relatie zonder genegenheid
 

Ik heb nu ruim een jaar een relatie, maar sinds een maand gaat het niet meer zo goed. Mijn vriend toont mij bijna geen liefde meer. In het eerste jaar hielden we vaker elkaars hand vast, sloegen een arm om elkaar heen, gaven elkaar een kus. Nu is dit een stuk minder. Als ik een poging doe zijn hand te pakken oid, dan trekt hij zijn hand weg of zegt dat ie niet zo'n zin heeft daarin. Ok dat kan natuurlijk. maar ik mag hem bijna nooit meer aanraken. Uit zichzelf komt er ook bijna niets.
Ik heb het hier al een aantal keer met hem over gehad, en elke keer zegt ie dat het komt omdat we nu al een tijdje samen zijn, dat hij die drang niet meer zo heeft om een arm om me heen te slaan e.d. maar dat hij wel van mij houdt. Ook zegt ie dat het misschien een mannen-ding is ofzo. Maar ik ga nu dus ook minder affectie zoeken bij hem, omdat ik bang ben voor een afwijzing. Maar ik weet ook dat als we allebei zo onverschillig gaan doen dat het helemaal niet meer goedkomt.
Ben ik misschien te zeikerig/klef? Overdrijf ik het allemaal een beetje?
Ik weet dat het natuurlijk niet altijd zo "verliefd" blijft als in het begin, maar is het normaal dat de affectie zoveel minder wordt na een jaar tijd?
Moet ik er gewoon mee leren omgaan?

Alvast bedankt voor de antwoorden :)

Nee, in mijn ogen is deze mate van mindering niet gezond. Niet na een jaar, maar zelfs niet na meerdere jaren naar mijn mening. Tuurlijk, ik weet niet precies hoe het hiervoor was, maar wat ik zo lees, waren jullie toch wel gewoon lijfelijk met elkaar. Misschien niet super klef (zoals ik zelf wel ben, dus ik zal proberen het niet met die mate te vergelijken ;)), maar wel gewoon een gezonde affectie naar elkaar toe.

En als ik dan lees dat hij helemaal geen toenadering meer zoekt en zelfs zijn hand wegtrekt 'omdat hij daar geen behoefte' aan heeft, vind ik toch wel vreemd. Zeker ook omdat hij dit eerst wel had. En ja, ik denk ook dat dit in de loop van een relatie iets kan verminderen, maar als het bij mij in deze mate zou zijn, zou ik me toch wel een beetje zorgen maken. En dat het een 'mannending' is, klinkt voor mij ook niet herkenbaar. De mannen in mijn omgeving hebben daar iig geen last van.

Dus als ik jou was, zou ik het er toch eens met hem over hebben. Want als zijn reden is dat hij er 'geen behoefte aan heeft', waarom is die behoefte er dan niet (meer)?

Ja ik ga het er wel met hem over hebben want ik twijfel serieus aan onze relatie.
Ik zelf ben ervan overtuigd dat hij niet meer van me houdt, maar dat zelf nog niet doorheeft, of niet durft toe te geven. Van dat soort gedachten word ik erg onzeker, en ga ik ook vervelend doen naar hem toe (ik word bijvoorbeeld jaloers). Ik hou heel veel van hem en wil echt voor onze relatie werken. Maar ik vraag mij af of dit iets is waar je aan kunt werken, of dat het gewoon over is.

Eerlijk gezegd denk ik niet dat dit iets is waar je aan kunt werken. Als hij geen toenadering meer zoekt omdat hij daar gewoon geen behoefte meer aan heeft, dan zal zijn gevoel voor jou toch sterk verminderd zijn lijkt me. Hij kan dan wel zeggen dat hij nog steeds wel van je houdt (en dat doet ie misschien/waarschijnlijk ook wel), maar dat lijkt me niet genoeg voor een relatie als je daarbij de behoefte aan genegenheid mist. Confronteer hem hier eens mee zou ik zeggen en kijk wat hij daar op te zeggen heeft.

Zelf zou ik door dergelijk gedrag trouwens ook erg onzeker worden hoor, ik denk bijna iedereen wel.

Wat een gekke jongen.

Het is ook beslist geen mannending en heeft ook niks te maken met de lengte van een relatie. Sowieso is een jaar zelden lang genoeg om dat verliefde-knuffelige eruit te halen, en dan nog doen mijn ouders na twintig jaar nog regelmatig knuffelig, net als de andere (gelukkig) getrouwde volwassenen in mijn omgeving... en ook de stelletjes van een paar jaar onder mijn vrienden, trouwens.

Ik zou dat gedrag ook echt niet trekken, trouwens. Het is een van de fijnste dingen van een relatie, vind ik, dat je elkaar met enige regelmaat (liefdevol) aanraakt. Ik ben niet bijzonder klef, maar het hoort er toch gewoon bij dat je tegen elkaar aan zit, af en toe hand in hand loopt, kust, knuffelt? Waarvoor doe je het nou?

Ik denk eerlijk gezegd dat de liefde langzaam verminderd is, en misschien zelfs zo dat het niet voldoende is om een liefdesrelatie te behouden. Niet dat ik te snel conclusies wil trekken ofzo, maar ik vind dit dus echt niet normaal. Hij kan je toch gewoon aanraken? Hand steeds opnieuw wegtrekken is echt geen goed teken!

Als je hem niet mag knuffelen en hij jou niet knuffelt. Wat is dan het verschil met een normale vriend? (waar je overigens ook zelfs mee kan knuffelen als je op die manier met elkaar omgaat) Of je moet een platonische relatie hebben, maar daar is in dit geval totaal geen sprake van.

Je moet waarschijnlijk snel duidelijk voor jezelf krijgen wat hij nog voor je voelt, anders dan ga je jezelf ook alleen maar kwellen met shit mag ik zijn hand wel pakken, of nee toch niet en wat zou hij nu van me denken, houdt hij nog wel van me? etc. Daar ga je je erg ellendig door voelen. En je verdient natuurlijk iemand die echt om je geeft van je houdt.

En mocht het zo zijn dat hij echt zo in elkaar zit (wat mij heel onwaarschijnlijk lijkt) dat hij vindt dat je na een jaar elkaar niet meer kan/mag knuffelen, dan is het nog maar zeer de vraag of jullie wel bij elkaar passen. Je moet natuurlijk wel dezelfde verlangens/wensen hebben in een relatie. Anders werkt het niet.

ik zat in de situatie van jouw vriend, ik toonde eigenlijk 0 genegenheid, en dit wil je vast niet horen, maar 2 maanden later ofzo was het uit.

Sorry meid, maar ik heb ook alleen de ervaring dat het daarna steil bergaf gaat.
Maar goed, ik ken jullie niet persoonlijk of als koppel. Je kan hem vertellen dat je er behoefte aan hebt, dat het voor jou niet echt meer aanvoelt als een relatie? Eerlijk duurt het langst, imho.

Vind het wel wat raar. Denk maar aan mensen van 80 die nog hand in hand over straat lopen, die zijn al 60 jaar samen en hebben meer genegenheid dan jullie na 1 jaar... Ik zou het zelf echt niet leuk vinden. De hele dag hand in hand en knuffelig hoeft ook niet, maar als mijn vriend mij niet meer zou aanraken zou ik dat raar vinden en echt niet tof. Eigenlijk wat Morgan zegt het is juist het leukse van het hele samenzijn..

Uitmaken.

Nee, Nee, Nee en Nee.
Zelfs na jaren in een relatie kun je nog steeds dol dwaas gek op elkaar zijn en affectie hoort, naar mijn mening, niet te minderen...
Zoals het klinkt zit het dus niet goed en ik zou er of een stevig gesprek over hebben met je vriend, of het uitmaken.

Een echte leuke vriend die neemt zo'n opmerking van jou gewoon serieus, en doet iets aan de relatie zoals ie nu is. Als ie daar te beroerd voor is zou ik m ruilen.