Verlaten Baanvak / Het vergeten bedacht
 

Ergens tussen Hengelo CS en Enschede Drienerlo ligt een verlaten perron, wat aanleiding gaf tot dit gedichie

Verlaten Baanvak 26-7-2001

Twee roestige ijzeren staven,
overgroeid met gras.
Een eenzaam perron, dichtgetimmerd loket.
Twee rijtjes mossige stoelen,
wachtend op passagiers
die nooit meer zullen komen.

**************************************

Dit is al best wel een oude, maar ik las hem laatst weer en blijf hem goed vinden...

Het Vergeten Bedacht 14-12-1998

Ik zei dat ik je nooit zou vergeten,
hoe we vochten, hoe we keetten.
Maar ik merk, tot mijn spijt,
hoe herinneringen overspoelt worden door tijd.
Langzaam verdwijnen de beelden,
van gebeurtenissen, gevoelens die we deelden.
Natuurlijk denk ik nog wel eens aan jou,
maar op een of andere manier worden beelden grauw.
Ik word opgeslokt door het heden,
en langzaam verbleekt het verleden.
De tijd gaat om, beetje bij beetje,
en de meeste dingen vergeet je.
Omdat het niet anders kon heb ik afscheid genomen,
en sindsdien zijn er zoveel nieuwe dingen gekomen.
Maar soms, dan voel ik je nabij,
En dan denk ik, misschien blijft een stukje van jou bewaard in mij.

Wow, echt een goed gedicht.
Het spreekt me erg aan, omdat ik dezelfde gevoelens heb. Sommige stukken vind ik erg mooi gevonden, maar om toch nog wat kritiek te geven:
De eerste twee regels vind ik er wat minder goed bij passen,
en de zin over beelden die grauw worden is naar mijn mening iets te lang.

Verder een perfect gedicht !