Twee vissen
 

Twee vissen


Een hond legde me als een gestolen schoen
te vondeling in mijn moeders tuin groeide
ik op samen met centimeters van mijn hakken

wanneer het regende, ging ik buiten mee proberen
huilen, kleurde met onverschrokken meisjesmoed
mijn lippen binnen de lijnen met gedachten over

later als ik groot zou zijn, gezeten onder mozaïeksterren
boven een baai getooid met lichtjes waar er op de tafel
ratatouille en rosé zou staan, ik door het flessenetiket

zou mijmeren over het dia-logen in het ruisen van onze
ademzee meanderde ik buiten oevers, sloeg op klippen
te pletter in het deinen van de onderstroom lieten
we luchtbellen te water vond een visser in zijn netten:

een verzopen schoen, het kadaver van een hond
en ons happend op het droge.

Re: Twee vissen
 

Wow! Wat knap dat je zo consequent kunt vasthouden in het hele gedicht wat het in de eerste regels al zo bijzonder maakt. Dit vind ik nou echt een gedicht, vergeleken met een
verhaaltje dat
op sommige plaatsen ge-
woon afgebroken is.

Je speelt heel leuk met de zinvolgorde, gebruikt werkwoordcombinaties die grammaticaal gezien niet juist zijn, maar in delen wel. Ik snap het gedicht nog niet helemaal, maar ik wou toch even vast laten weten dat ik het heel leuk vind, leuke vondsten en mooi plaatje.

Dank je :)