Ik mis zoveel.
 

Als je van plan bent vandaag levens te redden moet je hier niet wezen. Ik stel me aan en blabla.

Maar goed, ik ben weliswaar nog niet zo oud, maar ik heb het gevoel dat ik mijn jeugd aan me voorbij zie gaan. Ik mag nooit tot laat op stap enzo en ik zeg niet dat stappen alles betekent, maar ik baal zo. Ik word onder controle gehouden door controlfreaks. Het is tot een punt gekomen dat ik nooit meer durf te vragen om dingen te doen, omdat ik bang ben voor een slechte reactie (...bla).

Ik wil ook niet mijn ouders lastigvallen met dingen als "haal me op om 4 uur 's nachts" ofzo. Ik wil dan eerder bij iemand slapen ofzo, maarja.. -_-

Wat moet ik doen?

Eens een keertje met je ouders praten? Ze moeten je wel een reden geven waarom ze dat liever niet hebben. En van daaruit ze proberen klem te lullen. Ze klinken aardig conservatief, wat het waarschijnlijk makkelijker maakt om hun muurtje van "argumenten" omver te trappen, succes.

Nou ja, zij zijn anders (midden-oosters) opgevoed. Ik woon hier vrijwel mijn hele leven al.
Ze willen ook gewoon dat ik met goede cijfers slaag (6e klas nu).

Kun je je ouders niet overtuigen van een filmmarathon bij vrienden en dan vervolgens uitgaan?

Beetje ruggegraat, kerel.

Koop een fiets en dan is het 4 uur ophaal argument al achterwegen!

>> L&R

Hoe zijn je cijfers nu? En mag je wel eens bij iemand slapen?

Ben je zelf ook midden-oosters opgevoed?
En wat mag je wel van je ouders?

Film kijken kan wel, maar uitgaan gaat dan weer niet.
Hahaha xD gek als het mag klinken: hier heb ik wat aan (geen sarcasme).
Ik mag niet fietsen als het zo laat is, te gevaarlijk of zoiets.
M'n cijfers zijn aardig, maar niet goed genoeg voor geneeskunde.
Ikzelf ben opgevoed zoals mijn ouders dat hebben gedaan. Ze hebben pogingen gedaan mij wat van de islam te leren (ze zijn zelf niet zo erg hoor, mijn moeder draagt ook geen hoofddoek of zo), maar ik heb altijd meer naar een wetenschappelijke verklaring geneigd.

Mijn omgeving is altijd al westers geweest. Veel van mijn vrienden zijn/waren Nederlanders. Mijn vriendin is Nederlands. Dat vinden ze ook niet echt oké (dat ik een vriendin heb, niet dat ze Nederlander is haha het zijn geen racisten of zo), maar goed.. blah

Wonen er geen mensen in de buurt die (een stuk) met je mee kunnen fietsen?

Als je ouders niet willen dat je zo laat nog naar huis fietst of ergens blijft slapen, maar je wel bv. bij iemand film laten kijken, dan is het gevolg (jou 's nachts ergens ophalen) toch hun eigen keuze?

En voor jezelf: het is of het één of het ander. En als je iets echt wilt, dan zul je dat ook moeten laten merken of het op z'n minst moeten vragen; ze kunnen het moeilijk ruiken.

Nah, de meesten wonen minsten 10 km verderop.
Dat eerste snap ik niet :bloos:

Ach geneeskunde... Gelukkig zijn er heel veel andere, hele goede studies waar je hele goede banen voor kan krijgen.

Dat weet ik haha maar ik heb nog niet iets anders gevonden dat ik leuk vind.

Daarnaast kan je zolang je slaagt altijd bij Geneeskunde komen. Je moet alleen loten. Gelukkig zijn uiteindelijk cijfers van school niet meer belangrijk, maar gaat het er echt om wat je kan. En als ik nog meer offtopic ga: Er zijn studies verwant aan geneeskunde waar je ook naar zou kunnen kijken. Er is natuurlijk niets mis met geneeskunde, maar het klinkt een beetje alsof je je op een studie blind staart

Dat kan heel goed waar zijn. Ik wacht op de voorlichtingsdagen op school en ik zal langs gaan op universiteiten om te kijken naar andere studies.

Als je in 6VWO zit ben je daar rijkelijk laat mee zou ik zo denken. Eigen initiatief is dan een goede oplossing. Ga eens zelf kijken op universiteitswebsites. Dan weet je wanneer de voorlichtingsdagen zijn en of er meeloopdagen zijn.

Ik denk dat White Trash bedoelt: Tegen je ouders zeggen dat je film gaat kijken bij vrienden, maar in werkelijkheid met hen mee uitgaan.

Persoonlijk denk ik dat je het beste een goed gesprek met je ouders aan kunt gaan, om te zien of jullie gezamenlijk tot een goede oplossing kunnen komen. Vraag hen vooral naar hun motivatie om jou in je (uitgaans)leven te beperken, en waarom zij je op deze leeftijd nog zoveel regels opleggen. Vastlullen en hun argumenten onderuit schoppen.
Bij mijn ouders werkte het op den duur door mijn eigen regels te stellen 'Mam, ik ga vanavond even wat drinken met (...) en ben om 12 uur thuis'... En dan zorgde ik er ook voor dat ik VOOR 12 uur weer binnen was. Na verloop van tijd maakte ik ervan 'Mam, ik ga vanavond uit en ben voor 3 uur thuis, mocht er iets zijn dan bel ik je', en dan was ik ook echt VOOR 3 uur thuis. Vertrouwen winnen ;) Op een gegeven moment kregen ze door, dat het tijd was om de teugels iets te laten vieren.

Ja maar ik kan sowieso niet laat thuiskomen. Ik kan dan ook vooral niet zeggen "ik ben even <vul in>", het is altijd maar vragen.

Ze zeggen wel eens "je bent nu oud genoeg om zelf te beslissen", maar ja dan zijn er weer andere factoren die meespelen.

Maar dat mag niet?

1 keer per jaar stelt niet veel voor.

Niet goed genoeg om zonder loting te kunnen beginnen bedoel je..? Anders kun je toch altijd gewoon meeloten, met aardige cijfers kom je er ook wel. Of je kiest een andere studie. Je moet gewoon doen wat je leuk vindt. :)

Ja maar ik wil ook niet na al die jaren een slechte baan hebben. Er zijn dingen (maar niet veel) die ik liever doe dan geneeskunde, maar jah...

Maar ehm.. je mag dus wel naar de film, maar met uitgaan zou je te laat thuis komen. Dan zou ik het gewoon opbouwen. Je gaat bijv. iedere week naar de film, of "naar de film" en je bent bijv. om 24.00 thuis. Na een tijdje zijn ze daaraan gewend. Maar dan kom je af en toe ook eens om 00.30 thuis. En dan een keertje om 01.00 .

En misschien ook niet iedere week, maar om de 2 weken ofzo. Is beter dan niets.

En wat HvJ zegt.. laat zien dat je je aan afspraken houdt, dat kan ook helpen. Je kunt ook zeggen/zorgen dat je altijd met z'n tweeen fietst.

Of je moet wat opstandiger zijn. Tsja.. het is lastig. ;) Je kunt vaak niet alles doen waar je zin in hebt zonder af en toe eens ruzie of onenigheid te hebben met je ouders.

Welke dingen dan? En waarom wil je geneeskunde niet proberen als je dat blijkbaar leuk vindt?

Nou, volgens mij zijn er maar heel weinig kulstudies in Nederland. Dus daar zou ik me absoluut geen zorgen om maken. En dan moet je natuurlijk niet denken aan grote bakken met geld (dan moet je ondernemer worden ofzo), maar een goed salaris is altijd mogelijk. Ik wordt zelf bioloog en ik maak me echt geen zorgen om mijn baanperspectief.

Ik weet dat je altijd aan een baan kunt komen, maar ik wil niet eindigen als (middelbare school) leraar.
Een hoogleraar op een universiteit verdient toch het meest van de docenten?

Het gaat me niet alléen maar om het geld, maar een baan hebben dat boven het gemiddelde zit vind ik toch wel mooi na een universitaire studie.
Als ik nou bijvoorbeeld Japans wil gaan studeren... de vraag is waarschijnlijk wel groot naar japanologen, vooral nu de Japanse economie versterkt, maar ja wat moet ik dan worden?

Edit: ik zal nog eens een studiecoördinator opzoeken. Of weten die dat soort dingen niet (lijkt me sterk, maar toch) ?

Als universitair opgeleid onderzoeker verdien je bovenmodaal. Ik kan er altijd voor kiezen om docent te worden, maar dat is echt niet mijn enige optie. Een hoogleraar is meer een manager dan een onderzoeker op veel punten. En Universitair docent.

Wat je precies per studie kan worden verschild echter. Ik zou daarvoor altijd de studiecoordinatoren raadplegen.

op mijn 17e ging ik helemaal niet uit, toch heb ik niet het gevoel mijn jeugd aan me voorbij te zien gaan (man ik zit er nog steeds volop ín :D)

Ik ga nooit uit en wacht nog steeds op mijn pubertijd :)

Toen ik 17 was ging ik altijd tot 5 uur. Mijn ouders vonden het alleen belangrijk dat ik thuis kwam/ bij iemand bleef slapen. dus niet naar huis ging lopen oid. Uitgaan is idd belangrijk voor sommigen (ook voor mij toendertijd), maar misschien heb je iets gedaan in t verleden waardoor ze je niet meer kunnen vertrouwen?

Nee ze blijven maar zeggen dat ik zo'n brave jongen ben enzo... blablabla

Sluip 's nachts het huis uit of klim desnoods uit het raam. Aan de andere kant, over een jaar ben je 18 en dan kun je staan en gaan waar je wilt. Daarvoor moet je natuurlijk wel op kamers. Nog een ding, wie wil er geneeskunde doen? Moet je geneeskunde doen van je ouders, of verwachten je ouders dat van jou, of wil je zelf graag geneeskunde doen? Als je uitgeloot wordt, zijn er nog genoeg andere studies die je kunt kiezen. Misschien zou je bio-medische wetenschappen kunnen doen, dat is een studie die de meeste studenten kiezen als ze uitgeloot zijn voor geneeskunde. Kijk op de websites van universiteiten of maak een afspraak met je mentor of decaan over je studiekeuze. Je kunt ook altijd Japans gaan studeren. Een studie waarin je misschien geen aansluitende baan in kan vinden, maar waarschijnlijk wel een andere goede baan. Je hebt tenslotte analytisch vermogen als je bent afgestudeerd. Daarbij heb je wel een studie gedaan die je echt leuk vindt.

komaan pik, je klinkt alsof je niet tevreden bent met je situatie, maar er helemaal niets aan doet om hem te veranderen..

nothing's for free

je hoeft me niet meteen een pik te noemen, lul =)

het was/is niet bedoeld als scheldwoord, relax

dat van mij was een woordspeling, relax

Misschien kun je samen met je ouders schoolafhankelijke huisregels afspreken. Bv:
Of iets wat beter bij jouw situatie past natuurlijk. Dan hoef je niet elke keer te vragen of je weg mag. Dat voelt al veel vrijer.

ja nu ik het nalees kan ik er inderdaad erg om lachen

Zelfs met pretstudies als psychologie en geschiedenis heb je nog 90% kans op een baan na 1 jaar, ik zou me hier absoluut niet druk om maken.

Hoe dan ook, beter studeer je natuurkunde i.p.v. geneeskunde, dan heb je ook nog een intellectuele uitdaging!

Het kan ook zijn dat je ouders de regels stellen omdat ze ergens bang voor zijn.
Ik ken ouders die het uitgaansleven van hun kinderen verbieden, omdat ze de vrienden van hun kinderen niet kennen. Zo'n probleempje als dat is natuurlijk makkelijk op te lossen door vrienden eens thuis uit te nodigen voor eten en een filmpje zodat de ouders die vrienden dan ook ontmoeten.

wat ik bedoel te zeggen is dat het wel belangrijk is om erachter te komen wat de reden is dat je ouders het niet willen hebben. Kan je makkelijk met je ouders praten? Want dan is dat misschien een optie?

Ik kan echt helemaaaaaaaal niet normaal praten met m'n ouders.
Aan de ene kant omdat we verbaal niet goed kunnen communiceren (ik spreek hun taal niet goed, hun Nederlands is af en toe matig) maar aan de andere kant omdat ik gewoon nooit openlijk heb kunnen praten tegen ze.

Ze kennen al m'n vrienden. M'n ma wil ze altijd meteen ontmoeten.

Dat lijkt me erg ingewikkeld, maar als je het niet probeert kom je nergens. En je kan beter nu beginnen dan later. Dus: Ga met ze om tafel zitten en praat met ze. Leg misschien eens wat dingen uit jouw leven op tafel waardoor ze inzicht krijgen in jou. Zeker omdat sommige ouders nog erg lang er over doen om te begrijpen dat hun kinderen volwassen worden.

Ga je op kamers als je gaat studeren? Dat is al bijna, en dan kan je doen en laten wat je wil.

Misschien wel ja. Dat zou heel mooi zijn =)

Als geneeskunde niet lukt, wat dacht je dan van biomedische wetenschappen?
Aan de VU/UvA is het geen loting.

Dat lijkt me eerlijk gezegd niks.

Waarom zijn dit pretstudies?

zoveel pret heb ik anders niet op het moment:(

Dat lijkt me ook. Je kan natuurlijk nu proberen je ouders over te halen, en mocht dat lukken dan denk ik dat het juist alleen maar goed is voor jullie relatie. Dat je niet meer hun kleine jochie bent. Maar als het niet lukt, tja. :)