Probleem met TV-series?
 

Ik heb de laatste tijd iets vreemds. Keer op keer als ik eens een TV-serie wil zien, krijg ik een raar gevoel. Bedrukkend is het. Elke keer gaat het ook om vriendschap of liefde :/ Net alsof ik geconfronteerd word met zaken die ik mis of maar vluchtig heb meegemaakt..

Vervelend is dat, maarjah. Een ding wat ik me nu afvraag, is in welke mate TV-series jou 'raken' *?*

Raken hoeft trouwens niet precies hetzelfde te zijn als bij mij. Liever niet eigenlijk :p Ik kan me ook voorstellen dat situaties op TV je herinneren aan zaken in realiteit. Eigenlijk kan dit van alles zijn. Feest of overlijden, nieuwe liefde of uitmaken. De meeste dingen kunnen confronteren eigenlijk.

Of ik nu naar de tandarts moet, me alleen voel; het maakt niet uit. Pff, bijna alles kan mij raken. Problematisch, vroeger had ik het niet zo erg. Alles kon ik toen gewoon apart houden. Uiteindelijk was de TV toen niet meer dan een apart wereldje. Lachen of huilen, vroeger was het bijna altijd wel leuk om te kijken. In tegenstelling tot nu. Nu word ik er gewoon gek van, 5 minuten TV kijken en ik kan niet meer.

Echt vaag .. ben ik nou gewoon gek of hebben meerdere mensen dit? :/

:confused:

In sommige series lijken mensen iets zo snel te vergeten..
Ik weet niet precies welke serie het was... maar het ging over een meisje van een jaar of 18/19 die haar vader plotseling verloor, een aflevering later ging het allemaal weer uitstekend met d'r alleen was haar vader er niet meer... En het was zo'n serie die je als voorbeeld zou kunnen nemen zeg meer, een soort roll-model dus.. Vond het echt afschuwelijk, trok het me echt aan..

En ook met vrienden maken, dat schijnen ze zo makkelijk te kunnen in series... je gaat bij elkaar aan de bar zitten en voor je het weet ben je onafscheidelijk... Word ik misschien een beetje jaloers van...

toen ik aan het twijfelen was over mij en mn vriend enzow en het net uit was en alles kon ik dr echt niet tegen want overal stelletjes en dat deed me steeds daar aan denken + aan dat mn ouders uit elkaar gingen dus ik kon echt niet lekker kijken..

Maar verder vinnik series heerlijk.. vlucht uit de realiteit.. ff meeleven met hun vreselijke drama's, daar emotioneel over worden.. en wanneer de serie is afgelopen zijn de drama's ook niet meer belangrijk.. hoe heerlijk!!!!

Mja.. series kunnen me best raken, maar wanneer ze zijn afgelopen is dat raken ook weer over.. als je ene beetje begrijpt wat ik bedoel

Ik kijk eigenlijk bijna geen televisie meer, wel films. Maar er is wel een programma waar ik erg bang voor ben en dat is Jackass, omdat ik weet dat daar dingen in gebeuren waar ik erg bang voor ben - ik heb namelijk een fobie voor overgeven.

De televisie stond een keer aan op MTV, mijn vriend had 'm aangezet, toen er opeens een reclame kwam met allemaal fragmenten uit Jackass. Mijn hand is nog nooit zo snel bij de knop geweest om het weg te drukken. Het klinkt misschien heel aanstellerig, maar ik kan er echt niet tegen.

Volgens mij ben jij echt een beetje aan het doordraaien? Sorry hoor.

TV-series raken mij niet echt. Ik vind naar series kijken ook verspilling van mijn tijd en verarming van mijn intellect, terwijl ik in dezelfde tijd ook een goed intellectueel boek kan lezen.

Valt wel mee, krijg het alleen benauwd van TV kijken :)

Je hebt wel gelijk...
Ik kijk ook geen series meer, omdat ik me er toch aan erger (veel personages zijn heel plat bijvoorbeeld) wel kijk ik super graag films, van Tarkovski en Lynch.... Super goede aanvulling voor je intellect!

Heb je het tegen mij? In dat geval denk ik dat jij niet helemaal weet wat een fobie voor overgeven precies inhoudt. Dat houdt dus in dat je géén zin hebt om op tv naar overgevende mensen te kijken.

Dit is ook een groot probleem .. misschien wel het probleem :d

Mensen hebben doorgaans een lagere hersenactiviteit bij het TV kijken dan wanneer ze slapen .. die gedachte alleen al; het brein is een spier, als het niet gebruikt wordt, wordt het slapper .. ergo; van TV kijken word je dom! :)

Ik hou het gewoon niet lang uit .. en als ik eens langer dan 5 minuten TV kijk, dan zap ik zoveel dat mijn duim pijn doet :o

Niks geks aan hoor, ik hou er ook niet van.

nou! wijs hoor!!

Maar euh.. ik doe het gewoon allebei, ik kijk heerlijk hersenloos tv om me te verdiepen in andermans problemen die met een klik op de knop weg zijn, hoe heerlijk!! en even later lees ik een goed intellectueel boek.. het een sluit het ander niet uit..

Enneuh... ik kan dus gwoon niet teveel boeken achter elkaar lezen omdat ik altijd even een boek moet laten bezinken, weer tot mezelf moet komen, er over na moet denken etc.. een hersenloze tvserie is daar perfect voor!

En ook omdat ik teveel nadenk.. dat gaat in een negatieve spiraal zitten, met tv kijken kan ik dat nadenken ff stop zetten door me te verdiepen in andermans wereld zonder dat dit meteen heftige reacties of nieuwe nadenkstof tevoorschijn tovert..

Maarreuh, als tv kijken je benauwd.. gewoon lekker niet doen dus

Ja en dat vind ik vreemd,zometeen krijg je het benauwd als je een pak suiker moet afrekenen.

:)

Het is niet zo dat ik doordraai .. misschien wel zo dat ik dingen ontwijk. Ze laten me aan actuele zaken in realiteit denken die me bedrukken.

Dit proces op zich is niet zo vreemd. Als iemand net een ander is kwijt geraakt en dan op TV een begravenis oid ziet, voelt diegene zich ook aangegrepen.

Als ik bepaalde TV-series en films zie die beroep doen op emoties en gaan over liefde, dan raken ze mij. Ik voel me dan leeg.. net zo goed kan ik geen dingen zien waar mensen ziek worden en geopereerd worden, omdat ik dan gelijk ga nadenken over mijn eigen brakke lichaam :)

Het is op zich niet zo gek dus. Ik vroeg me ook voornamelijk af in welke mate anderen dit ook hebben.

In de tijd dat Andie McPhee nog in dawsonscreek voorkwam zat ik wekelijks te janken omdat de dingen die zij meemaakte me heel erg bekend voorkwamen...

Das eigenlijk de enige serie/karakter dat me zo heeft weten te raken

********, maar de Knight Rider gaan kijken? of zie je dat niet als een 'serie'?


[Dawson's Creek is heel leuk ja, kwam vandaag niet meer? :|]

[edit] af-en-toe word ik ook wel heel ziek van al die 'liefdes-series'...erg deprimerend soms :/[/edit]

Beverly Hills toevallig? Da's echt een ongelovelijk neppe serie (n)

------
Ik houd niet echt van soaps.. al dat tè sentimentele gedoe.. maakt 't 'nep" Maar zowieso kan 'k daar al niet erg goed tegen.

maar voor de rest... er zijn zeker wel dingen die me raken, maar niet zóveel.

lees/las ? je daarom ook niet graag...?
trouwens. . dat psychologie magazine zal je ook wel confronteren met 't een en ander, toch :confused:
-------

conclusie? je bent gek :p
ga 's naar discovery of national geographic channel kijken ofzo :p

Wel hoor.. kheb het gezien.. was weer errug herkenbaar :S

DC was gisteren om 19:35 op Net5 dacht ik..

Het zijn voornamelijk de series waar liefde en relaties centraal staan. Probleem is echter dat bij de moderne film en serie dit dikwijls naar voren komt *bah* :o

Dingen over psychologie lezen, kan ik gemakkelijk. Lezen gaat we sowieso steeds gemakkelijker af .. misschien ook wel omdat ik daarbij niet gelijk 'voel', maar het gewoon tot me opneem en onthou.

Als ik zoiets als DC zie, wat ik gisteren overigens toch gedaan heb en ook volhield :o , bedrukt het me een beetje. Niet omdat het herkenbaar is, maar omdat ik dingen zie die ik zelf niet heb. Dat is het hele punt van deze topic.

Toen ik ongeveer 13 was, begon ik de KR kinderachtig te vinden .. sorry :p

Dit viel CJ en mij laatst ook een keer op...ik weet niet meer precies wanneer dat was...'t was iig iets dat iig mij erg bezig hield/houd. Welke zender we ook opzetten, er gebeurde overal datgene wat er in ons leven ook net gebeurde cq. gebeurd was. Dat was idd wat minder. Ik denk dat het net zo is als met horoscopen, ze nemen dingen die de meerderheid van de bevolking op zich kan betrekken (en liefde en relaties zijn een zeer geliefd onderwerp), anders zijn de kijkcijfers te laag. ;)

Idd

Dat is idd dé serie die mij kan raken. Toch blijf ik ernaar kijken. Het is gevoelig, romantisch, herkenbaar, het spreekt me aan. Een heleboel dingen komen aardig dichtbij, het zijn dingen die je op deze leeftijd meemaakt. Scheiding, liefde, iemand kwijtraken enz... Zoals jessiej al zei, het kan ook mij aan het huilen krijgen, niet door de serie, maar meer denk ik omdat het dingen oprakeld, je wordt door de serie in een sfeer gebracht die je al kent, en dat voel je...

Toen ik in het ziekenhuis lag kwam er in elke serie wel een ziekenhuis voor, zelfs waar dat haast nooit het geval was. Ik denk dat je er dan meer op let of zo.. ik vond het soms nie zo prettig, ik wilde graag afleiding en dat krijg ik niet door naar andere hospitaaltjes te kijken.

Vroeger keek ik ook veel naar Dawson's Creek. Spijtiggenoeg zenden ze het hier al een tijdje niet meer uit. Ik woon namelijk in Belgie. Dit is eigenlijk 1 van de weinige programma's die me echt kon boeien/raken en waar ik steevast elke week naar keek. De redenen waarom? Ik denk dat Gothic en jessiej deze al mooi verwoord hebben. ;)