pijnen...
 

pijnen...

kon ik maar zien,
wat jij me vertelt,
kon ik maar slapen,
als jij er niet bent,
kon je maar zien,
dat er niemand meer is,
kon je maar begrijpen,
dat ik je echt mis.

kraters ontstaan,
als bloed in mijn hoofd,
dit eenzaam bestaan,
heeft me zwaar verdoofd,
voor alle gevoelens,
die je me beschrijft,
ik wil ze wel voelen,
maar de eenzaamheid blijft.

ik voel niets dan pijnen,
in elk gewricht,
ik voel me verkleinen,
onder hun gewicht,
dus maak me gevoelloos,
trek alles terug,
ik hou niet van pijnen,
dus neem ze terug.

de nacht word langer,
ik waak over mij,
niet echt te vertrouwen,
maar beter dan jij,
ik huil en ik huiver,
het einde nabij,
nog een nachtje slapen,
en alles is voorbij...


veel liefs sabine

heel erg mooi..!!

Precies Schatje heel erg mooi en volgens mij ook heel erg wat je voelt vind ik echt goed van je dat je dat zo mooi kan verwoorden.

Kusjes

Edwin

heel mooi........