Hoe de hulpverlening met me om is gegaan...
 

Ik zat op een kruising
Ik kon twee kanten op
Maar ik heb de verkeerde kant genomen
Daardoor stond heel mijn leven op z'n kop

Ik kon kiezen
Uit het ontslag
Of uit de behandeling
Dat maakte het moeilijk, elke dag...

Ik heb de behandeling genomen
Want ik wilde niet meer leven met pijn
Maar de behandelaarster had al wat anders bedacht
Vrijdag zou ik al uit de kliniek weg zijn

Het deed mij pijn om te weten
Dat ze me niet behandelen wou
Ik wist wel dat ik daar weg moest
Maar zeker niet zo gauw

Ik besprak het met een socio
Die me wel behandelen wou
Hij zei: Blijf vechten
Want ik geloof in jou!

Nu moet ik nog telkens denken
Aan dat ene gesprek
Ik heb pijn en ze wilden me niet helpen
En ik ben voor mezelf te gek

Ik sta alleen
Op een heel groot veld
Met niks anders om me heen
Dan drukte, angsten en geweld...

mooi geschreven schat http://forum.scholieren.com/smile.gif