Liefdespuls
 

neem me, meer.
Neem me weer.
Neem me weer meer mee.
Want ik zweef zo in jouw armen -
neem me mee.

Heb me, lief,
heb me lief.
Heb me weer meer lief.
Want ik adem van jouw liefde -
heb me lief.

Raak me, weer.
Raak me weer.
Raak me weer meer aan.
Want jouw lichaam voedt mijn glimlach,
raak me aan.

Sla me neer.
Sla me weer.
Sla me weer meer neer.
Want die pijn, die maakt me zeker,
sla me neer.

Als ik huil.
Als ik treur.
Want ik huil weer meer.
Als ik tranen laat, verlaat me,
als ik huil.
En kom dan weer.



(Uit het kettingreactietopic - ik kan blijkbaar het best dichten op laatste zinnen van gedichten van Flyaway!)
Over de titel ben ik het nog niet eens met mezelf.

(Y) ik... wil je best slaan als je dat wilt;) Ik ben zelf niet zo goed met woorden, maar ik vind het goed.

Ik vind het idee wel leuk, geloof ik, maar net iets té, iets teveel herhaling. En dan vind ik het dus op zich wel goed dat je dat bij de laatste strofe doorbroken hebt, maar tegelijkertijd loopt die strofe niet echt mooi, dus ik zou daar als ik jou was toch nog een beetje aan sleutelen, aan deze zin: "Als ik tranen laat, verlaat me". Hoewel dat op zich juist wel een mooie zin is, loopt hij niet echt.

Ik heb trouwens het idee dat dit gedicht veel sterker is wanneer het gesproken wordt, dan wanneer het geschreven is.

en bedankt voor je kritiek, Vogelvrij! Maar ik vond het een mooie zin, die, als ik tranen laat, verlaat me. En hij heeft hetzelfde ritme als de eennalaatste zin van alle andere strofen, dus hoe loopt hij niet?

Dat idee had ik inderdaad ook al, het is zeker een gedicht dat hardop gelezen moet worden!

Hm, misschien is het dan dat 'als ik huil', waarover ik struikel? Ik ben niet zo goed in metrums ontdekken, ik doe het op intuïtie, misschien ligt het ook wel aan mij.

Ik wil het wel een keer aan je voorlezen, volgensmij klopt het ritme, en dan kan jij zeggen waar je het niet vindt kloppen!

Ik heb trouwens besloten dat het over een heel eenzaam persoon gaat, zo eenzaam dat hij of zij wanhopig is voor eenderwelke vorm van contact, maar niet wil dat iemand hem of haar ziet huilen, omdat dat ze misschien afschrikt - maar ze moeten terugkomen als hij of zij klaar is met huilen. Zodat ze hem of haar haar weer kunnen liefkozen en mishandelen.

Dat kan literatuurwetenschappelijk niet hè, dat je 'besluit dat het over iets gaat'. Dat hoor je aan de lezer over te laten;)

En dat is goed, neem het maar op!

Ik bedoel, dat ik er voor mezelf ben achtergekomen. JA!

Okee. Doe ik niet nu though, maar misschien later deze week ;)