Visueel geheugen
 

Wanneer je iets visualiseert kun je iets beter onthouden. Bijvoorbeeld wanneer je brood, melk en nieuwe borden moet kopen onthoud je dit beter wanneer je een snee brood doordrenkt in melk op een bord voorstelt, dan wanneer je die drie dingen gewoon zo, als woorden, probeert te onthouden. Ook kunnen we heel goed onthouden of we bepaalde plaatjes wel of niet hebben gezien bij een test.
Ik kan genoeg informatie vinden dat dit bevestigd, maar ik kan nergens vinden waarom precies we dingen beter kunnen onthouden wanneer we ze visualiseren en waarom ons visueel geheugen zo sterk is.
Heeft iemand hier antwoord op?

Andere hersenhelft.
Verder weet ik het ook niet.

Ik had een heel verhaal getypt, maar verkeerde knopje geklikt:(

Anyway. Wat ik ongeveer probeerde te zeggen was dat taal waarschijnlijk een langer proces dan plaatjes door moet maken. Bij taal moet je eerst het object in een categorie plaatsen, die weer in een categorie valt en die weer etc. Andersom haal je het woord weer op en weet je dat een stoel een stoel genoemd wordt. Ik denk dat het alleen onthouden van iets visueels daarom makkelijker is dan het onthouden van woorden.
Maar volgens mij verschilt dit ook weer per persoon.

Volgens mij is dit per persoon heel verschillend; de één onthoudt iets dat gevisualiseerd is beter, de ander onthoudt iets in woorden of in schema's (kun je ook gevisualiseerd vinden) beter, enzovoorts. Ook lang niet iedereen visualiseert, sommige mensen zijn bv. heel talig ingesteld.

Ik heb hier ooit wel iets over gehad bij mijn studie, maar dat is helaas een beetje weggezakt, dus ik weet het niet meer precies...als ik er aan denk en ik heb tijd zal ik kijken of ik het nog terug kan vinden.

Heeft het niet gewoon te maken met de grootte van het werkgeheugen? Je kunt ongeveer 5-9 zgn. chunks in je werkgeheugen houden. Een chunk is 1 betekenisvolle eenheid. Dat kan dus 1 getal zijn van 1 cijfer, maar ook 1 getal van 3 cijfers; of 1 letter of 1 woord.

Als jij dus moet onthouden dat je brood-bord-melk mee moet nemen dan vraagt dat meer van je werkgeheugen dan als je een plaatje moet onthouden van een in melk gedrenkt brood op een bord.

Daar komt nog eens bij dat zo'n visualisatie ook kan dienen als een soort ezelsbruggetje. Je moet zo'n plaatje actief bedenken, en dus ben je meer bezig met de te onthouden stof, waardoor je het weer beter onthoud.

Ik denk dat martijn1985 wel eens gelijk zou kunnen hebben.

En dus niet alleen een ezelsbruggetje, maar ook gewoon verwerking van de stof (waardoor het in je lange termijn geheugen terecht komt).

Maar wat Martijn zegt, verklaart toch niet waarom visualiseren gemakkelijker zou zijn, daarbij gaat het toch alleen erom dat het makkelijk is om ezelsbruggetjes te hebben, als je informatie gecombineerd probeert te onthouden?

En verder wat Leonoor zegt, het verschilt ook per persoon. Ik zou nooit mijn boodschappen gaan onthouden door rare plaatjes te verzinnen:confused: Ik bedenk gewoon wanneer ik wat nodig heb.

@Vogelvrij: in mijn eerste verklaring is visualiseren makkelijker onthouden dan losse woorden omdat er minder chunks in het werkgeheugen komen, waardoor de consolidatie (opslag) van het werkgeheugen in het lange-termijngeheugen makkelijker verloopt.

In de tweede verklaring (ezelsbruggetjes) is visualiseren makkelijker dan losse woorden doordat je actief een ezelsbruggetje moet verzinnen, waardoor je meer bezig bent met de dingen die je moet onthouden.

En uiteraard verschilt het per persoon, maar je kunt natuurlijk prima aangeven hoe het bij de meerderheid van de mensen werkt.

volgens mij werkt visualiseren over het algemeen wel beter voor onthouden. ik ken pride and prejudice uit mn hoofd, ik heb hem al twintig keer gezien of nog vaker, en vaak komen door de dag heen uit het niets zomaar zinnen uit de film in me op, door associaties. Ik heb ook een boek dat ik al twintig keer heb gelezen, en daar ken ik nog geen enkele zin van uit mijn hoofd. Vaak is het ook makkelijker om de tekst van een liedje te onthouden dan de tekst van een gedicht. Er is een melodie waar je de woorden aan kan ophangen. Bij een film is er beeld of emotie waar je de woorden aan op kan hangen.

Op tv was er een programma over het geheugen, en daarin werd verteld dat je geheugen de algemene structuren onthoud, de meeste details vergeet je. (zo kun je dus de algemene lijnen van je leven toen je klein was onthouden, maar is het niet één grote brei van losse herinneringen) De details die je echter wel onthoud worden opgehangen aan de opgeslagen structuur.

Het is dus denk ik moeilijk om details als losse woorden zomaar zonder structuur te onthouden. Het is handig als je een groter iets hebt waar je ze aan op kan hangen. Ik denk dat een beeld op zich niet makkelijker te onthouden is, maar in een beeld worden dingen met elkaar verbonden, en zweven ze niet als losse dingen in je hoofd.

Ik raakte in de war, omdat Pride and Prejudice ook een boek is. Waar héél veel mensen de eerste zin van uit hun hoofd kennen;) En wat jij zegt over de tekst van een liedje versus de tekst van een gedicht, dat klopt denk ik wel, maar dat is dan weer geen visualiseren, dat is juist auditief;) Dus ik denk dat het dan meer erom gaat dat je dingen in een bepaalde structuur onthoudt, dat hoeft dan niet per se visualiseren te zijn.

@Martijn: Oké... Ik ben niet zo wiskundig, ik weet er ook niet zoveel van, maar zou je me dan kunnen uitleggen waarom één plaatje minder geheugen inneemt dan één woord?

Het heeft niet te maken met wiskunde, vooral met de werking van het geheugen, maar ter zijde.

Waar zeg ik dat 1 plaatje minder ruimte inneemt dan 1 woord? Want dat doet het namelijk niet, 1 plaatje neemt net zoveel ruimte in als 1 woord of 1 letter (gegeven dat je die ene letter 'los' moet onthouden).

hehe, you're right, de vraag is dan of een plaatje ook zo'n structuur is. Of dat visualiseren nog gewoon een heel andere reden heeft waardoor je dingen makkelijker onthoud.

Hm, bèta dan;)

O, zo had ik het begrepen. Maar je bedoelde dus dat visualiseren gemakkelijker kan zijn, omdat je in één plaatje meer informatie kan stoppen dan in één woord?

In principe komt het daarop neer, maar er zit natuurlijk ergens een maximum aan wat je aan details kunt onthouden (een boodschappenlijstje van 25 items kun je niet onthouden door die 25 items in plaatje te willen proppen)

je kan woorden visualiseren

Een voorbeeld om dat duidelijker te maken is de volgende:

- Kijk 10 seconden naar de volgende cijfers en probeer zo veel mogelijk van deze cijfers - op volgorde - te onthouden: 1 9 8 2 1 1 2 0 9 0 0 0 6 1 1


- Kijk nu 10 seconden en probeer zoveel mogelijk van deze reeks (op volgorde) te onthouden: 1982 112 0900 0611


Wellicht kwam je nu al verder met de tweede, maar zo niet; met afleiding tussendoor zul je zeker zien dat het tweede voorbeeld veel makkelijker te doen is.
Ons geheugen is zo gebouwd, wat Martijn ook al zei, dat het gemiddeld zo'n 7 chunks kan onthouden. In het eerste voorbeeld is elk getal apart een chunk, in het tweede voorbeeld is een combinatie van getallen (die ook nog makkelijk te onthouden zijn vanwege een extra betekenis) een chunk.
Door de borden samen met het brood en de melk tot één plaatje te maken, maak je van 3 losse chunks één chunk.

Ik deed het vetgedrukte al automatisch voordat ik het las, alleen deed ik het 1982 11-20-'90 00611. Ik denk dat je zulk soort ezelbruggetjes vaak automatisch toepast.

Rest van je verhaal klopt ook trouwens.

1 woord: Associatievermogen.

Ja klopt, een gevolg van leren door ervaring.

Ik heb er wat literatuur bij gepakt en dit heb ik kunnen vinden:

"Indien we abstracte begrippen slechts letterlijk in ons geheugen opslaan, maken we daarbij enkel gebruik van onze linkerhersenhelft. Deze is voornamelijk gespecialiseerd in het opslaan en verwerken van taalkundige gegevens.Wanneer we echter tevens een visualisatie maken van het abstracte begrip, spreken we bovendien onze rechterhersenhelft aan, die gespecialiseerd is in associatief en beeldend denken.Kortom, als we dingen proberen te onthouden door ze te visualiseren, maken we gebruik van onze beide hersenhelften, en dus een groter gedeelte van onze hersenen."

dus we slaan het op op 2 plaatsen, vraagje: Betekent een dubbele opslagplaats ook dat je in totaal minder verschillende gegevens kan opslaan?

@arPos: nee, de huidige wetenschap gaat er vanuit dat de opslagruimte van het langetermijngeheugen in principe onbeperkt is.

Wat hij zegt ^ ^ ^

Dat geloof ik niet, wellicht dat we maar weinig van de connecties nodig hebben maar onbeperkt :eek:

zo raar is het idee niet, als je nagaat dat er al onnoemelijk veel wordt opgeslagen. In het langetermijngeheugen bevindt zich niet alleen de daadwerkelijke kennis, maar bijvoorbeeld ook je eigen levensgeschiedenis (vb: toen ik vijf was verhuisde ik naar Roelofarendsveen, en daar had ik een vriendje op school die klaas heette), allerlei vaardigheden (fietsen, lopen, typen) en kennis over sociale interacties (hoe gedraag je je bij een leraar op school).

Daarbij is het vooralsnog niet bekend waar het geheugen zich precies bevindt, of hoe het überhaupt werkt. Dus totdat er bewijs komt dat er op een bepaald moment geen kennis meer bij kan, gaat men ervan uit dat de opslagruimte onbeperkt is.

Ja maar, de namen van mensen kun je toch ook gewoon vergeten, of is het dan ergens alsnog aanwezig en maakt het voor het verhaal niet uit of je je nog dingen kunt herinneren (dat lijkt mij nu juist op zich wel iets wezelijks namelijk)

Men gaat er van uit dat alles opgeslagen blijft. Maar om iets terug te kunnen halen, moeten er wel bepaalde linken gelegd worden. Zo'n link kan heel sterk zijn (je weet de naam van je vader want die spreek je zowat dagelijks) of iets minder sterk (de leuke jongen die zich aan je voorstelde) of heel erg zwak (een oninteressant persoon die zich aan je voorstelt) en alles daar tussen in uiteraard. Over het algemeen is zo'n link dus sterker naarmate je er een sterkere betekenis aan hecht.

Ik snap dat ze ervan uit gaan voor het gemak maar ik geloof dat niet, ik neem aan dat je alles registreert maar je geheugen (en vooral het mijne) is nogal selectief vaak zijn het afwijkende zaken die je onthoud maar volgens mij schrijft je brein zaken af als ze irrelevant zijn, ik weet zeker dat jij niet weet welk tv programma jij keek op 11 september vorig jaar, maar die andere 11 september.

en dan kan het ook nog zo zijn dat het ruim voldoende is voor een mensenleven, maar nog niet onbeperkt.

maar is het potentieel linken onbeperkt of neigt het brein er naar om bv. een aantal sterke, diverse matige en vele zwakke linken te hebben en soms het een door het ander te overschrijven, of zelfs zaken direct of vrij snel als irrelevant bestempeldt op basis van ervaring.

waarom onthoud je niks van voor je 4de komt dat omdat je er dan nog geen beschrijvingen ervoor kent?

Sterke linken zijn idd moeilijker te maken dan zwakke linken. Veelal doordat je bewust een associatie tussen nieuwe en oude informatie moet maken. Daarnaast zijn we er met onze aandacht er ook bij lange na niet altijd bij. Terwijl je iemands naam hoort kijk je bijv. ook om je heen, weg naam!
Het klopt dat we soms informatie overschrijven. Dat kan op twee manieren; door nieuwe informatie overschrijf je de oude informatie of nieuwe informatie kan niet meer worden opgeslagen door aanwezige informatie. Dit gebeurt vooral als de twee soorten informatie erg op elkaar lijken en weinig concrete betekenis heeft. Denk maar aan franse woordjes leren die op elkaar lijken.

Waarom je voor je 4e niets kunt herinneren kan ik geen 'wetenschapelijk vastgelegd' antwoord op geven. Misschien heeft het te maken met de beperkte woordenschat die je voor je 4e beschikt waardoor ervaringen worden opgeslagen als een abstract gevoel in plaats van een concrete verwoording van die ervaringen.

ik dacht dat wetenschap überhaupt niet geloofde in oneindigheid?

Maar hoe kan je dan in hemelsnaam bewijzen dat iets is opgeslagen terwijl je het niet meer terug kunt halen? Het lijkt mij dat je er dan vanuit moet gaan dat het er überhaupt niet meer is. Ik snap het punt op zich wel, maar ik vind het wel ontzettend raar. En het doet me zo denken aan The Raw Shark Texts, waarbij de herinneringen overgeplaatst/ opgegeten zijn door een haai:o

Als je voor je vierde niets kunt herinneren, lijkt mij dan overigens juist weer een bewijs dat het geheugen toch voornamelijk talig is, en niet visueel, aangezien je voor je vierde nog niet zo'n grote woordenschap ed hebt.

Ik ben het met je een hoor. Lijkt me onwaarschijnlijk dat ik heeeeeeel diep van binnen nog steeds weet wie ik 5 jaar geleden tijdens een dagje strand allemaal heb gezien. Maar aan de andere kant, ik heb al die mensen 5 jaar geleden tijdens het dagje strand gezien en ze hebben dus een bepaalde indruk op mij gemaakt. Hoe kan die indruk opeens helemaal verdwenen zijn? :confused:

wellicht in de natuurkunde niet, maar in de psychologie wel.

@Vogelvrij: opslag van informatie en ophalen van opgeslagen informatie zijn twee verschillende processen die je volgens mij kunt onderscheiden door middel van fMRI en andere functionele maten. Ik dacht dat er ook een gedragsmogelijkheid was, maar dat weet ik zo even niet zeker.