Vochtige streken
 

van Charlotte Roche, het boek met de aanklacht tegen de hygiene-industrie die veel stof heeft laten opwaaien in Duitsland! Wie heeft het gelezen en wat vonden jullie er van?Ondanks het geen literair hoogstandje is, vond ik het boek best vermakelijk. Ik vond de feministische boodschap flinterdun en niet voldoende naar voren komen om deze pornografische pulp te kunnen verantwoorden. Ondanks alles, toch een aardig boek. Ik wil het toch iedereen aanraden om het boek te lezen!(y)

Ik vind dat men een boek weer eens helemaal verkeerd heeft begrepen. Het is een beetje als de verfilming van Ik ook van jou (van Giphart), en eigenlijk sowieso dat boek.
Voor mij gaat Vochtige streken helemaal niet over seks, of over een aanklacht tegen de hygiëne-industrie. Turks fruit gaat ook niet over seks. Ik weet niet wat Roche heeft bedoeld met haar boek maar ik lees het als een verhaal waarin de liefde uiteindelijk weer overwint, en waarin seks helemaal niet gebeurt uit lust maar uit angst. Ik heb het boek twee weken geleden gelezen in echt twee of drie uur dus ik moet 'm nog een keer lezen om er dan méér uit te kunnen halen, maar ik snap de hele ophef niet zozeer.

En ik vind het ook niet per se slecht.

Je kunt ongetwijfeld helemaal gelijk hebben over wat de achterliggende echt is en waar het nou precies om draait, ik heb het boek (nog) niet gelezen dus dat zou ik niet kunnen zeggen. Maar vind je het werkelijk raar dat er ophef is over een boek waarin ongegeneerd over zaad, pus, aambeien e.d. geschreven wordt? Buiten het feit dat het voor veel mensen allemaal nog een taboe is, is het over het algemeen te stellen dat het niet gebruikelijk is om zo open over dat soort dingen te schrijven, en dus veroorzaakt zoiets ophef, lijkt me helemaal niet raar.

Ik geloof best dat het een origineel boek is, maar ik vind dat vrouwen (bijv ook bij cabaret) als ze op een mannelijke (taboeloze) manier over seks en seksualiteit praten al zo snel zo enorm feministisch irritant worden (N). Dus ik heb het boek nog niet gelezen maar misschien moet ik het toch maar doen om het een kans te geven het tegendeel te bewijzen.

Dat betekent trouwens niet dat ik er niet een enorme voorstander van ben dat literatuur compleet taboeloos is, en ik kan ook zeker een hoop hebben w.d.b.

In een interview in de krant zei ze dat het juist wel om de seks ging, om het uit die taboesfeer te halen.

Heb het verder niet gelezen.

Seks uit de taboesfeer halen?

seks en seksualiteit gezien vanuit vrouwelijk perspectief dan misschien?
hoewel ik het niet echt vernieuwend vind om het zo ranzig/mannelijk mogelijk te maken

Nouja misschien niet de seks an sich, want dat is niet echt meer van toepassing, maar het bespreekbaar maken van bepaalde dingen die daar mee te maken hebben die misschien wel een taboe zijn, en waar een heel scheef beeld over bestaat.

I’m convinced that in contemporary society a lot of women have a very messed-up attitude to their own bodies. We’re obsessed with cleanliness, with getting rid of our natural excretions and our body hair. So I wanted to write about the ugly parts of the human body. The smelly bits. The juices of the female body. Smegma. In order to tell that story, I created a heroine that has a totally creative attitude towards her body – someone who has never even heard that women are supposedly smelly between their legs. A real free spirit.

Zoiets dus.


http://www.granta.com/Online-Only/In...harlotte-Roche

Mja, wat Sketch zegt. Maar daarom hoef ik het ook echt niet te lezen, het schijnt vooral ranzig te zijn en ik houd niet zo van ranzige boeken.

@ Larry: Ik denk dat ik het boek anders lees dan een heleboel mensen. Want er wordt misschien wel ongegeneerd over allerlei seksuele dingen geschreven, dat is helemaal niet wat ik er uithaal als hoofdzaak... sterker nog, het is me niet direct opgevallen. Alleen maar omdat ik er al heel veel over had gelezen.
Weetje, ik vind de ophef niet raar, maar.. Hè. Ik kom even niet goed uit m'n woorden. Ik weet heel goed wat ik bedoel, dat wel. :o

het komt erop neer dat ik vind dat men maar veel zeikt over boeken, en dat de achterliggende boodschap van Charlotte Roche me niet zoveel uitmaakt omdat kunstwerken voor mij pas betekenis hebben als ik in een onhoorbare dialoog met de maker kan gaan. En dat betekent dat ik per boek een eigen achterliggende boodschap verzin, en die hoeft niet per se overeen te komen met dat wat de schrijver daadwerkelijk bedoelde. Het maakt boeken lezen wel interessant, en zeker boeken waarvan de schrijver heel duidelijk weet wat hij ermee bedoelde.

Ik geloof niet zo in die 'goede bedoelingen' van haar.

Ze zei ook in een interview dat ze vreselijk veel van aandacht houdt. Ik vind het allemaal een beete te extreem voor alleen de 'arme vrouw'.

Ik vond het een heerlijk boek, ik heb er zo om kunnen lachen. En qua smerigheid heb ik heel veel ergere dingen gelezen, ik noem een Bret Easton Ellis of een Chuck Palahniuk... De andere boodschap waar Roosje het over heeft heb ik er ook veel meer uitgehaald dan al het banale en die blijft me wel bij. Feministisch is meer een door anderen opgelegde betekenis, lijkt me.

Ik heb ook enorm gelachen, maar ik vond het smeriger dan Glamorama of American Psycho. In de boeken van Bret Easton Ellis staat voor de rest niets over snot, het ruilen van vieze tampons en dat soort dingen. De boeken van Palahniuk heb ik nooit gelezen, waar gaan die over?

Ik ken alleen Fight Club van Palahniuk en dat is inderdaad behoorlijk ranzig (dat brandende spul op zijn hand, echt ieuw! Om over dat schot door zijn wang nog maar niet te spreken :P). Maar dat boek is wel echt geniaal en het gaat ook vooral over geweldadigheid en dus niet de ranzigheden van het lichaam waar Vochtige Streken over schijnt te gaan. Fight Club gaat over de behoefte van mannen om los te breken uit het saaie hedendaagse bestaan waar ze in vastzitten.

Haha, dat je Fightclub als voorbeeld neemt zeg. Als je écht iets goors wilt lezen van Palahniuk, moet je Haunted uit checken. Tijdens een lezing van hem in de VS zijn echt mensen kotsend de zaal uitgelopen.
http://en.wikipedia.org/wiki/Haunted_(novel)
Onderaan staan waar de 23 korte verhalen over gaan.
En over 1 van de korte verhalen:
"While on his 2003 tour to promote his novel Diary, Palahniuk read "Guts" to his audiences. It was reported that over 35 people fainted while listening to the readings."

Have fun *O*

Nou ja, ik ken dus alleen Fight Club;) En ik houd helemaal niet van gore boeken, maar Fight Club is gewoon geniaal, dat hele verhaal<3