Rebound-Effect
 

Irritant en toch zo vaak voorkomend is het Rebound Effect in ons leven. Het aan iets willen denken, dat je het zo graag wil herinneren, of dat je zo graag ergens vanaf wil, dat je juist het tegenovergestelde bereikt: het rebound-effect.

Wat zijn de meningen hierover, wat is het irritantste wat je hierbij beleeft heb, wat maakt het je zo graag weg willen werken van emoties/belevingen?

Hmm. Kun je een voorbeeld geven?

ik heb daar wel last van, ik ben in groep 7 ontzettend gepest en daar heb ik een soort trauma (ik weet niet precies hoe ik het moet noemen, psychologisch een beetje aangetast zeg maar.) van overgehouden. ik probeer daar zo min mogelijk last van te hebben, maar volgens mij omdat ik dat zo erg probeer blijf ik er juist last van hebben. Het is de ene keer veel erger dan andere keren maar het is altijd heel vervelend.

hierboven is een voorbeeld gegeven.

een goed voorbeeld ook. Je probeert je angst weg te dringen, je hebt zeg maar 2 processen, operating en monitoring proces. Als je je blij wilt voelen, gaat het operating proces op zoek naar prettige gedachten, terwijl het monitoring proces naar negatieve gedachten in de gaten houdt. Als je je aandacht er bij houdt kan het goed werken, maar als je tegelijkertijd een nummer moet onthouden, overheerst dit monitoring proces. Resultaat:

je voelt je verdrietiger

Wat kut is: aan iets niet willen denken, maar het komt toch naar boven.

Wat nog erger is: aan een leuke gebeurtenis willen denken en het niet meer goed kunnen herinneren :s

ik heb er vooral veel last van als ik ga slapen... nachten lig ik wakker te denken aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhh

Klinkt als een poging tot het verwerken van een trauma. Dat maar niet wil lukken.

hehe owk het was wel wat over dreven als ik het zo terug lees :D

tis vakantie dus ik moet niet zuren tijd genoeg om uit te slapen

De situatie omtrent de LPF?

Bij mij is het vooral zo dat ik dingen heel graag wil herinneren, maar dat ik het gewoon niet meer weet. Het kan over heel onbelangrijke dingen gaan, maar ook over dingen die echt van belang zijn. Dat kan echt heel frustrerend zijn.

Even een heel minutieus voorbeeld: Ik zat met mijn zus in de trein en we moesten nog een heel eind. We hadden het over Lowlands en ik was de naam vergeten van de band die ik op zondag zo gaaf vond en toen ik mijn piercing net had laten zetten. Hoe meer ik mij erop focuste me de naam van die band te herinneren, hoe verder die zich in leek te graven in de dieptes van mijn geheugen. Toen we het uiteindelijk over iets anders hadden wist ik het opeens. Het is een gegeven dat het zo werkt, maar wel verrekkes irritant!

Subjectief. Sure, ik ben niet dol op LPF. Integendeel. Maar om nou een politiek voorbeeld te nemen dat nog hartstikke in beweging is (hebben we 't over verleden tijd; meer okay). Liever een ander voorbeeld.

Het voorbeeld van krijgdepleuris ruikt iig idd naar een trauma.