Ochtend
 

Wanneer ik wakker word
zie ik
de cyfers roodgloeiend staan.
De wekker kookt over
en mijn ogen
verdwijnen achter stoom.

En ik verwijt het
jou,
met je kleppen in het dons.
Je ontluikt
mijn pesthumeur
en duikt dieper in je droom.

Zodra ik opsta
kies ik
bewust? Mijn woorden, maar vooral
stiltes.
De thee vriest zich in
en mijn hersenspin
wordt bepegelt met kristal.

Denderend van de trap
hoor ik je,
met niet alleen verwarde stem,
roepen: Schatje!
Stamp niet zo!
En hoopt zwijgend
dat ik me omdraaien zal.

Ik heb soms moeilijkheden om je perspectief te volgen. Het is me niet altijd duidelijk van waaruit je schrijft. Zeker bij 'hoopt zwijgend'. Is wel jammer, je schetst wel een goede uitgangssituatie maar naar mijn gevoel had je het nog meer kunnen uitwerken. 'De wekker kookt over', 'de thee vriest zich in en mijn hersenspin..' zijn mooi.

Mierenneuk: cijfers ipv cyfers