Geld (en looks) maakt niet gelukkig!?!
 

Naar aanleiding van de discussie in het 'hoe voel jij je...' topic en tevens om de discussie daarin te beeindigen...


In hoeverre vind jij geld en looks belangrijk in het leven? Val je alleen op mooiboys/chickas met mucho dinero, of ben je daar juist liever wars van?

spui al uw gal hierrrr

Ik hou van mooie mannen, natuurlijk. Maar dan wel mooi alsin, hij moet voor mij aantrekkelijk zijn. Geld interesseert me weinig, maar ik wil wel iemand met ambities. Geen uitkeringstrekker die te lui is om te solliciteren. Karakter is voor mij toch het belangrijkste.

Daarbij hoop ik dat dat ook het belangrijkste is voor hem. Ik wil niet iemand die op mijn uiterlijk of bankrekening afgaat.

ik val over het algemeen op karakter en meestal ben ik daar dan zo van gecharmeerd dat uiterlijk ineens verheerlijkt wordt. Geld denk ik niet echt over na, maar ik val denk ik wel eerder op iemand die het financieel op orde heeft dan op een arme sloeber. Want de arme sloeber ben ik zelf al.

Hmm, ik heb wel heel duidelijk een bepaald type waar ik op val :o en jongens die dan toevallig niet die kleur haar hebben of (vooral) die uitstraling moeten wel extra leuk zijn qua uitstraling om me op te vallen. Maar het moet ook gewoon klikken, vooral op muziekgebied, boeken e.d. Maar dat komt altijd later. Hoewel ik me niet kan voorstellen dat ik echt een relatie met iemand zou kunnen hebben die naar trance luistert, ofzo.

hmm laat ik zelf ook even reageren.. Ik ben wel redelijk gewend aan een zeker hoeveelheid aan geld in mijn omgeving, heb daar eigenlijk nooit om gemaald en me zeker niet in de kringen begeven waarin jongeren met het geld van papa lopen te smijten.
Ik denk dat het me echt geen reet interesseert hoeveel geld mijn vriendin (of haar familie) heeft, moet wel zeggen dat ik het nog nooit meegemaakt heb dat mijn vriendin/date/scharrel niet makkelijk in haar eigen onderhoud kon voorzien, dus weet niet zeker hoe dat in de praktijk zou lopen..

Ik val wel op (mooie obviously) meisjes die met mode en looks bezig zijn, dit heeft niet echt met geld te maken, ik vind het gewoon belangrijk dat het meisje in kwestie er verzorgd uitziet en dat ze zich kleedt met een bepaald idee..

Dat het uiteindelijk steeds meer om karakter gaat draaien lijkt me logisch, maar ik geloof niet dat er ook maar iemand is die in de disco op een ander afstapt omdat hij vermoed dat diegene zo een ontzettend leuk karakter heeft

Voordat ik iets met mijn huidige vriendje kreeg, viel ik op een bepaald soort jongens, qua uiterlijk. De wat ruigere, niet echt standaard geen dertien-in-een-dozijn-jongens. Lang haar, eigen kledingstijl... Ik kan niet de vinger leggen op wat dat nu precies is, maar ik had altijd redelijk aparte jongens die ik leuk vond. MIjn vriendje is, qua uitelrijk, alles waar ik niet op zou vallen. Maar een klein beetje groter dan ik, nike's, redelijk strakke shirts, een kapsel dat ik bij niemand anders leuk vind. Hij is niet lelijk, maar ik zou me, voordat we wat kregen, niet omdraaien als hij voorbij zou komen. Hij was niet mijn type.
Qua karakter en innerlijk hebben we een ontzettende klik, dat is voor mij zoveel belangrijker.
Nu moet ik wel zeggen (en noem me oppervlakkig), maar ik vind uiterlijk wel belangrijk. Ik houd niet van mensen met een puistengezicht, te dik vind ik lelijk en een slecht gebit vind ik een afknapper. Als het op jongens (en dus datemateriaal) aankomt, heb ik dat zeker. Ik kan niet verliefd worden op iemand die me uiterlijk gezien niet (of nauwelijks aanspreekt). Ik heb verschillende keren gehad dat ik dacht verliefd op jongens te zijn, maar als ik dan 'fantaseerde' over seks of zelfs maar zoenen, was het dan ook meteen over. Gewoon omdat ze me niet genoeg aanspraken met hun uiterlijk.

Wat geld betreft, kan ik heel handig zijn. Ik heb geen vriendje nodig met veel geld. Ik vind geld ook helemaal niet aantrekkelijk. Uiteraard, het is handig als je veel geld hebt, maar aan de andere kant voel ik me dan ook lullig. Mijn vriendje heeft op dit moment veel meer te besteden dan ik, en dat laat hij merken dmv heel kleine dingen. Als we uitgaan, betaalt hij standaard de eerste vier, vijf drankjes die ik drink. Als we boodschappen gaan doen, wil hij ook die van mij betalen. Als we in een parfumerie staan en ik zeg (zonder verdere bijbedoelingen): die vind ik lekker ruiken! is het eerste dat hij zegt: 'wil je die dan?'
Dat is heel lief bedoelt, maar ik voel me bijna bezwaard, omdat ik hem niet zomaar even een fles parfum cadeau kan doen, of een ander (in mijn ogen) duur cadeau. Hij vindt het moeilijk om dit te snappen, maar we maken wat dat betreft vorderingen.
Toen ik wat hem kreeg, was het bij mij niet bekend dat hij zoveel te besteden had. En als ik dat wel zou wetne, zou dat geen invloed hebben gehad op mijn gevoel voor hem.

Dit doet me er aan denken, mijn ex was 21 jaar en internationaal vrachtwagenchauffeur. HIj woonde nog thuis en verdiende grof geld, dus kon uitgeven en doen wat hij wilde. Maar hij was zó oppervlakkig. Echt. Dat was de eerste keer dat ik echt dacht: 'nou. Geld is dus oko niet alles.'

Natuurlijk is uiterlijk belangrijk, ik hoef niks met een lelijke trol. Geld belangrijk vinden laat ik over aan de vrouwen, al zou ik zeker geen relatie willen met iemand die niet op eigen benen kan staan.

Oh, en het issue was geld, geloof ik. Nou, iemand die niet meer bij zijn ouders woont vind ik wel een minimumeis; ofwel, je moet je eigen kamer (liefst huis) kunnen betalen.
Verder verdien ik genoeg geld voor mezelf. Het enige wat ik verder wil is af en toe uit eten en uitgaan, maar dat kan een student nog, dus nee, geld is niet nodig.
Waar ik niet tegenkan is mensen die hun studie niet afgemaakt hebben. Dat vind ik veel erger dan geen geld hebben.

:d Wintopic!

Uiterlijk speelt tot op een zekere hoogte, het is de eerste aantrekking tot iemand, tenzij je van een vriendschap in een relatie beland waarbij uiterlijk veel minder een rol heeft. (Mijn ex)

Geld, ja geld... als kind hebben mijn ouders heel zuinig geleefd, ik heb het nu ook moeilijk soms maar ik sta op mijn eigen benen, betaal alles zelf en als dat betekend dat ik het heel erg zuinig moet doen. Whatever, geld maakt mij niet gelukkig... en ik blijf ook liever ver weg van mensen met te veel centen die die centen niet heel hard verdiend hebben.

daar heb ik ook een hekel aan; ik ben in mijn studententijd elke zomer op vakantie gegaan met een (rijk) gezin naar zo'n decadente strandplaats aan de cote d'Azur, waar in clubs verwende jochies heel hard lopen te pochen met het geld van hun vader. Niet aantrekkelijk.

Maar ik vind een zekere mate van ambitie wel aantrekkelijk, en op mijn opleidingsniveau betekent dat meestal ook een bepaalde mate van (toekomstige ;)) welvarendheid. Ik kan succes aantrekkelijk vinden, als iemand het met passie heeft bereikt (dus niet alleen voor het geld) en goed nadenkt over hoe hij het wil gebruiken. Duizenden euro's aan mij uitgeven hoort daar niet bij; een cadeautje of etentje is leuk, maar ik wil niet het gevoel krijgen dat ik voor hem ook een leuke aanschaf, en dus inwisselbaar, ben. Ik wil een gelijkwaardige relatie, ook als het alleen een flirt is. Van afhankelijkheid wordt ik niet echt geil.

En looks; natuurlijk gaat het niet om modellenlooks, maar uiterlijk is wel degelijk belangrijk. Als een lelijke jongen op me af komt ben ik minder geinteresseerd dan als ik hem knap vind. Noem me oppervlakkig maar je moet er op een onbewust niveau toch kindjes mee willen maken ;). Uiterlijk is dus belangrijk bij de eerste aantrekking, maar is niet de reden om bij elkaar te blijven. Mijn vriendje is niet de knapste jongen die ik ooit gehad heb, maar wel de enige die me zo lang weet te boeien.

St. Tropez?

OT: Ik vind het moeilijk om onderscheid te maken tussen karakter en uiterlijk want als uiterlijk en/of karakter onvoldoende is is het gewoon byebye. Ik denk toch dat ik uiterlijk belangrijker vind, helaasch.

Ik val absoluut niet op mooie mannen, eigenlijk. Tenminste, niet op mannen die aan het ideaalbeeld voldoen. Ik hou meer van ietwat chubby dan van gespierd en ik hou meer van imperfecties dan zo'n standaard mooi hoofd. Ik heb de afgelopen jaren echt gemerkt dat het perfecte type mij niet aanspreekt. Ik kan echter niet zeggen dat ik uiterlijk niet belangrijk vind, want ik kijk er dus wel naar. Ik zoek misschien niet naar iemand die voldoet aan het ideaalbeeld, maar wel naar iemand met een uiterlijk dat mij iets doet.

Wat betreft geld merk ik van mezelf dat ik persoonlijk gelukkiger ben met weinig geld. Ik hou van de creativiteit die nodig is met weinig geld. Toch proberen leuke kleding te vinden, lekker eten te brouwen en leuke uitstapjes te maken.. die uitdaging maakt me altijd blij. Veel geld maakt me hebberig en bang om het weer kwijt te raken, dat zijn gevoelens die ik liever kwijt dan rijk ben. MAAR, op dit moment heb ik geen inkomen en mijn vriend wel. Zijn inkomen maakt het mogelijk dat ik kan studeren zoals ik wil, anders had ik dat niet hier kunnen doen en niet deeltijd kunnen doen. In die zin maakt geld me dus wel gelukkiger, want het maakt mijn wensen nu mogelijk. Wanneer we een gezin hebben kan ik me verder ook voorstellen dat het heel fijn is om financiele zekerheid te hebben voor je kinderen en kan ik me voorstellen dat te weinig geld heel veel ongelukkig makende kopzorgen kan veroorzaken.

Al met al heeft het hele zaakje twee kanten voor mij. Ik was wellicht niet ongelukkiger geweest als ik anders had moeten studeren, dat kan ik niet beoordelen. (Ik heb alleen wel een enorme hekel aan de westerse arrogantie er vanuit te gaan dat wij gelukkiger zijn dan mensen in armere landen, alleen omdat wij "rijker" zijn.. over het algemeen zie ik bij mensen die bijna niets hebben een veel puurder geluk dan bij ons rijkelingen. Al zouden die mensen altijd alsnog kiezen voor een rijker leven boven geluk. Maar goed, allemaal heel andere discussies weer :))

Van huis uit ben ik gewend me te omringen met mensen die (veel) geld hebben. Van jongs af aan was ik vaak te vinden tussen de zakenrelaties van mijn vader, en ook nu is dit vrijwel dagelijks het geval. Op het gebied van rijkdom ben ik dus wel wat gewend, al heb ik me hier zelf nagenoeg nooit mee in gelaten. Ik vind het juist de truc om met zo min mogelijk, zoveel mogelijk plezier te maken... En juist voor weinig geld toch een lekkere maaltijd op tafel te zetten, of er leuk uit te zien.
Het 'er leuk uitzien' is voor mijzelf wel belangrijk, of dat nu in mijn slobberbroek met hoodie is, of in een rokje met naaldhakjes is verder niet relevant. Ik vind het belangrijk me goed te voelen in de kleding die ik draag, en als ik me er echt totaal niet lekker bij voel, vind ik het toch wel fijn om nog wat geld van mijn salaris over te houden om wat (kleine) aankopen van te kunnen doen. Dus in die zin maakt geld soms wel gelukkig, al kan ik vertellen dat het hebben van veel geld echt niet zaligmakend is, totaal niet zelfs.

Qua partners ben ik de afgelopen paar jaren nogal wat wisselend geweest in mijn eisen. Inmiddels heb ik wel gemerkt dat ik qua uiterlijk geen perfectie nastreef maar juist helemaal kan vallen voor de imperfecties van iemand. Ik val absoluut niet op de doorsnee jongens en mannen, en ben echt een karakter mens. Een man met een beetje pit is een absolute voorwaarde (anders wals ik zo over iemand heen), iemand die stevig en zelfstandig in het leven staat, en zelfontplooiing- en ontwikkeling belangrijk vind. Of hij nu zakenman of vuilnisman is, maar voor mij persoonlijk geen wezelijk verschil. Wat ik wel heel belangrijk vind is dat hij passie heeft voor de dingen die hij doet, en luie karaktereigenschappen achterwege laat. Toch zou ik niet kunnen samenleven met een man die het ambieert om van een uitkering te leven, of huisman te zijn. Daar ben ik iets te traditioneel voor ingesteld. Goede uiterlijke verzorging vind ik altijd belangrijk.

Op financieel gebied is mij met de paplepel ingegoten altijd een onafhankelijke positie te kennen, en dit is dan ook precies wat bij mij het geval is. Ik ben met welliswaar hard werken, in staat om op een vrij riante manier in mijn levensonderhoud te voorzien en een prima dak boven mijn hoofd te regelen. Creativiteit met geld vind ik leuk, maar ik geef ook erg graag dingen weg aan mensen die het goed kunnen gebruiken. Van een partner verwacht ik ongeveer dezelfde instelling, en is gemakzucht echt funest voor mijn relatie. Onafhankelijkheid, en het nastreven van dromen is een absolute must-have voor mijn droomprins... Iemand die zich bij een droom neerlegd omwille van financiele tekortkomingen is echt niet aan mij besteed.

Geld is fijn, looks zijn fijner, karakter het fijnst.

alle vrouwen liegen wat betreft karakter

#1: looks
#2: toekomst (hoe succesvol ben jij? en dat betekent automatisch ook het salaris)
#3: karakter, alsin vertrouwen voor de rest mag je gewoon een dikke klapmongool zijn

niets mis mee, maar zo is het en bijna alle vrouwen liegen hierover omdat ze het waarschijnlijk zelf niet eens door hebben :p

Wat mensen ook beweren, een beetje geld bezitten en er leuk uitzien wil iedereen. Hoewel het voor mij niet hetgeen is waar ik op zou vallen. (heb je geld? Nee? Mooi, dan ben ik weg.) De mannen waar ik op val zijn niet per definitie mooi. Niet ondergoed-reclame-mooi, maar ze zijn mooi omdat ik er wat in zie. Ik weet niet wat belangrijker is. Mijn laatste vriendje had niks, behalve een groot verslavingsprobleem. Toch werd ik verliefd op hem. Waar val je dan op?

Na leven in een ontwikkelingsland (of land in ontwikkeling, whatever) zijn centen voor mij minder belangrijk. Ik heb niet te klagen, ik werk hard voor mijn geld en ben me heel bewust van de waarde. Ik heb geleerd te leven vanuit gevoel, en niet te beredeneren vanuit geld. Een voor mij waardevolle les.

Ik zoek in een vent geen geld, ik zoek ook geen Brad Pitt. Ik zoek iemand die het juiste gevoel weet op te wekken. Want zo hoort het dan toch?

(overigens als ik naar mezelf kijk, bedenk ik me dat ik tot nu toe alleen veel geld uit heb gegeven aan afvallen. Omdat ik me daar mooier bij voel en psychisch lekkerder in mijn vel. Wat is het leven toch dubbel.)

Waar baseer je dat nou eigenlijk op?

Fijn dat je mij kunt vertellen waar ik op val, heel verhelderend :). Ik geef toch ook aan dat bij de eerste indruk, de 'klik', uiterlijk en een bepaalde (sociale) status een grote rol spelen. Maar dat is geen reden om bij iemand te blijven, daarvoor is uiteindelijk karakter en blijvende aantrekkingskracht toch echt het belangrijkste.

Ik vind dit soort simplistische verklaringen altijd een beetje triest, het is net zoiets als zeggen dat mannen alleen op uiterlijk vallen en het ze verder een worst zal wezen of hun vriendin intelligent of grappig is.

ervaring van mijzelf anderen en observatie
maar ik zeg nergens dat het erg is
zo werkt het nou eenmaal in de natuur van de mens
mannen zijn echt niet anders hoor

ik was vergeten intelligentie te noemen trouwens
ook belangrijk

voor mannen geld

#1: looks
#2: karakter
#3: intelligentie

maar vrouwen hebben dus één meer
en daarom zijn vrouwen kieskeuriger dan mannen
bekende feiten

sociale status = hoe succesvol ben je

en een post eerder zeg ik al dat ik intelligentie was vergeten
of iemand grappig is of niet hoort bij je karakter

en natuurlijk is het simplistisch
het zal wel niet 100% kloppen voor iedereen
maar er zit een rode draad in

ik eigenlijk ook. mijn vriend is dan wel niet 'chubby', maar ook niet afgetraind als een spartaan, en dat vind ik heerlijk. hij is prachtig gespierd en heeft een geweldige vorm (breedgeschouderd, smaller poepke, stevig stel benen), maar er zit een lekker zacht laagje over, en dat vind ik geweldig. en dat hààààààr op zijn buik/borst :o rawr! _O_
en ik vind zijn neus prachtig. hij heeft zo'n klein spits neusje, met mooi afgetekende neusvleugels (raar maar waar, vind ik echt mooi), dat overigens twee keer gebroken is geweest, en bijgevolg zit er zo'n leuke knik in, en dat maakt hem nog mooier :)
en zijn achteruittrekkende haarlijn vind ik ook super, stijl à la dit:
http://baldingtest.com/wp-content/up...aw-balding.jpg maar dan met lang haar, het geeft zijn gezicht echt karakter en zijn ogen en wenkbrauwen komen supersexy tot hun recht :o

ennieweej, zijn looks maken mij gelukkig ja :p ik voel me geweldig tot hem aangetrokken, en ik ben er eerlijk in: zijn looks hebben daar héél veel mee te maken. maar dat maakt mij nog niet oppervlakkig, want ik weet nu al dat ik hem over dertig jaar (en dan is hij dus zestig) nog altijd geweldig sexy kan (en zal) vinden.

geld. geld maakt mij niet gelukkig, maar 'genoeg hebben' is natuurlijk altijd wel een pré. hij verdient heel goed zijne kost, en daar ben ik blij mee, maar dat wil nog niet zeggen dat hij veel geld aan mij uitgeeft (of zou moeten uitgeven, hell no!). hij neemt me wel eens mee uiteten, maar da's omdat hij dat óók graag doet. ik krijg ook dingen van hem, tuurlijk, 't eerste cadeautje dat ik van hem kreeg (waren een paar dagen samen ofzo) was een volledig motokostuum, en ja, dat kost geld. maar hij rijdt met de moto en had toen geen autorijbewijs, en ik helemaal géén rijbewijs, dus als we samen ergens naartoe wilden kunnen, moest ik wel een kostuum hebben, dus dat was meer pragmatiek dan "ik geef u een duur cadeau".
ik hoéf helemaal geen dure cadeaus, heb er een gloeiende rothekel aan.

Nee, en dat betekent dus dat de vrouwen hier niet (onbewust) liegen. Natuurlijk spelen de factoren die jij noemt wel een rol maar het geheel van op iemand vallen is toch echt complexer en dat wordt hier geprobeerd uit te leggen.

Het is wel extreem naïef om te denken dat geen enkel onbewust proces een rol speelt bij het bepalen van aantrekkelijkheid.

Lees mijn post nog eens goed. Ik zeg juist dat die factoren, zeker bij de eerste ontmoeting, een grote rol spelen bij het bepalen van de aantrekkelijkheid. Maar er zijn meer jongens aantrekkelijk dan waar ik uiteindelijk verliefd op wordt of een relatie mee wil. Dat proces is oneindig veel complexer, en dus liegen vrouwen hier niet als ze zeggen dat uiterlijk of geld maar tot op een bepaalde hoogte belangrijk zijn.

Als onbewuste processen wel belangrijk zijn, "liegen" vrouwen dus wel. Overigens is lichaamsgeur ook belangrijk, en dat zie ik niemand noemen.

niet noemen wegens 'onbewust' =/= 'liegen'

Face it, als iemand lelijk is, wil bijna niemand hem/haar
Al dat gelul over karakter enzo, hooguit 1% kiest zijn partner echt op karakter en niet op uiterlijk

Maar ze worden wel genoemd. Ik zeg juist dat , maar dat mensen mensen hier ook willen toevoegen hoe belangrijk geld en uiterlijk verder in hun leven/huide relatie zijn, ze willen dus nuance aanbrengen. Ik zie niemand hier zeggen dat geen enkel onbewust proces een rol speelt bij het bepalen van aantrekkelijkheid, zeker mijzelf niet.

En @ Riazor; niemand kiest zijn partner alleen op karakter, het is altijd een combinatie met (lichamelijke) aantrekkingskracht. Toch maakt iedereen een andere 'afweging', want ik zie in mijn ogen verdomd lelijke mensen zielsgelukkig samen achter de kinderwagen lopen ;).

hahaha jij hebt nog een hoop te leren gastje.

Hehe, hetgeen dat Doc Holliday aangeeft is precies hetzelfde rijtje alsdat ik bij een van m'n eerste colleges kreeg. Ik moet zeggen dat ik zwaar geshockeerd was erna, maar er zal zeker een kern van waarheid in zitten.

Ikzelf ga in eerste instantie uit van een bepaalde uitstraling/uiterlijk. En ten tweede is intelligentie en ambitie heel erg belangrijk. Of hij veel geld verdient boeit me echt niets. Het is natuurlijk fijn om samen een groot inkomen te hebben en alles te kunnen doen wat je maar wil (tot een bepaalde mate) Maar veel belangrijker zou ik vinden dat hij iets doet dat hij leuk vindt, ongeacht het salaris :)

Ik vind dit toch kort door de bocht. Al helemaal als je stelt dat ALLE vrouwen hier LIEGEN.

Bij mij gaat het echt om karakter. Omdat ik al heel mijn leven beoordeeld word om looks ben ik daar toch heel erg tegen. Ik loop dan ook niet af op iemand die er 'aardig uitziet' ofzo maar heb van te voren een getal in gedachten en de zoveelste persoon spreek ik dan aan. Of iemand moet mij aanspreken. Wat betreft toekomst, iemand hoeft van mij niet succesvol te zijn. Als de persoon maar niet van mij afhankelijk is om te overleven. Zijn geld is zijn geld. Ik werk zelf wel voor mijn eigen geld. Karakter is voor echt mij het belangrijkste. En hoe iemand ruikt. De kleur van zijn geur moet wel een beetje overeenkomen met de mijne. Mocht het heel erg vloeken dan is mijn interesse ook wel gewekt maar uiteindelijk is toch karakter het belangrijkste. Ik snap ook wel dat ik niet doorsnee ben (hoe vaak ik dat al wel niet heb moeten horen). Maar ik vond het toch te kort door de bocht om te zeggen dat Alle vrouwen liegen. Zeker als het gebaseerd is op eigen ervaring en observatie van anderen.

:D dat is inderdaad niet doorsnee nee. Maar ondanks het niet op uiterlijk (willen) beoordelen, heb je toch niet volledig zelf in de hand en is het toch niet helemaal willekeurig wie je ook echt aantrekkelijk vindt?

Nee, maar dat is ook onmogelijk. Maar ik kan ook niet echt zeggen wat voor uiterlijke kenmerken in aantrekkelijk vind. Maar over het karakter dan weer wel. Iemand met een (in mijn ogen) goed karakter vind ik aantrekkelijk. Stel die persoon heeft een identieke tweeling met een ander karakter dan vind ik die dan weer niet aantrekkelijk.

Ik heb het niet over bewust liege. Weet jij zeker dat je niet onbewust toch een selectie maakt op uiterlijk? Kan je dat überhaupt wel zeker weten. Zo werkt de menselijke geest nou eenmaal: wij classificeren mensen.

Ik val op iemand die mij aantrekt (en dat hoeft geen knappe man te zijn voor andere mensen) en mij speciaal laat voelen. Geen mooie looks of een bankrekening vol geld. Ik val ook op mannen die iets maken van hun leven en graag doelen nastreven en wensen vervullen.

Niemand weet toch zeker of ie wel of niet iets onbewust doet? Daarom is het toch onbewust. Maar als je gaat kijken naar de mensen waar ik me mee omring dan is er niet echt een lijn in te vinden. Ik zeg niet dat ik mensen niet classificeer, dat doe ik zeker wel. Maar ik classificeer ze niet op uiterlijk.

LOL @ Doc Holliday.

Vrouwen kijken naar 't gehele plaatje. 'Knap' is voor hen niet hetzelfde als dat voor ons is. Je kunt een leuk koppie hebben en een slank figuur, maar als je een houding/postuur hebt dat schreeuwt "sla me in elkaar, want dat ben ik gewend", schoenen hebt waar een Daklozenkrantverkoper nee tegen zou zeggen en het zelfvertrouwen hebt van een weggegooide peniskoker, dan zal geen vrouw naar je omkijken.

Andersom werkt dat ook.

Anyway, zelf ben ik redelijk oppervlakkig wanneer ik naar vrouwen kijk en beoordeel. Iemand met een irritant karakter maar een mooi gezicht, een fijn figuur met mooie vormen en accentuerende kleding, zal ik niet per se negeren. Ik val op schoonheid, dat geef ik eerlijk toe. It´s my weakness. Als hun karakter echter zo slecht is dat ik merk dat ik er de kanker in krijg, dan zal ik wel bij diegene weggaan. Maar in eerste instantie val ik zeker op looks. Ik ben zeer seksueel en visueel ingesteld als het om dames gaat.

De inhoud van hun portemonnee boeit mij nooit iets. Ik vind sowieso dat de man financieel draagkrachter moet zijn dan zijn partner. Yeah, fuck it, flame me.

Ik zal je niet flamen, maar waarom vind je dat?

Gewoon.

First and foremost, omdat ik voel dat ’t zo hoort. Sowieso heb ik de afgelopen jaren gemerkt dat als ik op mijn instinct, m’n gut feeling, af ga, dat ik dan de juiste keuzes maak, me als man beter in m’n vel voel, en seksueel succesvoller ben.

(En ja, ik ben mij zeer goed bewust wat social conditioning is en wat gewoon oprecht mijn eigen gevoel is.)

Ten tweede, omdat ik ’t fijn vind, hoe raar dat ook mag klinken. Het is een manier waarop ik aan een vrouw kan laten zien dat ik niet gierig ben en voor haar kan zorgen. Als ik een meid dus meeneem op een date, dan neem ik graag in ’t restaurant de rekening… ehr, voor mijn rekening. Maar goed, dat moet dus erg afhangen van de context van de avond en de event in kwestie; tegelijkertijd ben ik namelijk ook iemand die in een club nooit een drankje koopt voor een meid die ik niet ken. Sterker nog, als ik iemand interessant vind, probeer ik hen altijd een drankje te laten kopen voor mij. Werkt naar mijn genoegen ook nog eens vaker dan de meeste mensen denken.

Ten derde, omdat ik een enigszins ouderwets beeld heb van hoe de rolverdeling moet zijn tussen man en vrouw. Begrijp me echter niet verkeerd; voor mij staan mannen en vrouwen gelijk en is de één over ’t algemeen niet beter dan de ander. (En bovendien, ik ben zelf ook dol op koken, etc.) Maar ik vind wel dat mannen hun mannelijkheid moeten omarmen en vrouwen hun vrouwelijkheid. En in mijn belevingswereld horen daar vaak ook bepaalde gedragsdingen bij. (Dit zijn overigens richtlijnen, geen strakke regels. Zo heb ik daarom ook wel eens een meid de rekening laten betalen in een restaurant, omdat ik voelde dat het bij haar kon en dat zij er ook oprecht van genoot.)

Triviale voorbeelden: ik vind dat mannen ’t vuilnis moeten buitenzetten. En dat vrouwen hun best moeten doen om er begeerlijk uit te zien (dat is overigens iets anders dan ‘sletterig’, dames). Mannen moeten weten hoe ze een steak moeten kunnen klaarmaken, hoe ze een vrouw moeten beminnen en hoe een kaart gelezen moet worden. Vrouwen moeten weten hoe ze appeltaart moeten maken, hoe een man op te winden en vooral ook dat ze hun kop moeten houden als wij achter ’t stuur zitten. ;)

Kijk, natuurlijk selecteren mensen gebaseerd op uiterlijk. Alleen verstaan veel mensen onder "op uiterlijk selecteren" als "alleen iemand willen die aan het ideaalbeeld voldoet qua uiterlijk" en dat laatste is dus -niet- het geval. Je zoekt iemand die JIJ seksueel aantrekkelijk vindt, niet die de meerderheid seksueel aantrekkelijk vindt. Die seksuele aantrekkelijkheid wordt bepaald door meerdere dingen en in hoeverre deze dingen je aanspreken. Hoe kleed iemand zich, hoe lacht iemand, hoe kijkt iemand, hoe beweegt iemand, wat straalt iemand uit. Al die factoren hangen echter weer heel erg samen met karakter. Je karakter uit zich in je kledingstijl, je gilmlach, je blik, je bewegingen en je uitstraling. Zo hangen karakter en uiterlijk dus nauw met elkaar samen en is het één weinig waard zonder het andere.

Het zijn bijvoorbeeld niet eens de "lelijke" mensen die niemand vinden, het hangt meer samen met zelfbeeld en zelfvertrouwen. Veel mensen vallen niet op erg onzekere mensen of mensen met een extreem minderwaardigheidscomplex, dat levert een voor veel mensen onaantrekkelijke uitstraling op en daarmee een onaantrekkelijk uiterlijk. Lelijke mensen die echter bepaalde karaktereigenschappen hebben zoals optimisme, vrolijkheid, zelfvertrouwen, spontaniteit worden gauwer als aantrekkelijk gezien.

En door dit alles valt er mijns inziens niet te zeggen dat uiterlijk op zichzelf staat als factor waarop mensen hun partner kiezen. Zo heeft ook status en sociale rol te maken met karakter. Iemand met veel doorzettingsvermogen en zelfvertrouwen, is al gauw succesvoller dan iemand die geen enkel vertrouwen heeft in het eigen kunnen.

En zo komt het voor mij allemaal uiteindelijk neer op karakter en alle uiterlijke en statusgevolgen daarvan. Intelligentie speelt ook zeker mee..

Close the thread.

@ veloS: zolang het richtlijnen blijven kan het volgens mij allemaal prima. Waar ik echter meteen aan denk (vooroordeel, vooroordeel) bij mannen die per se heel mannelijk willen doen is 'nee hè, daar ga ik straks nog veel ruzie mee krijgen als we ooit gaan samenwonen'. :P Ik laat namelijk niet over me heen lopen wat betreft taakverdeling e.d.

Zelf ben ik iemand die riemen draagt die bij zijn schoenen passen, dus we zouden over 't huishouden geen ruzie krijgen, hoor. ;)

Maarreh, trust me, die kerels waarmee je over dat soort dingen wél ruzie krijgt, zijn meestal de beste. De goedmaak-seks is altijd fantastisch.

Ik denk dat dat soort dingen erg weinig met "mannelijkheid" te maken hebben, maar gewoon met sociale conventies.

Neen. Althans, 't meeste niet.

Als ik me puur zou leiden door sociale conventies dan zou ik elke keer bij een meisje thuiskomen met bloemen en chocola, en zou ik heel anders met vrouwen omgaan.

Godzijdank niet.

En als je je deels door sociale conventies zou laten leiden?

Kan, toch?

Sociale conventies zijn wat ze zijn: conventies. En een ieder moet voor zichzelf beslissen welke hij of zij goed of fout vindt.

Veel sociale conventies omtrent het concept van mannelijkheid, seksualiteit en 'hoe moet een man een vrouw behandelen' vind ik in ieder geval erg scheef. De invloed van religieuze instituten, Hollywood, media en cultuur heeft die concepten nogal een rare lading meegegeven.

Klopt.Mee eens. Ik vind het alleen nogal getuigen van zelfoverschatting om te denken dat een mening gebaseerd op je "gevoel" (irrationeel dus) niet beïnvloed of zelfs bepaald is door sociale conventies. Jij stelt dat mannen hun mannelijkheid en vrouwen hun vrouwelijkheid moeten omarmen, maar vrouwen zijn veel geschikter als leiders (met ditto salaris) dan mannen, omdat vrouwen samenwerkend en mannen competitief ingesteld zijn.

Ik doelde voornamelijk op mannelijkheid en vrouwelijkheid binnen de context van liefde, seksualiteit en relaties. Hoe die shit over de werkvloer is geregeld, kan mij eerlijk gezegd geen reet boeien. :)

Maar zelfs dan (even inhakend op "vrouwen zijn veel geschikter als leiders dan mannen, omdat vrouwen samenwerkend en mannen competitief ingesteld zijn") hangt dat puur af van de context en de baan. Een competitieve leider is niet per definitie minder, en 'samenwerkend' zijn is in bepaalde situatie ook allesbehalve ultiem.

Wacht maar totdat ik een keer een fles wijn op heb, dan verandert m'n mening al snel naar "hun enige recht, is het aanrecht". ;)

Ja, maar in de oertijd was er ook geen geld. Dus wat je met geld doet kan nooit te maken hebben met hoe mannen en vrouwen intrinsiek zijn.Ja, maar gemiddeld gesproken dan. En er zijn natuurlijk ook genoeg punten waarop vrouwen onder doen voor mannen. ;)