Gesprekken tussen vriend en ander
 

Ik was dus voor de grap in zijn gesprekgeschiedenis aan het kijken. Dat was wel een jaar geleden maar toen hadden we ook wel bijna een half jaar al. Ik was toen net een paar dagen met een vriendin op vakantie en hij had toen dus tot diep in de nacht gesprekken met een meisje uit zn oude klas. Hij heeft haar eerder al leuk gevonden en de gesprekken waren erg lang.
Onder andere kwam dit er in voor:
Hij noemde er poehbeertje ( niet zo heel erg)
dat hij met er mee kwam fietsen vlgende keer en dat ie vond dat ie wel heel lief voor dr was

Hij: ik heb geen kut
zij: ohnee? ik ook nie thoor :p
Hij: Ohnee? laat eens zien dan:evil:
(ze waren t hele gesprek aan het cammen en de gesprekken waren tot 1 uur snagts)
Ze hadden een afspraak gemaakt dat zij nog eens op zijn bed kwam liggen enzo
Ook vroeg hij of ze een geile kop wilde trekken.. dat wilde ze niet dus mn vriend daarom ook niet. Toen zei hij: nouja dat komt nog wel eens dat ik dat zie....:s ik vind dat echt niet normaal terwijl die met mij had
en dat zij dan zegt voor de grap: ja ik ben wel lief
hij weer: ja heeel lief :)(K)
dan vraagt zij of ie mij mist (omdat ik op vakantie was) maar nee hoor. hij miste me niet zo erg..

en hij doet bij een meisje NOOIT een hartje als ie weg gaat.. bij haar continu.
Wat vinden jullioe hiervan? stel ik me aan omdat het toch al best lang geleden is en ik het nu pas toevallig lees ? Of is diit toch wel heel raar..
ik liet het hem lezen en hij vond het allemaal dollen. nou hoe ze praatten was echt geen dollen hoor..

Voor de grap in zijn gespreksgeschiedenis kijken?

eigen schuld, dikke bult?

wel kut dat je zoiets moet ('moet' *kuch*) lezen natuurlijk, maar hij heeft nu - een jaar later - toch nog altijd gewoon een relatie met jou? en niet met haar?
als het een gesprek van vorige week was geweest had je hem erover kunnen aanspreken (en dan had je natuurlijk wel mogen uitleggen waarom je precies zijn gespreksgeschiedenis hebt zitten lezen), maar nu vind ik dat je oude koeien uit de sloot haalt als je erover zou beginnen.

ja gesprekgeschiedenis lezen doen we altijd bij elkaar. niet ter controle maar gewoon :p

als jullie dat "altijd" bij elkaar doen vind hij er waarschijnlijk niks stiekems aan, aangezien 't gewoon nog op z'n computer staat.

Ja hij was het vergeten. Maar wat vinden jullie nou van de manier hoe hij tegen haar doet? Normaal?

Ach het is msn. Dat zou ik niet voor 100% serieus nemen.

+1


hoewel....


Sexchats (daar valt dit op een milde manier wel op) vind ik niet kunnen in een relatie. als mijn vriendin dat zou doen, zou ik echt denken: wtf? waarom wil je dat dan niet met mij, als je daarover fantaseert met n ander, je kan 't me echt wel vertellen, en waarom praat je over redelijk intieme dingen met een derde?

een opmerking tussendoor die ergens op hint; ok. boeie. maar een heel gesprek is echt :nono:

Het is maar MSN ja, maar ik zou zelf op MSn niet iets zeggen waar ik irl niet voor zou staan, en zou ook geen dingen typen die ik irl ook niet zou zeggen. Daarnaast zou ik al helemaal niet op een manier op msn bezig zijn waarvan ik weet dat mijn vriend dat niet leuk zou vinden.

Af en toe geinen allee, zolang het ook duidelijk is dat het geinen is. Besides that; elkaars geschiedenis lezen is een beetje ehhh, mja, waarom? En het is toch al een hele tijd geleden dus wat maakt het uit? Hij heeft toch een relatie met jou?

Ben je 13?

Eh nee.. 16.

Hij geilt op haar, hij wil haar liever, kan haar vast niet krijgen, jij bent tweede keus. Ik geef het 2-3 weken.

nu moest ik hardop lachen

Ik interesseer me amper voor mijn eigen gespreksgeschiedenis, hoe kun jij je ook nogeens voor die van een ander interesseren?

Komop zeg, je leest zijn post ook?
Je moet die geschiedenis niet lezen.
Bovendien, beetje dollen is niks mis mee wel, zolang hij dat kulgesprek niet in't echt uitvoert.

voilà

Dat doe je 'gewoon'. Ik zie daar dus echt het nut niet van in. Zeker niet bij gesprekken van een jaar oud! Hoe erg moet je je wel niet vervelen als je de gespreksgeschiedenis van een ander van jaren geleden gaat zitten lezen?? Lijkt me dan toch dat je het doet omdat je blijkbaar ergens toch wilt weten wat hij met anderen bespreekt. Kijk, ik heb ook nog wel wat mailtjes enzo van mijn vriend bewaart die aan mij gericht waren, omdat dat leuk is om nog eens terug te lezen. Maar wat is er voor jou aan om te lezen wat hij met anderen bespreekt? En ja, dit is bijzaak in het verhaal, maar ik mag ook wel eens gewoon ergens over zeuren vind ik.

Verder, nee het is niet netjes dat hij dat soort dingen zegt tegen een ander meisje. Maar punt 1) is het al een jaar geleden en lees ik niet dat jij het vermoeden hebt dat hij echt iets met dat meisje heeft gedaan en punt 2) is het iets wat over msn gezegd wordt en hecht daar nou alsjeblieft niet teveel waarde aan. Ik vind dit soort 'gesprekken' via msn nogal kinderachtig overkomen en niet serieus te nemen. Als ik jou was zou ik dat ook niet doen, al kom je zelf ook nog wel kinderlijk over...

Nou, nog even een moraal van het verhaal: Als je bepaalde dingen niet leuk vind om te lezen, ga er dan ook niet naar op zoek en stop met het lezen van digitale gesprekken van meer dan een jaar oud... Dan krijg je ook niks voor ogen wat je liever niet gezien had.
Het leven kan soms zo simpel zijn :)

Stiekem gaat ie al anderhalf jaar vreemd natuurlijk.

En dan niet eens met haar, maar met nog een derde meisje. Held.

Ja heel leuk.
ten eerste. dat kinderlijke met die hartjes heb je gelijk in, maar zoiets doet hij echt niet zomaar.
ten tweede. die gesprekgeschiedenis lezen doen we nou eenmaal en dat is mn probleem ook niet. Ik vraag wat jullie van dat gesprek tussen die twee vinden.
meer niet

daar is al genoeg over gezegd. lees mijn post nog maar eens door. En als het je echt dwars zit, ga dan naar 'm toe, en praat met 'm er over. als ie moeilijk gaat doen, weet je hoe laat 't is.

Ja dat hebben we al, hij beweert dat het niks voorstelde en alleen maar dollen was. Hij werd wel wild en zei dat ik niet zo moelijk moest doen enz. maargoed

hij werd wild, als in?

nja, je zegt dat ie dus boos werd? dan is er wel meer denk ik dan 'niks'.

Ik zou me er niet te druk om maken. Het is al een tijd geleden en waarschijnlijk vond hij het gewoon leuk om eens te doen.
Als je nu consequent dat soort gesprekken tegenkwam zou ik er iets minder luchtig over denken.

Nah, ik zou dat dus echt niet gaaf vinden, maar oke...

Het is niet echt leuk om te lezen voor jou, maar het is maar op MSN en het is een jaar geleden. Ga doro met je leven, dit is niet relevant meer.

Al dat gedoe van "je mag niet in elkaars spullen snuffelen" vind ik altijd zo raar! Je merkt vaak dat mensen de gekste dingen ontdekken als ze bijv. door iemands msn geschiedenis bladeren. Dan ligt de fout toch echt bij degene die rare dingen heeft gezegd of gedaan en niet bij degene die aan het snuffelen is.

Je kunt wel vinden dat je elkaar maar moet vertrouwen, maar vaak gebeurt er toch iets dat iemand achterdochtig maakt en dan is het logisch dat diegene op onderzoek uit gaat.

Bovendien wilde de TS graag weten wat ze met deze situatie aanmoest, maar in plaats daarvan gaat het alleen maar over waarom ze zijn msn-geschiedenis heeft bekeken. :s

Ik heb zelf ook wel behoorlijk confronterende dingen in de computergeschiedenis van vriendjes gevonden en ik ben achteraf heel blij dat ik er toen naar op zoek ben gegaan. Het is ongelooflijk hoe erg iemand soms achter je rug om kan zijn, zonder dat je het door hebt. Dan kun je er maar beter achter komen, vind ik.

Dan nu weer terug naar de situatie van de TS:
Het is een jaar geleden gebeurd, je kunt er niet veel meer aan doen. Gaat hij nog steeds met dat meisje om? Ik kan me voorstellen dat je je er druk om maakt, want zoiets is helemaal niet leuk om te lezen. Je hebt een paar mogelijkheden: of hij vond haar toen nog steeds erg leuk en wilde meer met haar, fantaseerde over haar, etc. Of hij was aan het flirten, gewoon voor de lol en de aandacht. Welke van de twee het was dat kan jij zelf beter beoordelen. Je moet je iig niet schuldig voelen over dat je in zijn msn-geschiedenis hebt gekeken. Er zijn veel mensen die dat raar vinden, maar laat je daardoor niet tegenhouden, want zo raar is het niet. :)

Wat een bullshit. Als je achterdochtig bent ergens over, dan praat je erover met je vriend/vriendin. Je gaat niet achter diegene's rug om in z'n privéspullen snuffelen.

Jij denkt dat iedereen daar dan eerlijk op zal antwoorden? :confused:

Alicia Silverstone hartstikke bedankt voor je reactie! eindelijk een van de weinige die normaal antwoord geeft. Ik heb vandaag goed met hem gepraat. Hij zegt dat hij niet snapte wat hem bezielde, hij haar echt niet leuk vond (Dat weet hij zeker). Nu heeft hij ook geen contact meer met haar omdat ze tegen mij had verteld dat hij tegen haar heeft gezegd op msn dat ze was vreemdgegaan om ons uit elkaar te drijven . Dat staat nergens in een gesprek dus daar was hij heel boos om geworden. Wat later praatten ze weer normaal met elkaar maar helemaal niet meer op zo'n rare manier. Daar ben ik wel blij om en iets minder ongerust nu. Maar toch blijf ik het vreemd vinden waarom hij zulke 'spannende' chats had met dat meisje..

Ja.. is ook vaag dat hij dat toen heeft gedaan. Maar zo lang hij nu maar nooit meer zoiets doet en echt voor 100% voor jou gaat.

Nee, maar als je je vriend niet vertrouwt als je hem zoiets vraagt zit er sowieso iets niet goed in de relatie, dan heeft t zoeken of ie iets verbergt geen meerwaarde.

Het verschilt natuurlijk nog al per situatie. Als je echt een duidelijke aanleiding hebt om hem te wantrouwen (lippenstift in zn overhemdkraag of whatever) en gesprekken met elkaar daarover halen niets uit, dan kan ik me voorstellen dat je op onderzoek uitgaat om je vermoedens te bevestigen.

Als er echter geen enkele reden is om wantrouwig te zijn en je hartstikke gelukkig bent met elkaar, dan kan op onderzoek uit gaan nogal zoeken naar problemen zijn. Als je dan één keer iets vindt (zoals een gesprek van een jaar geleden), kan het zijn dat dat een stukje paranoia aanwakkert en je daardoor steeds vaker en steeds meer gaat controleren en op een gegeven moment niet meer rustig zit als hij zonder jou een avondje weg is. Dat vind ik een situatie waarin je het jezelf nogal moeilijk maakt door zijn computer/spullen te doorzoeken en een enorme controlfreak kunt worden. Een basis van vertrouwen lijkt me erg belangrijk voor een relatie en vertrouwen betekent niet dat je eerst op iedere manier uitsluit dat hij niet te vertrouwen is.. maar dat je die bevestiging niet nodig hebt.

In dit geval is het voorval een jaar geleden. Dat praat het niet goed.. maar in de tussentijd lijkt het me dat de relatie alweer is gegroeid en sterker is geworden en dat hij, als er toen echt iets aan de hand was geweest, nu een jaar later niet nog bij haar was geweest. De situatie en zijn gevoel waren destijds wellicht anders.. maar als die fragmentjes van het gesprek alles waren en er verder niets is gevonden, lijkt het me dat het inderdaad niet meer dan flirterij en dollerij was.. ookal blijft het natuurlijk niet cool. Als hij dan nu zegt dat hij het niet had moeten doen, moet de kous daarmee dan wel af zijn lijkt me.

Ja, vrienden/vriendinnen wel.
Nou, als iemand mij door gaat zagen over een hartje dat ik een jaar geleden eens getypt zou hebben, dan word ik uiteindelijk ook wild.

@ de 3 forummers hierboven:

Als er dingen gebeuren waardoor je het vermoeden krijgt dat er iets niet helemaal goed zit, dan is het logisch dat je daarover praat met elkaar. Maar vaak als mensen het gevoel hebben dat er iets niet klopt, hebben ze dat gevoel niet zomaar.
Je kunt dan wel zeggen "je moet de ander vertrouwen", maar soms is de ander gewoon niet te vertrouwen in bepaalde opzichten.
En ik vind het ook raar om dan meteen maar op basis daarvan een relatie te stoppen. Je wilt dan toch eerst weten wat er aan de hand is en hoe erg dat is. Als je dan het gevoel hebt dat de ander toch raar blijft doen en dingen voor je achterhoudt, dan vind ik het niet raar dat je in iemands spullen gaat snuffelen.

Sommige mensen hebben heel erg zoiets van "je moet niet aan iemands privespullen komen." Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Ik hou er zelf helemaal niet van als mensen in mijn spullen snuffelen. Maar als dat dan toch gebeurt, kan ik er ook niet kwaad om worden, want ik vind het logisch dat iemand dat doet, ik had het zelf ook gedaan. Als je inderdaad te vertrouwen bent en je hebt niets raars te verbergen, wat is er dan erg aan als iemand die belangrijk voor je is aan je spullen zou komen?
Het is alleen maar irritant en vervelend als je inderdaad iets te verbergen hebt, maar dan is het ook je eigen schuld, vind ik.

En ja, je kunt weleens dingen vinden die een lange tijd geleden gebeurd zijn. Dat is zeker vervelend, voor beide personen. Was je dan gelukkiger geweest als je die dingen niet had geweten? Misschien wel. Maar je bent niet voor niets in eerste instantie op zoek gegaan. Als je het niet had geweten was er toch iets blijven knagen. Sommige mensen willen, in een poging om zichzelf voor pijn, verdriet en teleurstelling in de toekomst te behoeden, graag alles weten. Ookal is het soms helemaal niet leuk om te veel te weten.

Ik snap je punt, maar je gaat er nu vanuit dat er inderdaad terecht iets knaagt en dat iemand inderdaad iets zal vinden. Helaas lijkt dat me de uitzonderingssituatie. Want wat nu als er iets knaagt, maar je vindt niets? Ga je dan nog eens zoeken, en nog eens, en nog eens. Waar trek je de grens? Hoeveel bewijs heb je nodig om te laten zien dat jouw knagende gevoel onterecht was?

Er lopen behoorlijk wat ziekelijk jaloerse mensen rond die daarin al snel veel te ver gaan. Ik ken iemand die uit jaloezie en "knagend gevoel" naar zijn vriedin toe (een vriendin van mij, die echt -niets- verkeerd deed) uiteindelijk haar hele kamer kort en klein geslagen heeft op zoek naar zijn bewijs.

Je kunt niet altijd uitgaan van een klopppend knagend gevoel. Wellicht dat jij een goede intuitie hebt, maar dat heeft echt niet iedereen.. en ik denk dat er daarom zo een nare "vibe" hangt om controleergedrag heen.

Hmm ik heb zelf geen ervaring met dat het onterecht bleek te zijn. ;) Ik heb trouwens weleens meegemaakt dat ik iemand terecht aansprak op iets heel fouts wat ik gevonden had en dat ie vervolgens heel verontwaardigd en kwaad ging doen omdat ik niet in zijn spullen had mogen kijken.
Dan denk ik echt van wtf.. :| Heeft iemand dan echt niet door hoe fout ie zelf is geweest en dat dat toch wel zwaarder weegt?
Maarja, zo'n reactie is wel typerend voor iemand die leugenachtig en manipulatief is en het niet leuk vindt als iemand daar ineens achter komt en hem daarop aanspreekt.
Ja okee, dat is raar natuurlijk. :|
Ja, dat is wel zo. Mensen associeren het vaak met obsessief gedrag. (En waarschijnlijk vinden sommige mensen dingen sneller "ziek" of obsessief dan ik).

Mja, dat het voor jou nooit onterecht bleek te zijn, betekent niet dat dat bij anderen ook zo is. Er zijn zat mensen bij wie het niks met intuitie te maken heeft, maar puur met wantrouwen voortkomend uit bijv. slechte ervaringen in het verleden of uit projectie en dan krijg je dus wel een heleboel situaties waarin het onterecht is. En ik kan je ook vertellen dat het enorm wanhopig makend is wanneer iemand meer -niet- wil geloven dat je niets fout doet, dat je niets te verbergen hebt en dat je alleen het beste voorhebt met de ander. Het kan relaties compleet kapot maken.

Als iemand aan mijn spullen zit om mij te controleren dan betekent dat dat ik niet vertrouwd wordt door die persoon. Als dat in een relatie is dan had degene het uit moeten maken, want als het vertrouwen weg is, wat is dan nog de basis van je relatie? Ik zal dan ook niet kwaad worden, maar de relatie verbreken omdat ik niet kan of wil omgaan met mensen die me niet vertrouwen.
Ik wel, "ja, maar dan had je maar niet zo raar moeten doen" was de legendarische reactie. Ernaar vragen had uiteraard ook geen zin want ik zou het toch nooit hebben toegegeven mocht het zo zijn geweest, eh ja :confused:

Ja, dat kan. Dat kan onterecht of terecht zijn, het hangt er vanaf hoe je het bekijkt en of de ander inderdaad iets fouts heeft gevonden tijdens de zoekactie.
Ik snap dat niet.. Als 2 mensen elkaar leuk vinden, verliefd op elkaar worden en een relatie aangaan, dan kennen ze elkaar in het begin vaak niet heel goed. Gaandeweg ga je elkaar dan steeds beter leren kennen en meer kanten van elkaar ontdekken en meer voor elkaar voelen. Je gaat een relatie niet aan omdat je iemand heel erg vertrouwt, maar omdat je iemand heel erg leuk vindt. In het begin ken je iemand nog helemaal niet zo goed, dus waarom moet je diegene dan al door en door vertrouwen?

En waarom is het zo'n misdaad om iemand niet te vertrouwen? Veel mensen zijn gewoon niet te vertrouwen.

Als het vertrouwen weg is, wat is dan nog de basis van je relatie? Verliefdheid/liefde. Van waaruit je het vertrouwen weer kunt opbouwen.
Ghehe.. ja sorry ik kan het echt niet met je eens zijn, we bekijken het vanuit een heel ander perspectief.

Bij mij is dat altijd onterecht :p

Ik vind natuurlijk alleen maar betrouwbare mensen leuk. Nee dat is helaas onzin, maar als ik een relatie aanga met iemand dan krijgt hij of zij mijn vertrouwen (iedereen eigenlijk in eerste instantie), blijkt dat erna onterecht te zijn geweest dan ben ik er ook ineens klaar mee en dan is het lastig me ervan te overtuigen dat ik het nog eens moet geven.

Moet je dan maar iedereen gaan controleren?
Ik kan niet meer verliefd zijn op iemand die onbetrouwbaar is (lees liegt), daar wil ik ook niks mee opbouwen, leugenaars mogen van mij een langzame, pijnlijke dood sterven :)
Dat hoeft ook niet, maar wat is jouw perspectief dan? Ben jij een betrouwbaar iemand?

Dat vind ik het kromme eraan.. dat iemand eerst moet bewijzen dat diegene te vertrouwen is, maar wanneer heb je dat dan bewezen? Wanneer stopt het zoeken/controleren of gaat dat altijd door? Wat moet iemand doen om "betrouwbaar" te blijken? En in hoeverre ben jij te vertrouwen als jij ongevraagd in andermans spullen snuffelt, wat zegt dat over jouw betrouwbaarheid?

Ik heb heus weleens vermoedens gehad die terecht bleken, maar ik heb die nooit hoeven "bewijzen" door in andermans spullen te gaan snuffelen. Het kon altijd opgelost worden door te praten..

Dat is wel heel zwart-wit..
En het klinkt ook alsof je zelf nooit fouten hebt gemaakt, OF dat je je fouten niet als fouten ziet. Als ik om me heen kijk kan ik niemand bedenken die heilig is, ikzelf ook niet. Iedereen verbergt weleens dingen, of liegt weleens, of doet weleens gemene dingen, of roddelt weleens, etc.
Ik bedoel, ik redeneer vanuit het perspectief van iemand die de ander wantrouwt om bepaalde redenen en op zoek gaat naar ehh belastende/ontlastende verklaringen.
Ik kan me makkelijker verplaatsen in die situatie dan in een situatie waarin je het raar vindt dat iemand je controleert en waarin je vindt dat je de ander altijd moet vertrouwen. Terwijl jij dat juist andersom hebt. Het is lastig om elkaar dan te overtuigen dat het op de andere manier juist veel beter/logischer/whatever is.
Je hoeft niet te bewijzen dat je betrouwbaar bent ofzo, zo werkt het niet. Gewoon niks raars doen, niks verdachts. That's all.
Tsja.. om nou voorbeelden te gaan geven is misschien ook een beetje raar. :p
Dat lijkt me heel prettig. :) Maar zo werkt dat niet bij iedereen. Als je foute dingen doet, waarvan je weet dat er een hoop gezeik gaat komen als de ander erachter komt, dan is de kans niet groot dat je die dingen gaat vertellen als ernaar gevraagd wordt.

Ja, maar wat is "verdacht". Wat jij verdacht vindt, vind ik misschien helemaal nietszeggend.. that's the catch ;)

Ja.. maar als je daar vanuit gaat, zou het volgende kunnen gebeuren:

Als ik gehandeld had zoals jij dat zou doen, dan zou het dus zo geweest kunnen zijn dat ik op bepaalde dingen niet achterdochtig gereageerd had, niet in spullen was gaan snuffelen en dat er dus dingen achter mijn rug om waren gebeurd die ik nooit had geweten.

Of dat uit had gemaakt, of je er op een andere manier achter was gekomen en of je het misschien eerder bij de oorzaak dan bij het gevolg aan had kunnen pakken kun je dan natuurlijk niet beoordelen..

Als ik een vb. mag geven. In het begin van onze relatie had mijn vriend het over zijn "beste vriendin", ze gingen samen uit eten en allerlei leuke dingen doen en hij was vol lof over haar. Ik voelde dat hij niet alles zei, maar ik gaf hem mijn vertrouwen. Na een tijdje vertelde hij uit zichzelf dat die beste vriendin ook zijn ex was, waar hij 3,5 jaar een relatie mee had gehad. Nou had ik achter dat verzwijgen ook weer van alles kunnen zoeken en er achterdochtig over kunnen zijn, voelden ze soms nog iets voor elkaar? Waarom had hij gelogen? Kon ik hem wel vertrouwen? Ik heb hem echter opnieuw mijn vertrouwen geschonken en door er over te praten bleek dat zijn exen altijd heel moeilijk hadden gedaan over contact met exen en hij bang was dat wanneer hij het mij zou vertellen, ik het contact zou gaan verbieden of heel moeilijk zou gaan doen. Ik heb hem toen kunnen laten zien dat ik er niet moeilijk over zou doen en niets zou verbieden, zolang hij open zou zijn.. en sindsdien heeft hij niets meer over haar verzwegen.

Als ik die situatie aan had gepakt door te gaan snuffelen in zijn laptop en spullen was ik erachter gekomen dat zij in feite zijn ex was en niet alleen zijn "beste vriendin" en had het allemaal wellicht heel anders gelopen. Maar ondanks mijn intuitie die me zei dat hij niet eerlijk was, schonk ik hem toch mijn vertrouwen en dat leverde veel meer op.

Het is maar een voorbeeld en ik snap ook wel dat het niet altijd zo loopt.. maar door dingen zelf te gaan achterhalen, geef je iemand niet de kans er zelf mee te komen en is het ook lastig om achter de daadwerkelijke intenties te komen. Snap je?

Ik ben ook heel zwart-wit maar ik wil niet de indruk wekken dat ik geen fouten maak, dat is het punt ook niet, het punt is hoe je ermee omgaat, ik maak best fouten maar die vertel ik dan aan degene die dat moeten weten en ik weet dat het moeilijk is om te geloven aangezien het tegenwoordig helaas een uitzondering is, maar ik lieg nooit. Ik doe zeker wel gemene dingen, maar altijd met open vizier.

Ik snap het perspectief wel, maar als ik de neiging zou krijgen om mijn vriendin te gaan controleren zou ik ermee willen stoppen want zo een relatie wil ik niet. Dat bedoel ik met ik snap niet dat mensen elkander controleren in een relatie, wat voor relatie heb je dan? Waar stopt het? Ik ken meisjes die 23x op een avond door hun vriend gebeld of gesmst worden om te controleren of alles nog goed gaat, vind je dat ook nog te begrijpen (want ze vertrouwen hun vriendin uiteraard wel, maar ze vertrouwen mij niet)?

Ja, dat snap ik. Het klinkt ook logisch en beter dan dat je er helemaal over was gaan zeuren, etc. Wat ik nu ga zeggen is hypothetisch en een beetje zeurderig.. maargoed het is gewoon om een beetje te discussieren over het idee:

Eigenlijk zeg je al dat hij je pas alles ging vertellen, toen hij merkte dat je er niet moeilijk over deed. Als je dat omdraait: als je er wel moeilijk over had gedaan, had hij het je misschien niet verteld.
Is dat niet een beetje krom?

En iets anders:

Omdat hij slechte ervaringen heeft met exen die zeuren over exen, is hij in eerste instantie niet eerlijk tegen jou en moet jij je best doen (afwachten, niet zeuren) om het echte verhaal eruit te krijgen. Dat vind je begrijpelijk.

Maar stel dat iemand slechte ervaringen heeft met bijv. mensen die vreemdgaan of liegen. Dan wantrouwt diegene iemand totdat het tegendeel bewezen is en controleert hem/haar. Waarom zou dat dan wel raar zijn?

Nee, dan vertrouwen ze hun vriendin dus idd niet. Tenminste, ik neem aan dat jij niet allerlei dingen gaat doen die hun vriendin niet wil. :p
En ja op zich vind ik het wel te begrijpen, maarja ik vind zoveel te begrijpen. Alleen ik zou zelf niet tig keer gaan bellen als daar geen goede reden voor is. Je bereikt daar namelijk niet zoveel mee. Als mensen gevoelens voor elkaar hebben is het toch al mis, dus kun je er niet iets aan veranderen door te bellen. En als er niets aan de hand is kom je op je vriendin en op de ander jaloers en bezitterig over.

Zo ging het eigenlijk niet. Ik ging er gewoon vanuit dat zijn intenties goed waren en hij heeft verder, zonder aandringen van mij, zelf vertelt dat ze zijn ex was op het moment dat hij dit zelf aandurfde. Mijn reactie verbaasde hem vervolgens dusdanig, dat hij nooit meer moeite heeft gehad iets te vertellen. Als ik wel moeilijk had gedaan, had hij inderdaad waarschijnlijk wel verzwegen wanneer zij had gebeld of hij met haar had gesmst, omdat hij mijn moeilijke reactie wilde voorkomen. Dat was niet omdat hij iets te verzwijgen had, maar puur omdat hij geen problemen en gezeur wilde.. iets wat veel mannen hebben denk ik ;) Het HAD dus een relatielang probleem kunnen worden (zoals dat in zijn vorige relaties het geval was) maar is dat niet geworden, doordat ik hem altijd heb vertrouwd en we er altijd open over gepraat hebben.

Ik hoefde nergens mijn best voor te doen hoor. Ik zeur nooit over exen. Hij mag van mij gewoon met zijn exen omgaan en nog om zijn exen geven, ik ben nieuw en heb een nieuw eigen plekje. Maar, dat is een heel ander onderwerp.

Mijn vriend handelde op een bepaalde manier door slechte ervaringen, maar was zich er door mijn reactie al gauw van bewust dat dat tegenover mij niet eerlijk was. Als iemand eens in andermans spullen snuffelt door slechte ervaringen in het verleden, dan vind ik dat dat ook best vergeven kan worden mits iemand zich beseft dat het niet eerlijk is tegenover de nieuwe persoon en het niet meer doet. En omdat jij ervoor pleit dat het wel okee is, kan ik het niet met je eens zijn daarin :)