Levensdichter
 

Ook ík (even kijkend naar de andere gedichten die net gepost zijn) heb al een tijdje niet meer gedicht. En nu laatst toch weer, ik ben (zoals altijd) benieuwd wat jullie ervan vinden. Ik ben niet zo tevreden met het ritme, maar weet ook zo 1 2 3 niet hoe ik het moet aanpassen. I'm curious;)

Levensdichter

Hij dicht zijn levenlang
materieloze zinnen,
ondergedompeld in klankwater
maar verzonken naar
de oppervlakte van de Rijm.

Zijn ritme tikt zachtjes
en bot heen en weer,
zonder een besef van substantie
dobbert het kwiek
met de stroming mee naar de Zee.

Was ik zijn papier,
verfrommelde lege vlakte,
zou ik mijn ogen niet openen
voor zijn starende
creatie van meningloze hysterie.

Hij dicht zijn levenlang
materieloze levens,
ondergedompeld in subjectiviteit
en verzonken naar
het gros dat 'de individu' heet.

hmm, zijn er mensen die na een maand nu wel een mening over dit gedicht hebben?

Ik vind dat er iets te lastige woorden in zitten om het een fijn te lezen gedicht te laten zijn, zoals 'subjectiviteit' en 'materieloze'. Zou levenlang niet twee woorden moeten zijn? En volgens mij wil je heel veel duidelijk maken met dit gedicht over dichten zelf, dat vind ik op zich wel leuk, maar het wordt dus wel wat ingewikkeld. Klankwater vind ik leuk.