Het-Grote-Lucht-Je-Hart-topic #141
 

Jeej, en weer een nieuwe :o

en dit is de oude http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1731528

Vandaag even mijn gedachten op iets anders gezet en gewoon gaan hockeyen. Was echt heerlijk, heb goed gepraat met vriendinnetjes én gewonnen dus jeej*O*.
Ook besloten om maandag naar Utrecht te gaan want ik heb nu eenmaal over twee weken tentamen en ik moet nog steeds mijn papers schrijven...
Ben wel blij dat ik over de komende drie weken slechts 6uur school heb, dus veel tijd om lekker rustig te leren/lezen/schrijven en ook beetje ontspannen, kan ik wel gebruiken hehe.

Tja, wat zal ik eens zeggen. Gelukkig is internet vrij anoniem, dus daar gaat ie: Ik ben totaal niet tevreden over mijn stage en ben blij dat het er eind januari eindelijk op zit. Die hele stage is gewoon kut en klote bij elkaar in het kwadraat. Alles is mis met die stage, niks wil lukken. Behalve de mensen die zijn wel aardig. maar goed dat terzijde. Die stagebegeleider is er bijna nooit, dat was in de vakantie zo, maar is nu nog steeds zo. Was ik een keer klaar met m'n werk zeg ik: "Ik heb alles af, wat moet ik nu gaan doen". Zegt ie: "Ga maar een terrasje pakken ofzo". 's ochtends op een woensdag om 10 uur. Ik was er net een uur. Ja, wat moet ik daar nou mee? Voor de rest heb ik er 6 maanden geen kankermoer geleerd en voel ik me totaal nutteloos en depressief. Sinds 2 maanden ga ik iedere dag met enorme tegenzin naar die stage en houd ik het hoogstens maar 4-5 uur vol om daar te zitten, dan ga ik weg. Ik hoop dat mijn verdediging van de scriptie wel goed gaat, anders pleeg ik zelfmoord. Ik heb spijt van die hele kankerstage, maar ben zeer blij dat ik één maand eerder ben begonnen, ben ik er tenminste in Januari vanaf. (of 1 maand eerder dood) Zo dat is eruit.

Ahhh, hij belde net om te zeggen dat het saai is in Maastricht en dat hij me mist. Het is echt een dotje, en het is zo geweldig fijn dat zo iets kleins me zo gelukkig kan maken <3 Verder moet ik de komende dagen echt keihard aan het werk, maar dat is tot nu toe nog niet echt gelukt. Achja, komt wel goed enige nadeel is dat ik m'n toets wel echt moet halen gezien ik niet voldoende aanwezig ben geweest... Hard werken dus.

@ Commando: Is er vanuit je uni/school geen stagebureau of docent waar je dit verhaal bij kwijt kunt? Dat zou wel moeten. Het lijkt me namelijk ontzettend frustrerend als je straks beoordeeld wordt op een stage waar je helemaal niks hebt kunnen leren, ook niet als de beoordeling uiteindelijk goed is. Wat een slecht bedrijf is dat zeg, die zouden helemaal geen stagairs aan moeten/mogen nemen. Als je dat bij je school aangeeft dan gebeurt dat in de toekomst misschien ook wel niet meer. Daar heb je zelf nu niks meer aan, maar studenten in het jaar na jou misschien wel. In ieder geval ben je er zelf bijna klaar, ben je er vanaf en hoef er nooit meer heen. Dat neemt niet weg dat stagelopen een leerzame ervaring zou moeten zijn, ik begrijp helemaal waarom je jezelf zo rot voelt.

Ik voel me bijzonder goed vanochtend:) Lekker Kafka lezen en een lief mailtje krijgen en zo.
En De Toekomst (beginnende vanaf morgen) even negeren.

@ Missy1234567890: Nog gefeliciteerd! Wat moet het lekker voelen om het met zo'n cijfer eindelijk af te ronden!

OT: Weekend was beter dan ik had verwacht, desalniettemin vermoeiend. Gisteren gewerkt en dat was eigenlijk heel fijn, we stonden maar met z'n tweeen en hadden genoeg te doen + nog wat extra klusjes. En het is leuk te merken dat ik elke keer weer meer mag doen, bijv. gisteren een uitgeverij aanschrijven en boekenkasten opnieuw etaleren. Ik voel me altijd wat onzeker dan, maar kreeg zulke positieve opmerkingen, dan voel ik me ook wat vrijer om creatiever te zijn. Gisteravond kwamen m'n oom en tante eten, dat was heel erg gezellig maar omdat vandaag de sterfdag van mijn opa is en morgen die van mijn oma, heeft dat toch wel heel veel invloed op gespreksonderwerpen en sfeer. Ik heb er zelf ook meer moeite mee dan ik dacht. Maar goed, het was erg leuk en nu vandaag moet ik weer hard aan de slag want ook de komende week wordt weer razend druk. Wat wel klote is, is dat mijn geld supersnel opgaat door alle onvoorziene kosten. Dat mijn rij-instructeur nog steeds niets van zich heeft laten horen en dat ik dus al 3 weken geen rijles meer heb gehad en ik niet weet of hij uberhaupt al uit het ziekenhuis is of niet, en dat ik hem wel al 400 euro vooruit heb betaald. En dat ik zo graag deze zomer op vrijwilligers/werkvakantie wil gaan, maar dat het zooo ontzettend duur is, terwijl het me zo gaaf lijkt.. Iemand ervaring hiermee? Of weet iemand of er goedkopere (betrouwbare) organisaties zijn dan Commundo of Activity International?

Jaa dat was fijn. :) Ik had een feestje bij mn vriendinnetje in Zeist en mn beste Bitonvriendinnetje was er ook en het was echt superleuk. <3 Ik moet nu even diehard schoolwerk doen maar dan kan ik straks naar mn vriendje en ga ik voor m koken. *O*

Edit: ik ben verslaafd aan Belle & Sebastian en ik ben een supergave aardrijkskundeles aan het verzinnen en ik ga straks douchen en crèmen en insmeren en lekker ruiken en mijn nieuwe emorokje aandoen haha. :cool: Ik ben een parodie op mezelf. En L. is hypocriet. (a)

nee heb je, ja kun je krijgen..aaargh.

Vreemd. Ik dacht dat ik hier al een reactie geplaatst had, maar niet dus.
Zou ik wel in mijn gedachten hebben gehad om dat te gaan doen, maar uiteindelijk niet gedaan.
Ik klaag over die wachtlijsten, maar eigenlijk sta ik er maar 6 a 8 weken op :O
Maar ik vind het gewoon te lang. Want ik wil zo graag duidelijkheid.
Morgen back to school. Drukke week. Maar nu eerst even muziek luisteren!

Ik kan misschien een huisje krijgen maar dan moet ik wel perse gaan samenwonen want alleen verdien ik teveel en samen niet. Op zich wil ik niet niet samenwonen maar ik vind het wel raar om nu gedwongen te worden om samen te moeten gaan wonen voor een huis. Op zich hoeft er niet veel te veranderen, woont hij alleen op papier bij mij en kan ie altijd nog een paar dagen per week bij z'n ouders zijn als ie dat wil. Het is echt een gaaf huis als ik het zo zie, de locatie is ideaal, zowel voor mij als voor hem als voor ons samen. Wat zouden jullie doen? De positieve kanten zijn dat het zo op het zicht een gaaf huis is, eigen cv, ideale locatie, geschikt om met z'n tweën te wonen. Nadelen zijn dat ik het vrij duur vind, ik niet zeker weet of ik het in m'n eentje wel kan betalen, ik 'moet' gaan samenwonen (maar we zijn sowieso wel van plan om iets te zoeken waar we met z'n tween in kunnen, dat als we samen willen wonen we niet weer hoeven te verhuizen), hij wel mee wil betalen maar het nauwelijks kan, hij misschien nog een tijdje in het buitenland wil gaan studeren, ik misschien nog wil studeren maar dat kan dan niet meer omdat het dan te duur wordt.

Iemand tips wat ik het beste kan doen? Het is zo'n direct te huur huis dus als ik morgen bel en voldoe aan de eisen dan krijg ik het waarschijnlijk ook gelijk :o

@ daantje, pfoe lastige vraag.
Als jullie al besloten hebben toch een plek voor jullie twee te gaan zoeken, waarom dan niet dit huis?
Als jij je prettig voelt in het huis, en zekerheid hebt van een vast inkomen zou ik er voor gaan.
En dat je 'moet' samenwonen, zo zou ik het niet zien als jullie immers toch al van plan waren iets te zoeken voor jullie twee. Wel zou ik nadenken of je serieus overweegt om te gaan studeren. Je bent 22, een studie duurt minstens 4 jaar, en wat wil je 'later'?

Ik ben trouwens wel nieuwsgierig naar het huisje, want het klinkt zo leuk:O

Succes,

Ik zou zeggen dat je niet moet doen. Als je niet zeker bent van alle zaken (zoals dat je mee kan betalen, dat hij met jou ingeschreven wil staan) dan moet je nog niet definitief verbinden aan iets.

@Daantje, het klinkt een beetje alsof je je leven volledig klem gaat zetten door dat huis omdat je dan niet meer kunt studeren, en je vriend eigenlijk ook niet echt en dat zou wel jammer zijn. Of iig, denk er even over na en overleg goed of je dat wilt. Het zal vast een leuk huis zijn maar er komen er vast nog meer op de markt?!

o.t.
Jeuj spelletje deze week weer goed gelopen (y) Prsentatie een groot deel af, morgen nog flink flink aan m'n eindverslag werken... Verder een mail gestuurt naar m'n coursetrekker omdat ik erg ontevreden ben over mijn stagebegleiding. Beetje gespannen wat ik terug krijg erop, en voor m'n presentatie dinsdag. Zal wel los lopen.

Bleh.... Waarom moet mn ma er nou ineens naar vragen? :s

Ik word weer helemaal misselijk en voel me meteen niet goed worden als ik jouw bericht lees, dat doet me namelijk denken aan die klote stage. Het zal misschien ook wel allemaal aan mezelf liggen.

Ik durf eigenlijk niet te overleggen en praat er ook met niemand over. Het internet is anoniem voor zover mogelijk waar ik mijn gal kan spuien of mijn problemen kwijt kan. Zeker overleg ik niet met school, ben bang dat dat negatieve invloed heeft op mijn cijfer (als ik die al krijg). Ook overleg ik niet met die stagebegeleider, ten eerste omdat hij 50% van de tijd er niet is. Ten tweede omdat ik niet durf te zeggen wat ik werkelijk van die stage vind. Ik wel een paar keer gezegd dat ik klaar was met m'n werk en dan zei die "ja, ja, oh; begin maar alvast aan je afstudeerverslag" of "ga maar een terrasje pakken." Heb ook lichtelijk het gevoel dat ik hem te veel van zijn werk houd (en dat ie het niet leuk vindt) als ik wat wil vragen en vraag daarom maar niets en ga uit het raam zitten staren. Wat me op een gegeven moment weer frusteerd en dan maar naar huis ga. Meestal ga ik dan in m'n nest liggen en naar RTL Z de aandelen koersen kijken; telkens dezelfde uitzendingen, maar het doet me niet aan die ka...juist ja... stage denken. Het is heel moeilijk om te doen alsof het een leuke stage dan wel droomstage is. Ben stinkend jaloers op diegenen die wel vinden dat zij een vette stage hebben (of een uitdagend onderzoek) en ook echt iets bijdragen aan het bedrijf of aan de maatschappij. Ik weet ook niet wat ze van mij vinden. Ik word helemaal gestoord. Ze hebben me denk aangenomen omdat het wettelijk verplicht is x aantal stagiars aan te nemen per x aantal medewerkers. Maar bovendien hebben ze denk ik me aangenomen omdat er op specifiek bepaalde tijdstippen iets gemeten moet worden. Dat gaat dus niet als die stagebegeleider weg is en daarom hebben ze mij maar aangenomen. Het interesseert ze ook geen reet wat ik doe, als ik die metingen maar uitvoer (ter verduidelijking: 1x per dag 1 meting van 0.5 uur, soms 1x per week). Ik ben bang voor de dag dat ik mijn scriptie moet verdedigen. Het is een HBO afstudeerstage en schijt 7 kleuren stront voor de dag des oordeels. Als het nou een MBO stage was of zo'n stage op het middelbaar onderwijs; (ook niet goed maarja) maar dit is een FOCKING HBO-AFSTUDEEROPDRACHT.

Ik ontplof helemaal als ik een negatieve beoordeling krijg. Ik zit te denken wat ik ga doen als die negatief is. 1 Iedereen helemaal verrot schelden en de ka...juist ja.. toewensen. 2 En/of het gebouw in de fik steken. 3 En/of voor de trein springen, cyaankali of doodschiet. Elke dag voordat ik ga slapen (wat je 'dag' noemt bij mij, mijn hele bio-ritme is gestoord en verstoord) heb ik scenario's in mij hoofd hoe ik ga reageren als ze mij vertellen dat de stage onvoldoende is (punt 1 dus): ik scheld ze helemaal verrot, gooi de tafel omver richting hun, loop weg, sla met de deur en gooi de stoel die naast de deur staat keihard door het ruit van de deur. Dan loop ik verder en gooi de boekenkast in de hal omver Daarna maak ik mijn weg naar buiten en lopend door de gangen schop ik tegen alles en iedereen aan. Als de mensen van school of het stagebedrijf roepen waar ik heen ga, schreeuw ik: "ik gooi me eigen voor de trein". (ligt eraan wanneer ze dat zeggen; als die boekenkast dichtbij is pak ik die op en gooi die richting hun) Daarna rijd ik weg zo hard als ik kan.

Ik had zoveel nieuwe plannen in Augustus/September qua school en leren, maar tot nu toe is er niks van gekomen. Had altijd het idee en was ook zeer gemotiveerd om door te studeren, maar dat idee laat ik nou maar waaien. Helemaal verneukt door één zo'n gore, vieze, smerige, klote kanker stage (en dit keer geen "ka..juist ja...", want het lucht zo op om met kanker internet fora vol te schelden.)

Ik denk ook dat het voor een groot deel aan mezelf ligt, want ik ben diegene die gefrustreerd raakt en eerder naar huis gaat. Nou ja, eerder. soms halve dagen eerder weg, soms dagen en soms een hele week. Toen ik er een keer een week niet kwam opdagen, had ik me wel zogenaamd ziek gemeld voor de goede orde. Altijd als ik terugkom, de volgende dag of de volgende week, is er geen haan die er naar kraait. Dat frustreert me nog meer. Dat in combinatie met "ga maar een terrasje pakken" doet me bewegen om weer eerder weg te gaan of niet te komen. Want ja, als 0.5 dag niets uitmaakt, wat maakt 1 extra dag nog uit, wat maakt een hele week dan nog uit, en dan nog maar een dag erbij, want ja het maakt toch niets uit of je 1 week of 1weeken1dag weg bent. Niemand die het wat interesseert. Fuck man, ik zit gewoon te janken achter mijn pc.

Woot, ik ben een keer op tijd wakker. ^^ Vandaag own ik eens een keer, al heb ik maar twee uurtjes les. =)

Fuck, ik hoor net ineens dat ik vandaag (voor 13.00u) al een concept van mijn paper moet inleveren à 5000 woorden en ik heb er slechts 700. Hmm, gelukkig ligt de UU-site eruit en kan ik dus niks inleveren wat mij natuurlijk een prachtig excuus verschaft om het vanavond pas in te leveren (en dan dus hopelijk een woord of 3000/4000 te hebben).
Maar dit wordt dus niet de dag die ik in gedachten had...

Stiekem is het toch leuker om een gesprek te hebben waarin je elkaar een beetje op naait dan waarin je elkaar nuanceert :o Maargoed het is wel beter zo. Nu weer hard aan het werk en misschien toch nog wat extra's erin doen.

Damn, ik heb letterlijk m'n halve dag verslapen en nu heb ik de helft van alles wat ik vandaag wilde doen niet gedaan. Heb wel de hele middag zitten surfen op sites van uitzendbureau's, overheden etc. etc. als oriëntatie op een baan. Maar het is gewoon lastig. Bijna alle leuke banen zijn in de Randstad en dan vooral rond Amsterdam-Den Haag en dat is écht te ver. Of ze zijn op plakken die zonder auto niet bereikbaar zijn. Dus ja. Ga me morgen maar eens in laten schrijven bij 3 grote uitzendbureaus hier denk ik. En meteen vragen of ze iets tijdelijks hebben voor een aantal uur per week.

Vanavond lekker quizzen, als we er heen kunnen tenminste, ivm de ijzel *duimt* en nu maar eens boodschappen gaan doen, vriendje komt zo thuis.

Goeie dag vandaag:) Opdracht van casuistiek uitgevoerd, was echt leuk en gezellig om te doen. En ik ben zooo blij met m'n autootje, vooral nu het niet echt warm is buiten. Vanavond weer oppassen(y)

Ik vind bellen zo eng, maar ben altijd blij als ik het wel gedaan heb. Zoals vandaag: weer geklaagd over vervelende huisgenoot.

Shit. Ik merk net dat mijn oproepkaart van de bloedbank alleen nog maar morgen geldig is :s Opzich heb ik dan wel tijd... alleen heb ik nu wel een wond, en dan mag het dus niet. Iemand hier verstand van? :s Geldt het alleen voor grote open wonden, of ook voor een klein sneetje of schaafwonden of..:s Zal je zien dat ik daar morgen voor nop sta. -o-

Het wordt me te veel. Ik heb geen concentratie vermogen meer. Dat ik hier het topic niet meer kan volgen is tot daar aan toe, maar dat ik niet mee kom bij therapie frustreert me behoorlijk. Ik raak in paniek. Het is alsof iedereen in een andere taal praat. Duits ofzo. De woorden ken ik wel maar ik kan er geen verhaal van maken. Wat maakt dat elke therapie een eeuwigheid duurt en ik geen steek opschiet. Ze zeggen dat het van de medicatie kan komen en dat het misschien nog wel over gaat. Maar wat heb ik daar nu aan? De tijd gaat voorbij en ik zit er zinloos bij. Ik schiet er niks mee op, ik kan niks ervan leren als ik het niet begrijp, en de rest schiet er ook niks mee op want er komt geen zinnige feedback uit mijn mond. Ik geloof dat ik er een beetje doorheen zit, maar hoe moet ik verder?

Verdomme, ik word helemaal gek van mijn vermoeidheid, concentratieproblemen, hoofdpijn en vergeetachtigheid en nekklachten -o- Het kan nog een half jaar duren... En als de verzekering de schade/ het ongeluk erkent, kan het nog best een tijd duren voordat het geld van de medische kosten worden vergoed (n) Ik baal er van dat het zo traag gaat. Ik wil sneller, verder, uitdaging... Maar momenteel word ik al moe van de gedachte. Vandaag had ik een kennismakingsgesprek met de nieuwe teammanager, en daarna voelde ik me weer zo gaar.. De meeste mensen lijken te vinden dat je binnen een week weer hersteld moet zijn van de klachten. Van de buitenkant zie je dan ook weinig, behalve een ietwat pips uitziend hoofd..

Elektrische deken aanzetten, kopje thee drinken en vroeg naar bed. Hopelijk kan ik me morgen beter tot statistiek aanzetten (n) Vandaag bekeek ik de stof en het kwam me niet eens meer bekent voor, terwijl ik het weekend ook gelezen/ geoefend heb -o-

denk dat je iig beter even kan bellen, maar volgens mij geldt het voornamelijk voor grote wonden die lekker kunnen infecteren.. als je al met een klein wondje niet mag kan de helft geen bloed geven.
en als het morgen niet uitkomt kan je ook bellen over je een weekje later mag komen, volgens mij doen ze daar niet zo moeilijk over. ik heb ook wel eens een kwartaalbezoek af laten lopen.. veel te druk

T mag wel alleen moet er wel een korstje op zitten en het mag niet ontstoken zijn (dan is de huid rond de wond ook rood)

Morgen weer rijles! Ik heb er zin in. Ik krijg alleen een andere instructeur, ik hoop dat ie net zo gaaf is als mijn vorige. En ik moet even uitzoeken vanaf wanneer dat theorie examen moeilijk wordt.
Verder ben ik nog steeds niet 1005 en das irritant

Ik word stapelgek van al die mailtjes voor hospiteren te sturen. Ze zeggen altijd dat moeten hospiteren zo verschrikkelijk is en zo en dat lijkt me ook heel irritant, maar dit moet toch minstens zo onaangenaam zijn:| Ik voel me bedreigd en ik ben bang dat mijn huis niet meer als mijn huis zal voelen en ondertussen moet ik twee essays schrijven en dat gaat zo echt niet.

Hoofdpijn, vast te druk geweest ofzo. Ik ga maar even uitrusten vandaag:) Wow, en zaterdag en zondag fulltime oppassen.

Ik haat dit. Dit sombere, verlammende gevoel. Voor me uit staren, de hele dag; dát wil ik. Alles is teveel, alles voelt zo zwaar. Maar er moet zoveel gebeuren en dat gebeurt niet als ik niets doe, dus ik doe m'n best mezelf bij elkaar te rapen en te doendoendoendoen. Maar het is zo druk in mijn hoofd dat alles bij elkaar één grote ruis wordt. Het is zo vol, dat het leeg lijkt. Ik voel me hol.

Ben in Utrecht en irriteer me nu alweer vreselijk aan de teringzooi in huis. En blijkbaar heeft een nieuw meisje besloten om mijn lade in de keukenkast op te eisen, op zich niet erg want ik zet er niks in maar het feit dat het allemaal zo makkelijk gaat zonder iets te vragen en gewoon het stickertje met namen weg haalt maakt dat ik haar al meteen niet aardig vind hehe.
Vriendje is nu hier en dat maakt het allemaal wel wat relaxter.

He, ik ben alweer iets rustiger gelukkig. Leuk haar en een leuke panty doen wonderen :') Nu veel stressen voor school, hopelijk is het de moeite waard :|

Morgen eerst mijn BA-diploma halen en daarna vriendje zien. Ik ben nu al hartstikke zenuwachtig.

Nice, very nice. -_-

Mocht je je hoofd leeg willen maken, dan weet je me hopelijk te vinden... :) *knuft*

@Topic:
"Ze" willen dat ik mijn twee ikjes eens bij elkaar ga brengen. Dat er niet meer Yana-de-eetgestoorde en Yana-de-"ik heb alles zo goed voor elkaar" ben. Ik moet mensen toelaten, enzo. En hoe harder ik nadenk, hoe meer ik in paniek raak... want eh.. ze belden me voor mijn vakantiebaantje deze zomer, maarrrr dan zit ik misschien in therapie. Wat moet ik dan zeggen? "Ik kan wel, maar iedere week twee dagen niet." En dan? Vriendje zegt dat ik "gewoon" moet zeggen dat ik in therapie zit dan, maar hallo... lekker dan, de roddel van het bedrijf worden. En mijn ouders weten het niet eens. Ik-wil-het-niet-ik-wil-het-niet-ik-wil-het-niet. Ergens denk ik: Ga weg met je therapie! en: Ga weg met je mensen-vertellen! En: Ga weg met delen, en openheid geven, en werken aan mezelf. Ga gewoon weg met alles wat moet.Ik doe het zelf wel. Ik hoef geen therapie. Maar ja. Dat heeft de afgelopen jaren ook zo goed gewerkt he :n

Wat moet ik nou. :n:(

pfff. ik heb nog steeds geen keuze kunnen maken.
Volgens mij is er gewoon geen goede keuze.

Ik doe echt helemaal niks. Maar ik heb wel echt leuk vrijwilligerswerk gevonden en dat zou ook echt wel goed voor mij zijn, maar ik moét ook betaald werk. En gister riep ik nog wel zo overmoedig dat ik me vandaag ging inschrijven bij uitzendbureau's, maar als puntje bij paaltje komt heb ik teveel redenen waarom ik het niet doe. Morgenmiddag hopelijk wel weer bij de post werken en donderdag en vrijdag ook, dan heb ik toch nog 13 uur gewerkt deze week, maar dat is het toch niet en ik wil ook wat hier bij m'n vriend en niet bij m'n ouders. Waar ben ik zo f***** bang voor?

Zit hier nu dus de hele dag alleen, vriendje heeft 2 dagen cursus in N-Brabant ergens, dus met overnachting. (n)

@ Roosjuh: ik ga je nog terug pmmen vandaag.
@ Commando: vooropgesteld dat ik begrijp dat je er momenteel compleet doorheen zit en dat het niet makkelijk is, zou ik het op school toch aankaarten. Zoals jij het beschrijft, hoort een stage niet te zijn, je hebt recht op goede begeleiding, een uitdagende opdracht etc. Dat je dat nu niet hebt, kan alleen maar het bedrijf aangerekend worden en jij bent de enige die, door het aan te geven op school, de situatie voor jezelf beter kan maken. Nu ben je bang dat je je stage niet haalt en bedenk je al allerlei wraakacties, maar dán is het te laat en krijg je gewoon die onvoldoende. Nu kun je dat misschien nog voorkomen door het aan te geven op school en desnoods gewoon met die stage te stoppen. Is dat geen optie? En ja, dan krijg je studievertraging, maar is het doorgaan met een stage waar je he-le-maal gek van wordt met kans op een onvoldoende beoordeling de moeite waard? Kun je dan niet beter "gewoon" stoppen en een nieuwe stage zoeken? Ik vind dat je je nu nogal passief opstelt. Dit en dit en dit is niet goed en ik word gek en als ik het straks niet haal, ga ik op die en die manier wraak nemen etc., maar zelf actie ondernemen en je situatie verbeteren, doe je ook niet. Ik wil je niet aanvallen, maar je alleen duidelijk maken dat jij de enige bent die iets aan de situatie kunt veranderen. Of in elk geval het initiatief te nemen er iets aan te laten veranderen.

mmm mijn nieuwe rijinstructeur is helemaal niet zo leuk als mijn oude...jammer
en ik moet nu stukken voor mijn koor gaan voorbereiden

Ik heb als excuus wel gebruikt dat ik intensieve fysiotherapie had.

Je hoeft toch helemaal niet te zeggen tegen de mensen van je baantje waaróm je twee dagen in de week niet wilt werken? Ik zou geen fulltime vakantiebaantje willen (nou ja of het moet twee weken zijn) want ik wil ook nog tijd overhouden om vakantie te vieren! En met mij volgens mij veel meer mensen. Dus als jij gewoon zegt dat je drie (of vier, of vijf, ik weet niet wat je plan was) dagen in de week wilt werken en dan bijv. donderdag en vrijdag vrij wilt houden, hoeven ze niet eens te weten waarom, het is gewoon dat of je werkt er niet. Toch?

Hoewel ik denk dat er ook niks mis mee is om het gewoon te vertellen, ik neem aan dat dan heus niet meteen het hele bedrijf het weet. Enige discretie zullen ze bij de directie toch wel kennen.

@Yana: Wat Freyja zegt, je kunt toch inderdaad een parttime baantje willen? Wat betreft roddels denk ik trouwens juist dat geheimzinnigheid daar voor zorgt, openheid niet, want dan valt er weinig om over te roddelen.

Ik ben weer in Nederland. Bwuh.

Ik voel me leeg/verdrietig/eenzaam en ik verlang naar de persoon die ik vroeger was. Soms wel vrolijk, vrienden om me heen en ik deed dingen. Ik ben eigenlijk niemand. Ik leef voor anderen geloof ik. Ik weet het niet.

Hobby's heb ik eigenlijk niet echt. Kan ze toch nooit volhouden. Het enige wat ik nu doe is naar school gaan en werken.

De enige reden dat ik nu wel blij ben, is dankzij mijn vriend(naja, ook wel vrienden en dat het op school redelijk gaat). Maarja, ik moet ook gelukkig kunnen zijn zonder hem, want ik wil ook nog iemand zijn als hij er niet is.
Ik weet alleen helemaal niks te doen op het moment, terwijl ik normaal juist zo verlang naar vrije tijd. Ook zijn er geen mensen online die ik wel zou willen spreken, dus die optie valt ook af.

Waarom ben ik de laatste tijd zo emotieloos of zo pessimistisch? Zo wil ik niet zijn.:( Ik wil iemand zijn die van het leven geniet, maar herinneringen blijven maar terugkomen en van het heden weet ik tot nu toe nog niet echt veel te maken...

Positief nieuws: We gaan samenwonen!!!!!!*O*

Nou, weet je wat het is? Het is nog tot eind Januari, dus die paar dagen kunnen er ook nog wel bij. Dan draai ik maar compleet door. Alleen moet er nog een verslag geschreven worden (het is eigenlijk al bijna af), wat eigenlijk totaal niets voorstelt. Ik ben namelijk bang dat school daar moeilijk over gaat doen. Moet ik dan maar open kaart spelen als ze zeggen dat het verslag niet wat dikker mocht zijn of het onderzoek wat aan de magere kant is voor een HBO-afstudeerstage? Het is dan wel zij (de school en het stagebedrijf) tegen mij. Dat win ik nooit. Dat is hetzelfde als vechten met een leeuw en een beer tegelijk.

Zucht. Het is echt dubbel.

Dat klinkt ook echt heel erg als mij (of hoe moet ik dat uitdrukken). Dat drukke gevoel in je hoofd wat je verlamd.. :| *Knuff*

OT: Ik ben echt tot in m'n tenen gestresst. Morgen moet ik een PO inleveren en hij is nu zo goed als af, maar hij moet nog wel uitgeprint worden enzo. Ik zit nu alleen te wachten totdat T. haar stuk stuurt zodat ie compleet is.
Ik ben echt heel misselijk vandaag en ik heb ook al een paar dagen bijna niks gegeten. Als ik aan eten denk draait m'n maag zich gewoon om. Maar dit is niks voor mij, want normaal gesproken eet ik best veel. En ik slaap ook niet goed, dat is ook niet leuk. Ik word iedere keer wakker en dan kan niet goed meer in slaap komen en ik droom ook heel naar.

@ Commando, bij mij is het altijd zo geweest dat school in eerste instantie aan de kant van de student staat (mits je geen hele hele rare dingen hebt gedaan) en in elk geval ook eerst altijd naar jou luistert. Het gaat er niet om dat je je dagen daar uit zit maar dat je nog wat aan je eindbeoordeling kan doen endan moet je je niet tegen school keren. Hulde voor het schrijven van een reactie zonder het k-woord trouwens. Het kwetst ook wel eens mensen daarmee te smijten.

O.T.
Ik zou vandaag m'n eindpresentatie op stage moeten houden maar vanwege een zieke die erbij moet zijn ist misschien morgen, of volgende week, of over 2 weken :'( Ik ben er klaar voor, ik wil hem doen ik wil er vanaf zijn! Maak me nog een beetje zorgen om m'n eindverslag. Ik kan een onderwerp niet verwerken. Heb gemailt om hulp maar nog niks terug en het is vrijdag al inleverdag :o Geld ook voor m'n portfolio. Maar weer flink aan de slag en over een half uur slapen. Morgen weer 6 uur en een drukke dag...

OOOH wat mis ik het vrije leven. En dan met name het vrije zomer leven. De warmte en de vrijheid. Buiten slapen, zijn, lopen, picknicken, op reis zijn, de warmte, de bladeren aan de bomen, het in het gras neervallen, naakt in een rivier of zee springen, de geur van mijn muffe slaapzak, mijn vieze sandalen, je onderbroekjes wassen in een rivier, uren lang mijn haar uitkammen in mijn eentje in de middle of nowhere, het zand tussen mijn tenen, het verlangen na een douche, lopen lopen, of langs de kant staan van de weg met een bordje, zo maar wat dansen op een feestje, elke dag maar zien hoe je aan eten komt.

oh mmh dit jaar wordt zo serieus, zo vréselijk serieus. Een fulltime jaarcontract negentotvijfmentaliteit. (in een souterrain oh god where is my sweet beloved daylight).

Tsja, alles gaat voorbij ook dit. En daarna kan ik altijd nog zien wat ik doe. Dan heb ik iig een "papiertje" en wat "werkervaring" en nog wat meer afkeer voor het "serieuze leven"??. Wat ik toch wel echt denk de laatste tijd, "als je het doet moet je het goed doen". Dus dat doe ik.
En ook, maar dat is voor later, "alles of niets". Als ik deelneem aan het "serieuze leven" en ik blijf zo werken, dan doe ik het ook goed. Samenwonen, een hond, een kind, een contract, het lijkt me best leuk. Dat vind ik meer bij elkaar passen dan dit. Verder weinig/geen verantwoordelijkheden, geen "serieus" leven, maar meer vrijheidblijheid en vrijblijvendheid. Dit past gewoon niet zo bij elkaar, het voelt alsof ik doordeweeks overdag out of the bleu iets doe wat verder nog niet zo in mijn leven past. Misschien dat dat komt. Toch verlang ik haast terug naar klotebaantjes. Andermans vloeraanvegen ofzo.
Maar oké. Ik blijf genieten van het leven, toch denk ik wat serieuzer na.

Na een paarweken al rsi klachten. Ik kan niet stilzitten. Ik wíst het, het is gewoon niet goed voor me, stilzitten, computeren. En ik heb minder energie en vrolijkheid als ik de hele dag binnen zit (in de tijd dat het licht is buiten). Maar goed ook dat gaat weer voorbij. En ik doe gewoon wat ik kan. In de pauze even naar buiten een stukje lopen, tussendoor bewegen, 's ochtends als het net licht is lopend naar het werk. Het gaat me lukken, en ergens ben ik best positief over dit alles (waarom voelt het dan alsof ik een berg probeer te verzetten? MIsschien ben ik te verwend geraakt aan zoveel vrijheid buitenzijn. Maar ik moet van de computer anders krijg ik nog meer last van rsi.
dag lieve mensen.
En yana, hulp accepteren is niet een zwakte, het is een teken van overwinning. Je hebt de stap genomen, je gaat ergens voor, je dúrft hulp te vragen, zie op een dag toch in hoe sterk je bent. misschien moet je ook maar op pelgrimage;).
En lekker blijven eten, dat is goed voor je. Gewoon gezond, genoeg van alles, je hebt het nodig, dat weet je. Je bereikt echt geen geluk of innerlijke rust als je 2 kilo minder weegt. (of 10 of 20 of whatever)
En als je dat baantje opbelt, het is echt niet raar om te zeggen dat je 3 dagen wil werken. Dat doen zoveel mensen, als je je daaraan zou willen meten.....

OHh sorry ik ben je haast bevelen aan het geven........lees het alsjeblieft niet zo bevelend:o Ik ben moe, dat is het, ik moet van de pc xxx.