Hoe reageert jouw lichaam op stress?
 

Ik ben wel eens benieuwd naar hoe anderen met stress om gaan en met name naar de lichamelijke reacties die jullie merken/voelen in een stressvolle situatie. En of dit ook zichtbaar is.



Ikzelf merk dat mijn lichaam vrij sterk aangeeft dat ik stress ervaar. Ik krijg dan bijvoorbeeld buikpijn. En als ik zenuwachtig ben is mijn eetlust gezakt tot onder het nulpunt en mijn handen gaan vaak trillen. Met presentaties ed. voel ik mijn hart in mijn keel kloppen en krijg ik klamme handen.
Gek genoeg ben ik van buiten de rust zelve, aldus anderen.


Herkennen jullie dit of heb je er juist totaal geen last van?
En hoe is de verhouding met hoe jij jezelf innerlijk ervaart en hoe anderen jou zien?

Ik heb meteen lichamelijke klachten als ik stress heb. Dit uit zich in migraine, buikpijn, hyperventilatie. Maar dit is altijd als ik thuis ben en me probeer te ontspannen.
In stresssituaties valt het niet van mij af te lezen en ben ik de kalmheid zelve. Meestal ervaar ik de stress voor die tijd, of na die tijd.

Bij zenuwen krijg ik ook geen hap meer door m'n keel geen honger en heel gespannen in mijn spieren. Buikpijn en als het echt heel erg is ga ik trillen. Vaak is het wel zo, dat op het moment zelf alles helemaal weg is, of snel weg trekt. Wanneer ik stress heb heb ik ook altijd spierpijn in met name m'n schouders omdat ik ze onbewust aan loop te spannen. Je kunt wel heel duidelijk aan mij zien of ik het als stress ervaar of als ik zenuwachtig ben.

Stress merk ik in eerste instantie vaak aan mijn stoelgang, hoe stom dat ook mag klinken.
Daarnaast heb ik het vaak benauwd (daarbij ook pijn/drukkend gevoel op de borst).
En ik ga sneller praten, waarbij mijn stem hoger klinkt dan anders, naar wat ik heb gehoord.

Met stress heb ik het vrij druk 'in mijn hoofd'.
Ik heb iets van "het moet nu opgelost worden" en "het mag niet verkeerd lopen!".
Ik heb overigens niet zo vaak last van stress, sinds we in het mediterrane gebied op vakantie zijn geweest en zagen dat de mensen in 40 graden C slenterden en zich nergens druk over maken. Dat heb ik overgenomen: mijn eigen zaken -voor zover het kan- goed voorbereiden en afhandelen en meer kunnen we er niet van maken, hè?!
http://www.themoneytimes.com/filess/stress_0.jpg

Als ik gestresst ben merk ik dat vooral aan mijn nachtrust kan heel moeilijk inslapen en word heel moe wakker. Als ik gespannen ben voor iets voel ik dat heel erg in mijn buik en eet ik slecht, in het aller ergste geval krijg ik vlekken in mijn nek

Als ik gestresst ben heb ik buikpijn en gaan mijn handen (en afhankelijk van hoe groot de stress is, ook de rest van mijn lichaam) trillen. Vaak word ik ook heel licht in mijn hoofd en heb ik het gevoel dat ik ga flauwvallen, maar dat is nog nooit echt gebeurd. Mensen kunnen het heel goed aan me merken als ik gestresst of zenuwachtig ben, omdat ik dan veel te alert ben en daardoor bij elk geluidje opschrik, en niks meer zeg behalve 'ja-nee-weetniet.' Bij aanhoudende stress merk ik het trouwens ook aan mijn huid, want dan krijg ik last van puistjes.

mijn lichaam merkt er vrij weinig van.
in tijden van stress eet ik bewust meer en gezonder. Zodat iig mijn lichaam fit blijft om het aan te kunnen.

Ik word moe, chagrijnig en snel geirriteerd.

Bij acute stress, zoals bij een presentatie of concert, ga ik vaak trillen en word ik licht in mijn hoofd en val (bijna) flauw. Bij aanhoudende stress krijg ik last van nek/schouder/rugpijn, als het lang duurt ook last van mijn gewrichten (hoe dat zich precies verhoudt tot stress weet ik niet) en ik krijg last van dissociaties (kan bij acute stress maar ook bij lang aanhoudende stress).
Vroeger viel het heel erg op als ik moest presenteren dat ik dan heel zenuwachtig was. Tegenwoordig kan ik dat beter verbloemen. Als ik dissocieer heeft iedereen dat door. Verder zien mensen vaak wel aan me als ik niet goed in mijn vel zit, maar ook niet altijd.

Ik heb ook nogal snel last van psychosomatische klachten bij stress.
ik merk het voornamelijk aan nekpijn/hoofdpijn (mijn nek is sowieso denk al het zwakke punt van mijn lichaam), aan vermoeidheid en soms aan trillerigheid. verder merk ik het aan gedrag. Bij stress waarbij ik veel moet doen 'vergeet' ik te eten, bij stress, simpelweg door gedachten aan situaties waar ik toch niets aan kan veranderen, ga ik juist meer eten. Verder moet ik oppassen mijn omgeving niet in mijn gestress mee te sleuren...

Bij mij uit lichte stres zich in een gespannen hoofd en kaaklijnen, zo erg dat ik daar ziek van word. Echt pijnlijk is dat. Maar ik heb wat ik noem een "curve" een inbrandtijd ofzo, hebben jullie dat ook? Ik heb veel druk nodig, en dat gebeurt dus niet in alle situaties. Lichte stres situaties kunnen me echt breken en goed ziek maken. Dan krijg ik waan-ideen, achtervolgingswaan en migraine (3 dagen nonstop pijn) Maar als ik bijv heeeeel veel druk krijg en te maken krijg met heel veel mensen, dan na een uurtje of wat, kan ik in ene alles aan! En ben ik juist rustig en scherp van geest. Gek is dat.

Dit merkte ik toen ik barwerk deed, en op hele drukke feesten met 400 man in een buurthuis moet je presteren met tappen en bestellingen. Dat is een ramp. Maar na een uurtje, makkie ;)

Bij barwerk, en mensen helpen, Als je een of twee fouten maakt heeft dat grote gevolgen en daar wordt je gelijk op afgerekend door de klanten zelf.

Dan kan ik niet meer helder denken, ik word druk en onhandig, en het ergste: mijn maag en darmen gaan helemaal over de rooie. Buikpijn, opgezette buik, hoge maagpijn (net onder mijn ribben een steek). Mijn rug is ook mijn zwakke plek, maar dat is tegenwoordig meer als ik moe ben. En ik merk dat mijn bekkenbodem (ja dat klinkt stom, ik weet het) ook zwaar gespannen is als ik stress heb. Niet goed. Beter gewoon geen stress hebben dus;)

En verder ben ik het wel met -en? eens. Sinds ik in Latijns-Amerika gewoond heb, ben ik wat egoistischer geworden en kan wat makkelijker beslissen wat ik belangrijk genoeg vind om me druk om te maken.

diaree bij flinke stress.
mede dankzei een lichte vorm van irritatable vowel syndrome, aldus de dokter

en wat last van me gaar meestal gepaard met het bovenstaande.

misselijk duizelig pijn op de borst hartkloppingen het gevoel dat ik flauw ga vallen.
hoofdpijn en spierpijn en ik ga meer en sneller praten.
mensen merken er soms wat aan en soms niet.

Grappig dat je dit noemt. Ik ben zelf barman en heb te maken met pauzes waarin je in 12 minuten een enorm aantal mensen moet hebben. Ik ben altijd enigszins gespannen, maar op een gezonde manier, vlak voor ze komen. Het hangt dan af van hoe het bij de 1e verloopt; gaat dat slecht, dan gaat het de hele pauze slecht. Of als iemand gaat zeuren. Dan wijs ik hem terecht dat diegene nog niet aan de beurt is, maar dan ben ik er zelf meteen van van slag :o

'echte' stress (heftig verdriet, boosheid, angst): geen eetlust, evt. trillen, koud, brok in m'n keel

'langdurige stress' (drukke studieperiode oid): veel moe, rugpijn, meer behoefte aan zoet/vet eten (energie)

Ik reageer eigenlijk op alle soorten stress hetzelfde, in meer of mindere mate.

Eerst word ik moe, sjaggereinig, kortaf, nukkig en vaak heb ik het heel erg koud, daarna volgt hoofdpijn/migraines, verlies van eetlust, gewichtsverliesen uiteindelijk ga ik er gewoon heel slecht uitzien. :)

Bij stress door angst voor presentaties, afspraken met enge mensen etc; buikpijn, geen eetlust, misselijk, trillen, rillen, hartkloppingen, vaak plassen, soms duizelig en het gevoel dat ik flauw ga vallen.
Bij stress door deadlines etc: vooral hoofdpijn, soms ineens zo'n schok door m'n lichaam van een soort misselijkheid, soms ineens hartkloppingen en benauwdheid.

Plotselinge stress: misselijk, in paniek raken en met een beetje pech overgeven
Gewone stress: maagpijn

Ik heb vaak wel last van trillen en een heel zenuwachtig gevoel, soms wat verminderde concentratie. Maar de echte klachten, zoals pijn of nergens meer op kunnen concentreren, komen vaak pas als het stressmoment over is. Heel handig, ik kan gewoon door tot het over is meestal.

Als ik een erg slaaptekort heb (zoals bij een week spelweek, vorige week) ga ik na verloop van tijd trillen, zie ik er niet meer uit en kan ik niets meer hebben. Mijn eetlust valt ook weg, ik krijg geen hap meer door mijn keel.

Bij stress/ spanning houd ik direct vocht vast waardoor ik van de een op de andere dag zo drie kilo zwaarder ben. (Erge stress, zoals bij verhuizing, tentamens e.d.).

Daarnaast krijg ik ten tijde van stress/ spanning last van prikkelbaardarmsyndroom, hetgeen sowieso een spanningsgerelateerd ding is. Ik heb altijd wel last van obstipatie, maar tijdens stress heb ik het óf nog erger waardoor ik een week niet naar 't toilet kan óf ik ben juist hopeloos aan de diarree.

Gebruikelijke dingen zoals hoofdpijn, veel emotie-eten...

Bij stress voel ik mijn hart kloppen in mijn borst. Meestal als ik bv. een presentatie moet geven ga ik als ik weet dat het er aan komt vaak me uitrekken. Als ik ergens heel erg nerveus om wordt, dan gaan mijn handen trillen, maar hoofdpijn heb ik meestal geen last van.

Dat klinkt mij dus echt enorm bekend in de oren... Is er bij jou ook echt PDS vastgesteld of ga je er vanuit dat het daar iets mee te maken heeft?

Ik dus ook, echt vreselijk :| Als ik een tijdje niets aan m'n hoofd heb, merk ik ook echt zo'n groot verschil.

mijn concentratievermogen gaat naar nul, bleek uit tests, waardoor ik bv zo slecht scoor op tentamens (n)

Na gore darmonderzoeken, bloedonderzoeken enzovoorts heeft de maag-darm-lever arts dat gediagnosticeerd.. Yep, dus.

Voordat ik een belangrijk mondeling heb of een presentatie oid, krijg ik altijd diarree. En zodra het voorbij is heb ik nergens meer last van.

Ik heb overigens wel heel sterk het omgekeerde.
Als het seizoen afgelopen is, en de vakantie breekt aan, lig ik zeker een week lang ziek op bed. Migraine met alles wat erbij hoort. Vaak aan de dunne. Een soort van ontlading van een heel seizoen, dat alle stress eruit komt of zo.

En na die week zie ik er uit als een vaatdoek zo bleek, en slap. Dit jaar heb ik dan nog 2 weken om bij te komen. Dan flikker ik de trompet in een hoek, en ga ik heerlijk relaxen in mijn achtertuintje. Of zo....

Heel erg buikpijn en trillen, ik loop ook vaak hele dagen te huilen. Stress kan heel lang duren bij mij. Ik heb al ruim 6 maanden stress om mijn eindwerkstuk, bijvoorbeeld. Ik huil echt elke dag en heb telkens overal spierpijn van de spanning. Maar het went.

@ fizzle: Het is niet goed dat je het normaal gaat vinden...

Niet dat ik het zelf trouwens allemaal zo goed weet, want ik ben zelf ook een stresskip! -O-

Oef, ik zou daar echt compleet aan onderdoor gaan :o Kun je hier geen hulp voor zoeken? Het lijkt me echt vreselijk om daar íedere dag zo'n last van te hebben :| Kan ook echt niet gezond zijn voor je joh...

ja, wat zij zegt

Ik heb redelijk veel stres (gehad) ik ben in drie jaar tijd 16 x verhuist jeugdzorg enz enz enz.
ik heb altijd lichamelijke klachten
hoofdpijn, pijntjes in spieren etc. maar ook overgeven maagpijn, afvallen en dat soort dingen
deze dingen worden psychosomatische klachten genoemt en kan je niets aan doen:S a-relaxt

Buikpijn, licht in mijn hoofd, droge mond en natte handen en op de een of andere manier kan iedereen het aan mijn huid zien :p blijkbaar word ik heel bleek en puisterig ;)

Ik word zenuwachtig en krijg vaak geen hap door m'n keel. Soms slaap ik slecht of begin ik te piekeren over wat er moet gebeuren zodat het absoluut niet fout gaat.

Bij langdurige stress merkt m'n omgeving het. Dan pieker ik, stap ik ook vermoeid uit bed en schijnt het dat ik witter zie en leef ik naar de weekenden toe.

En @fizzle: kijk uit dat je niet te ver gaat, wees alert op signalen die erop duiden dat het teveel wordt.

Psychosomatische klachten zijn wél behandelbaar. Het is een symptoom van een onderliggende oorzaak/ stressor. Als je op een andere manier leert omgaan met spanningen, nemen de psychosomatische klachten ook af. Dat staat absoluut met elkaar in verband!

niet veel. Bij langdurige stress; vermoeidheid, en veel.

Dit +
last van nek en rug, slapeloosheid, geen concentratie etc etc

Vroeger werd ik dan ongesteld.

Ik krijg een drukkend gevoel in mijn borst die elke andere emotie tegenhoudt(overheerst), zorgt ook voor niet goed slapen etc...

Heb ik ook wanneer ik diep ongelukkig ben!

Maar van allebei zelden last, juist gisteren een beetje door vriendin die raar deed

Bij plotselinge stress die dan een aantal dagen aan kan houden krijg ik vaak last van haaruitval, niet kunnen eten of juist schransbuien, een stijve onderrug. Bij acute stress wordt ik draaierig, misselijk en begin ik te trillen Bij langdurige stress word ik moe en krijg kringen onder mijn ogen. Ook vaak last van kaakklem. Vlagen van hartkloppingen, prikkelbaarheid en snel emotioneel.

Op plotselinge stress reageer ik bijna niet.. ik kan mezelf dan goed onder controle houden en zo. Maar bij langdurige stress krijg ik stoelgang problemen, weinig eetlust, spierpijn en word ik na verloop van tijd ook erg slaperig :o

Ik krijg erg veel last van exceem/uitslag. Voornamelijk op m'n armen, soms ook op m'n (onder)benen. Het is wel lelijk, vooral omdat ik eraan krab (slecht ja, weet ik) maar het is niet anders. Ben sowieso een stresskip, dus heb er eigenlijk bijna altijd last van. Ben het wel gewend nu. Ook ga ik wel eens hyperventileren, maar da's meer met plotselinge stress.

hmm niet kunnen slapen en afte's in mijn mond :(

Nouja, het beste medicijn is denk ik op dit moment, mijn eindwerkstuk afhebben. Daar ben ik dan ook eindelijk goed aan bezig.
Maar zoals ik zei, het went wel. Waarom is dat niet goed?

Het sloopt je lichaam, lijkt me.

Voor de buitenwereld ben ik vaak de kalmheid zelve. Zelf voel ik echter de nodige buikkrampen, het klamme zweet breekt me uit, soms begin ik te hyperventileren en het meest zichtbare zijn mijn rode plekken die acuut op komen zetten.

Ik krijg last van mijn gewrichten. Ze willen dan nog wel eens op slot schieten. Eerst dacht ik telkens dat er iets ergs met me aan de hand was, maar nu gooi ik het maar gewoon op de stress die ik elke dag wel ervaar.