valse américaine
 

ik was hier een tijdje, en daarna niet meer, maar nu toch wel. :bloos:
het is maar kort.


o je handen hebben,
ongeveer, de vorm van bomen ik
vergis me in de maat
twee, drie
figuurlijke beschuitjes.
te zoeken
is het ver en alle kaarten die ik bestudeer
wijzen me omlaag. vier, vijf
en telkens als ik kijk, ik krijg alleen
van te dichtbij genomen foto's
<<een waterig mauve>>
en ik weet, ik weet

het is verboden in amerika

allereerst wilde ik zeggen wat goed om iets van the decemberists te zien

over de inhoud valt weinig te zeggen, die is vrij ontoegankelijk maar dat is niet per se een slecht gegeven
ik vind verder de vorm van je gedicht fijn, want het is net een lekkende kraan
de <<>> passen ook, ik heb wel het idee dat je kommagebruik niet helemaal consequent is

inderdaad. In de eerste twee regels gebruikte ik die komma's om dat met die handen dubbelzinnig te maken; het ongeveer hebben van je handen,
en je handen die ongeveer de vorm hebben van bomen.

Het is het soort gedicht dat je opnieuw en opnieuw leest en waarbij je nieuwe dingen ontdekt, het beter gaat vinden, begint na te denken. Het is ook leuk visueel: die handen als bomen, die stel je je zó voor. Alleen vind ik dat het ritme soms storend stokt door de manier waarop je je gedicht hebt afgebroken.
Dat van die <<>> is een leuk ideetje. :)

@CSN: The decemberists?