Angst voor presentaties/spreken in een grote groep
 

Hoi,

over ongeveer 4 weken begint het nieuwe schooljaar alweer. Voor mij betekent het dat ik voor het eerst naar de universiteit ga (Erasmus Universiteit Rotterdam, Nederlands Recht). Ik zie daar op dit moment best wel tegen op, omdat ik namelijk niet zo goed ben in presentaties. Daarnaast vind ik het ook moeilijk om een gesprek te voeren terwijl ik in een grote groep/klas zit. Dit zijn dus twee dingen die erg vervelend zijn, omdat je op de universiteit ook wel presentaties moet houden en ook omdat er werkgroepen zijn waarbij je met een groep zit en actief de stof moet doornemen. Ik maak me nu dus heel erg zorgen over hoe ik met deze problemen moet omgaan.:(
Is er hier iemand die misschien ook zo'n probleem heeft of heeft gehad en kan er iemand misschien meer vertellen over die werkgroepen??
Ik zou het heel erg fijn vinden als iemand me tips kan geevn!!!!

De eerste tip is: wennen en oefenen. Door het te doen merk je vanzelf dat je het best kunt, dat je wat bij te dragen hebt aan groepsdiscussies en dat alles wel meevalt.
Ten tweede, als je een presentatie moet geven: goed oefenen! Zeker bij presentaties die maar tien minuten tot een kwartier hoeven duren kun je een paar keer oefenen, met briefjes met steekwoorden (of uitgeschreven tekst) en sheets erbij. Dat helpt een hele hoop tegen het stotteren en zinnen opnieuw moeten beginnen.

Zeker dat laatste helpt mij bij presentaties. Ik heb weinig moeite met groepsdiscussies, maar als ik een presentatie moet geven heb ik al snel last van stotteren, niet uit mijn woorden kunnen komen, woorden kwijt zijn en trillen. Een paar keer oefenen helpt me al meer dan de helft verder.

Bij mij helpt het idee dat ik daar (op de universiteit dus) ben om te leren, dus je mág fouten maken, je mag best eens struikelen over je woorden of iets vergeten. Dat idee ontspande me wat meer. Daarnaast helpt 't mij heel erg om sheets te maken met de dingen die ik wil bespreken, maar géén uitgewerkte tekst te schrijven. Ik oefen de presentatie een paar keer met die sheets en vertel wat ik wil vertellen. Omdat het een soort improviseren is (je weet wel waar je over praat, alleen heb je geen vast 'script'), ga je niet ratelen van de zenuwen ofzo. Dat scheelt bij mij echt héél veel.
Verder: gewoon dóen. Zie wat er gebeurt als je presenteert, hoe je je achteraf voelt, en wat gebeurt er als je je verspreekt? Van te voren lijkt dat misschien het ergste dat er zou kunnen gebeuren, maar zodra het gebeurd is, blijkt 't enorm mee te vallen. Mensen vinden het helemaal niet erg wanneer je even stottert, bloost of wat dan ook; dat is volkomen normaal.

Er zijn vaak ook cursussen op universiteiten voor mensen met faalangst, ik kan me voorstellen dat dat voor presentatieangst ook wel goed zal helpen. Je leert er te falen zonder er bang voor te zijn, en zodra je niet meer báng bent om te falen, is falen ook geen falen meer ;) Het kan zeker geen kwaad daar eens naar te zoeken, alle beetjes helpen.

Volgens mij zijn er inderdaad cursussen op de universiteit. Zou iemand me iets kunnen vertellen over die werkgroepen en wat wordt verstaan onder 'actieve deelname'??

Bij ons betekent dat dat je gezamelijk de stof bespreekt (soms een hoofdstuk uit een boek, soms een artikel) en daar discussies over voert. Bij ons is de sfeer altijd wel vrij informeel, waardoor de drempel om ook deel te nemen veel lager is. Maar als je je voorbereid en gewoon een paar keer iets zegt, zal je zien dat 't steeds makkelijker gaat.

Of juist niet, ik ga juist stotteren als ik het te veel oefen omdat ik dan de zinnen wil gaan gebruiken die ik geoefend heb en dan vergeet ik iets en dan PANIEK! Terwijl als ik de strekking van wat ik wil vertellen goed genoeg in mijn hoofd heb, ik er een mooi verhaaltje bij vertellen (y)

Inderdaad, als je het 'on the spot' moet formuleren, komt 't er vaak veel natuurlijker en rustiger uit. Sinds ik dat doe, krijg ik echt complimenten voor m'n presentaties (daarvoor vonden mensen altijd dat ik te snel en te zacht sprak). Sowieso vind ik het fijner om geen papier bij de hand te hebben, want met papier ga ik me meer richten op het papier dan op m'n publiek, dus sta ik daar maar naar m'n papier te staren. Ik kijk nu meestal een beetje over de hoofden van mensen heen en af en toe op bv. de laptop voor me of 't scherm achter me. Dingen aanwijzen wil ook wel helpen je wat ontspannener te maken als je staat te presenteren. Net zoals handgebaren tijdens 't spreken, maar overdrijf het niet, want dan leid je het publiek juist weer teveel af.

Ik kan dat juist niet. Als ik tijdens een presentatie mijn zinnen op het moment zelf moet formuleren, dan komen ze er naar mijn idee een beetje krom en onsamenhangend uit en zeg ik te vaak "ehhh".

Dus op een gegeven moment heb ik besloten om het vaak te oefenen en alles letterlijk uit mijn hoofd te leren, zodat ik er op het moment zelf niet over na hoef te denken.

Maarja, ieder z'n eigen manier dus. :)

Ik leer 't overigens ook wel van te voren, dus ik weet wel wat ik wil zeggen, alleen bepaal ik op dat punt pas hoe ik het zeg.

Ik heb het ook. Ik heb er al vanalles voor gedaan, zoals bijlessen, een aparte presentatiecursus en mezelf dwingen dergelijke dingen te doen en toch blijft het. Wel wordt het draaglijker als je vaker positief commentaar krijgt, bijvoorbeeld dat het toch wel oke was. Ook merk ik dat ik groepsdiscussies wél kan voeren, als ik zelf iets wil vertellen. Dus als ik de beurt krijg voel ik me wel gespannen, maar als er iets in me op komt en ik vertel dat, is er niks aan de hand. Misschien kun je de docent dus voor zijn en actief deelnemen. Ze geven meestal de beurt aan mensen die uit zichzelf niks zeggen.

Een tip over hoe ik m'n presentatie voorbereid: ik schrijf alles uit wat ik wil vertellen en oefen dat een aantal keer. Dan doe ik m'n blaadje weg en doe ik alsof ik heel informeel iemand wil vertellen wat er allemaal in m'n presentatie staat. Bijvoorbeeld: "Nou, ik begin met een stuk over <dit>, daarin vertel ik dat <dit zus zit> en <dat zo>. Vervolgens vertel ik over dit en daarna over dat. Ik eindig met ...'
Soms oefen ik daarna ook heel m'n presentatie nog een keer zonder briefje. Je merkt dat de rode draad steeds duidelijker wordt en dat de precieze verwoordingen minder belangrijk worden. En als het goed in je hoofd zit, dan is dat struikelen over woorden dus ook veel minder aanwezig.
Bedenk je ook maar dat jij je opgelaten voelt, maar dat de kijker na 1 minuut denkt: oke, hij is zenuwachtig, so what? Zij zijn dat de dag erop al vergeten, terwijl jij er dan nog mee zit.

[QUOTE=Balance;27976172]Ik heb het ook. Ik heb er al vanalles voor gedaan, zoals bijlessen, een aparte presentatiecursus en mezelf dwingen dergelijke dingen te doen en toch blijft het. Wel wordt het draaglijker als je vaker positief commentaar krijgt, bijvoorbeeld dat het toch wel oke was. Ook merk ik dat ik groepsdiscussies wél kan voeren, als ik zelf iets wil vertellen. Dus als ik de beurt krijg voel ik me wel gespannen, maar als er iets in me op komt en ik vertel dat, is er niks aan de hand. Misschien kun je de docent dus voor zijn en actief deelnemen. Ze geven meestal de beurt aan mensen die uit zichzelf niks zeggen.

Zou je me misschien kunnen vertellen waar ik aparte bijlessen zou kunnen volgen of een aparte presentatiecursus? En nog even over die groepsdiscussies, reageren docenten erop als iemand een antwoord niet weet of (bijna) niets zegt? Want ik zeg uit mezelf inderdaad niet veel en als iemand me dan opeens iets vraagt raak ik vaak in paniek ook al weet ik het antwoord wel....

:D Ik krijg nu vaak te horen dat ik het goed voorbereid/geoefend heb, als ik dan zeg dat ik niet 1x geoefend heb dan geloven ze me niet en andersom, vroeger kreeg ik te horen dat ik beter moest oefenen (voor een spiegel, blabla). Maar wat Alicia zegt, dat is voor iedereen anders.

Bij ons niet, je wordt er uiteindelijk wel op afgerekend, maar niet in de groep. Ik weet niet hoe het bij jou gaat, maar wij hadden altijd een casus en daar kwamen vragen/opdrachten uit. Als je nu niet wilt dat je onverwacht eruit gepikt wordt dan kun je het beste bij een van de eerste vragen op tafel springen en het antwoord geven, bedenk van tevoren welke vraag en bereid die extra goed voor, verzin eventueel al een smoes voor als iemand je te snel af is waarom je die vraag graag wilt doen :)

De bijlessen had ik op m'n middelbare school, bij een docent die met me te doen had, dus dat is niet echt officieel :p
De presentatiecursus heb ik via mijn universiteit gedaan. Die hadden een cursus 'professioneel presenteren' juist voor mensen die moeite hebben met presenteren. Wat je daar vooral leert is het besef dat mensen niet wakker liggen om de fouten die jij maakt, terwijl jij je daar wel op afrekent. En dat dat laatste dus onnodig is. En daarnaast leer je alle ins en outs van hoe een presentatie eruit moet zien, zowel qua tekst als qua presentatie. En dat maakt je dan weer meer zelfverzekerd over je vaardigheden.

En qua werkgroepen ligt het er aan wat voor werkgroepen het zijn. Ik heb werkgroepen gehad die enkel ondersteunend waren. Dan maakt het de begeleiders weinig uit of je actief mee doet of alleen luistert. Maar ik heb ook werkgroepen gehad die de basis waren van het vak. Dan lieten ze de discussie meestal z'n gang gaan, maar vroeg een docent tussendoor toch ook even wat je er van vond, als je nooit zelf iets zei. Maar door heel af en toe iets te zeggen, voorkom je dat dan dus al.