Vorm van een verhaal
 

Gegroet, allen!

Hoe schrijven jullie je verhalen meestal? In de ik-vorm? In de derde persoon?
Of, uitzonderlijk: in de tweede persoon?
En waarom schrijf je zo? Zie je overeenkomsten tussen je verhalen? Gaan verhalen die je in de ik-vorm schrijft ook meer over jezelf?

Oeeh ik verwacht nu een heleboel interessante analyses. *O*

- Roos

TS begint. (Want omdat.)

Nou, ik schrijf in de ik-vorm. Of in de derde persoon. Of, hoogst uitzonderlijk, in de tweede persoon. Ik ben nu bezig met een verhaal in de jij-vorm en het gaat eigenlijk behoorlijk makkelijk, maar ik heb geen idee hoe het leest voor andere mensen. :confused: Ik zal later eens een stukje posten, dan mogen jullie vertellen wat jullie ervan vinden. :p

En ik ben niet heel erg van de analyses op dit moment, ik moet al mijn gegeven lessen al analyseren -_- maar de ik-vorm is toch wel mijn favoriet geloof ik. Het wordt makkelijker om me dan in te leven, dan kan ik beter schrijven. :) Denk ik althans, want ja.
Ik vind de derde persoon ook heel leuk, want dan kun je meer afstand nemen van je personages. Je kunt ze becommentariëren wanneer ze iets stoms uitgespookt hebben, das tof. (a)

Tijd geleden dat ik actief was op Letteren, maar ik dacht vandaag: kom, ik zal hier eens op reageren.

Ik schrijf het liefst in de ik-vorm, omdat het makkelijker maakt (naar mijn idee) om een verhaal een interessante wending te geven, iets onverwachts. Het gaat eigenlijk nooit over mezelf, misschien dat het soms dingen zijn die ik mee zou willen maken, zou willen voelen.
In de ik-persoon schrijven maakt ook dat ik het verhaal zelf een beetje meemaak. Dat hoort natuurlijk ook bij het inleven, maar tegelijkertijd is het voor mij ook een nieuw avontuur, een nieuwe wending. Vaak weet ik ook niet waar het verhaal in godsnaam naartoe gaat, wat het ook 'spannend' maakt.

Wanneer ik in de derde persoon schrijf, vind ik het het leukst om vooral geen namen te noemen, maar alleen hij of zij. Dat maakt het lastig wanneer er meerdere personen in voorkomen, maar het houdt het wel interessant ;) Tegelijkertijd hou je een soort afstand die ik vaak ook prettig vind.

Hm, zoiets.

Ik schrijf in de eerste persoon. Of de tweede persoon. Of de derde persoon. Het wisselt een beetje. Als ik in de tweede persoon schrijf, zijn het maar korte stukjes, want anders werkt het niet.

Eigenlijk doe ik elk verhaal weer anders, hangt er vanaf waar ik heen wil wat er het beste bij past. Meestal begint het met een beschrijving, persoonloos. Daarna komen er gesprekjes in en dan bepaal ik of het hij/zij of ik of jij wordt.

In de ik-vorm heb ik er altijd problemen mee of het nu verleden tijd moet zijn of tegenwoordige? Vroeger schreef ik altijd alles in de tegenwoordige tijd, dat voelde veel natuurlijker, maar toen was de ik-vorm wel meer een probleem (net of iemand bij elke stap dat ie zette er een mondeling verslag van aan het doen was). Tegenwoordig schrijf ik meestal in de verleden tijd, dan is het minder problematisch.

Maar eigenlijk ligt 't vooral aan de personages. Sommigen praten tegen mij in de ik-vorm, andere in de derde persoon. Ik kies er nooit bewust voor. Ik heb bij een personage ooit geprobeerd een verhaal in de derde persoon te schrijven (omdat er homoseks in voorkwam en erotiek in de ik-vorm vind ik nogal wat :D), maar dat werd 'm toch niet, het was voor hem zó onnatuurlijk dat ik het maar weer terugveranderd heb naar de eerste persoon. Alleen is dat verhaal nooit afgemaakt want ik durfde niet voorbij het zoenen :o

@Freyja: :D

O ja, tijden! Daar kan ik ook zo ontzettend mee klooien, omdat ik vaak tegelijkertijd ergens in het heden schrijf en daartussen door flashbacks heb en het wordt soms vreselijk onduidelijk allemaal:o Meestal schrijf ik in de verleden tijd, maar dan weet ik vaak niet wat ik met algemene zinnen aan moet, zinnen als: "Ze gaat elke dag naar de winkel", "Ik ging naar de winkel, dat doe ik elke dag".

Over het algemeen schrijf ik in de eerste persoon, gewoon omdat het makkelijker inleven is voor de lezer. Soms gaat het echter niet helemaal zoals gepland en moet het toch in de derde persoon. Ik-perspectief vind ik toch een stuk fijner schrijven, ook omdat ik dan veel meer ruimte heb voor gedachtes en redeneringen, zintuigen en verbanden. Het past allemaal net iets beter in elkaar. Vroeger heb ik heel vaak over mezelf geschreven, nu doe ik dat eigenlijk niet meer. Schrijven blijft natuurlijk wel een bloedzuigershobby en in elk verhaal is wel een stukje van mij te vinden, ik heb het immers allemaal ook zelf bedacht. Toch is geen enkel verhaal meer in zijn geheel autobiografisch.
Qua tijden (het zijweggetje), ik schrijf meestal in de tegenwoordige tijd. Ik ervaar verleden tijd als wat slepender, wat meer achteraf. In de tegenwoordige tijd kan het allemaal veel sneller en onzinniger.

Zucht. Volgens mij maakt uitleg over het schrijven het allemaal heel ingewikkeld...

Meestal in de ik-vorm. Anders kan ik moeilijk schrijven.

Vroeger schreef ik nooit in de ikvorm, tegenwoordig wel, omdat ik op die manier goed de gedachten en gevoelens van de ikpersoon kan beschrijven. Ik ben nu bezig met een verhaal in de ikvorm. De hoofdpersoon (ikpersoon) is jaloers en gemeen, waardoor het misschien als lezer lastig is om met haar mee te leven, maar dat lijkt me juist een uitdaging.

Pak eigenlijk altijd de ik-vorm. Vertelt praktisch en ik kan er mee zeggen wat ik zeggen wil. Derde persoon zou ik niet zomaar gebruiken. (Beetje te vergelijken met - haal even mijn literatuur op - personale verteller toch ?)
Al is de ik-vorm wellicht wat clichématig, het werkt wel het lekkerst en je kunt personages enorm makkelijk leip over laten komen door simpelweg dingen weg te laten of raar te vertellen. Het ligt dan toch aan het personage. Het is in ieder geval een mogelijkheid.

Ik schrijf veel verhaal-achtige structuren in de eerste persoon verleden tijd. Mijn PBEM RPGs altijd in de derde persoon verleden tijd. Ik schrijf daarnaast eigenlijk altijd in het Engels.

Ik heb het allemaal wel eens geprobeerd, zelfs meervoud. Ik merk dat ik de laatste tijd vaker de eerste persoons gebruik, maar vind dat niet zo mooi dus wil weer terug naar de derde. Ik schrijf vaker in het derde als het erg persoonlijk en naar is, zal wel voor de extra afstand zijn.
Tweede persoon vind ik erg leuk om te doen, maar dat zijn eigenlijk altijd lolverhalen voor speurtochten en dergelijke.