| antigone |
23-12-2008 00:31 |
Roosbeef won enkele jaren geleden de Grote Prijs Van Nederland in de categorie singer/songwriters. Na beluistering van Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten blijkt dat volkomen terecht te zijn geweest. De jury heeft een goede beslissing genomen. Roos Rebergen, inmiddels nog steeds amper 20 jaar oud, is namelijk een uiterst frisse wind in het Nederlandse poplandschap, heeft een zeer doordacht debuut afgeleverd waar het plezier vanaf spat, en is geschikt voor liefhebbers van zowel Andre Manuel als Annie M.G. Schmidt.
Ze heeft haar haren rood geverfd en draagt het liefst jurken met bloemetjes en stipjes. Maar dat wil niet zeggen dat haar liedjes over bloemetjes en stipjes gaan. Roos schrijft over het leven, over de dood, over liefde en verdriet. Vaak gaan haar teksten over de oppervlakkigheid van mensen, waar ze zich dan duidelijk over op kan winden. Een fragment uit het juryrapport destijds dat klopt als een bus. De teksten zijn een van Rebergens troeven: scherpe observaties die het hart van de luisteraar onmiddelijk veroveren. Want wanneer Roos in het aanstekelijke Te Heet Gewassen zingt over leeftijdsgenoten uit de Randstad die haar vriendje in hebben gepikt, is het lastig een glimlach te onderdrukken, maar ze weet me evengoed muisstil te krijgen tijdens het melancholische Boerderij, het sleutelnummer van de plaat, dat gaat over het verlaten van het ouderlijk huis. Alles blijft echter te allen tijde heerlijk lichtvoetig. In vergelijking met die andere, de laatste jaren zeer gerespecteerde artiest op Excelsior, is Roosbeef, zowel op muzikaal maar vooral op tekstueel niveau, daarom een absolute verademing voor de Nederlandstalige popmuziek.
Zoiets puurs kan haast alleen uit een plattelandsgemeente als Duiven afkomstig zijn. Ondanks het rijpingsproces dat zich sinds 2005 voltrokken heeft, gaat er een bepaalde kinderlijke eigenzinnigheid uit van de muziek die onweerstaanbaar is. Naief, maar tegelijkertijd zeer intelligent. Het goede volk aan producers, namelijk Tjeerd Bonhof en Tom Pintens, verdient hier ook zeker een vermelding, want zij hebben alles mooi gearrangeerd, met op de juiste momenten een handvol blazers als sublieme toevoeging. Over het algemeen staat de piano centraal in een verder traditioneel instrumentarium van bas, gitaar, en drums, wat de band van een authentieke sound voorziet, en de nummers soms een beetje naar kleinkunst doen neigen. Daar moet je van houden.
Toch kent het album eigenlijk enkel maar sterke liedjes; verdere hoogtepunten zijn openingsnummer Onder Invloed, alweer een liefdesliedje, en het uptempo Alles Draait, het lijflied voor onschuldige dronkaards. Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten is een sprekende titel voor een conceptalbum dat handelt over een pubermeisje van het platteland dat volwassen wordt. Roosbeef is erg origineel en een reden tot enthousiasme over nieuw vaderlands talent. Het artwork bevat de teksten. Vanaf volgende maand op tour door het clubcircuit, te beginnen met een albumpresentatie in Paradiso op 12 januari.
|
