Trouwen> Kinderen..welke volgorde??
 

Allo!

Het bovenstaande vraag ik mij al een tijdje af. En aangezien samenwonen, zwangerschap en trouwen hier vrij actueel zijn, dacht ik; ach wat, nu wil ik ook hier wel eens wat meningen over...
Wat is volgens jullie het meest praktisch/leuk/logisch/voordelig...wat zijn de voors en tegens voor oftewel eerst werpen en dan trouwen, danwel eerst trouwen en daarna kinderen krijgen?

Ik denk zelf dat wanneer je eerst kinderen krijgt en daarna gaat of wil trouwen, het er uiteindelijk niet van komt, OF het duurt heel lang. Aangezien je net kinderen hebt gekregen; kost geld, en trouwen ook en ik neem aan dat je dan voor je kinderen kiest...je hebt andere dingen aan je hoofd, kinderen groeien op, hektiek.
En aan de andere kant is het natuurlijk ook wel weer leuk als je kinderen bewust je trouwen meemaken.
(Zwanger trouwen lijkt me dan weer helemaal niks, om the obvious reasons...)

Nouja, brand los ;)

Dan trouw je toch gewoon niet of alleen even snel?

Als je ongetrouwd kinderen krijgt moet de man de kinderen wettelijk erkennen oid...als je getrouwd bent, gebeurt dat automatisch...zou een reden kunnen zijn om eerst te trouwen en dan kinderen te krijgen.

Zelf ben ik getrouwd en we hebben nog geen kinderen...de volgorde waar wij het in doen (of eigenlijk: hebben gedaan) lijkt me dus duidelijk. ;)

Ik zou gaan voor eerst trouwen, dan kinderen, om de simpele reden dat ik waarschijnlijk eerder toe ben aan trouwen dan aan kinderen :D

Om het wettelijk het beste te regelen kun je het beste eerst trouwen, of de rompslomp rondom een geregistreerd partnerschap aan gaan. Het voordeel van trouwen is dat je man het kindje niet speciaal hoeft te erkennen, maar dat dit automatisch gaat. Als je bijvoorbeeld samenwoont en dan zwanger raakt, dient je vriend al voor het kindje geboren is het kind te erkennen. Hiermee draagt hij de plichten, maar krijgt hij nog niet automatisch de voogdij. Na de geboorte van het kind, heb jij als moeder zijnde in 1e instantie in je eentje de voogdij en moet er een formulier ingeleverd worden met 'bewijsstukken' die door de kantonrechter goedgekeurd moeten worden, om je vriend eveneens de voogdij in handen te geven. Daarnaast schijnt het dan het beste te zijn, om jullie 'samen zijn' te ondersteunen met testamenten.

Gewoon iets meer rompslomp, maar de hoeveelheid papierwerk schijnt heel erg mee te vallen.

Zelf zou ik het liefst eerst trouwen en me dan pas aan kinderen wagen, en al helemaal niet willen trouwen als ik hoogzwanger ben. Maargoed zoals het er nu voor staat krijgen wij eerst een baby, en gaan we daarna pas trouwen :)

Ben je zwanger :|

Helemaal correct. Niet gepland, wel gewenst. Dus mits alles goed gaat, klopt mijn volgorde niet meer :|

Niet gepland lijkt me logisch, maar jullie hebben alles goed voor elkaar geloof ik dus gefeliciteerd maar ;)

Hè, echt waar? Gefeliciteerd joh, hoop dat alles goed gaat en zo :)

Ik zou eerst willen trouwen en daarna pas kinderen, ik vermoed dat het dan qua bureaucratie wat gemakkelijker gaat, maar dat zal sowieso wel een heel gedoe zijn. Maar ik zie eigenlijk niet echt het voordeel in van later trouwen, wat hebben die kinderen nou aan zo'n bruiloft, het is toch juist leuk dat je dan nog echt met z'n tweeën bent en een hele toekomst voor je hebt?

@ HvJ: Oh wow, gefeliciteerd zeg.

Ik wil ook liever eerst trouwen, weet ik veel, principe

Hvj: Gefeliciteerd :)

Ik wil eerst trouwen, dan kinderen. Omdat ik gewoon lekker ouderwets ben en vind dat dat zo hoort. :p

HvJ: congrats! Gaaf, ten minste, als ik het zo hoor is het voor jullie goed dus :cool:.

Ehm, ik weet nog niet eens of ik wel wil trouwen of kinderen wil krijgen. Misschien blijf ik wel tot mijn 75e alleen samenwonen xD

Het is voor ons ook meer dan prima, de ontwikkelingen verlopen alleen in sneltreinvaart. Een gemiddeld stel besluit eerst te gaan samenwonen, overweegt dan dat trouwen misschien ook wel leuk is, en daarna bereiken ze een punt dat een 1e kindje misschien wel welkom is. Voor mijn gevoel heb je bij een bewuste keuze voor kinderen iets langer de tijd om je overal op voor te bereiden en groei je er als het ware meer naartoe. Nu komt het, ondanks dat we allebei behoorlijk wat ervaring hebben met kleintjes, flink rauw op je dak vallen. Ineens letten op wat je eet, rustiger aan doen, stapels informatie doorlezen omtrent zwangerschap, bevalling, positiekleding enzovoorts. En ondanks de redelijke ervaring met kinderen, kom je dan toch tot de ontdekking nauwelijks ergens sugar van te hebben. :D
Het is welkom, en we zijn er maar wat blij mee!

Maar met dat trouwen zit ik wel in mijn maag... vooral omdat ik dat zo graag eerst had gedaan, en er dan gewoon een mooi en groots feest van had willen maken. Dat trouwen is in mijn ogen niet eens zo heel veel meer dan je krabbel zetten, en de vraag met ja beantwoorden. Maar het lijkt me leuk zo'n speciale dag, puur van ons samen te hebben. En ik betwijfel of het daar nu ooit nog van zal komen :p

Zeker weten of je bij iemand blijft is een voorwaarde voor mij om te trouwen.
Zeker weten dat je je wilt voortplanten met diegene is een voorwaarde voor n kind.
Het ene is geen voorwaarde voor t ander naar mijn idee.

Als ik en mn dude kinders willen maar hij wil bijv niet trouwens is het naar mijn idee geen groot probleem. Het is wel handig, omdat het dan wettelijk beter geregeld is.
Willen we beide trouwen, maar (nog) geen kinders maakt t ook niet uit.

Geen voorkeur dus :)

O ja! HVJ: Gefeliciteerd!

Vraag me niet waarom, maar krijg spontaan kriebels in mn buik en ben gewoon n beetje jaloers:bloos:

@HvJ: als je het snel plant kun je nog wel zo'n dag hebben :o Al ben ik het met je eens dat het wel ineens heel anders gaat dan je gepland had, haha. Ach, héél fijn dat het welkom is, komt vast allemaal goed <3

@HvJ: Ondertrouw hoeft maar twee weken te duren, het kan dus nog. ;) :p

Ik ben lekker ouderwets, dus ik wil eerst een paar jaartjes getrouwd zijn voor de kindjes komen! :)

True, maar het is meer dat ik/wij de mogelijkheden nu niet hebben om er een knal bruiloft van te maken. Anders was voor ons de keuze ook erg gemakkelijk geweest. We hebben onze eisen al lang en breed bijgesteld, en met nagenoeg alles kunnen we creatief zijn (De locatie, de auto, de paarden enz.) maar 19 jaar was nou niet bepaald de leeftijd die ik in gedachte had om hem al mijn ja-woord te geven. Komt over een paar jaar wel, en om nog een beetje positief te blijven: Dan hebben we in ieder geval een even aantal bruidskindjes (2 neefjes, 1 nichtje en een kindje van onszelf) :D *O*

Bedankt voor de leuke reacties in ieder geval :) ONTOPIC nu :p

Het meest praktisch en leuk lijkt mij om niet te trouwen en geen kinderen te nemen. Dat is dan ook wat ik van plan ben.

Ik snap die drang van kinderen nemen niet echt. Er zijn al zat mensen op deze wereld, waarom zou ik er dan ook nog minstens 1 nemen? De eerste paar jaar 1-4 zijn een hel omdat ze krijsen, alles onderpoepen en kapot maken, Daarna (5-10) zijn ze even rustig en braaf, daarna gaan ze aan Hyves the Sequel en al die andere zooi, op hun 14e ontsporen ze, heb je weer een hoop ellende, op hun 18e zijn ze eindelijk opgedonderd en mag je hopen dat ze je nog eens komen bezoeken. :P

Instinct. + het lijkt me keigaaf om een kind op te zien groeien en er zelf invloed op te kunnen hebben. Maar voornamelijk instinct, ik wil kinderen op dezelfde manier dat ik een hond wil. Awww puppie zegmaar.

trouwen in vegas en dan geen kinderen maar westernpaarden en een hoop katten. en dan weer scheiden want dan kan je weer in een ander elviskappelletje trouwen.

Maar instinct kun je negeren. En een hond is áltijd lief en awww, een kind (misschien) niet. Al hangt dat af van hoe je ze opvoedt en of ze niet teveel slechte eigenschappen ontwikkelen. ;)

Naja, op zich is het misschien idd wel cool om te zien hoe je kinderen opgroeien (hoe ze er uberhaupt uit zullen zien) en hoe ze 'worden'. Maarja, dan tóch liever een huisdier, dan heb je tenminste de garantie dat ie nooit écht lastig is/wordt. En een huisdier kun je altijd nog wegdoen mocht dat wel het geval zijn.

Nou, dat moet je eens aan mijn hond komen vertellen, dat honden altijd lief zijn, want die van ons is daarvan duidelijk niet op de hoogte:| Hij kan ook heel lief zijn hoor, precies als een kind;)
Maar verder vind ik het toch niet helemaal vergelijkbaar, een hond zal nooit iets terugzeggen, nooit heel veel leren, een kind wordt echt een mens en het lijkt me supergaaf om dat van dichtbij mee te maken.

Lijkt me niet echt de bedoeling om in dit topic een discussie te houden over het al dan niet krijgen van kinderen, eerlijk gezegd.

OT: het maakt mij niet uit, ik zie wel hoe het komt. An sich wil ik wel kinderen en vind ik het ook geen probleem om te trouwen, maar vooral dat laatste hóeft allemaal niet per se. En de bruiloft van mijn ouders vond ik heel stoer, dus misschien doe ik het wel expres in de ''verkeerde volgorde''.

Trouwens, niet trouwen en wel kinderen krijgen is bureaucratisch gezien écht niet zoveel meer werk hoor. Het kind moet inderdaad erkend worden, maar dat is een simpele handeling. Verder is geregistreerd partnerschap juridisch bijna niet te onderscheiden van een huwelijk. Niet voor niks dat ineens heel veel mensen daar gebruik van maken.

Niet alleen erkennen he, als je samen het gezag wil, moet je daarvoor ook nog eens naar de kantonrechter.
En bij een geregistreerd partnerschap moet de vader het kind ook eerst erkennen, dat gaat daarbij niet vanzelf. Dat is een van de verschillen tussen geregistreerd partnerschap en huwelijk.

Maar het zijn geen zodanig grote verschillen dat je dáárom maar zou moeten trouwen, zoals veel mensen in dit topic min of meer stellen.

Ja joh Dorus is nooit vervelend :D Maar eh, ik vind dat mijn ouders goed werk hebben geleverd met mijn broertje en mij, er zijn eigenwijze maar wel interessante personen uitgekomen die goed na kunnen denken. Dus ik denk dat mijn kinderen ook wel een toegevoegde waarde zullen zijn voor deze planeet :p

Eerst trouwen, dan kinderen. Je weet natuurlijk nooit hoe het loopt maar dat lijkt mij de fijnste volgorde. Als je trouwt en jouw eigen kinderen lopen al rond lijkt me dat niet echt leuk.

Nou, ik weet niet zeker of ik wel wil trouwen en ik weet wel zeker dat ik kinderen wil... :) volgorde had ik nog niet echt over nagedacht eerlijk gezegd... Maakt me ook niet zoveel uit. Lijkt me wel speciaal om zwanger trouwen (niet hoogzwanger natuurlijk, maar je kunt behoorlijk zwanger zijn voordat je uit je jurk ploft :p)

De honden die ik ken poepen de boel toch echt meer onder dan de kindjes die ik ken :o Die laatste hebben lekker luiers aan, scheelt een boel :P

En ja, kinderen zijn soms lastig, maar ze doen echt meer dan poepen en krijsen :P

Ik ben zelf al getrouwd en heb nog geen kinderen, dus voor ons is de volgorde ook wel duidelijk. Ik heb geen idee hoe ik hier over zou denken als ik nu nog niet getrouwd was, ik denk niet dat het me veel uit zou hebben gemaakt. Ja, getrouwd zijn is misschien wat makkelijker als je kinderen krijgt, maar ach, ongetrouwd zijn is niet ineens heel moeilijk ofzo.

Ik denk dat ik eerst wil trouwen. Ik weet niet zo goed waarom.
Misschien omdat de dag dan echt van ons samen is en waar we dan voor elkaar kiezen ofzo. Als je aan kinderen begint is het hoe dan ook wel duidelijk dat je voor elkaar hebt gekozen :p (tenminste, mag ik hopen) Een grotere verbintenis dan dat kan je iig niet aangaan. Dan lijkt trouwen me weer eigenlijk overbodig.

Dus daarom denk ik eerst trouwen, en dan kinderen.

WTF!
ben je de pil vergeten of semi per ongeluk vergeten of ben je extreem vruchtbaar?

@ HvJ: Wat leuk!*O*Heel gefeliciteerd :D (lucky bastard :P)

Flink wat reacties. Opvallend ook dat bijna iedereen die zich in de situatie kan verplaatsen kiest voor eerst trouwen..
Ik denk dat ik er nu wel over uit ben :P

zwanger op je 19e... ben blij dat dat me gezien mijn leeftijd in elk geval niet meer kan overkomen hehehehe.

stiekem was dat ook mijn eerste gedachte :o

Maar HvJ klinkt wel een stuk meer 'klaar' dan ik was op mijn 19e

Het verschil tussen klaar en niet klaar zijn, is denken dat je er klaar voor bent maar in werkelijkheid is iemand van 19 zelf nog een kind. En ja vroeger kregen vrouwen allemaal rond die leeftijd hun eerste kind dus haar kind zal heus prima opgroeien, maar toch ik ben alles behalve jaloers.

Ik ken genoeg mensen van 19 die geen kind meer zijn hoor. Ik vind het echt vreselijk kort door de bocht om te stellen dat mensen van 19 zelf nog kind zijn. Ik kreeg vroeger ook zo vaak te horen dat ik dingen dácht te weten maar dat ik nog een klein naief kind was en dat zij ouder en wijzer waren en precies wisten hoe iemand van 15 tot 19 zich voelt, blabla, daar heb ik echt zo'n enorme hekel aan; je kan niet voor anderen bepalen of ze dénken dat ze er klaar voor zijn of dat ze er écht klaar voor zijn.

Nogmaals gefeliciteerd, HvJ :)

Alhoewel ik het te kort door de bocht vind om te zeggen dat 19 te jong is om een kind goed op te voeden (leeftijd zegt niets, hangt helemaal af van het soort persoon), kan ik me wel heel erg moeilijk voorstellen dat iemand van 19 nu al een kind wil. Da's toch...zónde van de (relatieve) vrijheid die je op die leeftijd nog hebt?

Je bent wel lekker vroeg weer vrij, ook niet gek. Tegen de tijd dat je veertig bent heb je waarschijnlijk heel wat meer geld, ben je nog nauwelijks middelbaar (lees: energie genoeg voor wilde uitspattingen) én zijn de kids het huis al weer uit. Drie maal raden wie er tegen die tijd drie keer per jaar in Zuid-Afrika zit...

Inderdaad, mijn ouders waren al vrij jong weer 'uit de kinderen', ook lekker. Dat betekent natuurlijk vier vakanties per jaar enzo :P (En nu zijn ze vrij jong grootouders, dat is natuurlijk ook leuk.)

In een aflevering van Zembla wordt betoogd dat het laat krijgen van kinderen ook niet het beste plan van de wereld is: http://www.zembla.tv (Aflevering: Oude moeders)

Dit dus. Vroeger wilde ik altijd eerst kinderen en dan trouwen, onder het mom van 'bruidskinderen'. Meisjesdromen :p
Maar nu vind ik trouwen niets voor mij, er hoeft voor mij niet perse een stempel op de liefde tussen mij en mijn vriend gezet te worden. Ook al is het voor tig dingen makkelijker. Dus wellicht wordt het dan een trouwpartij aan de balie, op maandagmorgen ofzo ;)

Enne HvJ; gefeliciteerd! Hoop dat je kan genieten van je zwangerschap :) Nog even offtopic; hoe ver ben je al?

Ik zeg niet dat mensen van 19 achterlijke kleuters zijn maar in wezen ben je net klaar met je middelbare school en zit je mogelijk net in het eerste jaar van je vervolgopleiding, je bent nog volop in ontwikkeling. Mensen van 19 zijn vaak nog onzeker, zoekend naar wie ze willen zijn. Je normen, waarden en idealen veranderen en als jij zelf nog zoekend bent is dat niet de perfecte basis om een kind op de wereld te brengen.

Ik heb gezegd dat ik heus wel denk dat haar kind prima opgevoed zal worden maar toch ik denk dat je een kind veel meer kunt bieden als je zelf meer levenservaring hebt opgedaan.

:D

ik wil wel kinderen, maar ik hoef niet per sé te trouwen. vandaag tijdens een college sociologie kreeg ik te horen dat trouwen héél veel voordelen heeft op lange termijn, dus misschien dan toch maar. ooit. maar ik hoef niet die hele rompslomp er omheen met een jurk and all.

Wat zijn dan die voordelen op lange termijn?

dat je niet alles zelf hoeft te regelen mbt tot kinderen, en met geregistreerd/fiscaal partnerschap is er ook geen RUK geregeld mbt je testament. + als je een kind krijgt moet de moeder het binnen 5 dagen aangeven bij het gemeentehuis, niet echt lekker met al die hechtingen enzo huhu. de vader mag dat dan niet ofzo, hm.

Waarom voeren we eigenlijk de discussie of een 19 jarige wel of niet een kind zou moeten krijgen/willen? Als ik HvJ zo hoor begrijp ik daar uit dat het niet helemaal de bedoeling was. Dat vind ik een groot verschil met een bewuste keuze.



Anyway, ik heb een voorkeur voor trouwen -> kinderen.. maar ik hecht niet veel waarde aan die volgorde.