competentietest
 

Vorige week heb ik wat proffesionele testjes gedaan en daar kwam uit dat ik
bang ben om fouten te maken en niet assertief ben. Leuk om te weten, maar helaas klopt het allebei. Daar komt nog bij dat ik daardoor waanzinnig onzeker ben en bij werkgevers binnen 2 maanden weer buiten sta, omdat ik mijn werk niet goed doe (ook erg goed voor mijn zelfvertrouwen :s)
Wat kan ik hier nou aan doen? Want op deze manier blijf ik steeds in hetzelfde molentje zitten: een baantje, binnen proeftijd ontslagen, werkeloos, een baantje, binnen proeftijd ontslagen, werkeloos, enz, enz. :mad:

Iemand tips ???

[QUOTE=Buddietje;27990950] Leuk om te weten, maar helaas klopt het allebei. QUOTE]

Hoezo helaas?

Ik denk dat je er juist veel van kan leren. je ben je er bewust van, en als je je ergens bewust van bent dan kan je er wat aan doen.

Het zou "helaas" zijn als je het niet wist van jezelf. want dan kan je er niks mee.

Neem het mee in situaties, houd er rekening mee dat je soms handelt vanuit je angst etc.
maar bovenal spreek het uit. zodat anderen er ook rekening mee kunnen houden. ik denk soms dat je , je het sterkts staat door juist je valkuilen en onzekerheden bloot tegeven.

hoop dat je er wat aan hebt.

Ja, daar heb ik wel wat aan. Maar zullen mensen het niet vreemd vinden als je ze vertelt dat je zo onzeker bent over jezelf? Ik voel me echt een zeikerd als ik over mezelf ga zitten klagen :s
Maar ik denk wel dat het goed is om het bespreekbaar te maken (y).

Thanx!!!

Een test is gedeeltelijk om 'zulke dingen' bespreekbaar te maken. Ik denk dat sommige werkgevers er inderdaad slecht op zullen reageren, de (meesten) anderen zullen het alleen maar goed vinden en het fijn vinden dat je het vertelt en er probeert aan te ontwikkelen. Eigenlijk zijn bazen net als gewone mensen, je hebt goede mensen en klootzakken. :eek:

Het is niet iets wat je persé direct op tafel hoef te gooien in geval van een baan, maar (ik persoonlijk) zou het wel fijn vinden om het fijn iemand te weten, zodat ik er er enigzins op kan inspelen. Ik lees uit je verhalen dat je het de bazen tot nu niet vertelt hebt? Misschien is het dan toch waard als je aanvoelt dat deze er goed op reageert het gewoon te vertellen, zeker omdat zo'n testje het mogelijk maakt. En over het gevoel van zeiken, ik kan wel een beetje begrijpen waar je vandaan komt, maar geloof me, zodra iets jou hindert en je anderen er niet tot in den treure mee lastig valt, zeik je absoluut niet hoor. :P

Wat je eraan zou kunnen doen is per persoon verschillend. :o Ik was vroeger redelijk verlegen, dus ik heb mijzelf voorgenomen babbeltjes in de trein te maken (en kwam erachter dat de meeste mensen dat alleen maar leuk vinden, een treinreis die opgevrolijkt wordt :P). Baadt het niet, schaadt het niet was mijn redenering. Misschien kun je ook zoiets bedenken?

[QUOTE=Bhoebha!;27991043]Ik raad je aan om die eerlijkheid tot je privéleven te beperken. In een werksituatie komt dit heel raar over. Bovendien ruiken de meeste mensen op een mijl afstand dat je onzeker bent, dus je wint er weinig begrip mee.

Meestal zijn werkgevers en collega's niet geïnteresseerd in persoonlijke problemen; je bent er immers om te werken. Dat is helaas de harde werkelijkheid.

Bij grote organisaties kun je nog wel eens gebruik maken van een coach of cursussen die je werkgever via P&O aanbiedt, maar dan zul je een vast baan moeten hebben. Ik lees dat dat bij jou nog niet het geval is.

Een oplossing lijkt me om te kijken waar je onzekerheid vandaan komt. In de meeste gevallen heeft dat te maken met een overtuigi ng over jezelf. Probeer met therapie te achterhalen waar die overtuiging vandaan komt, zodat je er gericht iets aan kunt doen. Dat is de snelste en meest effectieve oplossing.

Waar die onzekerheid vandaan komt, weet ik al. Steeds aan iets nieuws beginnen en dan iedere keer te horen krijgen dat ik het niet goed doe. Theoretisch gaat alles perfect, maar zodra ik dat in de praktijk moet laten zien, wordt het niks. Natuurlijk zijn er wel dingen die goed gaan, maar het is nooit goed genoeg om er mijn proeftijd mee door te komen.
Goed, 1 keer je baan daardoor verliezen kan nog wel, maar het is nu al de 3e keer achter elkaar :s En op mijn stages liep ik hier ook al tegenaan, dus is het toch niet raar dat ik onzeker ben geworden :(

De oorzaak heb ik dus al, nu de oplossing nog. Therapie zou mss wel kunnen helpen, maar waar vind ik iemand die dat doet?

Via de huisarts kun je aan een gecertificeerde therapeut komen.

Er zijn ook veel cursussen die je kunnen helpen met je zelfvertrouwen en assertiviteit, daar kun je bij je huisarts ook naar vragen.

Wat is de kritiek daarbij precies? Waarom gebeurd dat?
-> die factor veranderen.

Ben je nog bezig met je opleiding, of ben je al klaar? (Ik las in je profiel dat je verzorgende bent).
Als je nog bezig bent met je opleiding kun je in stages zoveel mogelijk oefenen met dingen die je nog moeilijk vindt. Dan is het idd goed om het bespreekbaar te maken, zo laat je zien dat je eraan wilt werken en kunnen anderen je erbij helpen. En als je al gediplomeerd bent: hoe ging het dan tijdens stages, want die heb je dan blijkbaar wel gehaald?

Ik herken je probleem wel, zelf ben ik ook beter in theorie en ik ben in de praktijk niet zo handig, assertief etc. Wat vind je dan precies moeilijk? De handelingen, of werktempo, of meer het contact met patienten/collega's?

Ik ben verzorgend bezig op een groep voor verstandelijk gehandicapten. In het begin van het jaar heb ik wel geprobeerd de opleiding voor verzorgende te gaan doen, maar werd buiten gezet, omdat ik in de praktijk (weer) niet goed genoeg was. In de toekomst wil ik wel heel graag weer de opleiding doen, maar dan moet er aan mij toch wel veel veranderen voordat ik het weer aandurf.

Bij mijn collega's voel ik me niet zo op mijn gemak. Ik moet eerst de kat uit de boom kijken en de mensen leren kennen, voordat ik iets over mezelf kan vertellen. Het werktempo is op zich wel te doen, vooral als ik het alleen moet doen. Maar zodra ik met iemand moet samenwerken, laat ik het regelen aan die ander over, omdat ik denk dat anderen het beter weten. Juist dan wordt ik erg onzeker en maak de stomste fouten, die ik niet maak als ze er niet bij zijn :bloos:
Doordat ik die fouten maak, denk ik weer dat ze mij dom vinden en wordt het natuurlijk alleen maar erger... :s

Kortom, ik heb besloten toch maar even een afspraak te maken met mijn huisarts. Hopelijk kan hij ervoor zorgen dat ik weer een beetje zekerder wordt ;)

Zo te horen heb je een dosis onverstoorbaarheid en zelfvertrouwen nodig. Als je denkt dat je het goed doet, gaat het vaak ook goed.

Probeer te werken aan het moment dat de eerste onzekerheid zich aandient. Als je dat gevoel kan onderdrukken, gaat dat hele riedeltje van fouten maken, meer twijfelen, meer fouten maken, ook niet rollen. Gebeurd dat wel, probeer dan ook niet alles goed te doen of te repareren, daar gaat het fout, dan gaan mensen in paniek dweilen met de kraan open en maken ze fouten. Gewoon even alles op stop, nadenken, opnieuw beginnen.

Van wat ik heb kunnen zien bij mensen met problemen met zelfvertrouwen is dat het vooral dat eerste breekpunt is. Daarna geloven ze zelf dat ze fouten maken en het niet kunnen, en zoals wel vaker, wanneer je het zelf gelooft, wordt het zo.

Klinkt uiteraard erg makkelijk, misschien zelfs wel heel 'kosmisch' a la 'je denkt dus je bent' ;)
Maar goed, mensen die echt niet kúnnen zijn erg dun gezaaid, en jij bent niet een van hen. Veel te veel mensen kunnen wel degelijk, maar denken dat ze niet kunnen.