Hoe groot is de invloed van opvoeding??
 

Ik ben benieuwd naar wat mensen hiervan denken.

Ik heb vaak mijn ouders horen zeggen dat ze zich irriteerde aan de houding van hun eigen ouders maar dat ze uiteindelijk toch onbewust diezelfde eigenschappen overnamen. Hoe "onvermijdelijk" is dat dan, en hoe groot is die invloed.

Uiteindelijk hoor je mensen heel vaak zeggen dat het belangrijk is om gewoon jezelf te blijven dusja...
Tegen de tijd dat je opgevoed bent is er dus geen weg terug ofzo, of zie ik het verkeerd.

Ik snap de vraagstelling niet helemaal.

Maar ik kopieer wel dingen die mijn ouders ook doen. Gewoon omdat ik niet beter weet dan dat het op die manier gaat. Soms ontdek ik dat andere mensen het heel anders doen, wat soms nog beter werkt ook. :o

Ik zet me ook wel af tegen dingen die mijn ouders doen. Zo wil ik echt niet zijn, hoewel ik het dan soms wel ben. Dat irriteert me. :p Ik denk dat de invloed van je ouders enorm groot is. En onvermijdelijk en ook niet altijd vervelend.

Natuurlijk is er nog wel een weg terug, je kan je toch van zo'n invloed ontrekken, jezelf ervan losmaken. En nee, dat is niet gemakkelijk, maar het lijkt me dat de invloed van opvoeding niet zo absoluut is dat je die alleen leidzaam kan ondergaan.

Mijn vader is ooit een jarenlang niet aangekeken door zijn vader omdat mijn vader samen ging wonen met mijn moeder. Ze hebben tijden elkaar niet gesproken gezien of wat ook.
Mijn vader doet nu precies hetzelfde bij mij omdat hij vindt dat mijn zusje en ik de kant van mijn moeder hebben gekozen. Belachelijk want kinderen kiezen geen kant als ouders gaan scheiden.
Maarja.

Ik doe soms ook dezelfde dingen die ik in mijn vader zo haatte. Dus ja. What goes around, comes around.

Enorm..
Ofwel ga je je ouders volgen
Ofwel zet je je resoluut tegen hun houding op
Dit kan natuurlijk voor bepaalde dingen variëren aangezien je ze dus niet altijd, maar soms toch wel volgt.
Maar sommige irriterende eigenschappen zal je idd overnemen, hoe bizar ook

Volgens mij is het inderdaad zo dat de invloed die je ouders (voornl. tijdens de opvoeding) op jou hebben, enorm is. Dit betekend overigens niet dat je dit (zoals Vogelvrij al zegt) leidzaam moet ondergaan en later zelf precies zo wordt (bijv. in de opvoeding van jouw kinderen).

Als dit wel zo zou zijn, betekent dit dat alle ouders die vroeger mishandeld zijn, later zelf ook hun kind zullen mishandelen, maar er zijn veel mensen die vroeger zelf wel een vorm van mishandeling hebben gekend maar er heel bewust voor kiezen hun eigen kind niet zo op te voeden. Misschien omdat ze weten hoe erg het is? Misschien omdat ze hebben gezien dat het ook anders kan?

@ the unknown; Je geeft aan dat er eigenlijk twee opties zijn: "je gaat je oduers volgen" of "je zet je resoluut tegen hun houding op". Ik kan me voorstellen dat dit vaak gebeurd, maar betwijfel of dit echt de regel is. Ik ken een aantal personen die in hun jeugd mishandeld zijn (om het bij het mishandelen te houden) en die met veel respect over hun ouders praten (zal ook met loyaliteit te maken hebben), veel dingen wel overnemen maar het wel anders aanpakken als hun ouders hebben gedaan (in positieve zin).

@ Gabb: ik weet niet waarom je deze vraag stelt, maar ik denk dat er altijd een weg terug is. Je ouders zijn in je (jonge) jeugd van grote invloed, maar je wordt ook gevormd door je karakter en door andere omgevingsfactoren waardoor je meegekregen gewoonten, normen en waarden leert relativeren en gaat combineren met nieuwe dingen die je leert.

ik merk wel dat ik zowiezo bepaalde karaktereigenschappen van mn vader heb, dat is wel herkenbaar.
en ja, mn opvoeding.... weet k niet eigenlijk.
ik denk wel dat je opvoeding en normen en waarden die je meekrijgt bij je blijven in je verdere leven.

Opvoeding heeft gigantisch veel invloed. Het enige waar opvoeding geen invloed heeft zijn je natuurlijke instincten. Je kunt zelfs een kind tot genie opvoeden. Zo heeft Beethoven's vader hem vanaf dat hij heel jong was muziekles gegeven en daarom was hij ook zo enorm goed. Er zijn ook 3 dochters van een man opgevoed tot schaak grootmeesters. Was laatst docu over op National Geographic (Y)

Ik denk dat het zeker veel invloed heeft en ik kan me wel herkennen in het overnemen van dingen, zelfs al zijn het dingen waar ik zelf juist van baal bij m'n ouders.

Schaakgrootmeester worden is niet zo moeilijk, met alle respect :D
Als je enigzins goed inzicht hebt is het een kwestie van tijd die je erin wilt steken..

Ook ik denk dat de opvoeding een grote invloed heeft op wie je bent op een zeker moment.

Een klein voorbeeldje is dat mijn ouders nooit erg emotioneel waren. Als ik bijvoorbeeld heel trots was omdat ik iets (voor mij) groots bereikt had zoals op school of met sporten etc, dan waren ze nooit echt enthousiast waardoor ik op een gegeven moment niet echt enthousiast was als iemand anders of ik zelf iets leuks had gedaan of meegemaakt. Sterker nog, praten over emoties was er eigenlijk helemaal niet bij.

Het is voor mij in ieder geval wel iets waar ik met wat moeite absoluut meer aan kan veranderen. Het gaat al een stuk beter al is het uiten van emoties nog niet mijn sterkste punt.

Groetjes Nique

Ik denk dat het belangrijk is de rol van genetische aanleg te koppelen aan opvoeding. Ik ben eerste jaars psychologie, dus ik heb nogal wat verschillende standpunten op deze issue gehad dit jaar. Het grote beeld wat ik eruit heb opgedaan is dat mensen bepaalde predisposities hebben wat betreft genen, en dat ze daarom situaties opzoeken waarin die trekken tot uiting kunnen komen of versterkt worden. In dat licht is het belangrijk dat er "goodness of fit" is tussen ouder en kind. Als de predisposities die bij de ouder tot uiting zijn gekomen ook bij het kind van toepassing zijn zal de opvoeding goed bij het kind aansluiten en zullen ouder en kind erg veel overeen komen. Terwijl als ouder en kind minder goed bij elkaar passen de opvoeding misschien minder impact heeft.

Afijn: ik denk niet dat je kunt zeggen hoeveel invloed opvoeding heeft los van andere factoren als genetische predisposities en bijvoorbeeld sociaal economische status van het gezin waarin je opgroeit :).

Eh, wat dacht je van karakter, intelligentie, lichamelijke en mentale mogelijkheden en beperkingen? Die spelen allemaal een rol in de vorming van een persoonlijkheid, en dat zijn op z'n minst gedeeltelijk dingen die aangeboren zijn. Het was vast goed voor Beethovens muzikaliteit dat zijn vader hem zo stimuleerde, maar de aanleg om een muzikaal genie te worden had hij al.

En natuurlijk hebben je ouders invloed op je, en aangezien je genen en omgeving met hen deelt zul je vast op een bepaalde manier op hen lijken. Dat betekent nog niet dat je machteloos bent, je vormt jezelf door keuzes te maken.

Bewust en onderbewust hebben je ouders een enorme invloed op je ontwikkeling door middel van de opvoeding.

Je kunt er instoppen wat je wil, maar je krijgt van iemand met Down syndroom echt geen genie. Opvoeding kan heel veel, maar wel tot het plafond van het kind.
Daar komt ook wel bij dat het temperament van het kind de opvoeding ook dusdanig kan sturen, dat ook daarbij de kansen niet helemaal gelijk zijn.

Ik bedoel het dan ook puur theoretisch, er zijn altijd uitzonderingen te bedenken.

Puur theoretisch bezien zou je dan eens moeten kijken naar het model van Bronfenbrenner en de achterliggende theorie.
Het is inderdaad zo dat opvoeding veel invloed heeft, maar genetische predisposities spelen ook een erg grote rol, net als natuurlijk de omgeving (zie het model van Bronfenbrenner).

Ik denk dat diegenen die zeggen dat je kunt veranderen, "al is het moeilijk" welicht dit fenomeen onderschatten. Als iedereen /velen er last van hebben zegt dat toch wel iets over de invloed/kracht die het heeft op mensen. Toch?

Wat dom is omdat als je iemand anders nadoet je het nogsteeds zelf doet en je dus nogsteeds jezelf bent, ook vanuit een ander POV blijf je jezelf want met je eigen inzicht concludeer je dat die ander nadoen beter is.

Dus moet je weer gaan gokken wat die andere rand bedoelt met zo'n uitspraak en dan komen er misverstanden. Beter zou zijn "je moet anderen niet nadoen" en dat is op zich ook al stom advies.

Ik ook niet want in de TT staat een algemene vraag en daarna wordt naar iets heel specifieks gevraagd --> 'Invloed en opvoeding' was beter geweest omdat de 2 vragen met elkaar botsen hrhr. Then again...




Maar goed,



Ik irriteerde me altijd heel erg aan de overbeschermende eigenschappen van mijn ouders, elke keer als ik naar de basisschool ging werd er wel een 'uitkijken bij het oversteken' uitgegooid. En dingen zoals 'kijk uit het is glad' 'let op met die regen' waren natuurlijk ook favoriet, samen met het onvermijdelijke 'niet met vreemden praten' etc. Nu merk ik dat ik het zelf ook af en toe doe bij mijn kleinste nichtje die dan op haar beurt boos wordt en iets zegt van "dat weet ik heus wel hoor". Soms doe ik het zelfs bij vriendinnen als het 1 of 2 uur is en ze moeten door het donker naar huis fietsen.

Ik denk meer dat dit een gebrek aan vertrouwen is. Er zijn meerdere soorten vertrouwen, als ik vader zou zijn van een 6-7 jarig zoontje zou ik vertrouwen hebben in zijn eerlijkheid, alleen ik zou hem geen marathon laten lopen ookal is hij er van overtuigd dat hij het wel kan omdat ik 1) niet in zijn inzicht op dit gebied vertrouw en 2) niet in zijn marathon-loop vaardigheden vertrouw (extreem voorbeeld, maar brengt m'n punt goed over).

Ik werd altijd boos en zei iets in de richting van "vertrouwen jullie me niet ofzo?" waarop ze antwoordden met "jawel" maar vertrouwen alleen maar zagen als in eerlijkheid, ze maakten geen onderscheid. Dit is ook waarom ik (en m'n nichtje) er boos om werd(en), het is eigenlijk een belediging.

Ik heb dezelfde ogen
En ik krijg jouw trekken om mijn mond
Vroeger was ik driftig
Vroeger was jij driftig
Maar we hebben onze rust gevonden
En we zitten naast elkaar
En we zeggen niet zoveel
Voor alles wat jij doet
Heb ik hetzelfde ritueel
Papa, ik lijk steeds meer op jou

Ik heb dezelfde handen
En ik krijg jouw rimpels in mijn huid
Jij hebt jouw idee
Ik heb mijn idee
En we zwerven in gedachten
Maar we komen altijd thuis
De waarheid die je zocht
En je nooit hebt gevonden
Ik zoek haar ook en tevergeefs
Zolang ik leef
Want papa, ik lijk steeds meer op jou

;)

boeiende vraag, daar heb ik soms discussie's over met mijn moeder.

Zij is ervan overtuigd dat de genetica de grootste invloed heeft in de persoon terwijl ik dan weer zeg dat de opvoeding veel belangerijker is, aangezien dat de genetische voorbepaling kan versterkken of afzwakken.

En tjsh, het voorbeeld over mishandelen, stadistisch gezien is het net bewezen dat ouders die hun kinderen mishandelen vaak ook mishandeld zijn geweest. Natuurlijk kan je je daar tegen verzetten, en zweren dat nooit te doen, maar onze hersenen werken nu eenmaal op zo'n manier dat de eerste ervaringen een veel grotere indruk hebben nagelaten dan latere ervaringen. En dat in bepaalde omstandigheden het erg moeilijk is om op een rationele manier te reageren waardoor we zullen terugvallen op de eerste herinneringen

(dit staaf ik met het boek dat gaat over Emotionele inteligentie van Goleman)

Maar eens je je er bewust van bent dat je de neiging hebt je ouders achter te doen, dan ben ervan overtuigd dat je dat ook kan onderdrukken en negeren, tenslotte kan een mens aan zichzelf werken.

Hoewel het ideale zou zijn je ouders als voorbeeld te zien moet je ze soms ook zien als hoe je het net niet moet doen, als negatief voorbeeld zeg maar...

Mijn vader kan bijvoorbeeld soms heel erg opgaan, en ik ben ook soms rap prikkelbaar, maar met de jaren door heb ik geleerd dat te onderdrukken en met een andere manier om te gaan met de situaties. In plaats van met woede te reageren bv. ga ik me afzonderen tot ik weer gekalmeerd ben.

Mijn conclusie: opvoeding heeft een enorme invloed, en je kan er pas vanonder uit als je dat bewust wil en er bewust aan werkt

ik neem de negatieve gedragingen of angsten over van mijn ouders.
al het positieve komt toch uiteindelijk ook voort uit mijn ouders, en springt over op mij. maar de ontwikkeling van mijn goede eigenschappen heb ik op eigen hand laten plaatsvinden.
dus ik denk dat ik gedeeltelijk dingen van mijn ouders overneem en ook dingen zelfstandig leer of ervaar.

Iedereen is slachtoffer van omstandigheden.

En als je nou eens bewust zoals je ouders wilt zijn, wijk je dan juist van ze af? Dat vroeg ik me welleens af. Op tv had je vaak van die praatdingen die dan vertelden dat ze heel close waren met mams of paps en dan juist helemaal niet op de ouders leken. welicht.

Ligt eraan welke theorie je er op naslaat. De Russische psycholoog vygotsky vond de invloed van naaste omgeving alles bepalend.

Ik ben "alochtoon". Ik ken naast de nederlandse cultuur ook mijn cultuur heel erg goed en zie de verschillen. Als ik dan naga van welke twee ik het meeste van meeheb gekregen. Das moeilijk. Mijn vrienden zeggen dat ik me absoluut niet gedraag als "mijn soort" wat ik niet inde gaten heb. Wat ik wel in de gaten heb zijn een aantal eigenaardigheden die in de familie zitten en die ik kennelijk ook vertoon. En die ik probeer weg te werken. Wat redelijk lukt. Niet helemaal 100% maar toch. Ik dacht ik meld dit even, aangezien de meesten toch wel hollandsch zijn in een hollandsche omgeving, ipv half indisch, chinees, pakistaans whatever.