Mijn vriend, hoe ga ik hier mee om?
 

Dag mensen,

Ik hoop dat iemand van jullie mij weet te helpen met dit probleem wat steeds erger lijkt te worden.

Mijn vriend en ik zijn nu een half jaar bijelkaar, we schelen nogal wat in leeftijd maar alles ging heel goed tussen ons.
Ik wist van zijn onzekerheid over zichzelf, hoewel dit moeilijk te begrijpen is omdat hij juist heel zelfverzekerd overkomt naar de buitenwereld toe. Word zijn onzekerheid als arrogantie gezien.

Van zijn twijfels over mij, of ik bij hem zal blijven. Of de seks wel goed is, hij heeft regelmatig aan mij gevraagd waarom ik bij hem ben, wat hij mij te bieden heeft.
In die momenten van twijfels zit hij even heel diep, veranderd de uitdrukking op zijn gezicht en is het niet meer de jongen die ik ken.

Laatst heb ik mijn twijfels uitgesproken over het leeftijdsverschil, en of het wel goed voor ons allebei is als we hier mee door gaan.
Hij vatte dit direct op als een afwijzing, dat ik bij hem weg zou gaan.
Hij zakte in een paniekaanval waarin hij dingen tegen mij gezegd heeft over zelfmoord, zijn liefde voor mij bijna angstaanjagend uitte. Er was geen leven zonder mij.

Hier ben ik heel erg van geschrokken.
Ik heb een andere, hele donkere kant gezien van mijn vriend. Hij heeft dingen tegen mij gezegd in zijn paniek die ik niet wil horen.

Hierdoor ben ik ontzettend gaan twijfelen over onze relatie. Of hij misschien een stoornis heeft (lichte vorm van depressie) Ik weet dat hij een negatief wereldbeeld heeft, hij teveel over dingen nadenkt. Er zijn in het verleden heel veel vervelende dingen met hem gebeurt.
Ook heeft hij zichzelf in het verleden verwond.

Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan.
Is er iemand die dit herkent, mij een klein beetje kan helpen of misschien een andere site heeft waar ik hierover kan praten?

Bedankt!

Ik kan je hier niet veel verder mee helpen, maar wat ik wél weet, is dat het zowiezo geen goeie basis is voor je relatie als je weet dat je vriend zelfmoord wilt plegen zodra jij geen relatie meer met hem wilt. Dat is soort van emotionele manipulatie, en is ontzettend zwaar voor jou. Hij zal waarschijnlijk zelf niet eens doorhebben wat voor een impact zoiets kan hebben op jou. Ik zou er gewoon eens heel eerlijk over praten en hem laten weten hoe je er over denkt. Dat is al een goed begin. :)

Het is oneerlijk van hem om jou met zoiets op te zadelen.

Probeer hem dat te laten inzien. Verder is het misschien handig als hij hulp gaat zoeken. Via de AWBZ heeft iedereen recht op basis psychologische hulp, zonder dat je daarvoor geld hoeft te betalen.

Succes.

Bedankt voor je reactie.
Ik heb er met hem over gepraat, twee dagen na zijn "paniekaanval" en heb gezegt dat ik dat soort dingen niet wil horen.
Hij zei tegen mij dat hij zich niet meer kan herrinneren dat hij iets dergelijks tegen mij gezegd heeft. (ongeloofwaardig?)
Hij vond het heel erg dat hij dat soort dingen tegen mij gezegt heeft, en zo iets nooit zal doen.

"Als hij dood had gewild was hij dat allang geweest"
Ik heb gezegt dat ik er heel erg van geschrokken ben.
Het is een goed gesprek geweest, maar die nacht blijft zo in mijn hoofd zitten.

Makkelijk te achterhalen. Als hij last heeft van blackouts die hij zich niet meer kan herinneren móet hij echt met een arts praten. Schiet hij dan opeens in de stress en roept dat het allemaal niets voorsteld, dan is het waarschijnlijk verzonnen.

Tenminste, ik zou me forse zorgen maken als opeens stukken van mijn geheugen misten.

Dit gaat richting narcistische persoonlijkheidsstoornis.

Dreigen met zelfmoord is chantage en heeft m.i niks met liefde te maken maar met obsessie. Als hij zich het niet kan herinneren kan hij ook niet beloven dat hij het niet meer doet. Ik zou naar een arts gaan als ik hem was. Het is niet gezond als je dingen doet die je je niet kunt herinneren.

Tja, (mijn) ervaring leert dat mensen die teveel met zichzelf in de knoop zitten, het uiteindelijk niet uithouden in een relatie. In elk geval moet hij maar eens hulp gaan zoeken. Laat je verder niet teveel meeslepen en maak je niet afhankelijk.

:confused:Dat zie ik echt niet.

OT: als ik het zo hoor heeft je vriend redelijk ernstige emotionele problemen. Het beste wat jij kunt doen is er nuchter onder blijven. Bijvoorbeeld: als je boos op hem bent betekent dat niet dat je niet meer van hem houdt, maar gewoon dat je even boos op hem bent. Als je hem dat soort dingen onder zijn neus houdt leert hij er misschien ook wat realistischer naar kijken. En dat gaat niet alleen om ruzies en woordenwisselingen, maar ook twijfels, pittige discussies en andere zaken waardoor hij in paniek kan raken.
Daarnaast denk ik dat het goed is je vriend eens professionele hulp aan te raden. Blackouts zijn reden genoeg, en dan komen de overige dingen die je beschrijft er nog eens bij. Je kunt hem best je hulp aanbieden, bij het zoeken van professionele hulp en eventuele morele steun die hij nodig heeft. Maar dat gaat zover als wat jij voor hem kunt doen, niet verder. Je kunt niet bij hem blijven omdat hij anders zelfmoord zou plegen, met dat soort gedachten moet hij zelf aan het werk. Net als zijn paniekaanvallen wanneer hij twijfels krijgt. Denk dus ook voor jezelf goed na over waar jij hem kunt helpen, en waar het te ver gaat.

- Arrogantie, overdreven gevoel van eigenwaarde naar buiten toe
- woedeaanvallen
- altijd op zoek naar aandacht, bevestiging
- depressieve verschijnselen
- snel gekrenkt

Klassieke kenmerken, maar het is geen narcistische persoonlijkheidsstoornis. Het neigt ernaar. Ik denk dat hij een bijzonder lage eigenwaarde heeft die op een soortgelijke manier is ontstaan als bij personen met een narc. p.s..

Alluman, zelfs een ervaren psychiater zal niet zonder enige sessies met een patient ook maar iets durven en mogen vaststellen, dus het kan me niet schelen wat voor kennis je hebt: Hou je mond.

Je hebt zes maanden met iemand van wie je dacht dat hij op een bepaalde manier in elkaar zat. Dat blijkt niet zo te zijn. Wil je wel met deze persoon verder? Je bent hem helemaal niets verplicht en je bent ook niet verantwoordelijk voor hem, op geen enkele manier. Als je met hem verder wilt is nu de tijd om je voorwaarden te stellen, en ik zou aanraden daar ferm in te zijn. Als hij zo erg met zijn zelfbeeld zit, zal hij nooit normaal functioneren als hij niet zelf, onder professionele begeleiding, hier iets aan gaat doen. De blackout is een mooi excuus voor de eerste sessie. Mannen houden er niet van om naar een psych te gaan en al helemaal niet om te denken dat er iets mis is met hen, dus zo'n excuus is wel handig.

Ik wens je veel sterkte in wat je ook kiest, maar onthoud dat je allereerst voor jezelf moet kiezen.

Wat een opvallende reactie. Ik vraag me af waarom je de behoefte voelt je als beschermer op te stellen. De ts kan het heus wel zonder jou af. Ik zeg dan ook op mijn beurt: bemoei je er niet mee.

Kom op zeg.

Alluman, mijn gedeeltelijke excuses, en dan wel voor de ietwat grove "hou je mond". Toch denk ik dat je eigenwaarde niet heel groot is als je direct verdedigend reageert op een voor in een openbaar forum redelijk normale opmerking over iets dat duidelijk waar is.

Ook mijn generalisatie over mannen was voorbarig, hoewel niet geheel uit de lucht geplukt.

... en vrouwen staan te springen om naar een psych te hollen bij het eerste traantje?

Niemand wil graag naar een psych, en toegeven dat je hulp nodig hebt is altijd lastig.

Hmm, jij hebt vast een andere DSM versie dan :o

Ik vind het totaal niet klinken als een NPS. De vriend van de TS is ontzettend onzeker en uit dit ook naar haar toe. Iemand met een NPS is juist ontzettend overtuigd van zichzelf. Dat komt wel voort uit onzekerheid, maar die onzekerheid is niet meer bewust aanwezig. Hij zou zichzelf dan dus geweldig moeten vinden, zou dat ontzettend vaak van zijn gehele omgeving willen horen, zou het liefst als een koning behandeld willen worden en verontwaardigd zijn wanneer dit niet het geval zijn. Een vraag als 'waarom ben je nog bij me?' zou nooit in hem op komen.

Ook al is het al wat uitgepraat met je laatste opmerking, toch even hierover: dit is een forum waar iedereen mag discussiëren. Zolang de TS begrijpt dat we allemaal leken zijn zonder diepgaande kennis mag er naar hartelust gespeculeerd worden (en mogen al die speculaties net zo hard in twijfel getrokken worden). :y

is het niet beter als je een psycholoog voor hem gaat zoeken?

Ik herken mijn vriend in jou verhaal, dezelfde onzekerheid. over zichzelf maar ook heeft hij momenten dat die bang ik dat ik hem verlaat. Het is heel moeilijk om daarmee om te gaan. De grootste fout die ik had gemaakt was door het tegen mijn beste vriendin te zeggen omdat ik er zo mee zat. Hij zei dat ik de enige was die het wist en dat die het heel erg vond dat ik zoiets doorvertelde en dat die me niet kon vertrouwen. maar ik wist gewoon niet hoe ik dat moest aanpakken in me eentje. Ik had beter , net als jou , naar dit forum kunnen gaan. Hier is het teminste anoniem. Het is een goede actie van je om hulp te vragen. Want ik snap dat je niet weet hoe je daarmee om moet gaan. Ik weet het namelijk ook niet echt =( dus aan mij heb je niet zoveel. Maar ik geef je een tip, geef hem veel complimentjes en praat over de toekomst. dat helpt hem echt. zeg wat je zo leuk aan hem vind en waarom je bij hem ben. Trouwens, waarom twijfel je hierdoor aan je relatie? Heeft het daar ook veel invloed op ? Ik denk dat het een lieve jongen is die zuinig op je is, hij wil je echt niet kwijt. daarom is die zo bang om je werkelijk kwijt te raken. Maar als het zo blijft moet je misschien heel voorzichtig voorstellen of die geen hulp nodig heeft. maar het beste wat je voor hem kan doen is denk ik veel lieve dingen zeggen en complimentjes geven er voor hem zijn etc. En ik denk dat je een hele lieve jongen aan de haak hebt. alleen moet hij van zijn onzekerheid afkomen. Maar ik denk dat hij ook heel erg zichzelf bij jou is omdat die die onzekerheid en verdriet etc. durft te uiten. Veel praten helpt ook wel denk ik. het brengt jullie nog dichter naar elkaar toe.

ps. wat ik wel vind.. : als het echt niet meer gaat. moet je door zijn woorden geen medeleiden krijgen en doorgaan zonder dat je je daar goed bij voelt. Hij heeft echt geen idee wat hij jou aandoet door dat te zeggen. Dat is echt heel erg. ik zou hem vertellen dat die het is van jou kant moet bekijken en zien wat jij voelt als hij zoiets zegt.