Twijfels
 

In mijn omgeving hebben alle mensen hun vaste vriend(in) op de secundaire school of op de universiteit gevonden. Ik weet niet wat het is maar ik heb nooit iemand gevonden die bij me past. Tsja, ik geef wel toe dat er wel wat knappe gasten op de faculteit rondlopen maar als ik er dan een gesprek mee durf aan te knopen, merk ik al gauw dat hij niet in mijn wereldje past. Ik ben nogal een rustig type in vergelijking met de gemiddelde student.

Via het net (chatboxes, forums) vond ik wel wat mensen (ook meisjes hoor) met wie het wel klikte. De onnozelaars kan je er gemakkelijk negeren. (Klinkt dat nou grof? :bloos:) Op msn kon het soms wel uren over verschillende interessante onderwerpen gaan. Nu en dan sprak ik ook wel eens af met iemand die ik zo leerde kennen. Zo ook met D., ik ken hem al meer dan 4 jaar, de eerste keer toen ik hem zag vond ik hem niet uitermate speciaal: ok, we konden goed praten en hij mocht best gezien worden maar dat was het ook. De laatste maanden (sinds einde augustus) ben ik helemaal mezelf niet meer: ik denk de hele tijd aan hem en wil gewoon bij hem zijn. Ik begrijp mezelf niet meer, ben 21 jaar en nooit echt verliefd geweest hiervoor.

Punt 1 is gewoon dat ik niet weet wat hij van mij denkt: we beleven altijd wel plezier als we samen zijn maar soms hoor ik hem gedurende enkele weken niet. Ik ben zeker dat hij me leuk vindt maar of hij meer wil, blijft een grote vraag voor me. Hij geeft soms wel wat hints maar ik weet dan nooit of hij dat serieus meent of niet.

Punt 2 is dat we beiden in andere steden studeren en het best wel druk hebben. Ik heb eigenlijk echt de tijd niet om hem voortdurend op te zoeken. En ik wil hem dus echt niet ongelukkig maken.

Ervaringsdeskundigen of lotgenotes hier? (Als je er niet openlijk wil over praten, mag je me best een bericht sturen)

als je wat met hem wilt moet je dat sowieso laten merken in woorden en handelingen. wie weet wanneer hij tegen een ander meisje aanloopt..
en het hoeft toch ook niet meteen een cliché relatie te zijn? (imo. moet je dat nooit willen)

tsja, je moet je afvragen of een relatie kwa tijd en afstand wel mogelijk zou zijn, zo ja dan pas zou ik wat meer daten en gaan gissen. Maar of je er genoeg tijd voor hebt, weet alleen jij.

Spreek eens een date af? Heb je nu werkelijk ons nodig om dat te bedenken!

Afspreken en in het diepe springen: vraag wat hij ervan vindt. Wanneer hij niet wil, maakt dat weinig uit: jullie komen elkaar niet tegen. Wil hij wel, vindt je vast wel een manier om het te laten werken :)