Mijn moeder verbiedt me..
 

..om mijn vriend te zien. En ze dreigt om me uit huis te laten plaatsen als ik dat wel doe, om jeugdzorg erachteraan te sturen :(

En ik weet dat ze dit meent, mijn vader zei het ook al tegen me (Mijn ouders zijn gescheiden).

Ze zijn pissig omdat ik één keer in slaap ben gevallen zondagavond, terwijl ik de trein zou pakken, en ik dus pas maandag terugkwam..

En omdat ik één weekend stiekem ben gegaan omdat het niet mocht en het het laatste weekend was dat ik hem kon zien voordat hij twee en een halve week wegging :S

Hmm ik voel me kut en ik heb hem heel erg gemist, morgen komt ie thuis en het weekend daarop had ik hem kunnen zien, nu mag het dus niet.. :(

Mijn ma zegt dat ze ziek wordt van hem en dat ik hem te vaak zie, terwijl ik hem alleen maar in het weekend kan zien :eek:

Wie heeft hier ervaring mee en wat moet ik in godsnaam doen?? :(

Kus

praat erover met je moeder, lukt dat niet (door geschreeuw, ruzies en dergelijk)... schrijf op wat jij vind, en geef een beetje goede argumenten. luister ook naar haar, dan zal zij ook meer naar jouw luisteren. Als ik het hier zo lees is er geen reden om het jouw te verbieden. Mjah, ik ken haar verhaal dan ook niet.

veel succes

Meid...jouw moeder mag jou in principe niet verbieden je vriend te zien. Je bent - op jouw leeftijd - immers in enige mate vrij om zelf te kiezen met wie je omgaat. Ik weet niet of jouw moeder deze keuze maakt alleen op basis van dat stiekeme weekendje en het in slaap vallen die zondag, maar ik denk dat ze haar hard gaan uitlachen bij jeugdzorg.

Je moet je gevoelens op papier zetten en die aan je moeder geven. Want ik kan me niet voorstellen dat jij thuis WILT blijven wonen als jouw moeder je verbied om met iemand om te gaan waar je gek op bent.

Hmm, ik trek even een analoog met mijn moeder en zusje.

Mijn moeder ziet voornamelijk negatieve dingen. Ze is van mening dat mijn zusje zichzelf verwaarloost ten einde bij haar vriendje te zijn. Sinds mijn zusje een vriend heeft, zijn bijvoorbeeld haar cijfers gekelderd .. met als gevolg dat ze naar de HAVO moest (ze deed eerst Atheneum).

Ook wil ze steeds weer naar haar vriend toe, verwaarloost daarbij haar eigen vriendinnen en de familie, alsmede haar huiswerk.

Hierdoor laat mijn moeder soms ook kreten los van "ik wil die gozer hier niet steeds zien" .. "ik hoop dat het uitgaat tussen hun" .. enzovoorts.

Mijn zusje ziet dit uiteraard anders.

Wel nu, waar wil ik heen met deze reply? Stel jezelf eens de vraag wat er allemaal in jouw leven veranderd is, sinds je met Tim samen bent. Laat je ook dingen liggen? Waarom zou ze 'ziek' van hem worden?

Nu weet ik wel van een reply maanden geleden onder een andere nick van jou dat ze alles wil beheersen. Haar 'kleine meid' niet uitmag en weet ik wat allemaal wel niet (kabels doorknippen internet, etc). Weglopen helpt dan niet..

Plaats jezelf eens in je moeder's situatie en probeer te achterhalen wat er zoal aan de hand is :)

Ik maak overigens helemaal geen verwijten of wat dan ook. Dit geldt ook voor mijn zusje die dit misschien binnenkort leest :o Mij boeit het niet en daarnaast is haar vriendje wel aardig :d

oh Jemig..

wanneer zien jouw ouders nu eens in dat je juist gelukkiger van hem wordt en niet ongelukkiger..

Ik heb echt het idee dat ze de werkelijke problemen vervangen door dingen die er niet zijn.. Hij en jou is geen probleem.. er is een probleem tussen jou en je ouders, jou verbieden hem te zien lost dus helemaal absoluut niets op.. En het moet ze ook duidelijk zijn dat dit niet gaat, jij houdt van hem en zal je liefde dus volgen, wat zij daar nu tegen doen.. Door het te verbieden maken ze een alleen maar groter conflict, terwijl ze veel beter naar compromissen zouden kunnen zoeken denk ik..

Maar ja, advies heb ik eigenlijk niet.. Mijn ouders zijn hier altijd al heel makkelijk in geweest..

Misschien moet je ze zeggen dat als ze dan zo bang zijn dat jij je eigen keuzes niet kan maken en keihard op je bek zal gaan ze dat maar moeten laten gebeuren.. Je bent oud genoeg om je eigen leven te leiden en je eigen weg te volgen, en dus ook om je eigen fouten te maken..

Nouw jah, ik snap je ouders echt totaal niet.. ik vat het probleem gewoon niet.. zij kunnen je leven toch niet voor jou leven? Maar ja, ik weet ook niet hoe je hen dat aan hun verstand brengt

tja... k vind je ouders niet echt rechtvaarig. zolang die jongen gewoon een aardige en lieve jongen is en je niet dwingt tot dingen, snap ik het probleem niet!! je zegt zelf dat je hem alleen in t weekend kan zien, dat is zeker niet te veel.

k denk alleen niet dat je je ouders dit makkelijk zullen begrijpen. waarschijnlijk houden ze voet bij stuk en k weet ook niet hoe je dit kan dwars bomen.

ik heb dit probleem altijd met mij vader als ik een vriendje heb hahahaha! maar goed geen ruzie maken.
Spreek je moeder in de avond of op een gunstig tijdstip en zeg mam kunnen we nu of zometeen ffies goed praten!
natuurlijk zegt ze ja en anders maak je voor een andere dag een afspraak met haar. Dan praat je het uit geef indd goede argumenten vertel dat je die jongen geweldig vindt en kom dan met een verhaal ja me school zal altijd voor blijven gaan hahaha werkt altijd. Ga een beetje huilen toneel spelen werkt ook hahaha maar goed doe nix stiekem daar komt later toch wel weer trammelant van ok

kussies

Damn, het zit je niet mee he meissie *knuffel*

Ik denk dat je gewoon in gesprek moet met je ouders - en dan bedoel ik gewoon op rustige gesprekstoon om de tafel zitten en met elkaar praten, zonder te gaan schreeuwen, en elkaar laten uitpraten enzo - en dan gewoon aan haar vragen WAAROM je niet naar hem toe mag.

Veel sterkte met alles *kus*

wow, jij zit in un kutsituatie! Heeft je vader wel begrip voor je? Laat hem dan met je moeder praten. En ga zelf ook met d'r praten. Of desnoods laat je HEM zelf praten. Want dit is echt te debiel voor woorden! Jij mag je vriend zien, zo vaak als je wilt. Het is un wonder dat je je ma nog nie gekilt hebt, zou ik allang hebben gedaan. In ieder geval veel suc6 ermee, ik zou ook wel met d'r willen praten, maja, ik ken d'r nie. Ow ja, ook goed gaan schreeuwen! En laat je niet van je stuk brengen! Suc6!

Dat heb ik al heel vaak gevraagd en dat weer jij als geen ander :S
Als ik vraag waarom, dan zegt zij daarom. Of iets in die richting..

Naja kheb nog een weekje dus hopelijk gaat er wat veranderen, maar ze meent het volgens mij echt :S

Wat heb je toch ook een kutouders!!
Druk anders je rechten eens onder hun neus.

Volgens mij hebben zij helemaal niet door hoe volwassen je eigenlijk bent. Zeg eens wat je uitvreet bij je vriend of ergens anders, laat ze maar zien hoe je eigenlijk bent en waarom dat zo belangrijk voor je is.
Misschien dat ze je dan begrijpen.

16 is geen leeftijd om zelf te beslissen ok.? en haar moeder mag haar wel iets verbieden of het ergens op slaat is een ander verhaal maar ze mag het toch. en als haar moeder het niet wilt moet ze het er bij neer zetten

en waar moet ze dan wonen bij die vriend van haar.? sorry hoor maar ik denk dat dan meteen binnen een paar weken uit is want je kunt gewoon niet op je 16de al zonder je ouders leven..

als je ouders je iets verbieden dan moet je dat na gaan of je het nou leuk vind of niet. en niet stiekem doen..

IK HAAT STIEKEMERDS.. :mad: :mad:

en nou zal je wel vragen als jou moeder dat nou tegen je zegt dat ze je verbiedt om met je vriendje om te gaan dat heeft ze inderdaad vroeger gedaan ja en ze had altijd gelijk.. die jongens deugde voor geen meter.. en geloof mij ik deed het ook vaak stiekem.!! en daar krijg je echt spijt van hoor.. en de laatste keer dat me moeder heeft verboden om met die jongen om te gaan heb ik dat geaccepteerd.. ik heb geen zin om moeder te verliezen aan jongen sorry

nee een weet je waarom je hoort alleen het verhaal van het meisje niet van de moeder of wat dan ook maar als ik dit al lees weet ik allang dat er iets meer aan de hand is.. maar dat ziet deze meisje zelf niet en als ze daar eens beter over nadenkt dan begrijpt ze haar moeder toch echt wel beter hoor.. ... en 16 is geen goeie leeftijd om je eigen leven te beslissen je bent nog niet eens volwassen dus laat staan dat je dan je eigen leventje kan leiden.. en ik ben het totaal niet eens met jou bericht sorry

je ouders mogen je tot je 18de alles verbieden wat ze maar willen en als jij dat niet accepteert dan loop je maar weg. maar dan zie je wel dat je ouders gelijk hebben geloof mij meid het beste is gewoon doen wat je moeder en vader zegt want met het stiekem doen helpt het ook niks en met weglopen al helemaal niet want dan ga je bij het knul wonen en dan gaat het echt snel uit hoor want je kan nou eenmaal niet op je 16de je eigen leven beslissen hoe volwassen je ook gedraagt het kan niet.. je hebt je ouders nodig... en geloof mij meid als jij je moeder gevoelens of wat dan ook negeert krijg je er spijt van

Nja, ik weet niet hoeveel van het hele verhaal jij precies weet... Maar ik heb haar gesproken via msn al een tijd geleden en daarbij nog een groot deel van het verhaal gehoord..

Maar euh, ik zeg toch ook niet dat ze volwassen is.. maar 16 is echt wel oud genoeg om je eigen beslissingen te kunnen nemen, of vind jij dat je dan bij de grensleeftijd 18 moet zijn en dan ineens volwassen genoeg bent dat te kunnen! Dat verschilt nogal per persoon en wat ik van Dark Voice weet is dat ze best al volwassen is en in ieder geval volwassen genoeg om dit soort beslissingen te kunnen nemen..

En jij vind het dus heel redelijk dat een moeder als reden geeft: daarom.. Ik vind dat als je als ouder dit verbied je dan in ieder geval met goede argumenten moet komen..

Sorry, maar ik vind het echt belachelijk.. Toen ik 15 was zag ik elk weekend mijn toenmalige vriendje uit Almere waarvoor ik ook met de trein heen en weer moest.. Mn ouders hebben me dat laten doen, en het is helemaal goed gegaan.. Ik heb daarin mn eigen beslissingen genomen, ben ook zelf tot de conclusie gekomen dat hij het niet voor me was etc.

Als ouder moet je je kind toe kunnen laten haar eigen fouten te maken, bij een tienjarig meisje, ja, dan heb je daar nog meer hand in en doe je dat niet.. Maar bij een zestienjarig meisje die al aardig volwassen is voor haar leeftijd kun je die wel een beetje de vrijheid geven om haar eigen fouten te maken, haar eigen dingen te ontdekken..

Toch best een lol reactie als ik me de geschiedenis bedenk..

ja, gehoorzaam je ouders!! dan komt alles goed!! Je ouders zijn namelijk helden en weten alles het beste van iedereen!!

Komisch.. kreeg gister nog het advies van mn vader in belangrijke beslissingen altijd te doen wat je hart je ingeeft en je daarbij niet te laten beïnvloeden door ouders

zorg dat je cijfers beter zijn? Als ik je broer moet geloven zijn je cijfers diep gekelderd. Maar kennelijk heeft niemand die reply gelezen en zij denk ik ook niet echt.

School is heel belangrijk maar makkelijk te verwaarlozen. Als je een relatie hebt en je laat daardoor vaak je huiswerk liggen dat lijdt je schoolt er dus onder. En aangezien een diploma best wel handig is zou ik er ff over nadenken wat je verder gaat doen.

Spreek wat minder af, dat houdt het ook was spannender in de meeste gevallen. Constant op elkaar lip zitten en alleen bij je vriendje zijn is verder ook slecht voor je ontwikkeling.

Maar kijk eerst ff naar je school wat je daaraan kan verbeteren en bespreek dit met je ouders.

Trouwens nog een aanmerking op veel mensen die hier replyen. Maak iemand ze ouders niet meteen uit voor kutouders uit, of opmerkingen als "de jeugdhulp zal je ouders dik uitlachen". In dit topic is alleen de kant van het kind te zien, misschien is rekening houden met wat de ouders meemaken? Wees blij dat ze om dr geven!! Dat ze zich bemoeien met het opvoeden van hun kind. Ken genoeg mensen die hun kinderen totaal vrij laten in alles en dat is vaak niet goed voor de ontwikkeling van het kind.

Anyway ik ben in ieder geval blij met me ouders, ook al waren er wel is ruzies, misverstanden en dat soort zooi. Daar leer je beide wat van.

Ja want jouw situatie spreekt voor allen.. wat jij hebt gedaan is het allerbeste.. natuurlijk

Jep.. jij hebt best wel gelijk.. cijfers moeten niet onder je relatie gaan lijden, maar wanneer je elkaar alleen in het weekend ziet denk ik al niet dat je op elkaars lip zit en dat je cijfers puur daardoor onderuit gaan..

Volgens mij bestaat er ook best de mogelijkheid dat juist door het voortdurende conflict met ouders over vriendje schoolcijfers kunnen kelderen.. maar tis maar een idee

i know, zoals ik al eerder zei we kennen alleen de kant van het kind, niet echt de kant van de ouders.

Haar ouders zijn overigens ook gescheiden (gebeurd te vaak laatste jaren) dat is vaak ook lastig.

Overigens vertelde ook dat zowel haar vader als haar moeder verteld dat ze haar uit huis willen plaatsen als ze wel gaat.
Dan zie je dat beide ouders de zelfde mening erover hebben wat vaak in dit soort gevallen niet zo is. Dan komt vaak de moeder of de vader die tegen de andere ouder in gaat.

ps. Volgens mij heb ik wat dingen fout gelezen maar ik ben net na 3 dagen lannen in een villa op het terras en daarna 16 uur slapen een beetje erg boel brak. Dus ik heb nikx gezegd! :p

oh wat erg. zoiets is ech verschrikkelijk hoor... 'k heb trouwens al meer posts van je gelezen en jij hebt wel een beetje dezelfde situatie als ik heb gehad... het enigste wat je kan doen is afwachten en zorgen dat je moeder je vriend aardig gaat vinden. maar ik denk eigenlijk dat je moeder jou wilt beschermen (dat wilde mijn moeder ook) tegen hem, want ze wilt waarschijnlijk jou niet met pijn zien. (als hij je ooit zou verlaten) wat net als bij haar is gebeurt... ik zou het echt niet weten wat je kunt doen... je moet het gewoon een poosje laten rusten... doe in ieder geval geen gekke dingen

aan Dusjcrib



ik weet er helemaal niks van maar ik ga niet naar een verhaal toe leven.. en ik heb dit gelezen de eerste bericht en ik weet nu al zo beetje dat er meer aan de hand is dan alleen wat zij zegt..

ik heb niet gezegd dat ik het goed vind volgens mij zei ik dit in een andere bericht in deze topic

of ben je nu blind.?

en ik zeg ook niet dat die dark voice haar eigen fouten niet mag ondekken maar als een ouder je iets verbiedt moet je dat na komen en niet negeren want ik ben liever me vriendje kwijt dan me familie hoor en als jij je ouders niet na komt noem ik je niet echt VOLWASSEN..

ik zeg niet dat je ouders helden zijn of whatever.. en wat jou vader gezegd heeft is mischien ook wel niet zo goeie raad iedereen pakt dat anders aan.. jij vind het een goeie raad ik niet nou en maak je er niet druk over.

dat heb ik ook nooit ik kon het ook niet hebben toen mijn ma mij verbiede om met een vriendje om te gaan.. en toen deed ik het stiekem en daar krijg je echt spijt van hoor dat zeg ik alleen maar en toen ik een vriendje had daarnaar waar me moeder het ook verbiede heb ik het ook gedaan.. want ik heb ze hebben al drie keer me hard gebroken en me ma heeft me gewaarschuwd..


en ik weet ook wel dat verbieden niks helpt maar toch ik zou in elk geval naar al die fouten die ik gedaan heb met dit betreft het in elk geval anders gedaan hebben

Kijk.. op zich zit er in dingen die jij zegt wel waarheid, maar de manier waarop je het brengt stuit me een beetje tegen de borst..

Je brengt het namelijk op een manier alsof wat ik vind echt superbelachelijk is en wat jij vind de absolute waarheid, maar das mijn mening..

Wat ik alleen maar probeer te zeggen is dat ouders het lang niet altijd bij het juiste einde hebben met iets.. Dikke kans dat haar moeder doordat ze gescheiden is haar dochter wil behoeden voor dezelfde pijn, maar zoals ik al zei, dit moet haar dochter zelf leren en ervaren, dat hoort bij opgroeien..

Jij hebt jouw fouten gemaakt, je hebt ervan geleerd en weet nu dat je moeder wel gelijk heeft, en weet nu ook dat je anders had moeten handelen en doet dat tegenwoordig ook. Maar dit weet je door de fouten die je hebt gemaakt.. Wat ik dus bedoel te zeggen is dat dark voice om hier eventueel achter te kunnen komen ook haar eigen fouten moet maken.. En dat jouw moeder gelijk bleek te hebben betekent nog niet dat de ouders van dark voice dit perse ook hebben..

Misschien zijn er fouten van beide kanten, maar het gaat hier om de fouten van de kant van de ouders.. En verbieden haar vriend te zien lijkt mij geen oplossing voor iets. Je moet je ouders respecteren, dat is zeker zo.. Maar wanneer je ouders je heel erg belemmeren in iets moet je af en toe er tegenin gaan..

Enneuh, sorry hoor.. Maar als ik bijv. mijn leven door wil brengen met een bepaald persoon die mijn ouders niet mogen dan hebben ze pech en doe ik het toch. Als ik een beroep wil maar mn ouders willen dak iets anders doe hebben ze pech en doe ik het toch. Dit soort belangrijke beslissingen sprak mn vader van, en hierin heeft ie gelijk.. Het is MIJN leven en MIJN geluk en dat moet ik dus op MIJN manier leven en op MIJN manier vinden. Zij hebben hun eigen manier en hun eigen geluk.. Ergens ligt dan de grens van wanneer je volwassen genoeg bent die beslissingen te kunnen maken, zoals je zelf beslist wat te gaan doen na school terwijl je ouders beslissen dat je naar school gaat etc. En ik denk dat 16 een grensleeftijd is.. De een zal hier al ruim volwassen genoeg zijn, terwijl de ander er dan nog totaal niet klaar voor is. Het is niet aan jou te beoordelen hoe dit zit..

Maar goed, wij kijken duidelijk anders ertegen aan.. Maar ik heb mijn leven en ben hier gelukkig mee en heb een ontzettend goede band met allebei mn ouders duss..

Met volwassenheid komt het besef dat je ouders ook MENSEN zijn, die het af en toe gewoon grandioos fout kunnen hebben. Niet altijd, niet nooit, maar gewoon, af en toe, net als jijzelf en ieder ander mens.

Alleen omdat zij toevallig je ouders zijn geeft ze nog niet de waarheid in pacht.

Maar dit terzijde.

Ik kan eigenlijk maar één ding zeggen en je weet denk ik wel wat: kap ermee...hoe stom, hard of raar het ook klinkt. Ik ken je achtergrond en jouzelf nu wel een beetje en ik weet hoe je eronder lijdt....:(

ik kan niks anders zeggen dan dit... eigenlijk :confused:
maar om je probleem eventueel op te lossen... ik "ging naar m'n beste vriend", en heb hem geinformeerd. Dat als m'n moeder zou bellen dat ik al sliep, of onder de douche stond ofzo... :confused:
verder kan ik je alleen maar sterkte wensen, en me bij nare man aansluiten

Zoals wat? Jij kent mij niet, en mijn ouders niet, en mijn ouders maken altijd al overal problemen van.. Maargoed, jij weet het vast wel beter.

Waarom MOET ik dat nakomen? Die mensen zijn alleen op papier mijn ouders en voor de rest heb ik totaal geen band met ze.
Ik ben liever mijn ouders kwijt dan mijn vriend. Mijn ouders heb ik niet kunnen kiezen, daar ben ik verplicht bij. Mijn vriend kies ik wel. En ik hoef sowieso niet bij mensen te zijn die mij hetgeen verbieden waar ik gelukkig van word.

En nee, je hebt helemaal gelijk, ik ben totaal niet volwassen :rolleyes:

Jij kent verdomme mijn ouders niet. Hang niet het wijze vrouwtjes uit hier. Dat jouw ma gelijk had, wil niet zeggen dat mijn ouders dat wel hebben. En het is niet alleen bij mijn vriend zo. Mijn beste vriendin mag hier ook niet logeren, ik mag niet uit, kom dikwijls na het eten niet weg en ze altijd als ik wegga willen ze weten met wie, waarheen, waarom, hoe, wat blabla.. Echt kut.

Ik mag echt vrijwel niets, als ik na schooltijd iets te laat thuiskom worden ze al bezorgd. Als ik te laat ben met eten zijn ze pissig. Weet ik het..

en ik doe NOOIT wat stiekem. Ik ga gewoon, en ik laat ze dat ook wel merken. Stiekem doen heb ik geen zin in.

En jij moet echt niet denken dat je alles weet. Want ik ben al een keer weggelopen, ben toen 5 weken weggeweest en heb de hele tijd bij mijn vriend gezeten waar ik nu al bijna 7 maanden mee heb, dus ik denk dat je even gigantisch fout zit.

Ik heb al mijn hele leven geen band met mijn ouders, dus die hoef ik nu ook niet. Ik heb mijn ouders gevoelens altijd al genegeert want ik vind het vette BullShit wat ze verkondigen. Mijn ouders kunnen kwaad worden en dat boeit me niet, mijn ouders kunnen janken, dat boeit me ook niet. Ik hou niet van ze, punt. En daar heb ik echt mijn reden wel voor..

En nee, ik krijg er geen spijt van.. Anders had ik dat allang...

Dark Voice, ik kan me je kwaadheid hier best voorstellen. Het is ook wel heel kort door de bocht dat ouders altijd gelijk zouden hebben, want dat is zeker niet zo. Ouders kunnen net zo goed hartstikke fout zitten.

En over dat 'wie ben je liever kwijt, je moeder of je vriend', je hoort helemaal niet in de positie te zitten dat je moet kiezen tussen je moeder en je vriend en haar moeder dwingt haar nu wel in die positie. Heeft haar moeder, ongeacht wat ze zegt of doet, altijd het gelijk aan haar kant, puur en alleen omdat ze Dark Voice op de wereld heeft gezet?

Ik ken de situatie ook niet helemaal, maar ik vind dat er door sommige mensen wel erg snel zomaar vanuit wordt gegaan dat haar moeder gelijk heeft omdat ze moeder is.

Haar moeder hééft gelijk.

Argumenten?

DarkVoice heeft tweemaal gelogen, en daarmee een reputatie van onbetrouwbaarheid opgebouwd: 1) niet laten weten dat je tot maandag blijft, maakt een toegewijd ouder op zijn minst erg ongerust (in slaap gevallen is een non-argument, in de ogen van de moeder is het informatie achterhouden en dus liegen) en 2) die indruk wordt nog bevestigd door een eerder stiekem weekend. Je tweemaal onbetrouwbaar gedragen zegt ook iets over de houding van de vriend. Een toegewijde vriend zou ervoor hebben gezorgd dat er even werd opgebeld.

Daar heb je helemaal gelijk in, ja. Dat was ook erg onverstandig van haar, en maakt het zeker niet beter. Mijn ouders hebben inderdaad ook een gruwelijke hekel aan stiekem gedrag en het vervelende is dat je er niks mee bereikt, behalve nog minder goodwill bij je ouders. Ik weet alleen niet wat de achtergrond van dat liegen en dat stiekeme gedrag was, maar je hebt gelijk als je zegt dat dat het gedrag van de moeder weer begrijpelijk maakt.

Ik was het alleen niet eens met mensen die hun mening puur baseerden op het feit dat het haar moeder betrof die dus het gezag over haar heeft, alsof zij gelijk zou hebben, puur omdat het haar moeder is. Ouders hebben het natuurlijk ook niet altijd bij het rechte eind. Ik heb altijd het geluk gehad dat alles thuis bespreekbaar was (en daardoor heb ik het ook nooit nodig gehad om te liegen of stiekem te doen - dat zit ook echt niet in me, waarschijnlijk voor een groot deel door hun opvoeding). Als je ouders hebt met wie absoluut niet te praten valt lijkt het me allemaal wel heel moeilijk.

Okee, vertel... Wat weet jij, wat wij niet weten?

Sorry meis, maar ook ik sluit me hier helemaal bij aan. Ik heb je net even gesproken en als ik dat allemaal hoor...
Doet deze relatie je echt nog goed? Denk je dat jullie het redden zoals het nu gaat enzo?
Ik hoop echt voor jou van wel! Je bent een hartstikke lieve meid! Maar kijk eens goed. Is het de moeite nog waard?
Sterkte meis, ik hoop dat jullie eruit komen...
Kus Edy!

Mee eens. Maar verlies ook de leeftijd (16) niet uit het oog.

Dat is waar. Maar dat is toch wel vaak een leeftijd waarop ouders en jongeren botsen omdat de jongeren zich los gaan maken - de jongere wil vaak nét iets meer dan wat van de ouders mag. Als er dan echt niet over te praten valt - en met praten bedoel ik niet dat de jongere dan per se zijn of haar zin krijgt - krijg je vaak dat soort problemen: of opstandig, of stiekem gedrag.

In eerdere topics werd duidelijk dat de scheiding van de ouders hier een belangrijke rol in speelt.

Oh, goed. Dat is het lastige als je ergens nog maar kort bent, dan ken je al die achtergronden nog niet.

Even voor de duidelijkheid:

Ik ben NIET stiekem gegaan. Ik heb gewoon gezegd dat ik weiger om mijn vriend niet te zien. Ik heb haar gezegd waar ik heen ging, en wanneer ik terug zou komen.

Ik heb haar wel de kans gegeven om nee te zeggen, maar ik heb er gewoon niet naar geluisterd.

Die ene maandag, dat was WEL een excuus en ik heb haar toen ook laten weten dat ik de laatste trein niet kon halen.

Want mijn vriend heeft er toen inderdaad voor gezorgd dat ik, zodra we wakker waren, mijn ouders ging bellen.

Waar heb jij het over. Dat mijn ouders gingen scheiden was juist het beste dat me kon overkomen. Mijn moeder werd iets losser en mijn vader dacht niet meer aan die stomme regeltjes van mijn moeder. Daarbij heeft mijn pa mij dingen geflikt die ik niet zo leuk vond, dus ik was er helemaal blij mee. De band met mijn moeder is, voor zover dat kan, na de scheiding alleen maae 'beter' geworden en met mijn vader valt niets meer beter te worden.

Maargoed, jij kent natuurlijk mijn hele achtergrond en jij weet alles veel beter :rolleyes:

K heb t nou ff allemaal zitten lezen.. maaree..waarooom mag je hem niet zien?? Alleen op basis van die twee dingen????!!
Als t alleen daarom gaat vind ik dat ze een beetje vreemd bezig zijn.. Kun je er echt niet rustig met je ouders over praten, misschien met je vriend erbij??

Ik weet niet hoe jouw ouders zijn, of ze in alles zo streng ed zijn. Maar de ouders van een vriendin van mij waren eerst ook zo. Ze wilden altijd precies weten waar zij was, wat ze deed, met wie ze omging, ze mocht nooit bij haar vriend blijven slapen, t liefste zagen ze die jongen helemaal verdwijnen etcetc Mijn vriendin is toch zelfs een keer weggelopen en heeft behoorlijke ruzies gehad en - ik zeg niet dat het de verstandigste weg is!! - maar als echt nix meer helpt, zou ik toch ook een beetje wanhopig worden. Haar ouders zijn nu wel een stuk soepeler geworden, omdat ze toch wel inzien dat ze hun 'kleine meisje' niet meer voor alles kunnen beschermen. Daarbij moet ik wél zeggen, dat die vriendin zelf ook wel een stuk volwassener is geworden, dus dat haar ouders dat misschien ook wel aanvoelen...I dunno...

Ik vind t nogal moeilijk om r iets over te zeggen omdat ik jouw ouders'verhaal nu niet hoor, maar als ik het zo hoor zou ik zeggen.. t is jouw leven, jouw keuze en je ouders hoeven het er niet mee eens te zijn, maar ze moeten jouw keuze wel respecteren, tenzij ze daar écht n goede reden voor hebben.

Maar wat is nou haar eigenlijke argument?

Laat haar anders ook eens een end weg typen om haar verhaal duidelijk naar voren te laten komen, want we horen nou natuurlijk alleen jouw verhaal en hoe jij je moeders argumenten beleeft.

Er zijn dingen voorgevallen, maar waar is ze nou eigenlijk bang voor? Die gozer is toch niet gevaarlijk voor je? Komt er nix zinnigs uit je moeder, dan weet ik het ook niet meer.

En heb je dit je vriend verteld? Wat zegt hij ervan?

Dit staat allemaal niet in je topic.

Dus heb je overhaaste conclusies getrokken

Nee, jij hebt onvoldoende informatie gegeven. Ik moet het doen met de informatie die jij geeft.

Overigens verandert de "nieuwe" informatie mijn standpunt niet.

Nou dan moet je ook niet zeuren, want volgens mij durf jij NOOIT toe te geven dat je fout zit. Ook al zou je de hele situatie kennen, dan zou je nog bij je mening blijven.

Als ik fout zit, geef ik dat altijd toe. Maar ik zit bijna nooit fout.

Als ik de hele situatie zou kennen, blijft nog altijd het argument dat jjij nog maar een groentje van 16 bent (als deze informatie tenminste wel betrouwbaar is). Groentjes van 16 mogen best nog een beetje door hun moeder worden beschermd. En in jouw geval is dat nog hard nodig ook.

Dus: niet meer zo misplaatst assertief doen, hè? Sterkte.