Wat moet ik doen?
 

Hoi,

Normaal deel ik me problemen niet op een forum, maar nu weet ik echt niet meer wat ik moet doen en ik hoop voor de mensen die de moeite nemen om me verhaal te lezen kunnen zeggen wat ik het best kan doen.
Ik loop 3 dagen per week stage waarvan 2 naar school en 2 keer ga ik na me stage tot half 9 's avonds post rondbrengen.

Veel liefs, Skilly,

Sinds 2 weken heb ik last van een ontzettende stress, dit heeft vooral te maken dat ik op m stage niet erg thuisvoel. Echt iedereen is aardig maar op 1 of andere manier kan ik me plekje maar niet vinden. Dus ik ga al sinds maart ongeveer 3 keer per week met tegen zin naar stage.
Goed zo ging het goed tot sinds 2 weken geleden. Steeds als ik (ik loop in Leiden stage) Den Haag HS voorbijrijdt met de trein krijg ik het. Een extreme benauwdheid. Ik dahct dat het te maken had met het weer omdat ik met astma ben geboren. Dus ik maakte me niet druk.

Tot maandag toen kreeg ik er zoveel last van dat ik schrok. Ik besloot om disndag naar de dokter te gaan, maar hij kon niks vinden aan me longen en trok de conlusie dat ik een ontstoken slokdarm had. Ik kreeg medicijnen waarvan 1 van de bijwerkingen depressieviteit was. Dat stond zo ook op het lijstje.

Die dinsdagavond kwam ik rond 6 uur thuis en ging zoals gewoonlijk me post ronde doen. Half 9 was ik klaar en was eigenlijk blij dat ik toch weer eens na een lange tijd me favoriete serie (dr. House kon gaan kijken. Toen me vader opeens kwam dat er een meisje een spreekbeurt wilde doen over paarden en me spullen wilde lenen.

Ik vond het wel ok, want als me vader haar kende dan zou het wel oke zijn en zal ik ze terug schrijven. Ik had toen geen last meer van benauwdheid en hij vroeg me of ik mee wilde gaan dan zouden we de spullen samen brengen. Zo gezegt zo gedaan. W naderde huis waar een 11 jarig meisje de deur open deed. Ik overhandigd haar de spullen wenste haar suc6 en liep weer naar me vaders auto waardoor we wegreden.

Onderweg zei me pa tegen me: ,,Stel dat dat meisje zegt dat ze je zusje is?" Ik schrok zou dat waar zijn? Tuurlijk niet dacht ik. Zei me pa:,,Geloof je me niet?" Ik schudde me hoofd waaraan hij toegaf dat dat wel zo was. Ik was overdonderd hij is uberhaupt getrouwd met me moeder dus hij gaat zomaar vreemd en vindt het zo t zin normaal ook....

Ik kreeg weer een benauwdheid gevoel en weer moeite met ademen waaronder ik vroeg:,,Waarom heb je het nooit gezegt?" Zei hij:,,Niemand heeft er toch last van?"

Ik was zo boos ik kon hem uitschelden maar omdat ik niet genoeg lucht had hield ik me mond. Ik zag me moeder zitten in de woonkamer wetend dat ze hiervan niks weet ging naar me kamer en begon te huilen. Ik wilde naar diue vrouw toe gaan en haar ene verklaring vragn wat ze wel niet dacht en of ze wel weet dat me vader getrouwd is, alles spookte door me hoofd.

Ik wild gaan slapen maar dat kon niet de gedachte dat me pa gemeenschap had met een andere vrouw bleef in me hoofd rondspoken...had ik meerdere zusjes...wat is er hier aan de hand??

De volgende dag woensdag was ik de hele dag down. Ik had de heledag benauwdheid en was bang om naar me werk te gaan. Ik was bang dat ik onderweg zal doodstikken omdat het ontzettend pijn deed om te ademen. Het bleef steeds in me hoofdspoken.

Zo ging het door toen kwam me pa weer thuis en zei:,,Dat meisje verelde me dat ze een 9 had wat kan ze goed verslagen schrijven!". Ik kreeg weer benaauwd dus hij gaat daar elke dag heen onder het avondeten en laat ons alleen? Nooit geef hij mij een compliment als ik een goed cijfer haal en bij haar dus wel.

Ik sprak met een vriendin op MSN in de hoop dat het me hart zal opluchhtte maar dat deed het niet ik sliep weer slecht.
Donderdag besloot ik om weer naar de dokter te gaan, ik kon hem dit allemaal vertellen maar door de stress wist ik niet hoe ik moest beginnen. Hij controleerde me lonmgen en vond het raar dat hij niks kon vinden. ,,Wat raar zeg" , zei die nog. Ik besloot om naar school te gaan maar me gedahcten waren er echt niet bij.

Ik beslloot toen om naar de bieb te gaan en rustig boeken te gaan lezen na schooltijd. Dat hielp en ik voelde me weer een beetje vrolijker. Totdat me pa weer in de avond thuis kwam en zei:,,Ik heb je paardenspullen gebracht" Ik was weer van de kaart. Heeft hij en die vrouw een seksuele relatie?? Ging r weer door me hoofd.

Tot gisterennacht weer ik kon weer niet slapen ik besloot een sms te sturen naa me vader (die op dat moment aan het slapen was (gewoon bij ons thuis dat doet hij altijd)met daarop de tekst:
Hallo papa, ik kan niet slapen..Ik wou dat je me nooit heb verteld dat ik een zusje hebt. Ik vindt dat eigenlijkl niet normaal, daarom heb ik ook last van benauwdheid. Vindt je het daar echt leuker dan hier?...
Daarna barstte ik zelf weer diep in de nacht in tranen uit en zo viel ik in slaap.

Lieve mensen ik weet echt niet meer wat ik moet doen ik voel me zo afwezig ik ben er niet bij. Me moeder wet van niks. Aub wat vinden jullie. Ik ben jullie erg dankbaar.:'(

Probeer er in ieder geval met je vader over te praten. Dat zal de situatie niet oplossen, maar dan kan je wel je vragen en frustratie kwijt. Verder is het misschien verstandig om dit met je huisarts te bespreken, schrijf het desnoods op als je bij hem niet uit je woorden komt (of print dit uit en laat hem dit lezen), misschien kunnen jullie samen bespreken wat je het beste kunt doen. Sterkte!

Oei, wat een verhaal. Ik kan me voorstellen dat je daar even van van de kaart bent. Ik ben het met Leonoor eens: praat eens met je vader en je huisarts. Met je vader omdat je er best recht op hebt om te weten hoe hij zijn leven inricht (zeker omdat hij al een aanzet geeft; jou in deze situatie laten zitten is ook niet bepaald leuk), en met je huisarts omdat die kan kijken hoe je met je benauwdheid om kunt leren gaan.

Ademhalingsoefeningen doen het bij jou waarschijnlijk goed. Daar is het probleem niet mee opgelost, maar je kunt de benauwdheid er wel een beetje mee onderdrukken. Let een aantal keer per dag, wanneer je rustig bent, gewoon eens een paar minuten op je ademhaling: hoe je inademt, waar je de lucht heen brengt en hoe je uitademt. Dat kun je na een poosje misschien wel precies zo nadoen wanneer je het weer benauwd hebt, waardoor het een beetje wegtrekt.

Heb je nog broertjes of zusjes of ben je enigstkind? Misschien kun je anders ook met hen praten. Maar ga zeker een gesprek aan met je vader. Hij is je een verklaring schuldig en mag jou hier niet zo maar mee laten zitten.

Jezus, wat 'n 'onwerkelijke' situatie waarin je zit! Ik verbaas me vooral over de manier waarop je vader 't je heeft verteld, 't lijkt me tenminste erg confronterend om direct oog in oog te hebben gestaan met je halfzusje. Ben je achteraf gezien op een of andere manier 'blij' dat je haar hebt ontmoet of had je helemaal niets van haar af willen weten? Ook zijn reactie, "Niemand heeft er toch last van?", vind ik zo opmerkelijk :confused:.

In jouw plaats zou ik die andere vrouw en je halfzusje willen spreken, vragen wat zij allemaal wél en niet weten van je vader. Daarnaast zou ik inderdaad, zoals alle anderen die hebben gereageerd, 'ns goed praten met hem zelf. Vragen hoe hij de toekomst voor zich ziet (Wilt hij bij je moeder blijven? Gaat hij 't haar vertellen?) en of hij dat meisje al haar hele leven kent, want wie weet weet hij zelf ook sindskort van haar bestaan af.

Je zult vast andere of meerdere vragen hebben, daarom is 't misschien 'n goed idee om ze op te schrijven voor jezelf. Tijdens 'n gesprek met je vader klap je misschien dicht en weet je niet meer wat je wilde zeggen.

In ieder geval wens ik je heel veel sterkte!

En benauwdheid kan uiteenlopende oorzaken hebben, maar 't lijkt me niet ongevaarlijk. Ga er vooral achteraan.

Sorry voor de late reactie ik had door me stage geen tijd om weer te lezen.
Het was 1 grote grap volgens me vader. Het was de dochter van een vriend van ons. Opzich best wel somme grap. Want hij verkondigd al jaren dat ik een zusje heb enzo. Tegelijkertijd voelde ik me ook erg stom.

De benauwdheid is weggegaan nu me stage voorbij is. Nog bedankt voor iedereen die heeft gereageertd ^_^

Wat een klote grap! :|(n)

Wel fijn dat je stress nu voorbij is! :)

Leuk grapje :rolleyes:
Ik vraag af of het geen smoes van hem is, ook gezien het feit dat hij al jaren tegen je zegt dat je een zusje hebt. Heb je het er al met je moeder over gehad?
En fijn dat je stress over is, dan weet je nu tenminste dat het stage-gerelateerd was en verder niks ernstigs. :)

Nou me moeder zegt dat het een grap is. I am wondering if she is hiding it?
Jaa ik weet het echt niet. Maar idd het was gelukkig stage gerelateerd allemaal. En ik laat het liggen ik ga binnenkort met een vriendin op vakantie en kijk of ik alles dan op een rijtje kan krijgen.

Tja, er loopt hier een aantal zaken door elkaar. Laat ik voorop stellen dat voor mij uit je verhaal niet eenduidig blijkt of je vader wel vreemdgaat en een dochter bij een ander heeft. Laat dus even weten of het klopt.

Maar zelfs als het niet waar is, kan ik me heel goed voorstellen dat je je erg vervelend moet voelen. Het is geen gewone situatie dus het is heel normaal dat je hiervan ondersteboven bent.

Daarnaast lees ik over stress bij je stageplek. Ook dat is normaal. Een werksituatie is totaal anders dan een studeersituatie en de rol die je aanneemt is totaal anders dan je tot nu toe gewend bent. Als je straks bent afgestudeerd zal het waarschijnlijk nog enige tijd duren voordat je aan het werkende leven bent gewend. Het komt regelmatig voor dat mensen daar een jaar of twee aan moeten wennen.

Ik kan zo niet inschatten wat bij jou benauwdheid veroorzaakt. Het is verstandig van je geweest om naar je arts te gaan. Ik zou ook zeker contact met hem/haar onderhouden en het advies opvolgen.

Daarnaast zou je kunnen overwegen of het een geestelijke oorzaak heeft. Bijvoorbeeld faalangst. Of een pieker- of denkangst. Daar hebben ontzettend veel mensen last van. Zeker 40 procent van de bevolking krijgt daar vroeger of later in een bepaalde vorm mee te maken.

Dit soort angsten met lichamelijke uitingen - als hiervan bij jou sprake is - kunnen heel goed behandeld worden. Vraag aan je arts of jij hiervan last zou kunnen hebben en of hij je kan doorverwijzen naar een psycholoog.