Ik en mijn kotgenoten komen niet overeen...
 

Vorig jaar zat ik al op kot in Hasselt. Er was toen één kotgenootje P. die wat meer lawaai maakte dan de rest maar ach, dat was allemaal aanvaardbaar...
Dit jaar zijn al mijn kotgenoten (buiten ik en P.) vertrokken en zijn er dus 5 in de plaats gekomen.
Eén ervan is ook zo een lawaaimaker (slaan met deuren, roepen, weggaan tot een stuk in de nacht en dan met veel lawaai terug komen...) en die zit nu net naast me. Daarbij komt nog dat P. bevriend is met de lawaaimaker naast me en dus regelmatig op bezoek komt.
Nu gaan ik en lawaai niet samen. Ik wil in alle rust kunnen studeren.
Heb er geen problemen mee dat ze een keer laat terug komen, dat ze wat bier drinken in de keuken, ... Maar ik vind het niet leuk dat het elke dag is, dat ze totaal geen respect hebben voor anderen, ...

Nu is het wel zo dat ik er niets van durf te zeggen. Ik wil die jongens gewoon mijden snap je?
Ik wil er eigenlijk niets mee te maken hebben en wil hier weg. Maar dat is misschien ook niet de goede optie...

Iemand misschien wat tips wat ik kan doen, zeggen, hoe ik het aanpak?

Als jij niet laat weten dat ze jou last bezorgen, hou je het zelf in stand. Het is niet erg netjes dat ze zoveel lawaai maken, maar als het lijkt of jij het ermee eens bent, kun je hen dat niet kwalijk nemen.

Het is echt doodnormaal om je huisgenoten te vragen rekening met je te houden. Doe dat op een rustig moment, bijvoorbeeld als je met een van hen in de keuken staat. Zoiets als: "hey, ik hoorde jullie gisteren nog thuiskomen. zou je de volgende keer wat zachter willen doen, het is hier namelijk best gehorig en ik sliep/was aan het studeren". Als je het echt te eng vind kun je kijken of je andere huisgenoten er ook last van hebben, dan kun je het samen zeggen. Maar hou het vriendelijk, je wilt rust, geen verpeste sfeer.

Ik ben het met Flijn eens.'
Kan me wel voorstellen dat het moeilijk is om te zeggen. Je wilt misschien niet graag als zeikerd overkomen of de sfeer verpesten. Toch is het belangrijk om het wel te zeggen. Je houd het gedrag zeker in stand als je er niets van zegt, al is het maar omdat ze dan niet weten dat jij er last van hebt.

Probeer, als je er iets van zegt, het vooral bij jezelf te houden. Jíj hebt ergens last van.
Grote kans dat ze wel rekening met je willen houden en anders woon je gewoon met een stel eikels en kan je alsnog overwegen een andere kamer te vinden. toch?

Ik sluit me volledig aan bij de reacties hierboven.

Zelf heb ik heel wat vervelende (en niet vervelende) huisgenoten zien komen en gaan. Van bepaalde dingen is het lastiger iets te zeggen (de buurman die graag keihard rochelt en met een te klein handoekje om zijn harige lijf naar de badkamer loopt), maar van andere dingen kun je wel aangeven dat het je stoort. Ik begrijp uit je verhaal dat je niet van plan bent iedere keer als je huisgenoten wat later thuiskomen of samen iets drinken in de keuken er iets van te zeggen, maar alleen als het de spuigaten uit loopt. En als jij regelmatig niet rustig kunt studeren en slapen door hun gedrag is de last zodanig dat je er echt iets van kunt zeggen.

Zelf heb ik een bovenbuurman gehad die 's nachts leefde in plaats van overdag, en dan de trap op en af rende en met vrienden in de gang ging staan drinken. Daar heb ik echt wel iets van gezegd, zeker omdat het meer dan eens gebeurde. Als jij op de manier die Flijn hierboven beschrijft aangeeft wat je dwarszit, dan zullen je huisgenoten er zeker begrip voor hebben. Waarschijnlijk hebben ze niet eens door dat ze teveel lawaai maken. En pas wanneer iemand ze hierop wijst kunnen ze hun gedrag aanpassen.

Succes. (Y)

Heel herkenbaar!! Ook ik heb/had een huisgenote die vooral s'nachts leefde, onwijs veel herrie maakte etc. Maar inderdaad is de beste eerste stap om er iets van te zeggen. Als je het op een aardige manier zegt, dan kan ze daar echt niet boos om worden oid.
En als het niet helpt, zou ik het blijven zeggen en anders je huisbaas bellen. Bij mij heeft niks geholpen en heb nu dus ook mijn kamer opgezegd, maarja dat is pas in het uiterste geval als echt niks helpt ;)

Ik ben het eens met alles wat hier staat.

Het kan zelfs zijn dat ze het gewoon echt niet door hebben. Op mijn eerste kamer ben ik ook eens aan de buurvrouw gaan vragen of ze wat zachter wilde praten met haar vriendin (ze stonden vertrekkensklaar om op pad te gaan die avond). Nog geen week later waren de rollen echter omgekeerd en vroeg zij of ik mijn muziek wat zachter wou zetten (en volkomen terecht overigens). Dat was geen verwijt naar mekaar toe, we konden het prima vinden met mekaar. Maar soms moet je zo'n dingen gewoon melden. En dat moet, zoals gezegd, niet met een belerende ondertoon gebeuren. Gewoon even laten weten dat je je niet kan concentreren op je studiewerk, of dat je niet kan slapen, enz.

Succes alvast!

In mijn studentenhuis vinden ze dat je zeurt als je vraagt of de muziek zachter mag. Juist omdat alle huisgenoten van die harde muziek houden... Geen fijne situatie dus.

Wachten tot zij gaan slapen (als dat al gebeurt) en dan zet jij een vleugje muziek op. Overlast werkt in twee richtingen.

P.S.: little star, al zou ik die aanpak wel als allerlaatste alternatief houden.

Zo werkt het helaas niet. Dan krijg je hard tegen hard situaties en dat moet je echt niet hebben in je eigen (studenten)huis.

Waarom niet? Als ze daarover komen zeiken kun je hun argumenten linea recta kopiëren, en als ze het daar dan mee oneens zijn heb je een basis voor een gesprek. Sommige mensen zijn nu eenmaal zo slecht opgevoed dat ze slechts proefondervindelijk sociaal gedrag kunnen leren.

http://www.matthijs.com/fotos_v/oor_clas.jpg

Altijd een goeie oplossing. Er tegenin gaan geeft in de regel alleen maar ruzie dus je kan er beter mee leren leven, of verhuizen.

ik las kotsgenoten ;)

Die oordopjes heb ik ook gebruikt en uiteindelijk ben ik ook verhuisd:) Het is wel gebleken dat een studentenhuis (met af en toe herrie) niet echt iets voor mij is. Werd er echt zenuwachtig en gestresst van.