Fragment
 

Maandag 27 oktober

Gisteravond ging ik weer naar huis. Bij de schouwburg in U. stapte ik vanuit de hete, beslagen bus de koude avond in. Ik stak de busbaan over en zocht beschutting in het donkere bushokje. Mijn paraplu hield ik nog beschermend boven mijn hoofd, want je kunt nooit weten. Met het schermpje van mijn telefoon verlichtte ik de tabellen met de vertrektijden. De bus naar Z. vertrok op zon- en feestdagen om acht over heel en acht over half. Welnu, een feestdag was het allerminst, maar een zondag was het wel; en dus zou ik, volgens mijn telefoon, die de zomertijd nog aanwees, nog dertien minuten moeten wachten.
In Z. stapte ik weer uit. Traag zette de bus zich in beweging en vervolgde plechtig zijn reis door de eindeloze nacht. Licht en geluid stierven geleidelijk weg, gedempt door de duisternis, als ware moeder aarde bedekt met zwarte sneeuw. Een onzichtbare hand sloot met zacht geruis netjes de gordijnen.
Thuis ben ik maar thee gaan zetten - zwijgzaam, want er was niemand. Toen ik door de slecht verlichte gang liep heb ik nog bijna mijn mooie witte theepot laten vallen, want even, heel even, maar het was genoeg, dacht ik dat mijn wasrek aan het eind van de gang een grote gestalte was, die met een mes in de aanslag op me af stormde. Langzaam van de schrik bekomend zette ik me aan mijn bureau. Terwijl ik wachtte tot de thee zou zijn getrokken, overwoog ik - kijkend naar de grote boom, die recht voor mijn balkon staat en, zachtjes wiegend met zijn ontfermende armen, de regendruppels ter aarde bestelde - dat er op deze klotewereld vrijwel alleen maar slechte mensen leven.

Je gaat hier wel erg snel hè? Wat wil je precies met deze tekst doen, is het het begin van een lang verhaal of enkel een fragment? Als het enkel een fragment is, weet ik niet goed wat ik ervan moet vinden, want dan bouw je niet zoveel spanning op, behalve dan in de twee zinnen die ik hierboven heb geciteerd.

Op deze manier een dagboek schrijven is mooi! Als je elke dag op deze manier je belevenissen beschrijft geeft dat een mooi perspectief, van een intellectueel. Dit is wat ik dacht na de helft gelezen te hebben. De tweede helft valt helaas uit het ritme, als je de stijl zou kunnen vasthouden van het eerste gedeelte zou ik je vooral aanraden dit beschrijven van je dag vaker te doen, erg prettig.

Dankjewel, maar ik zie niet in hoe dit fragment stilistisch uiteenvalt in twee delen.

Dit fragment zou het begin moeten vormen van een langer verhaal, waarin geweld een belangrijk motief zal vormen. De korte waanvoorstelling is bedoeld als een eerste speldenprikje, dat voor de rest van de geschiedenis de toon moet zetten.

Ik denk dat flyaway met het tweede deel bedoelde vanaf 'In Z. stapte ik opnieuw uit', of misschien vanaf 'Thuis ben ik maar thee gaan zetten' en dan is de eerste helft inderdaad een stuk beter dan de tweede, er staan veel mooiere zinnen in. Je laatste zin bijvoorbeeld klopt niet eens echt: Terwijl ik wachtte overwoog ik dat er op deze wereld alleen maar slechte mensen leven, dat zou dan moeten zijn 'dacht ik erover na' oid.

Eerlijk gezegd had ik zelf nou niet de indruk dat die zin niet klopte.

Mij best, maar volgens mij is hij wel degelijk foutief, volgens mij kan overwogen nooit met een dat-bijzin samen gaan, dan zou je er ook nog 'de mogelijkheid' tussen moeten proppen, maar het is al een veel te lange zin.