Negatieve gevoelens
 

Sorry, ik weet niet goed waar ik dit anders kwijt moet. Eerder had ik een persoonlijke web-log, maar hier ben ik mee gestopt, en mijn ouders wil ik niet nog meer verdriet doen.
De laatste tijd voel ik me constant rot, het sombere gevoel overheerst zowat de hele dag. Ik heb het idee dat ik eigenlijk nooit meer echt kan genieten, misschien heel soms. Ik ben steeds verdrietig en de tranen branden telkens in mijn ogen. Ik snap het niet! Ik wil zo graag dat het nu eindelijk eens goed gaat, en ik kan genieten en vrolijk zijn, maar het lukt niet...gaat het eten goed, voel ik me weer constant rot. :(
Ik denk veel na over de dood, en zie het nut van leven eigenlijk niet. Misschien dat ik me hierdoor ook wel rot ga voelen. Daarbij ben ik echt heel erg bang dat mijn ouders overlijden. Steeds heb ik ook heel erge heimwee en zou ik liever thuis bij mijn ouders zijn, dan hier alleen op mijn kamer.
Sinds kort werk ik fulltime ipv een deeltijdbehandeling. Maar het werken levert wel heel veel spanning en stress op en ik voel me er (nog) niet op mijn gemak. Daarbij voel ik me echt heel nutteloos, omdat iedereen al 2 jaar aan het studeren is en ik gewoon nogsteeds niet.
Nouja, ik wilde het gewoon even kwijt...:'(
Herkent iemand dit misschien? Of misschien tips om me weer beter te gaan voelen?

Heb je nog wel hulp? De stap van (deeltijd) behandeling naar een leven zonder hulp is nogal wat. Misschien heb je nog een tussenstap nodig? Misschien kan je ook met iemand op je werk er over praten, die je dan kan helpen? Ik denk dat je in ieder geval irl iemand moet zoeken om mee te kunnen praten, wie dat is (vader, moeder, broer, zus, oom, tante, neef, nicht, opa, oma, vriend, vriendin, huisarts, maatschappelijk werk, psycholoog, ...) maakt niet uit, als er maar iemand is die weet hoe je je daadwerkelijk voelt, waar je tegen aanloopt, enz. en die je kan helpen als dat nodig is.

Nutteloos is niemand, zeker niet als je werkt (dat lijkt mij zelfs nog nuttiger dan studeren).

Ja, ik herken wel dingen die je hier neer zet. Maar ik PM je er liever over.

edit: ok, gedaan!

Ik herken het wel. Bij mij is iedereen bijna klaar met z'n studie en ik heb nog niet eens de mavo afgerond. Ik ben nu al drie jaar opgenomen en kost de maatschappij alleen maar geld. Mijn ouders komen meestal twee keer per week langs, maar de laatste tijd maar 1 keer. Voel me eenzaam en afgezonderd. Toch zit ik nu in een goede periode, maar die eenzaamheid zal altijd wel blijven. Het is een onderdeel van mn borderline.

Liefs,

Eend

Bedankt voor jullie reacties!! :)
Leonoor: Op dit moment heb ik inderdaad geen hulp, en misschien was die stap ook wel wat te groot. Van 3 dagen deeltijd naar Fulltime werken is ook wel heel wat anders en misshien een beetje te. Ik zou nog 1x in de 2 weken een gesprek krijgen, maar heb daar tot nu toe nog niks van gehoord. Waarschijnlijk duurt dat nog wel even en dan intussen ga ik alweer bijna studeren en is het niet meer nodig. Beetje vervelend dat het zolang duurt, dus. Misschien ga ik er maar eens achteraan bellen oid.
Handschoen: Dankjewel voor je PM, maar ik stuur je wel even een PM terug.
Eend: Ja, dat is inderdaad rot, als je al 3 jaar opgenomen bent! Goed dat je nu wel in een goede periode zit. Maar het is idd nogal vervelend om zover achter te lopen op bijv vriendinnen qua studie...
3 jaar opname is ook wel erg veel...ik dacht dat max een jaar was. Sterkte nog iig!

Want?
Therapie stopt niet als jij iets anders gaat doen, therapie stopt als jij daar aan toe bent en dat ben jij zo te lezen nog niet. :)

Ja dat is zo...ik ga er maandag maar eens achteraan bellen.
En misschien maar 's een gesprek aanvragen bij de wajong of ik toch nog een gedeelte kan houden, ik trek het gewoon niet zo fulltime werken van 3 dagen therapie naar dit gestresste fulltime werk...:(

1 dingetje. Je denkt dat je achterloopt qua studie? Je bent nog maar 19! Bedenk goed dat veel mensen die graag naar het hbo willen via het mbo ook al vaak rond de 20 zijn hoor.
En het is juist prachtig om zo lang mogelijk op school te zitten!

t word tijd dat t lekker weer word, zoals nu...
probeer dingen te doen die je leuk vind! Zelf heb ik er geen ervaring mee (A) mocht ik heeel raar advies geven :P... Maar van leuke dingen doen krijg je positieve energie! Waardoor je je beter gaat voelen! Zet je er dus tot toe! veder iig veel suc6!!

Van 3 dagen deeltijd naar geen therapie én full-time werken lijkt me een erg grote stap. Ik zou toch achter iets van therapie aan gaan als ik jou was.
Over het 'achterlopen' met studie: ik herken dat wel een beetje, maar probeer me er niks van aan te trekken. Er zijn mensen die op hun 30e nog aan een studie beginnen. Daarbij heb je de jaren die je volgens jou 'achterloopt' niet zomaar weggegooid, maar aan therapie besteed, en dat is denk ik ook een prestatie.
Ik dacht trouwens dat je alweer aan een studie begonnen was? Ben je gestopt of verwar ik je met iemand anders?

En ik denk dat je er niet vanuit moet gaan dat op het moment dat je gaat studeren je geen gesprekken meer nodig hebt. Bij mij werd het toen juist belangrijk...