Vluchtende gedachten
 

Vluchtende gedachten in het duister
Vormen een muur tot aan de kust
De kust van eeuwige wanhoop
Waar geen mens meer pap van lust

Waarheen het ooit gevlogen was
Tot in die ene donkere hoek
Geen enkeling vond het waard
Geen enkel simpel bezoek

Daar waar die ene enkele gedachte
Wordt uitgedoktert tot een plan
Wordt geëerd tot het oneindige
Jij wist er alles van

Daar waar het leven een scheermes is
Glijd jij er overheen
De pijniging die zich tijd noemt
Zo verwoestend is er geen één

Daar waar tijd het enige is
Waar een mens voor leeft
Rijst altijd opeens de vraag
Hoe lang deze mens nog geeft

deze snap ik ook niet zo... tlijken wel allemaal losse stukjes, zijn het dat ook?