emotioneel als ik alleen ben
 

Ik heb niet zozeer een probleem (denk ik). Maar wel iets wat ik zelf best raar vind en waarvan ik me afvraag hoe het kan en of anderen hier ook last van hebben.

Als ik samen met iemand bijvoorbeeld een serie of film op tv kijk, of ik een boek of iets anders lees waar iemand bij is waarin emotionele stukken naar voren komen, dan word ik niet emotioneel. Met emotioneel bedoel ik in dit geval huilen, brok in de keel o.i.d. het gevoel dat er zo tranen kunnen komen.
Natuurlijk komt het geregeld voor dat als ik iets zie dat ik dit wel erg vind of dat het me raakt, maar enige vorm van tranen komt hier dan niet bij kijken. Tenzij het echt zooo zielig is dat iedereen er wel om kan huilen ;) Want ik dat gebeurd natuurlijk wel eens.
Ook tijdens een ruzie, of moeilijk gesprek huil ik wel als er iemand bij is.
Opzich is dit natuurlijk niet vreemd of raar.

MAAR, als ik helemaal alleen ben dan kan ik om alles wat maar enigszins verdrietig, zwaarmoedig, zielig of juist mooi (etc.) is huilen. Soms heb ik het zelf niet eens echt in de gaten en voel ik in een keer een traan.
Het kan dan gaan om een docementaire waarin iemand over zijn/haar ziekte verteld, over een serie als Hello Goodbye of All you need is Love, maar ook tijdens een soap waarin iemand bijvoorbeeld weer terug is na een zelfmoordpoging of als ik alleen een boek lees en daarin gebeurd iets. Of bij een reclame over zielige kindjes. Het kan om van alles gaan.

Nu lijkt het misschien of ik mij in wil houden als er iemand bij is, maar het gekke is dat ik niet eens het gevoel heb dat ik emotioneel word en dus ook niks hoef weg te slikken of te verbergen.

Het maakt ook niet uit of mijn vriend, ouders of een kennis bij mij is.

Vreemd toch? Ik vind het niet erg ofzo, maar ik zou wel eens willen weten hoe het kan?

Ik denk dat je je misschien toch onbewust inhoudt en je bij anderen een soort van schaamt voor je emoties of zo?
Herken het wel een beetje, ik kan bijvoorbeeld niet huilen waar anderen bij zijn. Niet omdat ik het bewust niet wil, maar omdat er gewoon 'niks komt'. Nou huil ik heel zelden wel waar anderen bij zijn, maar dat is dan alleen omdat ik zo overstuur ben dat mijn tranen er gewoon uit moeten. Toch een soort angst om (negatieve) emoties te uiten / je kwetsbaar te laten zien, denk ik. Dunno.

Mensen reageren op hun omgeving. Tenzij je in het gezelschap bent van emo's, zal je bij anderen niet zo snel in zulke stemmingen komen.

Gedeelde smart is halve smart zeggen ze wel eens.

Of je bent gewoon een emotioneel iemand, of je bent stiekem een beetje eenzaam als er niemand is..

Niks mis verder mee hoor.