Van Basalt
 

Van Basalt

In schoolsysteem en maatschappij heb jij
je nooit gevangen gewild. Ik was een kind
en praatte dapper mee, was zogenaamd
betrokken bij SP en zei docenten mogelijk nog
vaker ‘nee’ dan jij dat deed.
Toch leek het vaak alsof jij
een vulkaan was en de rest
een sereen bosgebied bedreigd
en toch gelokt door jou.

Dus klom ik vallend steen en arendsnesten
energiek voorbij uit spanning en nieuwsgierigheid.
De tijd smolt honderd raadsels weg
achter een dikke ijskap en je
warmtebronnen en het uitzicht
be- of enkel: grepen me

Het was niet echt lang wachten
of ik brandde me aan magmastromen.
Je was grillig en ik wist het want
ik deelde in je dromen, kon dus doorgaans
dichter dan een ander bij de
seismografen komen.

Toen bestond de band nog slechts
uit wat verweerde lavagrond en ik
besefte niet terstond hoeveel er
groeit in zo’n klimaat,
maar nu ik weer wat bloemen zie
ben ik gelukkig om het feit
dat ik je heb ontmoet boven een
tektonische plaat.

hihi. toen ik de titel las had ik al een vermoeden dat het weleens aardrijkskundig zou kunnen zijn. Gamma-er? :D De manier waarop je de 'relatie' vergelijkt met verschuivende platen, vulkaan uitbarstingen en klimaten vind ik wel origineel. Ik heb net een toets gehad platentektoniek, dus dit is sowieso grappig om te lezen. :p

be- of enkel: grepen me

deze regel vind ik alleen wat vaag. Dat 'be-' vind ik niet lekker klinken, maar dat kan ook komen omdat ik niet weet wat je daar had kunnen invullen.

Ik hou van dit soort rijm. Vrij subtiel, maar als je het leest, loopt het heel lekker. Altijd moeilijk om iets te ontdekken aan je gedichten dat ik niet goed vind, eigenlijk. Een puntje van kritiek: ik vind het raar dat je in de laatste strofes een heel ander soort regelafbreking gebruikt dan in de eerste twee. De eerste twee spreken me ook iets meer aan, al verschillen de verzen dan behoorlijk van lengte en oogt dat misschien minder mooi. Een enkele keer heb je een naar mijn mening slappe metafoor gebruikt: 'Toch leek het vaak alsof jij
een vulkaan was en de rest
een sereen bosgebied bedreigd
en toch gelokt door jou.', zoiets hoort niet thuis in je gedicht. Het stelt voor mij maar een flutvulkaantje voor, en niet een brommende en sidderende, met magma geladen krater die elk moment vuur kan gaan spuwen. Ja, dat woeste van een vulkaan mis ik af en toe in je beschrijvingen. Je had het iets vuriger kunnen verwoorden, soms is het maar een beetje flauwtjes. Alhoewel ik niet weet in hoeverre lange beschrijvingen in je gedicht passen.

Ik vind het wel een leuke vergelijking, en op zich is dit iets waar ik nogal van hou. Jouw gedichten zetten me altijd aan tot nadenken.

begrepen me of enkel grepen me, gekkie

ahja. dom. Ik kwam niet verder dan 'been of enkel', wat ik niet begreep (:(haha)

Ik vind het ge-jij en ik wat te nadrukkelijk aanwezig. En ik merk ook dat je dat vaker doet, waardoor het minder aandoenlijk wordt en steeds meer een trucje lijkt. Verder vind ik de metafoor ook te breed uitgespannen in je gedicht. Je had wat mij betreft beter wat meer inhoud toe kunnen voegen die ook buiten die globale metafoor een rol speelt, of als je dat echt niet wil had je a) de tekst in kunnen korten of b) de tekst aan kunnen scherpen. Het probleem is nu namelijk dat je een perso(o)n(age) probeert te vangen in een vrij eenzijdige metafoor, waardoor het personage zelf ook plat overkomt. Er had wel wat meer schwüng of tegenstrijdigheid in de beschrijving mogen spelen. De laatste alinea is mooi, ondanks de allerlaatste regel die bij mij geforceerd overkomt. Het rijmt wel, maar ik had een spitser einde verwacht.

Ik kan me deels wel vinden in wat Reynaert zegt, maar ik denk dat dat een kwestie van persoonlijke voorkeur is. Jij hebt ervoor gekozen om vooral de relatie te beschrijven, niet per se de jij-persoon. En ik vind dat je er goed in geslaagd bent om die relatie te beschrijven. Ik lees dit graag, en toch heb ik soms het idee dat je iets te hard je best doet om met originele verwoordingen te komen: het is me soms iets te veel van het goede, waardoor het minder subtiel op me overkomt. De laatste regel vind ik minder omdat het ritme daar lijkt te stokken; het leest net niet lekker.
ps: Hoort er geen punt achter de tweede strofe?

Leuk dat je weer iets geschreven hebt, aangezien je eerst vast zat (Y)
De laatste regels vind ik erg leuk, leuk einde. Je woordgebruik is goed, het zijn geen standaard woorden en je hebt echt je best gedaan om de taal te gebruiken om jouw gedicht een gedicht te maken. Dat is wat ik ook leuk vind in boeken tegenover films, het is geen spreektaal, je kan nadenken over je woorden en zinnen vormen die anders veel meer cliché zouden zijn en toch hetzelfde zouden zeggen. Daar doet dit gedicht mij aan denken. Maar verder vind ik de inhoud niet echt geweldig, sorry.

Mja, ik besefte terdege dat dit een beetje makkelijk is. Maar ik weet niet, ik wilde gewoon weer eens wat duidelijks en simpels schrijven en een beetje klooien met rijm. Anyway, ik snap goed dat er kritiek op is.
Alleen Remy, ik zie nog niet helemaal wat je bedoelt met die geforceerd originele verwoordingen, want ik vond het eigenlijk vrij simpel en expliciet? Misschien omdat ik te lang blijf hangen in die metafoor? Dat vond ik zelf wel een beetje.
En Reynaert, ik snap wat je zegt over het gebrek aan diepgang van het personage, maar vind je dan ook dat ik hetzelfde had kunnen zeggen in twee strofes? En dank je dat je me wijst op het ge-jij en ge-ik, ik heb mijn eigen dingen een beetje nagelezen en je hebt gelijk. Het is niet echt een trucje, het komt doordat ik een voorkeur heb voor schrijfsels over personen en relaties. Maar het is nu wel genoeg.

Jammer dat de laatste alinea hapert, ik heb er gewoon te lang over nagedacht, dan werkt het blijkbaar niet meer.