Bevrijding
 

Bevrijding

Grote taken al verzaakt, loop ik vast met mijn gedachten
Nu loop ik weg, stoot ik je af en wil ik maar dat
al dat ik voel, op niemand indruk maakt.
Voor eeuwig in het brons goot ik de wereld om me heen.
Zet alles wat ik denk nu aan de kant en schreeuw
om een stilstand van de tijd en dat je me maar liet.

Verpest heb ik het, ik brand van haat en nijd
eeuwig met mezelf in strijd om niet te hoeven denken.
Van angst schep ik een kuil en kruip er in
zand tot aan mijn kin en met mijn laatste kracht
geef ik mijn bestaan nu op wetend dat ik nooit meer huil.

Op de één of andere manier krijg ik dat stukje niet in één keer goed mijn strot uit.

\
Dat vind ik erg mooi beeldend. Probeer mee van dit soort beelden in je gedichten te krijgen.

Oke bedankt voor je reactie:) Wat vond je verder van het gedicht als geheel?

Het gedicht als geheel vind ik eigenlijk best moeilijk te beoordelen, sommige dingen vind ik helemaal niets, zoals de eerste twee regels van de tweede strofe, maar daarna heeft het wel ineens een erg mooi einde, al zou ik een komma voor 'wetend' zetten. En ik had ook problemen met het stukje waar neardo het over heeft, misschien zou het eigenlijk moeten zijn: "stoot ik je af en wil ik maar/ dat al dat ik voel, op niemand indruk maakt."
maar dat al dat is gewoon wat lastig;)