Gevoelens niet toelaten en dus ook niet voelen
 

2 jaar geleden heeft een meisje mij echt heeeel erg gekwetst. Sindsdien heb ik geleert om op een bepaalde manier om te gaan met dingen die zei doet of zegt. Zo kunnen opmerkingen van haar mij gewoon niet van binnen raken. Heel raar maar wel heel makkelijk.

Nou is een poosje geleden alweer haar vader overleden. En bijna al m'n vriendinnen moesten huilen, ik niet...
Normaal ben ik wel best wel emotioneel, maar op een of andere manier kon ik dat nu gewoon niet.

Mijn vraag is nu dus of je je onbewust gewoon tegen gevoels kunt verzetten, en of je dan ook helemaal geen last meer van die gevoels hebt ???
en heeft iemand dit ook wel es zo meegemaakt?

Kuzzz

Yep, het kan, ik kan het ook, maar ik doe het niet meer

Dat kan zeker. Bepaalde gevoelens kunnen andere onderdrukken. Ik weet van mezelf dat bijvoorbeeld haat erg ver kan gaan, zover dat het je helemaal niet boeit dat je iemand de grond in boort.

Maarjah, ik kan het amper nog opbrengen om iemand echt te haten .. heel vreemd; als iemand mij verkeerd behandelt, zie ik dat als zijn eigen onwetendheid .. tenzij ik voor mezelf kan verklaren waarom dit zo is (dus de oorzaak op mij kan achterhalen). En tja, aangezien de 'haat' er niet meer is, kan ik andere gevoelens ook niet meer zo onderdrukken.

Dat is het hem nou juist. Jij doet het niet meer, zeg je. maar ik heb geen idee wat ik nou eigenlijk doe :( Gelukkig kwam het me wel van pas :D Maar als ik het kon sturen kon ik zoiets vaker doen :D

Iemand een idee hoe je dat stuurt :confused:

Ja werkt perfect. Ik doe het zelf al jaren, sindsdien nooit meer last van liefdesverdriet (y)

-Desecrator

Ik heb paar psychologische boeken gelezen, ik heb redelijk zelfinzicht (gekregen). Ik vond het niet gezond. Het was erg makkelijker, maar minder depressief werd ik er niet van. Ik probeerde steeds maar alles te controleren, en was daar continu mee bezig. Dat is denk ik ruim 3 jaar geleden. Ik heb er nu nog steeds last van. Ik ben tot nu toe niet in staat geweest een normale goede vriendschap laat staan relatie te houden. Gewoon omdat ik wegloop voor dingen waar ik geen controle over heb. Want als ik iemand vertrouw, kan ik worden gekwetst, dus bescherm je je er maar tegen. Bouw je nog een muur om je heen...

Ik weet niet of je het herkent, of helemaal niet... ik ben op msn (zie info) beschikbaar, mocht je dit zo erg herkennen dat je er meer over wilt praten...

Je bedoelt dat je je haat gebruikte om die gevoelens te onderdrukken (misschien onbewust)? Zo ja, dan is dat bij mij waarschijnlijk ook het geval (dit realiseerde ik me pas nadat ik jouw post had gelezen).

Ik ben ooit namelijk heel erg verliefd op een persoon geweest, en hij wist dat. Af en toe maakte hij daar wel eens gebruik van, om dingen gedaan te krijgen, en verder negeerde hij me. Na verloop van tijd realiseerde ik me dat hij dat deed, en toen voelde ik me heel erg gekwetst en toen ben ik heel negatief over hem gaan nadenken --> bij alles wat ik over hem hoorde gaf ik een negatief, haatdragend antwoord of mening (en soms dácht ik die dingen gewoon). En tegenover hem ben ik een sarcastische, afstandelijke houding aan gaan nemen, waardoor hij na verloop van tijd wegbleef.

En ook nu, nu ik hem al geruime tijd niet meer gezien heb, kan ik het niet opbrengen om positief over hem te denken --> ik denk steeds negatief over hem, en boor hem in mijn gedachten de grond in. Ik moet hem niet meer, ik ben hem echt gaan haten. En dat is dus eigenlijk allemaal alleen maar omdat dat gemakkelijker is, om gevoelens te onderdrukken? Om te kunnen overleven, bij wijze van spreken?

Ripper

Nu je het zegt. Een jongen heeft mij een tijd geleden ook eens flink gekwetst (stom woord maar goed). En sindsdien kan er nix positiefs meer bij hem af. Gelukkig zie ik hem niet super veel, maar waarschijnlijk zal ik dat ook wel gedaan hebben om me niet nog es te laten kwetsen door hem. Goh dat is achteraf toch wel erruug handig geweest ;)

tja dat heb ik ook wel wat. mensen die mij ooit heel erg gekwetst hebben, hoeven daarna eigenlijk niet meer af te komen. kwaad ben ik na een week al niet meer, maar ik zal nooit echt hartelijk zijn tegenover die personen. ken zo vele mensen, en velen van hen proberen daarna met me bevriend te worden, zijn plots heel aardig enzo, en dan vergeef ik hen wel, maar nooit helemaal.
de enige die ik zo ooit helemaal vergeven heb was een vriendin die achteraf zei dat ze die kwetsende dingen alleen maar zei omdat ze mij nie kende, dat ze een stomme koe was geweest, etc. en omdat ik wist dat ze het meende, zat ik er dan ook totaal nie meer mee.

nu ga ik je iets raar zeggen
maar ik kan zo goed als niet meer huilen
als een vriendin bij mij uithuilt
ik kan er niet meer om mee huilen
al wil ik dat dan wel
problemen van anderen hebben mij vroeger zo hard naar benede gehaald dat ik me als een soort tegen ben gaan bewapenen
majah
ik weet niet hoe ik het moet uitdrukken
is alsof een soort waas dan over men ogen komt
dat ik even uit men lichaam ga
majah
vaag
dus inderdaad
je kunt bepaalde gevoelens onderdrukken

Okay conclusie het kan dus!

Maar nog een vraag (sorry als ik zeur) Vinden jullie het positief of negatief. In het voorbeeld van BlackMystery lijkt het me vrij negatief (ik weet niet wat hij er zelf van vindt hoor) Maar in het voorbeeld van Desecrator is het weer positief. Naja beetje vaag!
Maar wat vinden jullie ervan???

Laat ik je om te beginnen vertellen dat je absoluut niet zeurt. Persoonlijk vind ik het negatief omdat je naar mijn idee psychisch in moeilijkheden raakt als je jezelf verbiedt om bepaalde gevoelens toe te laten. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om negatieve gevoelens toe te laten, maar dergelijke gevoelens zijn nu eenmaal niet te negeren. Het is dus naar mijn idee het beste om je er niet voor af te sluiten, maar om ze te accepteren en te kijken hoe je er het beste mee om kunt gaan, bijvoorbeeld door ze voor jezelf op papier te zetten of er met anderen over te praten, bijvoorbeeld hier op het forum.

Ik heb het ook, ik was vroeger zeer emotioneel en huilde vaak voor kleine dingen maar ik heb al veel meegemaakt (qua liefdesverdriet) zodanig dat ik 'ongevoelig' ben geworden.
Ik vind het positief omdat ik mezelf minder kwets, misschien kwets ik de ander ermee maar ja dan is het zo. Ik ga mezelf bijvoorbeeld niet verplichten aardig te doen, dan komen er valse gevoelens naar boven. Ook andersom is het zo dat ik soms wél gevoelig wil zijn voor iets maar dat ik het gewoon niet ben.
Dus eigenlijk is het geen kwestie van ermee om te kunnen gaan of niet, want ik kan die moeilijk sturen die gevoelens, ze zijn er of ze zijn er niet. Je kan verliefd worden op iemand zonder dat je het eigenlijk wil, het overkomt je plots. Hoe vaak ben ik al verliefd geweest en heb ik mezelf gezegd; dit wil ik niet want die jongen kwetst me ongewild. Je kan toch niet zeggen van die ga ik haten, die ga ik niet haten. Ik vind het ook raar dat ik verliefd word op die ene maar niet op die andere. Zie je, zoiets kan je gewoon niét controleren.