Weinig voelen
 

De laatste tijd merk ik dat ik heel weinig geniet van het leven. Ik doe de dingen die moeten gebeuren, ga regelmatig ook naar mijn hobby, waar ik het erg naar mijn zin heb. Maar echt genieten doe ik niet. De dagen, weken, maanden gaan voorbij en als ik terugkijk heb ik niet het gevoel dat ik echt geleefd heb.

Ik doe mijn best om zoveel mogelijk leuke dingen te doen, maar toch blijft het voelen van het genot erg moeilijk... Ik heb al psychologische hulp gehad, dus ik zeggen dat ik mezelf wel goed ken en kan omgaan met tegenslagen. Alleen dit gevoel blijft maar hangen. Wie heeft iets soortgelijks of kan erover meepraten?

Ik heb ook best moeite met dingen voelen. Voornamelijk slechte gevoelens, maar af en toe ook goede emoties 'vergeet' ik te voelen. Misschien (klinkt heel kinderachtig) kun je op gaan schrijven aan het eind van de dag wat je gedaan hebt of meegemaakt, en wat je gevoelens daar bij zijn? Mij helpt dat iig wel heel erg om echt te voelen.
Sterkte!

Heuj, ik ken je gevoel wel.
Ik heb zelfs soms ook erg het idee dat alles maar een beetje aan me voorbij gaat zonder dat ik echt heb genoten van de dingen. Als ik iets leuks doe vind ik het wel leuk, maar zo voelt het niet :).
Wat bij mij heel erg helpt is muziek. Ik probeer aan de hand daarvan dingen te voelen. Ook terugkoppelen naar de activiteit die je blij maakte helpt. Bij mij in ieder geval.

Ik heb het ook, vooral met positieve emoties. Meestal zie ik pas achteraf in dat ik iets leuk gevonden zou hebben, maar op het moment zelf lukt het me niet om dat zo te ervaren. Bij mij is dat denk ik ook een kwestie van te veel spanning; ik kan pas ergens van genieten als ik me op mijn gemak voel en als ik bij andere mensen ben, voel ik me dat niet.

Ik herken het. Gewoon een blanco gevoel, en als ik zo'n "bui" heb zowel met positieve als negatieve gevoelens. Weet niet zo goed wat ik er aan kan doen en heb dus ook niet echt advies. Maarja je bent dus niet alleen :p

Ja, ik heb er ook last van. Alleen heb ik wel een paar hobby's maar doe ik de hobby meer omdat het moet en niet omdat ik er nou echt zin in heb of van geniet.

Dat heb ik ook wel..soms. Dan denk ik veel later pas 'eigenlijk was dat best wel leuk'.
Oorzaak is bij mij denk ik wat Rasmusje zegt, ik heb van tevoren altijd best veel spanningen en dan blijkt dat hetgeen ik doe meevalt, maar dan kan ik er niet van genieten. Dan doe ik het gewoon en denk dan achteraf dat het best leuk was eigenlijk.

Ik heb ook wel eens gehad dat ik vrijwel helemaal niks meer voelde en dat was gewoon eng. Maar volgens mij had ik toen ook een lichte depressie oid. Ging gelukkig vanzelf weer over na een paar werken.