebeurd echter niet: ik wordt niet gecontacteerd, met de vraag of ik zin heb om iets af te spreken.
Voordat je je afvraagd of ik wel vrienden heb: Voor zover ik weet, zijn het gewoon echte vrienden, en daar ga ik ook best wel vanuit.

Ook personen die ik in het dagelijks leven gewoon tegenkom, die vraag ik weleens om iets af te spreken, gewoon om elkaar beter te leren kennen en misschien dat er een vriendschap uit voortvloeit. Andersom gebeurd dit echter niet.

Onlangs sprak ik een persoon (die ook op het forum van scholieren.com rondspookt en beschouw als vriendin) en heb het met haar hierover gehad. Ze verklaarde dat zijzelf eigenlijk bijna nooit iemand belt om iets af te spreken, maar wel gebeld wordt. als antwoord op mijn vraag, waarom ze eigenlijk zelden iemand belt, antwoorde ze dat ze vrij goed alleen kan zijn, en dan ook niet direct behoefte heeft aan contact, dus geen behoefte om perse iets af te spreken. Ik heb ingebracht dat het wel attent is als je anderen ook aanspreekt, om iets af te spreken, maar om de een of andere reden bleef ze aanhouden dat ze dat toch niet zal doen.

Ook heb ik het hier eens met zowel een vriend als een andere vriendin afzonderlijk over gehad. Beide beloofden er eens op te letten, maar er is nog steeds geen verandering. die gesprekken zullen ongeveer 3 tot 4 maandan geleden zijn.

Eigenlijk, nou ik er echt over ben begonnen te denken, realiseer ik me dat ik meestal andere personen heb moeten aanspreken iets af te spreken. Voordat je je conclusie trekt dat ik dan wel anders moet zijn: zo nu en dan wordt je weleen onzeker, onder andere door dit soort situaties. Dan vraag je aan mensen wat ze van je vinden. Uit deze antwoord blijkt toch (geheel tegen vermoden in :D:P:rolleyes: ), dat ik gewoon normaal ben.


Ook heb ik vaak dat personen afspraken afzeggen. Vorige week zondag zou ik met een oud klasgenote (van de basisschool, waarmee ik meer dan een jaar nu mail) eens iets afspreken. Die afspraak heeft ze afgezegd. toen zouden we aanstaande zondag maar iets afspreken, vandaag mailde ze dat ze ook as zondag niet kon. Oke, wat mij betreft kan ze nou echt helemaal de pot op, maar dat terzijde. zulke dingen heb ik vaker, terwijl, als ik zelf een afspraak maak, me hier nagenoeg altijd aan houd.


Graag zou ik zien dat jullie hierop je visie geven en proberen te verklaren waarom het zo is, en hoe het bij jullie is. Hopelijk bereik ik hie ruiteindelijk mee dat ik niet altijd mensen hoeft te bereiken om iets af te spreken, maar mocht ik dit neit bereiken, dan ben ik zelfs al tevreden waarom dit allemaal zo is.

mm heb ook vaak het gevoel dat ik altijd overal achteraan moet gaan... maar aan de andere kant heb ik ook vaak het verwijt gehoord niet te bellen... sommige mensen durf ik gewoon op een of andere manier niet te bellen. ben nogal een mietje als het om bellen gaat, sowieso om contact zoeken...:S

weet niet waarom de één wel belt en de ander niet. als ik kijk naar mezelf en mijn vriendinnutjus gaat het er misschien wel vooral om dat we niet altijd even goed weten of de ander wel op je zit te wachten... we zijn echt heeeeele goeie vrienden, maar we hebben allemaal wel een periode gehad van eenzaam en alleen zijn. en daardoor wordt je een beetje banger.

maar das onze situatie... zou eigenlijk als ik jou was die mensen allemaal maar eens zeggen dat je t nogal vreemd vind dat jij altijd contact moet zoeken...

Ik bel bijna nooit iemand om iets af te spreken. In me vroege jeugd werd ik elke dag door paar mensen gebeld. Zelf belde ik bijna nooit en dat is ook nauwelijks verandert. Vriendin bel ik wel en da's oowk gelijk de enigste :D met misschien 1 of hooguit 2 uitzonderingen die ik eens per maand bel : \

Waarom het zo is zou ik niet weten. Luiheid zou kunnen, gemakzucht(idee van: als ze wat willen doen bellen zij wel) Ben denk ik niezow sociaal ingesteld...Gebrek aan interesse who knows

Over msn en mail spreek 'k wel soms dingen af met mensen, komt niet vaak voor dat zij of ik die afspraak dan afzeggen.
Vindt 't wel bezt allemaal zow, duz gaat niet echt veranderen

Mensen kunnen heel goed de neiging hebben niet te bellen. Het staat hierboven ook al en je geeft zelf ook al een reden aan. Maar mensen zijn dan niet meteen zo dat ze ook niet af willen spreken. Er zit alleen geen vaart achter.

Dat je er onzeker van wordt is logisch. Maar diegenen kunnen dat ook best zijn. Niet weten of jij wel met ze af wil spreken, dat soort dingen. Als iemand hen belt, zijn ze zekerder van de zaak dat de ander écht af wil spreken.

Ik zou het je vrienden blijven vragen of ze jou willen bellen. Maar zeker niet opdringen. En doe dat ook niet bij die forummer, blijven zeggen dat ze je moet aanspreken, want volgens mij wil ze dat niet horen. Als het een deel van haar karakter is om dat niet te doen, moet je haar niet proberen te veranderen.

oowk true (y)

Indien iemand al verscheidene malen heeft gevraagd iets af te spreken, en die afspraken waren gezellig, dan zie ik niet in dat de andere onzeker is over of de ander wel echt zin heeft om iets af te spreken. Mijn inziens heeft het een andere reden, maar welke? Ik vraag het me zo vaak af...


Het probleem zit hem nou misschien ook hierin. Als mensen mij niet vragen om eens een keer iets af te spreken (nadat er al verscheidene malen is afgesproken op mijn initiatief en het gezellig was) dan heb ik de indruk dat het de ander niet zoveel deert, en de vriendschap hem of haar niet zo interesseert. Anders zou deze er wel meer moeite voor doen. Indien de ander de vriendschap niet zo erg interesseert, daarom zou ik er dan nog energie instoppen, aangezien het lijkt alsof het alleen van mijn kant moet komen?

Monica, persoonlijke boodschappen zou ik graag persoonlijk ontvangen en niet via bijvoorbeeld een bericht op dit forum. Dit is trouwens tevens in strijd met artikel 7 van de forumgeboden: Het forum is niet bedoeld voor berichten aan 1 persoon die niets bijdragen aan het geheel. Daarvoor bestaat ICQ/Mail. Bedankt.

[edit]vetgedrukt gedeelte aangepast[/edit]

Tsjah, ik ken het .. maar ben ook zelf zo. Het resultaat kun je je wel voorstellen I guess..

Meestal interesseer ik me voor bepaalde personen en met die wil ik dan ook afspreken. Als op een gegeven moment het interesse afzwakt, wordt het moeilijker .. ik ben er dan nog wel als ze mij aanspreken, maar neem zelf geen initiatief meer.

't is dus ook mijn eigen schuld.

Hier zal dan duidelijk sprake zijn van een verzwakte interesse voor deze persoon/vriendschap, maar daar gaat het naar mijn inziens niet over, in het aangesneden onderwerp.
Het gaat hier over het niet contacteren van personen bij een toch vrij contant blijvende vriendschap. Hoewel, ik sluit niet uit dat naderhand de vriendschap kan verzwakken doordat een of beide personen elkaar niet benaderen. Maar dit is dan een gevolg van het elkaar niet benaderen, het elkaar niet benaderen is geen gevolg van een verzwakte vriendschap. Hier doel ik dus op, niet op het andere geval.

Als bij mij het interesse in iemand groot genoeg is, blijf ik diegene ook contacteren.

Het is voor mij dan ook problematisch als de ander het nooit doet, aangezien het dan op mij overkomt als desinteresse.

Overigens hoeft nalatigheid van mijn kant niet te betekenen dat ik iemand niet aardig vind. Er zijn mensen met die ik eens in de zoveel tijd graag praat, maar niet per se elke week hoef te zien. Die contacteer ik dus soms uit het niets :/

Eigenlijk zijn dat de meesten .. maarjah :o

Ik denk dat het komt, omdat de banden niet sterk genoeg zijn. Als je graag met elkaar omgaat, contacteer je elkaar ook wel. Je wil immers met elkaar omgaan, dus zal vroeg of laat 1 van beiden het initiatief nemen.

Persoonlijk vind ik het dan bullshit als je het wel graag wil, maar niet doet. Waar zou je immers bang voor zijn?

Trouwens kun je met moderne hulpmiddelen als MSN wel heel eenvoudig afspreken. Ik zie niet in waarom dat eng zou zijn.

Meestal wordt ik door vrienden gebeld of ik zin heb om iets te gaan doen, wat dat dan ook moge zijn. En meestal is dat ook omdat die ander op dat moment alleen zit, en natuurlijk ga ik er dan op in, daar zijn vrienden immers voor.

Af en toe bel ik ook zelf mensen op om iets af te spreken, meestal is het als je je wat verveelt, maar het kan ook zijn omdat je al samen zit met vrienden en je er nog meer mensen bij wilt hebben...zoiets van share the feeling ;)

Zelf probeer ik me ook ten alle tijden aan een afspraak te houden, want: een man om man woord om woord; maar soms zijn er van die momenten dat je je niet meer aan zo'n afspraak kunt houden, door bijvoorbeeld overmacht enz. dit kan ook bij anderen het geval zijn. En omdat je zelf altijd alles probeert om een afspraak na te komen zal je het ook niet kunnen waarderen als anderen dat niet doen (in jouw ogen), maar soms is er bij anderen ook sprake van overmacht en moet je dat gewoon accepteren hoe vervelend het ook is.
Daarmee kom ik ook nog op dat meisje van je basisschool, je spreekt af, maar ze meldt dan dat ze niet kan, is dat dan een reden om haar gedag te zeggen? Mijn antwoord zou: "nee", zijn, waarom zou je dat doen, je kent haar redenen toch niet? Volgens mij heeft dat dus ook te maken met dat je van anderen verwacht dat ze net zo als jou zullen handelen in een gelijke situatie, en dat jouw handelen correct is.

Tot zover mijn nederige mening :o

Maar je neemt contact met ze op. Diegenen doen dat dus niet met jou. Ik neem ook contact op, maar diegenen doen dat nagenoeg niet met mij.

Maar waarom zou je geen contact opnemen als de banden niet sterk genoeg zijn? soms neem ik toch ook contact op met iemand met wie ik zo goed als geen band heb, maar die me wgewoon aardig lijkt en gezellig eens iets wil gaan doen.

Hier sluit ik me volledig bij aan.

Sommigen wel. Het gebeurt me wel eens dat ik vrijdag's achter de PC zit en iemand me op MSN aanspreekt, omdat hij zich verveelt. Gevolg is dan dat we dezelfde avond nog ff afspreken in de stad en iets gaan drinken :)

Komt zelden voor, maar het gebeurt wel.

Als de banden niet sterk genoeg zijn, vergeet ik dikwijls aan iemand te denken. Pas als diegene dan contact met mij opneemt, denk ik er pas weer aan :o

Als de banden sterker zijn, wil je ook echt met elkaar omgaan. Je ziet elkaar regelmatig, omdat je elkaar aanvult. Als het je dan bijna altijd leuk lijkt met diegene samen te zijn, dan neem je ook veel sneller contact op.

Zoals ik al zei, het komt nageneog voor. Zelden lijtk me enigzins gelijk aan nagenoeg. :)

Het is eigenlijk altijd leuk, maar toch wordt er geen contact opgenomen.

Ligt het dan aan mij, dat ik zo af en toe aan iemand denk, terwijl ik er schijnbaar geen sterke band mee heb, omdat ze geen contact met me opnemen?
Volgens mij is dat meer menselijk, dat je aan bepaalde dingen denkt.

Oh, 't is wel menselijk hoor .. maar 't is ook menselijk vooral aan hetgene te denken wat je interesseert.

Mensen kunnen heel onzeker zijn, of nog beter: mensen worden niet graag afgewezen. Ze zoeken immers de gezelligheid op, mensen hebben elkaar nodig. Ze willen wel, maar zijn bang dat het je niet uitkomt, of dat je er geen zin in hebt.
Ik zou niet te snel oordelen op het feit dat mensen niet met je afspreken, er kunnen zoveel redenen zijn.
En net als Doc zei, als ze een keer verhinderd zijn, ga dan na waarom. Er kan inderdaad iets tussen zijn gekomen waardoor ze niet met je af kunnen spreken.

zie ook hierboven. En wat ******** zei. Nalatigheid hoeft niet te betekenen dat iemand je niet aardig vindt. Maar er zijn nu eenmaal mensen die niet constant iemand om zich heen hoeven te hebben -of welke reden er ook achter hun niet bellen zit.

Sorry hoor. Jij stuurt mij de link door, dus als ik me geroepen voel te reageren dan doe ik dat. Ik zie ook geen persoonlijk bericht. En je hoeft me niet op de regels van het forum te wijzen, ik zie niet wat ik fout gedaan heb. Ik zeg ook niets dat je mij in je verhaal betrokken hebt, ik liet het zo en ga er gewoon op in. Wat is daar mis mee?

Nou lijkt het net alsof mijn vrienden zich niet in me intereseren, maar dat doen ze wel degelijk. Gelukkig maar :)


Naar mijn inzien spreek je jezelf hier een beetje tegen. Enerzijds zeg je dat mensen bang zijn dat het niet uitkomt, anderzijds zeg je dat je dat niet moet zijn, omdat er zoveel redenen kunnen zijn dat iemand niet kan. Hier klopt iets dus niet...

Zie ook hierboven. Indien je kijkt naar wat er boven is gezegd, dan klopt het niet wat je zegt.

Ik heb je gezegd dat ik deze discussie op psychologie zou aankaarten en dat ik wel even een berichtje gaf als ie erop stond. Dat was dat mailtje dus.

Die persoonlijke boodschap is wel heel erg duidleijk aanwezig. Ik citeer:
----
Ik zou het je vrienden blijven vragen of ze jou willen bellen. Maar --zeker niet opdringen. En doe dat ook niet bij die forummer, blijven zeggen dat ze je moet aanspreken, want volgens mij wil ze dat niet horen. Als het een deel van haar karakter is om dat niet te doen, moet je haar niet proberen te veranderen.
-----
Het is voor mij toch heel duidelijk dat er hier sprake is van een persoonlijk bericht. Aangezien ik het woensdag met het met je over dit onderwerp heb gehad. Misschien is dit niet voor iedereen even goed te volgen, maar Monica weet het donders goed.
Trouwens, ik heb jou niet in mijn verhaal betrokken, jij hebt ons in deze discussie betrokken door 'die ene forummer' aan te halen. Wat betreft het forugebod: persoonlijke boodschappen zijn niet toegestaan.
Ik houd er maar over op, want nuo ga ik me ook al te buiten aan de geboden.

ach, ik hou het niet zo bij eigenlijk, meestal wordt ik gevraagd, maar ik ben ook weleens de gene die opbelt of et op de msn vraagt om iets te gaan doen.

Met m'n 2 beste vriendinnen is het zo'n beetje gewoon om en om, maakt niet uit. Maar met andere mensen word ik meestal gevraagd, ik durf nooit zo goed zelf te vragen omdat ik niet te opdringerig wil lijken...

Dankjewel kan topic nu weer normaal voortgezet worden indien iemand daarnog behoefte aan heeft?

Als ik naar mezelf kijk staat het wel ongeveer gelijk.. Het is niet zo dat ik perse meer bel om af te spreken of dat mijn vriendinnen dat perse meer doen..

Het is wel zo dak alleen initiatief neem als ik iemand goed ken.. anders wil ik nog wel es laten 'slippen' van, ms kunnen we es wat afspreken, maar het uiteindelijke initiatief moet van de ander komen..

Als ik nadenk is het bij goede vriendinnen ook wel vaak zo dat zij mij bellen om iets af te spreken enzow, hoe belachelijk het ook klinkt, ik kan toch altijd nog onzeker zijn over iemand vragen iets af te spreken.. ookal was het heel gezellig de vorige keren, ookal ken ik die persoon al jaaaren.. toch vinnik het eng, bang afgewezen te worden..

Nu is het ook dat het zo was dat ik heel veel tijd met mn vriend doorbracht en daardoor dan niet veel afsprak met anderen, als ik dat deed dan vroeg ik ze mee naar iets gewoon, of dan was het dat zij mij belden.. Het is nu uit met mn vriend dus ben ik bezig die contacten weer op te bouwen, samen met nieuwe contacten enzow.. Om die gaten waar hij zat te vullen, dus kneem wel steeds meer initiatief.. Maar als ik zelf geen initiatief neem betekent het niet dak niet wil afspreken.. beetje vaag..

Het is ook vaak dat anderen me voor zijn.. Dan was ik het wel van plan maar dan belde diegene al.. Zoals vandaag nog, kwas van plan een vriendin te bellen om te vragen of ze zin had te gaan zwemmen.. belt die vriendin om te vragen of ik zin heb te gaan zwemmen.. ja, nouw.. initiatief kwam van haar maar ik ging het ook net doen! nu gaan we dus zwemmen :P

Maar ja.. ik weet niet goed hoe het komt.. Misschien ook juist omdat jij initiatief neemt.. Iemand waarvan ik weet dat die toch wel vaak met me afspreekt, me vraagt af te spreken, zal ik minder snel vragen dan iemand waarbij ik altijd het initiatief moet nemen..

Alhoewel het soms wel irritant is.. Zoals een meisje die ik nu nooit meer spreek.. ik moest echt altijd haar bellen, en dan was ze altijd heel erg enthousiast en alles.. maar ze belde mij echt nooit om nu eens iets af te spreken.. dan ga je toch ophouden met bellen, en nu is dat contact dus helaas verwaterd..

Mja.. ik weet eigenlijk niet wat het is gewoon.. ms dat gemakzucht er ook mee te maken heeft.. Dan heb ik wel zin iets te doen maar geen het te regelen, vervolgens belt iemand of ik zin heb iets te doen, en dan ga ik altijd wel mee.. snappie? soort luiheid dus owk

Dat heb ik precies zo. Ik spreek helemaal niet snel iets af, omdat ik prima alleen ben. Ik vind het niet erg om gewoon te netten of te tekenen of te lezen. Het zijn ook vaker vriendinnen die bij mij langskomen dan ik bij hen.
Het ligt echter ook aan de vriendin. Eentje spreek ik altijd op de msn savonds en dan gaat het vaak van 'ik kom nog wel ff langs', wij beiden zeggen dat. Andere bellen we eerst, die wonen ook verder weg.

Als zij willen afspreken, dan moeten zij mij maar aanspreken.
Ik ben er gewoon te lui voor.

See ya later ;)

ik ben meestal degene die belt, ben meer een iniatiefnemer dan mijn vriendinnen.

Ik vind t niet erg, want op deze manier ga ik vaak dingen doen wanneer het mij uitkomt.

Soms dan denk ik wel dat ze mij niet leuk genoeg vinden, mijn beste vriendin wordt namelijk wel altijd platgebeld door iedereen.. toch doen we meestal evenveel op dat gebied, zij zegt juist alles af. Dan vind ik mijn situatie wel fijner.

Er wordt niet gebeld we hangen toch allemaal in de zelfde 2 kroegen en die zitten naast elkaar, maakt niet eens uit welke dag van de week het is kom toch wel bekenden/vrienden tegen, ronduit ideaal, en ik hoef godenzijdank niet zo'n pokke mobiel te bezitten.