De Duivel Zingt
 

DE DUIVEL ZINGT

Lachte ik in de plas van jouw verdriet
Dacht ik: nu vecht ik eindelijk voor jou
Gooi ik voor jou een touw over de rand
Maak ik de duivel in de toorts van kant

Flakkert dan de warmte nog uren na
Op de geslepen wanden van de grot
Waar ik op een nieuwe zomer wacht
Om weer naar jouw vinger te vliegen

Groetjes, Dreampoet

de woorden blijven voor mij woorden...

maar het zijn wel mooie woorden
waar je alles in kunt lezen...
geweldig! je stelt me nooit teleur! http://forum.scholieren.com/biggrin.gif

Tja, om even aan zelfkritiek te doen: eigenlijk vind ik het maar een zwak gedicht. Het is misschien te direct... hoewel er ook een klein addertje onder het gras van deze woorden zit. Want wat is de 'ik' in dit verhaal? Geen mens, nee, want die kan niet vliegen. Ook geen vlinder, want die zoekt geen grot om een winterslaap te houden. Ook geen vleermuis, want die kan niet op een vinger komen zitten. Ik denk dat 'ik' de liefde is die wakker werd in de zomer en tam op de vinger komt zitten: ze of hij heeft de liefde in haar macht. In de winter vind de dichter(es) de liefde niet, maar die komt altijd terug. Bovendien zijn winter en zomer niet de echte seizoenen: ze zijn gemoedstoestanden. Er is een periode in het leven waarin de liefde opfladdert, en een aantal dagen later is ze weer weg. Maar de liefde wacht op ons vol spanning in een grot, de liefde komt terug.

Groetjes, Dreampoet

ik dacht dat 'naar jouw vinger vliegen' betekende dat de ik-persoon alles zou doen, dat hij/zij zou gaan naar waar de vinger van de jij-persoon wees... de verliefde slaaf...

Een dimensie waar ik nog niet had gezien... bedankt voor de tip http://forum.scholieren.com/smile.gif